Ποιες τροφές ανεβάζουν και ποιες ρίχνουν τη διάθεση

Έχει διαπιστωθεί ότι η γνώση για την διατροφή και η εφαρμογή της χαρίζει χρόνια ζωής αλλά και ευεξία.Αν βοηθηθούμε απο την παράδοση αλλά και την επιστημονική γνώση θα έχουμε το αποτέλεσμα που επιζητάμε.

Ας δούμε περιληπτικά ποιες τροφές ανεβάζουν και ποιες ρίχνουν τη διάθεση

Μίνα Ράλλη

Έχετε πιάσει αρκετές φορές τον εαυτό σας τελευταία πεσμένο και άκεφο; Σας συμβαίνει συχνά να νιώθετε εκνευρισμό; Οι ατελείωτες υποχρεώσεις, οι προθεσμίες και τα προβλήματα της καθημερινότητας σίγουρα επηρεάζουν τη διάθεσή σας. Μήπως όμως παίζει κάποιο ρόλο και η διατροφή σας; Ναι, λένε οι ειδικοί και επισημαίνουν τις συνέπειες των διατροφικών σας επιλογών σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο.

Σε βραχυπρόθεσμη βάση η διατήρηση των σακχάρων στο αίμα σας σε σταθερό επίπεδο θα σας βοηθήσει να αισθάνεστε γεμάτοι ενέργεια και όρεξη. Αν το σάκχαρο στο αίμα σας παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα έχετε περισσότερες πιθανότητες να νιώσετε πεσμένοι. Το ίδιο ισχύει και αν δεν προσλαμβάνετε αρκετές φυτικές ίνες και νερό.

Μακροπρόθεσμα το να διατηρείτε το σώμα σας υγιές και απαλλαγμένο από ασθένειες κάνει καλό στη διάθεσή σας. Για παράδειγμα τα βασικά θρεπτικά συστατικά, που περιέχονται σε συγκεκριμένα τρόφιμα, μπορούν να επηρεάσουν τα επίπεδα ορισμένων ορμονών που ανεβάζουν τη διάθεση, όπως η σεροτονίνη.

Ακολουθείστε λοιπόν τις συμβουλές των διαιτολόγων αν θέλετε να έχετε καλή διάθεση, ενεργητικότητα και ζωντάνια.

1. Αναζητήστε τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνη Β12 και φολικό οξύ

Πώς σας φαίνεται η ιδέα ενός λαχταριστού πιάτου με φασόλια και άπαχο βόειο κρέας; Ή μιας σαλάτας με κοτόπουλο, που περιλαμβάνει στήθος κοτόπουλου χωρίς πέτσα και μαρούλι; Ή μιας μερίδας ψητού σολομού με μπρόκολο;

Όλα αυτά τα πιάτα διαθέτουν ένα τρόφιμο, που είναι πλούσιο σε φολικό οξύ και ένα άλλο που είναι πλούσιο σε βιταμίνη Β12. Οι δύο αυτές βιταμίνες φαίνεται να συμβάλουν στην πρόληψη διαταραχών της διάθεσης.

Η σχέση μεταξύ μιας διατροφής με υψηλότερη περιεκτικότητα σε φολικό οξύ και μετριασμού των καταθλιπτικών συμπτωμάτων έχει επισημανθεί εδώ και καιρό από τους επιστήμονες. Πρόσφατη ιαπωνική μελέτη επιβεβαίωσε τη συσχέτιση αυτή.

Το φολικό οξύ βρίσκεται στα φασόλια, στα χόρτα και στα όσπρια και η βιταμίνη Β12 στο κρέας, τα ψάρια, τα πουλερικά και τα γαλακτοκομικά.

2. Φάτε άφθονα φρούτα και λαχανικά

Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι πλούσια σε απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και αντιοξειδωτικά, που έχουν ευεργετική επίδραση στην υγεία.

Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι όσοι καταναλώνουν 1-2 περισσότερες μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα έχουν 11% περισσότερες πιθανότητες να έχουν καλή υγεία.

3. Εντάξτε στην καθημερινή σας διατροφή το σελήνιο

Το σελήνιο είναι μέταλλο που δρα σαν αντιοξειδωτικό στο σώμα. Τα αντιοξειδωτικά έχει διαπιστωθεί ότι ανεβάζουν τη διάθεση και συνδέονται με μειωμένο κίνδυνο κατάθλιψης.

Προσπαθήστε να προσλαμβάνετε τουλάχιστον τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα σεληνίου, που υπολογίζεται στα 55 μικρογραμμάρια.

Τα δημητριακά ολικής αλέσεως είναι μια εξαιρετική πηγή σεληνίου. Το καφέ ρύζι, το ψωμί ολικής αλέσεως και το πλιγούρι δεν πρέπει να λείπουν από το τραπέζι σας. Άλλες τροφές πλούσιες σε σελήνιο είναι:

* Φασόλια και όσπρια

* Άπαχο κρέας (άπαχο χοιρινό ή μοσχάρι, κοτόπουλο χωρίς πέτσα, γαλοπούλα)

* Χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά γαλακτοκομικά

* Ξηροί καρποί

* Θαλασσινά (στρείδια, μύδια, καβούρια, σαρδέλες και ψάρια)

4. Καταναλώστε ψάρια αρκετές φορές την εβδομάδα

Εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν χαμηλότερο κίνδυνο να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης όταν καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ψαριών, ιδιαίτερα λιπαρών ψαριών, όπως ο σολομός, καθώς είναι πλούσια σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.

Τα ωμέγα-3 λιπαρά, που περιέχονται στα ψάρια, φαίνεται να επηρεάζουν θετικά τη διάθεση ενώ έχουν συσχετιστεί και με μειωμένο κίνδυνο κατάθλιψης μετά τον τοκετό.

Καλές πηγές ωμέγα 3 λιπαρών είναι:

* Ρέγκα

* Πέστροφα

* Σολομός

* Σαρδέλες

* Τόνος

5. Δώστε στον οργανισμό σας τη βιταμίνη D που χρειάζεται !

Έχετε παρατηρήσει ότι όταν περνάτε χρόνο στον ήλιο, αισθάνεστε πιο ανεβασμένοι; Οι ακτίνες του ήλιου επιτρέπουν στον οργανισμό σας να συνθέσει τη βιταμίνη D.

Σειρά από πρόσφατες μελέτες απέδειξαν ότι τα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης D συνδέονται με μεγαλύτερη συχνότητα συναισθηματικών διαταραχών και συμπτωμάτων κατάθλιψης.

Η βιταμίνη D προέρχεται από τρεις πηγές: από την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, από τα συμπληρώματα βιταμίνης D και από τα τρόφιμα.

Η βιταμίνη D περιλαμβάνεται σε πολύ λίγες τροφές:

* Λιπαρά ψάρια, όπως ο σολομός, ο τόνος και το σκουμπρί

* Συκώτι

* Τυρί

* Κρόκο αυγών

Ωστόσο πρωταρχική πηγή βιταμίνης D είναι τα εμπλουτισμένα τρόφιμα, όπως τα δημητριακά πρωινού, οι χυμοί και το γάλα.

6. Ενδώστε στο γλυκό πειρασμό της σοκολάτας

Οι μικρές ποσότητες σοκολάτας – και ειδικά μαύρης σοκολάτας- μπορούν να σας φτιάξουν τη διάθεση, αφού η σοκολάτα επιδρά στα επίπεδα των ενδορφινών στον εγκέφαλο, τα οποία αποτελούν τα καλά χημικά που παράγει το σώμα σας. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Φαίνεται ότι η σοκολάτα κάνει καλό στην καρδιά.

Σύμφωνα με έρευνα Ολλανδών επιστημόνων οι άνδρες που έτρωγαν μικρή ποσότητα σοκολάτας καθημερινά είχαν χαμηλότερα επίπεδα αρτηριακής πίεσης και χαμηλότερα ποσοστά καρδιακών παθήσεων. Επίσης είχαν καλύτερη διάθεση.

Ακριβώς όμως όπως ορισμένα τρόφιμα μπορούν να σας βοηθήσουν να αισθανθείτε καλύτερα, κάποια άλλα έχουν τη δύναμη να σας χαλάσουν τη διάθεση.

Ας δούμε τι συνιστούν οι διαιτολόγοι:

1. Μειώστε την κατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά.

Το κορεσμένο λίπος – όταν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες- έχει συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και συγκεκριμένων μορφών καρκίνου. Το τελευταίο διάστημα οι ερευνητές έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το ρόλο των κορεσμένων λιπαρών στην εμφάνιση κατάθλιψης.

Πρόσφατη μελέτη που έγινε σε 348 άτομα ηλικίας 24 – 81 ετών διαπίστωσε συσχέτιση μεταξύ της μειωμένης πρόσληψης κορεσμένων λιπαρών για διάστημα έξι εβδομάδων και μετριασμού των συμπτωμάτων κατάθλιψης.

2. Περιορίστε το αλκοόλ

Μπορεί όλοι να πιστεύουν ότι ένα ποτό φτιάχνει τη διάθεση, όμως το αλκοόλ στην πραγματικότητα μπορεί να σας «ρίξει»- ειδικά αν το παρακάνετε-. Σε μικρές δόσεις το οινόπνευμα μπορεί να παράγει ένα προσωρινό αίσθημα ευφορίας. Ωστόσο πρόκειται για μια ουσία που επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου και όλων των νευρικών κυττάρων.

Ανάλογα με την ποσότητα αλκοόλ που θα καταναλώσετε, μπορεί να περάσετε απότομα από την αίσθηση χαλάρωσης στην υπερένταση και στη δυσκολία συγκέντρωσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι καταθλιπτικές διαταραχές συχνά συμβαίνουν παράλληλα με την κατάχρηση ουσιών και μία από τις κύριες μορφές κατάχρησης ουσιών είναι η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

3. Μην το παρακάνετε με την καφεΐνη.

Η καφεΐνη μπορεί να αυξήσει την ευερεθιστότητα με δύο τρόπους:

* Η καφεΐνη μπορεί να προκαλέσει μια έκρηξη ενέργειας, η οποία όμως δε διαρκεί πολύ και ακολουθείται από απότομη πτώση και εξάντληση.

* Αν η καφεΐνη που καταναλώνετε μέσα στην ημέρα διαταράσσει αργότερα το νυχτερινό σας ύπνο, είναι πιθανό να είστε νευρικός και να αισθάνεστε εξάντληση μέχρι να καταφέρετε να απολαύσετε μια ξεκούραστη νύχτα.

Ορισμένα άτομα είναι πιο ευαίσθητα από κάποια άλλα στην καφεΐνη. Αν ανήκετε στην πρώτη κατηγορία, μειώστε την κατανάλωση καφέ και τσαγιού προκειμένου να διαπιστώσετε αν αυτό βοηθάει στο να ανέβει η διάθεσή σας και το επίπεδο της ενέργειάς σας, ιδιαίτερα προς το τέλος της ημέρας.

συνοψίζοντας

τι επιδιώκουμε

1. Αναζητήστε τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνη Β12 και φολικό οξύ
2. Φάτε άφθονα φρούτα και λαχανικά
3. Εντάξτε στην καθημερινή σας διατροφή το σελήνιο
4. Καταναλώστε ψάρια αρκετές φορές την εβδομάδα
5. Δώστε στον οργανισμό σας τη βιταμίνη D που χρειάζεται !
6. Ενδώστε στο γλυκό πειρασμό της σοκολάτας

τι αποφεύγουμε
1. Μειώστε την κατανάλωση τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε κορεσμένα λιπαρά.
2. Περιορίστε το αλκοόλ
3. Μην το παρακάνετε με την καφεΐνη.

Απο την παράδοση μας τη Λευκαδίτικη κουζίνα οι συνταγές μας:

"Τα ξορέξα της νόνας και τα μαγεριά της βαβάς"

Συγγραφέας: Τούλα Σκληρού Εκδότης: Κατάρτι Αριθμός Σελίδων: 120 Τιμή : 10,73€

ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ή ΠΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

Ο ρόλος του πνευματικού ανθρώπου στη διαδικασία της παράδοσης της ιστορίας στη λήθη απο τους πολλούς και αδιάφορους , είναι απλά το ενδιαφέρον και η δραστηριοποίηση για την συνέχιση της ζωής ακόμη και του υποπόδιου των ποδιών της ιστορίας.
Ένα τέτοιο "απλό" παράδειγμα είναι κι αυτό εδώ:

«Γυρτός που βρέθηκα ξανά στο αχάριστο τραπέζι»

Κ.Γ. Καρυωτάκης


Ο ποιητής Κ.Γ. Καρυωτάκης (1896 –1928) πέρασε ένα διάστημα της παιδικής του ηλικίας στην Λευκάδα (ο πατέρας του ως νομομηχανικός εργάστηκε σε πολλά μέρη της Ελλάδας) κι έτσι στα στενά της πόλης που σήμερα περπατάμε, κάποτε περπάτησε κι εκείνος. Πολύ αργότερα ο Καρυωτάκης, σαν δημόσιος υπάλληλος, ύστερα από ανοιχτή ρήξη, λόγω της αδέκαστης συνείδησής του, με τον τότε υπουργό Μιχάλη Κύρκο, μετατέθηκε στην Πρέβεζα, απ’ όπου ξαναεπισκέφτηκε την Λευκάδα, γράφοντας μάλιστα στον αδερφό του: «Την περασμένη Κυριακή επήγα στην Λευκάδα και είδα τι διαφορά μπορεί να υπάρχει μεταξύ ανθρώπων που χωρίζονται με ταξίδι μισής ώρας. Εδώ δεν βλέπει κανείς παρά χωριάτες».
Είναι πράγματι αξιοπρόσεκτο πως λίγες μέρες πριν την αυτοκτονία
του ο Καρυωτάκης μπορούσε να διακρίνει την διαφορά πολιτισμού
ανάμεσα στα δύο αυτά μέρη - έτσι καταρρέει η άποψη κάποιων
που ιχυρίζονται ότι στην ψυχική κατάπτωση που βρισκόταν θα
έβλεπε "μαύρο" ακόμα και... το Παρίσι!
Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως ένας τόσο ευφυής
άνθρωπος θα αυτοκτονούσε απλά και μόνο για μια δυσμενή
μετάθεση που δεν κράτησε ούτε ένα μήνα.

* * *

75 χρόνια αργότερα (2003) η Πρέβεζα πασπαλίζει με σκόνη το αίμα του Καρυωτάκη, αφήνοντας το σπίτι που διέμενε (Δαρδανελίων 12) στα νύχια της εγκατάλειψης. Το τραπεζάκι που έγραψε τα τελευταία του ποιήματα – κόσκινο απ’ το σαράκι κι απ’ την φθορά – μου το παραχώρησε η κυρία Πόπη, η τότε σπιτονοικοκυρά του ποιητή, που κοντά εκατό χρονών σήμερα θυμάται:

«Τα βράδια τον ακούγαμε που περπατούσε πάνω κάτω μέσα στην κάμαρη. Ύστερα άνοιγε το συρτάρι του τραπεζιού κι εκείνο έτριζε… Μετά ησυχία! Φαίνεται θα ’γραφε. Σε λίγο σηκωνόταν κι άρχισε πάλι να βηματίζει πάνω κάτω… Εγώ με την θεία μου κοιμόμαστε δίπλα… Μια πόρτα μάς χώριζε… Ήτανε το πάτωμα από σανίδες και τον ακούγαμε. Κι αυτό κάθε βράδυ… Πολλές φορές ως το πρωί…»

Η κυρία Πόπη καταγόταν απ’ την Καρυά Λευκάδας. Όταν της ζήτησα το τραπέζι για να το επισκευάσω και να το εκθέσω στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας, με την υπόσχεση αν ποτέ γίνει Μουσείο Καρυωτάκη στην Πρέβεζα να επιστραφεί, με κοίταξε και είπε: «Εγώ για την ιδιαίτερη πατρίδα μου θα έδινα και την ψυχή μου, αλλά τι να το κάνεις αυτό το πράγμα, δεν είναι για παρουσιασμό!»



Μάζεψα λοιπόν έναν σωρό από σαρακοφαγωμένα ξύλα – έτσι έγινε ύστερα από τόσα χρόνια το τραπέζι, παρατημένο στην αυλή, έρμαιο στις καιρικές συνθήκες, βαμμένο με τρεις στρώσεις λαδομπογιάς – και προσπάθησα, εγώ ο άσχετος από πάσης φύσεως τεχνική εργασία να το επισκευάσω. Στα περισσότερα σημεία, τρίβονταν λες κι ήταν από φελιζόλ!..



Ήταν κυριολεκτικά σαν να προσπαθούσα ν’ αναστήσω έναν νεκρό! Έξι μήνες κράτησε η επισκευή και οι εργασίες συντήρησης, οι οποίες ποιος ξέρει πόσο θα κρατούσαν ακόμα αν δεν υπήρχε η πολύτιμη και αφιλοκερδής συνδρομή του Ανδρέα Δ. Μεταξά και του Θωμά Π. Σολδάτου.

Μετά το πέρας των εργασιών, απευθύνθηκα στον δήμο Λευκαδίων και συγκεκριμένα στον συνθέτη κύριο Κυριάκο Σφέτσα, ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή υπεύθυνος για τα πολιτιστικά του δήμου, προκειμένου να μεσολαβήσει ώστε να εκτεθεί το τραπέζι στην Βιβλιοθήκη ή όπου αλλού έκρινε ότι θα ήταν εφικτό.
Εισέπραξα αοριστίες, μιας και «οι επερχόμενες εκλογές», όπως είπε, «δεν μας επιτρέπουν τέτοιες ενέργειες τώρα» (δηλαδή ποιος ασχολείται με τραπέζια, όταν το ζήτημα είναι… τα κουτάλια!).

Απευθύνθηκα και στον Αριστοτέλη Χαραμόγλη. Ιδρυτή της «Χαραμόγλειου Ειδικής Λευκαδιακής Βιβλιοθήκης» (Χ.Ε.Λ.ΒΙ.) Πρόκειται για μια συλλογή 29.000 τίτλων με τα έργα 714 Λευκαδίων και άλλο υλικό που καλύπτει 60 ενότητες λευκαδίτικων θεμάτων τα οποία υπερβαίνουν τις 34.000 και συνεχώς εμπλουτίζεται με νέο υλικό.
Το 1984 δωρήθηκε από τον ίδιο τον συλλέκτη στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας. Το 1987 η Ακαδημία Αθηνών βράβευσε τον Α. Χαραμόγλη για το έργο του.
Αργότερα η Βιβλιοθήκη (Χ.Ε.Λ.ΒΙ.) αναγράφτηκε στο Bιβλίο των Pεκόρ GUINNSS 1994 ως η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη αποκλειστικού θέματος παγκοσμίως.

Ο Χαραμόγλης ενθουσιάστηκε! Όχι μόνο ήθελε το τραπέζι, αλλά και όποιο άλλο αντικείμενο υπήρχε του Καρυωτάκη. Στο σπιτάκι της Πρέβεζας διατηρούνται ακόμα το κρεβάτι του ποιητή (το στρώμα εξαφανίστηκε από τους θαυμαστές του, αφού όταν επισκέπτονταν το σπίτι… έκοβαν κρυφά κι από ένα κομμάτι!)



ένας μεγάλος καθρέφτης με επίχρυση κορνίζα, ένα ωραίο έπιπλο με νιπτήρα και μια κανάτα. Ευτυχώς που δεν κουβάλησα όλα αυτά τα πράγματα στον Χαραμόγλη, ο οποίος την άλλη μέρα είπε πως το ξανασκέφτηκε και… δεν το θέλει το τραπέζι! Κι όταν του είπα, εκνευρισμένος, πως εγώ ξόδεψα χρόνο και χρήμα για υλικά συντήρησης κι η Λευκάδα δεν έχει ούτε μια γωνίτσα για το τραπεζάκι, υποτιμητικά έβαλε το χέρι στην τσέπη… να μου δώσει τα λεφτά που χάλασα!
Όλα αυτά μ' έκαναν να πιστεύω πως στις μέρες μας δεν υπάρχει και πολύ μεγάλη διαφορά «μεταξύ ανθρώπων που χωρίζονται με ταξίδι μισής ώρας»!
Κρίμα, γιατί ο Χαραμόγλης ήταν ένα μεγάλο κεφάλαιο για την Λευκάδα!

Τελικά, μετά από πολλές προσπάθειες… κατάφερα (!!!) να εκθέσω το τραπεζάκι στην Δημόσια Βιβλιοθήκη. Αφού του άλλαξαν χίλιες τοποθεσίες – μέχρι που το έκρυψαν κάτω από το μεγάλο τραπέζι του συμβουλίου –, αφού του έβγαλε κατά λάθος η καθαρίστρια το ένα πόδι, τώρα τυγχάνει κάποιας καλύτερης μεταχείρισης, κατόπιν και της συμβολής της διευθύντριας κυρίας Μαρίας Ρούσσου.

Σαν ελάχιστο φόρο τιμής στο αίμα και στο έργο του Καρυωτάκη, εμείς οι εναπομείναντες Λευκάδιοι «Δον Κιχώτες», «σκοντάφτοντας στην λογική και στα ραβδιά των άλλων» υιοθετούμε αυτό το… εξόριστο τραπεζάκι, παραδίδοντάς το, ως λείψανο ιερό, στο οστεοφυλάκιο της Ιστορίας.



_________________________

Δημήτρης Ε. Σολδάτος
Περιοδικό «Νέα Λευκάδα», τεύχος 1
Άνοιξη 2003

Ο χαμένος χρόνος της ουσιαστικής ανάγνωσης

Με ένα καινούργιο μυθιστόρημα, υπό τον τίτλο «Για την Αγάπη των Άλλων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη επιστρέφει στη μεγάλη φόρμα, ρίχνοντας φως στη Νίσυρο της ξηρασίας και των άκαμπτων παραδόσεων και μεταφέροντας μια ξέμακρη εποχή. Ο λόγος της γλαφυρός, οι ήρωές της ανθρώπινοι, το τοπίο της μαγικό.

Με το νέο της πόνημα, που βασίζεται στην πραγματική ιστορία της μητέρας του ελληνοαμερικανού μεγιστάνα Τζον Κατσιματίδη, η συγγραφέας αποδεικνύει πως ξέρει να μεταφέρει με κινηματογραφικό λόγο τη συντριβή της ανθρώπινης φύσης, σκιαγραφώντας την ακροβασία ανάμεσα στο πάθος και στο έθος.

Κυρία Φραγκούλη, από πού ορμάται ο τίτλος του νέου σας μυθιστορήματος;

«Το μυθιστόρημα "Για την Αγάπη των Άλλων" πήρε τον τίτλο του από τη θυσία της πρωταγωνίστριας ηρωίδας, Μαργαρίτας, η οποία παρέβλεψε την προσωπική της ευτυχία, για να ξεμπλοκάρει μια ανθρώπινη καραμπόλα στη μακρινή Νίσυρο του Αιγαίου, κάποτε παλιά, μετά τον πόλεμο, όταν τα ήθη και οι παραδόσεις σ' κείνη τη γωνιά της Γης ήταν άκαμπτα. Αυτός ο τίτλος περικλείει ολάκερο το βιβλίο.»

Πώς σάς προέκυψε αυτή η ιστορία, που μάλιστα είναι αληθινή;

«Βρέθηκα στη Νίσυρο πριν από μερικά χρόνια, καλεσμένη του ελληνοαμερικανού επιχειρηματία Τζον Κατσιματίδη, κι εκεί, εντελώς τυχαία, έγινα αυτήκοος μάρτυρας της προσωπικής ιστορίας της μητέρας του.

Θεώρησα πως ήταν μοναδική για το βάθος, τον πόνο, το δράμα, αλλά και τη μεγαλοσύνη. Ορκίστηκα εκεί, επιτόπου, πως αυτό θα ήταν το επόμενο μυθιστόρημά μου. Φυσικά, η Μαργαρίτα μεγάλωνε μέσα μου επί τέσσερα χρόνια, ώσπου να πάρω πένα και χαρτί να καταγράψω την ατυχία της...»

Αντιμετωπίσατε πρόβλημα να πείσετε τον κ. Κατσιματίδη να σας επιτρέψει τη μυθοπλαστική περιποίηση της ιστορίας της μητέρας του;

«Όχι, αντίθετα ο Τζον Κατσιματίδης και η οικογένειά του μου συμπαραστάθηκαν σε όλη την πορεία της έρευνας και της συγγραφής. Η εξαδέλφη του, Δέσποινα Εμμανουηλίδη-Λυβίτση, μου αποκάλυψε όλες τις λεπτομέρειες της ιστορίας και των ηθών του νησιού. Και ο Τζον με εμπιστεύτηκε, όντας σίγουρος πως η πολύτιμη μνήμη της μητέρας του δεν θα προσβαλλόταν σ' αυτό το μυθιστόρημα.

Ο Τζoν, που είναι σπουδαίος φίλος, με τίμησε και με τιμά με την εμπιστοσύνη του. Ήταν πολύ λεπτό ζήτημα κι όμως δεν αμφισβήτησε την πρόθεση ή την εντιμότητά μου απέναντι στη μητέρα του ούτε για μια στιγμή. Αυτή ήταν ίσως η μεγαλύτερη επιβράβευσή μου.»

Πώς επιλέγετε το θέμα σας για να γράψετε ένα μυθιστόρημα;

«Δεν το επιλέγω με κάποια συγκεκριμένη λογική. Εκτίθεμαι σε διάφορες πραγματικότητες και, ανάλογα με την εποχή, τη διάθεση και την ανησυχία, επιλέγω να γράψω ένα μυθιστόρημα.

Γράφω όταν έχω να πv κάτι, όχι για την ίδια τη συγγραφή. Δηλαδή με τρομάζει η λεξιλαγνεία, η οποία αποδεικνύει ένα ταλέντο γραφής, αλλά δεν είναι πάντοτε συνυφασμένη με βάθος. Προσπαθώ να βρω ήρωες που έχουν μια αληθινότητα, η οποία με αγγίζει στο βαθύτερο είναι μου. Ίσως αυτή η γνησιότητα να είναι τελικά το κριτήριό μου.»

Τι είναι για σας μυθιστόρημα;

«Για μένα μυθιστόρημα είναι ένα μεγάλο έργο με μύθο, δομή, χαρακτήρες, πλοκή και μηνύματα. Είναι ένα ολάκερο οικοδόμημα, το οποίο χτίζει ο συγγραφέας ως αρχιτέκτονας από το μηδέν. Πρέπει να έχει πολύ στέρεα υλικά για να αντέξει στην ανάγνωση του απλού αναγνώστη, αλλά και στην κριτική.»

Στα μυθιστορήματά σας κυριαρχούν οι εμμονές της αποδημίας και της ακύρωσης των ανθρώπινων πόθων. Θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας πεσιμίστρια;

«Στο έργο μου γενικά κυριαρχούν τα ταξίδια και η αποδημία. Γράφει κανείς εκ περισσεύματος καρδίας, επομένως είναι φυσικό να αντλώ τους μύθους μου από θέματα που με γυροφέρνουν. Όσο για τις ακυρώσεις των ανθρώπινων πόθων, ναι πρεσβεύονται στα έργα μου, γιατί η ζωή όσο συσσωρεύεται τόσο περισσότερο σκοτώνει όνειρα και πόθους. Πεσιμίστρια δεν θα με χαρακτήριζα, ρεαλίστρια ίσως.»

Γράφετε αποσυρμένη στο Μόντρεαλ, αλλά γράφετε στην ελληνική γλώσσα. Σας παιδεύει η απόσταση από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα χρήσης της ελληνικής;

«Ναι, είμαι ευλογημένη που γράφω από μακριά, στην ησυχία του χιονιού μου. Θεωρώ πως γράφω σε μια ελληνική λίγο κλασικότερη, επειδή ακριβώς δεν στρογγυλεύεται από την καθημερινότητα της χρήσης. Η απόσταση σαφώς με παιδεύει, το ότι δεν ακούω τη γλώσσα μου να μιλιέται μου προκαλεί σύνδρομο στέρησης. Μερικές φορές πιστεύω πως πάσχω από λεξιπενία, αλλά ο επιμελητής μου με διαβεβαιώνει πως όχι.»

Σκέφτεστε κάποτε να γράφετε στην ελληνική και τη γαλλική ή την αγγλική ταυτόχρονα;

«Όχι, ποτέ δε σκέφτηκα να απεμπολήσω τη μητρική μου γλώσσα για χάρη της δημοσίευσης των έργων μου εδώ στην ξένη. Έχω μεταφράσει κάποια έργα μου στα Αγγλικά, έχω συμμετάσχει δημιουργικά στη μετάφραση κάποιων άλλων, αλλά ούτε μια στιγμή δεν αποπειράθηκα να γράψω εξ υπαρχής έργο μου σε ξένη γλώσσα. Έχω την αίσθηση πως έτσι θα χάσω το κυριότερο όπλο της ταυτότητάς μου. Δεν έχω την πολυτέλεια να το κάνω, σας διαβεβαιώ.»

Έχετε γράψει διάφορα λογοτεχνικά είδη, από βιογραφίες, μυθιστορήματα μέχρι διηγήματα και ταξιδιωτικά. Ποιο λογοτεχνικό είδος είναι το αγαπημένο σας;

«Όλα τα είδη είναι αγαπημένα μου, ανάλογα με τη διάθεση της εποχής. Μου αρέσουν οι βιογραφίες, γιατί προέρχομαι από τη δημοσιογραφία και μου έρχεται απόλυτα φυσικό να κάνω έρευνα για πρόσωπα. Μου αρέσουν τα μυθιστορήματα, γιατί βυθίζομαι επί μακρόν στους ήρωες και τη διάδρασή τους. Αλλά και τα διηγήματα έχουν τη φρεσκάδα ενός ολοληρωμένου έργου και μάλιστα έντονου και γρήγορου. Όσο για τα περιηγητικά βιβλία, αυτά είναι η προβολή των έγχρωμων εντυπώσεων.»

Πώς βλέπετε το τοπίο της λογοτεχνίας σήμερα;

«Πιστεύω πως οι πάσης φύσεως Νταν Μπράουν, Στίβεν Κινγκ, Στέφανι Μέγιερς κυριαρχούν στην παγκόσμια λογοτεχνική σκηνή, επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν κάτι βαθύ και αυτογνωστικό. Θέλουν να κάνουν ανάγνωση σε μια περιπέτεια, να χάνονται από τη δύσκολη πραγματικότητά τους.

Βλέπω ελάχιστους καλούς συγγραφείς να έχουν επιτυχία και προπάντων διαπιστώνω πως δεν υπάρχουν νέα λογοτεχνικά ρεύματα εκτός των περιπετειών. Έχουν γίνει μπλοκμπάστερ και τα βιβλία κι αυτό δείχνει μια κατάπτωση της αισθητικής των ανθρώπων.»

Πώς βλέπετε την ελληνική λογοτεχνική σκηνή;

«Κι εδώ πιστεύω πως δεν υπάρχει νέο κύμα. Ακόμη περιμένουμε από τους συγγραφείς της γενιάς του '80 να πουν κάτι καινούργιο. Αλλά τι να πουν, αφού ο χρόνος έχει άλλη δυναμική μακράν της δικής τους (μας); Παρ' ότι προσπαθούν να μας επιβάλουν κάποιους νέους ως ταλέντα, προσωπικά δεν με πείθουν. Έτσι, κι εδώ διακρίνω αδιέξοδα και μπλοκμπάστερ.»

Πώς κρίνετε τους Έλληνες κριτικούς του βιβλίου;

«Μου είναι συμπαθέστατοι, αν και κρίνουν βιβλία της παρέας τους. Ίσως γι' αυτό δεν προχωράει η κουβέντα περί λογοτεχνίας στην Ελλάδα. Πάντως, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που γράφουν για βιβλία και κρέμεσαι από την πένα τους. Έστω κι αυτοί οι λίγοι αποτελούν μια όαση στον άγριο κόσμο του βιβλίου, που γίνεται ανερυθρίαστα εμπορικός.»

Τα βιβλία, όπως τα γνωρίζουμε στην έντυπη μορφή τους, έχουν μέλλον; Και ποιο μέλλον;

«Δυστυχώς, και τα βιβλία, όπως οι εφημερίδες, δεν έχουν μέλλον στην παραδοσιακή έντυπη μορφή τους. Οι νέες τεχνολογίες των ηλεκτρονικών αναγνωστηρίων θα σαρώσουν τις βιβλιοθήκες μας. Στην Αμερική ήδη στα πανεπιστήμια οι φοιτητές χρησιμοποιούν τους readers για την έρευνά τους. Είναι φτηνότερη και πιο πολυποίκιλη η πρόσβαση στα ηλεκτρονικά βιβλία.

Στην Ελλάδα το φαινόμενο θα έρθει ίσως μια δεκαετία αργότερα, αλλά ας αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε κι εδώ γι' αυτή την εποχή. Ομολογώ με φοβίζει η προοπτική πως ο γιος μου δεν θα έχει βιβλιοθήκες στο σπίτι του, αλλά μόνο κομπιούτερ και readers.»

Γιατί τα ελληνικά βιβλία -ακόμη και μεταφρασμένα στα Αγγλικά- δεν έχουν απήχηση σε σχέση με τα αντίστοιχα ισπανικά, ας πούμε;

«Πιστεύω πως γράφουμε με μια μορφή εσωστρέφειας, πως δεν έχει οικουμενικότητα ο λόγος μας. Αλλά να σας πω και κάτι; Είναι τόσο ισοπεδωτική και τυφλή η αμερικάνικη κουλτούρα, που αγνοεί τους ξένους προβληματισμούς.

Στην Αμερική πουλάνε τα βιβλία των καταπιεσμένων γυναικών του Ισλάμ και λίγο η ισπανόφωνη λογοτεχνία, ένεκα του μεγάλου ισπανόφωνου πληθυσμού της. Κι εδώ πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να αποδεχόμαστε τους καιρούς, που δεν χαρίζονται σε αξίες, αλλά μόνο σε υπεραξίες.»

H συγγραφέας

Η Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη γεννήθηκε στη Λευκάδα. Απόφοιτος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Αθηνών, δημοσιογραφεί από το 1983 στον ελληνικό ημερήσιο και περιοδικό Τύπο. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ, της Εταιρείας Γαλλόφωνων Συγγραφέων του Κεμπέκ (QFW) και έχει εργαστεί κατά διαστήματα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, αλλά και στην ελληνική τηλεόραση. Από το 1989 ζει και εργάζεται στο Μόντρεαλ του Καναδά.

Παράλληλα με τη δημοσιογραφική και συγγραφική της δραστηριότητα, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιδρύματος Αρχιεπίσκοπος «Σπυρίδων» για την Ελληνική Παιδεία και τον Πολιτισμό, με έδρα τη Νέα Υόρκη. Είναι παντρεμένη κι έχει ένα γιο.

Στην ιταλοκρατούμενη Νίσυρο της λάβας και της γύμνιας

Μια νεαρή κοπέλα, σμιλεμένη από τη γαλλοτραφή πολίτισσα μάνα της, μεγαλώνει ανυποψίαστη στη Νίσυρο της λάβας και της γύμνιας. Όμορφη, έξυπνη, με σπουδές στην ιταλοκρατούμενη Ρόδο, αφήνεται στον έρωτα ενός νεαρού συμπατριώτη της.

Στο βάθος, μακριά, φαντάζει η απουσία του πατέρα στην Αμέρικα. Και η παρουσία της ανδρόγυνης μάνας. Ο έρωτας της Μαργαρίτας θα ανατραπεί την έσχατη στιγμή. Και η προδοσία θα σημαδέψει όχι μόνο την τύχη της, αλλά ένα ολάκερο νησί, προκαλώντας μια συγκλονιστική ανθρώπινη καραμπόλα. Και η Μαργαρίτα; Υποκύπτει τελικά στη νομοτέλεια πως «η Ζωή είναι μεγαλύτερη απ' την Αγάπη»;

Τα ήθη της εποχής και η ιστορία της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου συνιστούν το υπόβαθρο του μυθιστορήματος, το οποίο κυριεύει τις αισθήσεις με τη γνησιότητα των ανθρώπινων χαρακτήρων και την αφοσίωσή τους στις άκαμπτες παραδόσεις του νησιού της λάβας.

πηγή: τέχνη+ζωή
Συνέντευξη στη Νίκη Μηταρέα

Συνθήκη αλλαγών με... βήμα χελώνας

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Τρίτη, 1 Δεκεμβρίου 2009

Ενα νέο κεφάλαιο ανοίγει από σήμερα στη «ζωή» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, καθώς τίθεται σε ισχύ η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της Λισαβόνας.

Ερχονται σημαντικές θεσμικές αλλαγές και τίθενται οι βάσεις για ενίσχυση της φωνής της Ε.Ε. στο διεθνές στερέωμα, σε μία περίοδο παγκόσμιων προκλήσεων.

Οι ελπίδες, ωστόσο, ότι η Συνθήκη από μόνη μπορεί να μετατρέψει το μπλοκ των 27 σε μία υπερδύναμη, που θα καθορίζει τις εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία, δύσκολα θα επιβεβαιωθούν.

Κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη μετεξέλιξη της Ε.Ε. σε μία πραγματική πολιτική ένωση. Και αυτό είναι όνειρο μακρινό, όπως έδειξε και η πρόσφατη επιλογή των προσώπων για τις νέες θέσεις του προέδρου και υπουργού Εξωτερικών.

Η Συνθήκη ενισχύει τις εξουσίες του Ευρωκοινοβουλίου, απαντώντας έτσι -σε ένα βαθμό- στο πρόβλημα του δημοκρατικού ελλείμματος, ενώ απλοποιεί και καθιστά πιο λειτουργικό το σύστημα λήψης αποφάσεων, ενισχύοντας μάλιστα τη φωνή των μικρότερων κρατών.

Ενα από τα βασικά επιχειρήματα των υπερμάχων της Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης είναι ότι, χωρίς αυτήν, δεν θα υπήρχαν καν οι βάσεις για τις προσπάθειες της Ε.Ε., να επηρεάσει τη νέα τάξη πραγμάτων, που διαμορφώνεται με την ανάδυση νέων δυνάμεων από τον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπως η Κίνα.

Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι, που τονίζουν ότι η Ε.Ε. έχει εδώ και καιρό υπονομεύσει το στόχο, αποτυγχάνοντας να πείσει εξαρχής τους πολίτες της για την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων, που προβλέπει η νέα Συνθήκη.

Χρειάστηκαν συνολικά οχτώ χρόνια για τη διαπραγμάτευση και την επικύρωση της νέας συνθήκης (που αρχικά παρουσιάστηκε ως Ευρωσύνταγμα). Ορισμένοι μάλιστα εκτιμούν ότι ήταν λάθος της Ε.Ε. να προσπαθήσει να εξασφαλίσει με κάθε κόστος το πράσινο φως από όλα τα κράτη - μέλη, τονίζοντας ότι ίσως θα ήταν καλύτερο να προχωρήσει με ταχύτερα βήματα προς την ολοκλήρωση ένας πιο στενός πυρήνας.

Ολες οι πλευρές συμφωνούν, πάντως, ότι οι όποιες αλλαγές θα γίνουν με πολύ αργούς ρυθμούς.

«Η υιοθέτηση της νέας Συνθήκης δεν είναι μία επανάσταση. Υστερα όμως από μία επώδυνη περίοδο αντιπαραθέσεων για την επικύρωσή της, τώρα μπορούν πια να γίνουν κάποια βήματα, έστω και με αργούς ρυθμούς», σχολιάζει στο Reuters ο Ντάνιελ Γκρος, αναλυτής του think tank Centre for European Policy Studies.

Πολλά βεβαίως θα εξαρτηθούν από τη βούληση των κυβερνήσεων των κρατών - μελών να θέσουν το ενιαίο ευρωπαϊκό συμφέρον πάνω από τα στενά εθνικά συμφέροντα.

Πολιτική βούληση να «ανοίξουν» όλα τα μείζονα ζητήματα

Πολιτική βούληση να «ανοίξουν» όλα τα μείζονα ζητήματα

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Τετάρτη, 2 Δεκεμβρίου 2009 07:00

Η κυβέρνηση κατέστησε χθες σαφές ότι διαθέτει την πολιτική βούληση να «ανοίξει» όλα τα μείζονα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας και πως δεν διαπραγματεύεται την απόφασή της να επιφέρει αλλαγές, τομές και μεταρρυθμίσεις σε ό,τι συνθέτει την περίφημη... ελληνική ιδιαιτερότητα.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιώργος Πεταλωτής.

Η στρατηγική της κυβέρνησης, μετά την πρώτη φάση της αποκάλυψης και παρουσίασης των προβλημάτων, περνάει την ερχόμενη εβδομάδα στο επόμενο στάδιο: Την πρόσκληση που θα απευθύνει ο πρωθυπουργός για διάλογο, σε κόμματα και κοινωνικούς-επαγγελματικούς φορείς.

Στόχος της κυβερνητικής ηγεσίας είναι όχι να κερδίσει μια «εξαναγκαστική» συναίνεση, αλλά να επιτύχει ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο με τη συνειδητή συμμετοχή όλων των παραγόντων του δημόσιου βίου.

«Η εντολή των πολιτών είναι ξεκάθαρη και η βούλησή μας αδιαπραγμάτευτη. Είναι η στιγμή για μεγάλες αποφάσεις και για μεγάλες τομές, στην οικονομία, την παραγωγή, τις επενδύσεις, το δημόσιο τομέα, την κοινωνική πρόνοια», τόνισε χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής.

Στην παρούσα φάση, η κυβέρνηση δεν δείχνει να συναρτά το εγχείρημα των αλλαγών από το εύρος της συγκατάθεσης στις προτάσεις της, καθώς θεωρεί -όπως είπε ο κ. Πεταλωτής- ότι «ο ελληνικός λαός έχει εγκρίνει το σχέδιό μας για την έξοδο της χώρας από την κρίση».

Ωστόσο, επιζητεί μέσω της διαδικασίας του διαλόγου να διαπιστώσει τόσο την πραγματική βούληση των πολιτών για αλλαγές-τομές-μεταρρυθμίσεις, αλλά και να καταστήσει «ολόκληρη την κοινωνία σύμμαχο στην προσπάθεια για την ανάταξη της χώρας».

Ο κ. Πεταλωτής σημείωσε χαρακτηριστικά: «Έχει σημάνει η ώρα της ύψιστης ευθύνης για όλους μας. Θα καλέσουμε -και καλούμε- σε διάλογο τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της χώρας, για να αντιμετωπίσουμε τα χρόνια προβλήματα που εμποδίζουν το άλμα της χώρας προς τα εμπρός. Η χώρα μας μπορεί να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον και θα το κάνει άμεσα».

Ο κ. Πεταλωτής, απαντώντας σε ερωτήσεις, διαβεβαίωσε ότι ο διάλογος «δεν είναι προσχηματικός, αλλά ουσίας», σημείωσε ότι «είναι ανοιχτός και προσέρχονται όσοι επιθυμούν να προσέλθουν και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του, στις δύσκολες αυτές στιγμές» και κατέληξε:

«Δεν χρησιμοποιούμε ως άλλοθι το διάλογο, δεν απεμπολούμε την ιδεολογία μας και τις αξίες μας, αλλά στη σημερινή κρίσιμη φάση, ο διάλογος είναι απαραίτητος. Θέλουμε ευρείες συναινέσεις, θέλουμε τη συμμετοχή και τις προτάσεις φορέων, πολιτών και κομμάτων».

«Βουτηγμένος» στα χρέη ο πλανήτης

NAFTEMPORIKI.GR
01/12/2009

Η άρνηση της κυβέρνησης του Ντουμπάι να εγγυηθεί τις υποχρεώσεις της Dubai World συνιστά προηγούμενο και για άλλες χρεωμένες κυβερνήσεις που ενδεχομένως εγκαταλείψουν στη μοίρα τους εταιρείες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ότι βρίσκονται κάτω από την κρατική ομπρέλα.

Το κρίσιμο ερώτημα που κυριαρχεί σήμερα είναι εάν η τρέχουσα οικονομική κρίση είναι απλώς ένα μεμονωμένο γεγονός ή προσεισμική δραστηριότητα, σημειώνουν οι The New York Times. Οι πρόσφατες δυσχέρειες αποπληρωμής του Ντουμπάι έχουν κάνει πολλούς οικονομολόγους να διερωτώνται εάν πρόκειται να εκραγούν και άλλες «βόμβες» χρεών –και πόσο καταστροφικές θα είναι.

Οι μεγάλες τράπεζες που μόλις έχουν αρχίσει να βγαίνουν από τη θύελλα της διεθνούς κρίσης παρακολουθούν με νευρικότητα την έκθεσή τους σε υπερχρεωμένες εταιρείες και κυβερνήσεις. Από τη Βαλτική έως τη Μεσόγειο, οι δυσθεώρητες εταιρικές και κρατικές δανειακές οφειλές αρχίζουν να γίνονται απαιτητές.

Στη Ρωσία και τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπου οι υψηλές τιμές του πετρελαίου συνέβαλλαν σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, έχει δημιουργηθεί ένα βουνό χρέους, το οποίο πρέπει να χρηματοδοτηθεί ως βραχυπρόθεσμο χρέος.

Ακόμη και πλούσια κράτη, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία, τα οποία εκπονούν γενναιόδωρα πακέτα στήριξης των οικονομιών τους, η διόγκωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων εγείρει ανησυχίες σχετικά με την ικανότητα των κυβερνήσεων να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους –ιδίως όταν αρχίσει ξανά η ανοδική πορεία των επιτοκίων. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι σε περίπτωση κινδύνου χρεοκοπίας μιας κυβέρνησης, θα σπεύσουν τα πλούσια κράτη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να τη σώσουν.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι θα διασωθούν και οι εταιρείες των εν λόγω κρατών οι οποίες, όπως και οι κυβερνήσεις, δημιούργησαν υπέρογκο χρέος τις εποχές των «παχιών αγελάδων». Η άρνηση της κυβέρνησης του Ντουμπάι να εγγυηθεί τις υποχρεώσεις της Dubai World συνιστά προηγούμενο και για άλλες χρεωμένες κυβερνήσεις που ενδεχομένως εγκαταλείψουν στη μοίρα τους εταιρείες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ότι βρίσκονται κάτω από την κρατική ομπρέλα.

Μολονότι, όμως, το κρατικό χρέος αποτελεί από μόνο του εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα, η κρίση είναι πιθανό να πυροδοτηθεί από το εταιρικό χρέος, το οποίο έχει εκτιναχθεί την τελευταία πενταετία. Σύμφωνα με τον κ. Κλίμαν από τη συμβουλευτική εταιρεία Kleiman International, το τρέχον ή το επόμενο έτος καθίσταται απαιτητό χρέος ύψους 200 δισ. δολαρίων. Η Ρωσία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπολογίζεται ότι αναλογούν περίπου στο μισό των οφειλών αυτών.

Οι εταιρείες από όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν ήδη σοβαρές προκλήσεις όσον αφορά στην αποπληρωμή των χρεών τους. Το 2010, οι εταιρείες στην Κίνα θα χρειαστεί να δανειστούν 8,8 δισ. δολάρια ενώ στο Μεξικό 11 δισ. δολάρια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν το υφιστάμενο υπέρογκο χρέος τους. «Αυτή είναι η αχίλλεια πτέρνα [του συστήματος]», υπογραμμίζει ο κ. Κλίμαν.

Θα γίνει το έργο οδοποιίας Αμβρακία – Άκτιο
το έργο αυτό ενώνει την Ιόνια οδό με τη Λευκάδα και μας αφορά άμεσα

Με πρωτοβουλία των νομαρχών της περιοχής έγινε η πρώτη «παραταξιακή» συνάντηση με τον υφυπουργό Υποδομών, Γιάννη Μαγκριώτη, σε ότι αφορά την εγκατάσταση του αναδόχου για το έργο Αμβρακία – Άκτιο.

Παρόντες και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ των ενδιαφερόμενων νομών, και φυσικά και ο Σπύρος Μαργέλης με τον νομάρχη, Κώστα Αραβανή.

Η συνάντηση ήταν πολύωρη όπου τελικά αποφασίστηκε η εγκατάσταση αναδόχων για το έργο.

Το συγκεκριμένο έργο που αποτελεί έργο πνοής για την περιοχή είναι απαραίτητο και πρέπει να ξεκινήσει άμεσα.

Θα υπάρξει και νέα συνάντηση και μάλιστα θα προχωρήσουν άμεσα οι διαδικασίες για την εκτέλεσή του.

Ο ΛΟΓΟΣ ΟΡΚΟΜΩΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ

ΛΟΓΟΣ ΟΜΠΑΜΑ

μετάφραση: scholarios

Συμπολίτες μου,

Στέκομαι σήμερα εδώ, με ταπεινότητα απέναντι στην αποστολή που έχουμε μπροστά μας, με ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε, με το πνεύμα προσηλωμένο στις θυσίες των προγόνων μας. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο Μπους για τις υπηρεσίες του στο έθνος, καθώς και για τη γενναιοδωρία που επέδειξε και τη συνεργασία που προσέφερε κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου.

Σαράντα τέσσερεις Αμερικανοί έχουνε πλέον δώσει τον προεδρικό όρκο. Τα λόγια αυτά εκφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια πλημμυριδών ευημερίας και με τη νηνεμία της ειρήνης. Ωστόσο, ο όρκος ενίοτε δόθηκε με τον ουρανό συννεφιασμένο και με άγριες καταιγίδες. Εκείνες τις στιγμές, η Αμερική συνέχισε τον δρόμο της όχι μόνο χάρη στην ικανότητα ή το όραμα αυτών που κατείχαν τα ανώτερα αξιώματα, αλλά διότι Εμείς ο Λαός μείναμε πιστοί στα ιδανικά των προγόνων μας και διαφυλάξαμε τα ιδρυτικά μας κείμενα.

Έτσι συνέβη. Έτσι πρέπει να συμβεί και με αυτή τη γενιά Αμερικανών.

Ότι είμαστε εν τω μέσω μιας κρίσης είναι πλέον ξεκάθαρο. Το έθνος μας είναι σε πόλεμο, ενάντιο σε ένα πολυδαίδαλο δίκτυο βίας και μίσους. Η οικονομία μας είναι σοβαρά αποδυναμωμένη, εξαιτίας της απληστίας και της ανευθυνότητας ορισμένων, μα κι εξαιτίας της συλλογικής μας αδυναμίας να λάβουμε σκληρές αποφάσεις και να προετοιμάσουμε το έθνος για μία νέα εποχή. Σπίτια χάθηκαν· θέσεις εργασίας εξανεμίστηκαν· επιχειρήσεις κατέρρευσαν. Η υγειονομική μας περίθαλψη είναι υπερβολικά δαπανηρή· τα σχολεία μας ανεπαρκή· και καθημερινά καταδεικνύεται όλο και πιο περίτρανα ότι οι τρόποι που χρησιμοποιούμε την ενέργεια ενισχύουν τους αντιπάλους μας και απειλούν τον πλανήτη μας.

Αυτοί είναι οι δείκτες της κρίσης που μπορούν να μετρηθούν με στατιστικά στοιχεία. Λιγότερο μετρήσιμος, αλλά όχι λιγότερο βαθύς είναι ένας κλονισμός της εμπιστοσύνης σε ολόκληρη την επικράτειά μας ―ένας επίμονος φόβος ότι η παρακμή της Αμερικής είναι αναπόδραστη, και ότι η επόμενη γενιά θα πρέπει να μειώσει τις προσδοκίες της.

Σήμερα, σας λέω ότι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικές. Είναι σοβαρές και είναι πολλές.

Δεν θα ξεπεραστούνε εύκολα ούτε σε λίγο καιρό. Αλλά μάθε αυτό, Αμερική ― θα ξεπεραστούν. Τούτη τη μέρα, είμαστε μαζεμένοι εδώ γιατί επιλέξαμε την ελπίδα αντί για τον φόβο, την ενότητα των σκοπών αντί για την έριδα και τη διχόνοια.

Τούτη εδώ τη μέρα, βάζουμε τέλος στις ευτελείς αιτιάσεις και τις ψευδείς υποσχέσεις, τις αλληλοκαταγγελίες και τα ξεφτισμένα δόγματα, που για τόσο καιρό κατέπνιξαν την πολιτική μας ζωή.

Εξακολουθούμε να είμαστε ένα νεαρό έθνος, όμως όπως λέει η Γραφή, ήρθε ο καιρός να αφήσουμε στην άκρη «τα του νηπίου». Ήρθε ο καιρός να επιρρώσουμε το προαιώνιο πνεύμα μας· να αναδεχθούμε την πιο καλή ιστορία μας· να προαγάγουμε το πολύτιμο αυτό δώρο, τούτη την ευγενή ιδέα, που πέρασε από γενιά σε γενιά: τη θεόδοτη υπόσχεση πως όλοι είναι ίσοι, όλοι είναι ελεύθεροι και όλοι δικαιούνται μια ευκαιρία να επιδιώξουν την ευτυχία τους στην πληρότητά της.

Καθώς αναγνωρίζουμε το μεγαλείο του έθνους μας, συνειδητοποιούμε ότι το μεγαλείο δεν είναι ποτέ κάτι το δεδομένο. Πρέπει να κερδηθεί. Στην πορεία μας δεν βολευτήκαμε με ευκολίες ούτε αρκεστήκαμε σε συμβιβαστικές λύσεις. Το μονοπάτι μας δεν ήταν για τους ολιγόκαρδους ―γι’ αυτούς που προτιμούν αντί για τη δουλειά τη σχόλη ή που αποζητούν μόνο τις ηδονές του πλούτου και της φήμης. Αντίθετα, ήταν αυτοί που ανέλαβαν κινδύνους, που παρήγαγαν έργο, που έφτιαξαν πράγματα ―εκ των οποίων κάποιοι δοξάστηκαν, μα που οι πιο πολλοί ήτανε άνδρες και γυναίκες αφανείς στον μόχθο τους― αυτοί ήταν που μας οδήγησαν στο μακρύ και κακοτράχαλο μονοπάτι προς την ευημερία και την ελευθερία.

Για εμάς ήταν που μάζεψαν τα λιγοστά τους εγκόσμια υπάρχοντα και ταξίδεψαν ωκεανούς σε αναζήτηση μιας νέας ζωής.

Για εμάς ήταν που ίδρωναν στις φάμπρικες και εγκαταστάθηκαν στη Δύση· που υπέστησαν τα ραπίσματα του μαστιγίου και όργωσαν τη σκληρή γη.

Για εμάς ήταν που πολέμησαν και πέθαναν, σε μέρη σαν το Κόνκορντ και το Γκέτυσμπεργκ· τη Νορμανδία και το Κε Σαν. Ξανά και ξανά, αυτοί οι άνδρες και αυτές οι γυναίκες μόχθησαν και θυσιάστηκαν και δούλεψαν μέχρι τα χέρια τους να ζαρώσουν, ώστε εμείς να έχουμε μια καλύτερη ζωή. Είδαν την Αμερική σαν κάτι το μεγαλύτερο απ’ το άθροισμα των ατομικών μας φιλοδοξιών· κάτι το μεγαλύτερο απ’ όλες τις διαφορές στην καταγωγή, τον πλούτο ή τη φατρία του καθενός μας.

Αυτή την πορεία είναι που συνεχίζουμε σήμερα. Εξακολουθούμε να είμαστε το έθνος με τη μεγαλύτερη ευημερία και ισχύ στην Γη. Οι εργαζόμενοί μας δεν είναι λιγότερο παραγωγικοί απ’ ό,τι ήταν όταν άρχισε αυτή η κρίση. Τα μυαλά μας δεν είναι λιγότερο εφευρετικά, τα αγαθά και οι υπηρεσίες μας δεν είναι λιγότερο χρήσιμα απ’ ό,τι ήταν πριν μια εβδομάδα ή ένα μήνα ή ένα χρόνο. Η ικανότητά μας παραμένει αμείωτη. Αλλά ο καιρός που στεκόμασταν αδρανείς, που προστατεύαμε τα στενά μας συμφέροντα και αναβάλλαμε επώδυνες αποφάσεις ― αυτός ο καιρός έχει αναμφίβολα παρέλθει. Ξεκινώντας από σήμερα, πρέπει να ανασηκωθούμε, να αποτινάξουμε από πάνω μας τη σκόνη και να ξεκινήσουμε και πάλι τη δουλειά για το ξαναχτίσιμο της Αμερικής.

Διότι παντού όπου κοιτάξουμε, υπάρχει δουλειά να γίνει. Η κατάσταση της οικονομίας καθιστά αναγκαία τη δράση ―αποφασιστική και γρήγορη. Και θα δράσουμε. Όχι μόνο προς δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης, άλλα θέτοντας νέα θεμέλια για την ανάπτυξη. Θα χτίσουμε τους δρόμους και τις γέφυρες, τους ηλεκτρικούς πυλώνες και τις ψηφιακές γραμμές που τροφοδοτούν το εμπόριό μας και μας κρατούν ενωμένους.

Θα αποκαταστήσουμε την επιστήμη στη θέση που της αρμόζει, και θα αξιοποιήσουμε τα θαύματα της τεχνολογίας ώστε να βελτιώσουμε την ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης και να μειώσουμε το κόστος της. Θα εκμεταλλευτούμε τον ήλιο και τους ανέμους και το έδαφος για να δώσουμε ενέργεια στα αυτοκίνητα και τα εργοστάσιά μας. Και θα μεταμορφώσουμε τα σχολεία και τα πανεπιστήμιά μας, ανταποκρινόμενοι στις απαιτήσεις μιας νέας εποχής. Αυτά όλα μπορούμε να τα κάνουμε. Και αυτά όλα θα τα κάνουμε.

Τώρα, υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν την κλίμακα των φιλοδοξιών μας ―που υποστηρίζουν ότι το σύστημά μας δεν μπορεί να σηκώσει πολλά μεγάλα σχέδια. Δεν έχουν γερή μνήμη. Γιατί λησμόνησαν τι έχει ήδη κάνει τούτη εδώ η χώρα· τι μπορούν να πετύχουν ελεύθεροι άνδρες κι ελεύθερες γυναίκες όταν η φαντασία ενώνεται με την προσήλωση σ’ έναν κοινό σκοπό, κι όταν η χρεία ενώνεται με το θάρρος.

Αυτό που οι κυνικοί αδυνατούν να κατανοήσουν είναι ότι το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους μετατοπίστηκε ―ότι τα κονισαλέα πολιτικά επιχειρήματα στα οποία αναλωθήκαμε για τόσο καιρό δεν έχουνε πια πεδίο εφαρμογής. Το ερώτημα που τίθεται σήμερα έχει πάψει να είναι το αν η κυβέρνησή μας είναι υπερβολικά μεγάλη ή υπερβολικά μικρή, αλλά εάν δουλεύει ―εάν βοηθά οικογένειες να βρουν εργασία με αξιοπρεπή μισθό, περίθαλψη που να μπορούν να την πληρώσουν, σύνταξη που να διαφυλάσσει την αξιοπρέπειά τους. Εκεί που η απάντηση είναι ναι, σκοπεύουμε να συνεχίσουμε. Εκεί που η απάντηση είναι όχι, τα προγράμματα θα διακοπούν. Και όσοι από εμάς διαχειριζόμαστε τα χρήματα του κοινού θα λογοδοτήσουμε ―για το αν τα ξοδέψαμε με σύνεση, για το αν ανατρέψαμε κακές συνήθειες, και αν ενεργήσαμε στα φανερά. Διότι μόνο τότε μπορούμε να αποκαταστήσουμε τη ζωτική εμπιστοσύνη μεταξύ ενός λαού και της κυβέρνησής του.

Το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας δεν είναι αν η αγορά είναι μια δύναμη με θετικά ή με αρνητικά αποτελέσματα. Η ικανότητά της να γεννά πλούτο και να διευρύνει την ελευθερία είναι ασυναγώνιστη, όμως η παρούσα κρίση μάς θύμισε ότι δίχως μια προσεκτική εποπτεία, η αγορά μπορεί να διολισθήσει κατά τρόπο ανεξέλεγκτο ―και ότι ένα έθνος δεν μπορεί να ευημερεί για πολύ όταν ευνοεί μόνο τους πλούσιους. Η επιτυχία της οικονομίας ήταν ανέκαθεν εξαρτημένη όχι απλώς απ’ το μέγεθος του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος μας, αλλά απ’ την εύρος διάχυσης της ευημερίας μας· από την ικανότητά μας να απλώνουμε τις ευκαιρίες σε κάθε καρδιά που τις ζητάει ―όχι από φιλανθρωπία, αλλά επειδή αυτό αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο προς το κοινό αγαθό μας.

Όσο για την κοινή άμυνά μας, απορρίπτουμε ως ψευδή την επιλογή ανάμεσα στην ασφάλεια και τα ιδανικά μας. Οι Ιδρυτές Πατέρες μας, αντιμέτωποι με κινδύνους που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε, συνέταξαν έναν καταστατικό χάρτη με στόχο τη διασφάλιση του κράτους δικαίου και των δικαιωμάτων του ανθρώπου, έναν καταστατικό χάρτη που διευρύνθηκε χάρη στο αίμα ολόκληρων γενιών. Τα ιδανικά αυτά ακόμη φωτίζουν τον κόσμο και δεν θα τα παρατήσουμε για χάρη της σκοπιμότητας.

Ώστε προς όλους τους λαούς και τις κυβερνήσεις που μας κοιτάνε σήμερα, απ’ τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες ώς το μικρό χωριό όπου γεννήθηκε ο πατέρας μας: να ξέρετε ότι η Αμερική είναι φίλος κάθε έθνους και κάθε άνδρα, γυναίκας και παιδιού, που ζητά ένα μέλλον ειρήνης και αξιοπρέπειας, και ότι είμαστε έτοιμοι και πάλι να ηγηθούμε.

Θυμηθείτε ότι οι προηγούμενες γενιές αντιτάχθηκαν στον φασισμό και τον κομμουνισμό όχι μόνο με πυραύλους και άρματα, αλλά με ισχυρές συμμαχίες και σταθερές πεποιθήσεις. Καταλάβαιναν ότι μόνη η ισχύς μας δεν μπορεί να μας προστατέψει, ούτε και μας δίνει το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Αντίθετα, γνώριζαν ότι η ισχύς μας αυξάνεται μέσα από τη συνετή της χρήση. Η ασφάλειά μας απορρέει από τη δικαιότητα των σκοπών μας, τη δύναμη του παραδείγματος που προσφέρουμε, τη μετριοπάθεια που γεννά η ταπεινότητα και η αυτοσυγκράτηση.

Είμαστε οι φύλακες αυτής της παρακαταθήκης. Καθοδηγούμενοι για άλλη μια φορά από τούτες τις αρχές, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις νέες απειλές οι οποίες απαιτούν ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια ―ακόμη μεγαλύτερη συνεργασία και συνεννόηση μεταξύ των εθνών. Θα αρχίσουμε να αφήνουμε με υπευθυνότητα το Ιράκ στον λαό του και να σφυρηλατούμε μια κερδισμένη με κόπο ειρήνη στο Αφγανιστάν. Με παλιούς φίλους και πρώην εχθρούς, θα εργαστούμε ακάματα με στόχο τη μείωση της πυρηνικής απειλής και την απομάκρυνση του φοβήτρου της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Δεν θα απολογηθούμε για τον τρόπο ζωής μας, ούτε και θα διστάσουμε να τον υπερασπιστούμε. Και σε εκείνους που θέλουν να προωθήσουν τους στόχους τους σπέρνοντας τρόμο και σφαγιάζοντας αθώους, σας λέμε τώρα ότι το πνεύμα μας είναι ισχυρότερο και δεν μπορεί να λυγίσει. Δεν μπορείτε να αντέξετε στον αγώνα εναντίον μας, και θα σας νικήσουμε.

Διότι γνωρίζουμε ότι η κληρονομιά μας απαρτίζεται από ένα ετερόκλητο μωσαϊκό και ότι αυτό είναι δύναμη, όχι αδυναμία. Είμαστε ένα έθνος Χριστιανών και Μουσουλμάνων, Εβραίων και Ινδουιστών ― και αθρήσκων. Έχουμε διαμορφωθεί από κάθε γλώσσα και πολιτισμό, προερχόμενο από κάθε γωνιά της Γης· και επειδή γευτήκαμε τα πικρά απόνερα του εμφυλίου πολέμου και του φυλετικού διαχωρισμού, και αναδυθήκαμε απ’ αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας μας δυνατότεροι και περισσότερο ενωμένοι, δεν μπορούμε παρά να πιστεύουμε ότι τα παλιά μίση κάποια μέρα θα περάσουν· ότι οι φατριαστικές γραμμές σύντομα θα διαλυθούν· ότι καθώς ο κόσμος γίνεται μικρότερος, η κοινή μας ανθρωπιά θα αποκαλυφθεί· και ότι η Αμερική πρέπει να διαδραματίσει τον ρόλο της ανοίγοντας τον δρόμο σε μια νέα εποχή ειρήνης.

Προς τον μουσουλμανικό κόσμο, αναζητούμε έναν νέο δρόμο μπρος τα μπροστά, βασισμένο στο αμοιβαίο συμφέρον και τον αμοιβαίο σεβασμό.

Προς εκείνους τους ηγέτες ανά την υφήλιο που θέλουν να σπείρουν διχόνοια ή να καταλογίσουν τα δεινά της κοινωνίας τους στην Δύση ―μάθετε ότι ο λαός σας θα σας κρίνει με βάση το τι μπορείτε να οικοδομήσετε, όχι τι μπορείτε να καταστρέψετε. Προς εκείνους που προσδένονται στην εξουσία μέσω της διαφθοράς και της εξαπάτησης και της φίμωσης του αντιλόγου ―μάθετε ότι βρίσκεστε στο λάθος στρατόπεδο της ιστορίας. Αλλά ότι θα τείνουμε το χέρι μας προς τα εσάς εάν είστε πρόθυμοι να ξεσφίξετε τη γροθιά σας.

Προς τους λαούς των φτωχών εθνών, δεσμευόμαστε να δουλέψουμε πλάι σας ώστε τα χτήματά σας ν’ ανθίσουν και τα καθαρά νερά να ρεύσουν· δίνοντας τροφή σε λιμοκτονούντα σώματα και πεινασμένα πνεύματα. Και σε εκείνα τα εθνή που σαν το δικό μας απολαμβάνουν σχετική αφθονία, λέμε ότι δεν μπορούμε πια να επιτρέπουμε στον εαυτό μας την αδιαφορία απέναντι σε αυτούς που υποφέρουν έξω απ’ τα σύνορά μας· ούτε και μπορούμε να καταναλώνουμε τους πόρους του πλανήτη δίχως να νοιαζόμαστε για τις συνέπειες. Διότι ο κόσμος έχει αλλάξει, και πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς μαζί του.

Καθώς αναλογιζόμαστε τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας, θυμόμαστε με ταπεινότητα κι ευγνωμοσύνη τους γενναίους Αμερικάνους που, αυτή τη στιγμή, περιπολούν μακρινές ερήμους και απόμακρα όρη. Έχουν κάτι σήμερα να μας πουν, σαν τους πεπτωκότες ήρωες στο Άρλιγκτον που ψιθυρίζουν μέσα απ’ το διάβα των αιώνων.

Τους τιμάμε όχι μόνο επειδή είναι οι φύλακες της ελευθερίας μας, αλλά επειδή ενσαρκώνουν το πνεύμα του υπηρετείν· τη θέληση να βρουν νόημα σε κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό τους. Και πράγματι, αυτήν εδώ τη στιγμή ―μια στιγμή που θα καθορίσει μια ολόκληρη γενιά― απ’ αυτό ακριβώς το πνεύμα είναι που πρέπει να εμφορούμαστε όλοι μας.

Διότι όσα και αν μπορεί και οφείλει να κάνει το κράτος, τούτο το έθνος σε έσχατη ανάλυση στηρίζεται στην πίστη και την αποφασιστικότητα του αμερικανικού λαού. Η καλοσύνη να βάλεις στο σπίτι σου ένα ξένο όταν ξεσπάσει η πλημμύρα, η ανιδιοτέλεια των εργατών που προτιμούν να μειώσουν τον χρόνο εργασίας τους παρά να δουν έναν φίλο να χάνει τη δουλειά του ― αυτά είναι που μας προστατεύουν στις δυσκολότερες στιγμές μας. Το θάρρος του πυροσβέστη που ανεβαίνει ένα κλιμακοστάσιο γεμάτο καπνό, μα και η προθυμία ενός γονιού να αναθρέψει ένα παιδί ― αυτά τελικά καθορίζουν τη μοίρα μας.

Οι προκλήσεις που έχουμε απέναντι μας ίσως να είναι νέες. Τα εργαλεία με τα οποία τις αντιμετωπίζουμε μπορεί να είναι νέα. Όμως οι αξίες από τις οποίες εξαρτώνται οι επιτυχίες μας ―σκληρή δουλειά και εντιμότητα, θάρρος και δικαιοσύνη, ανεκτικότητα και φιλομάθεια, πίστη και πατριωτισμός― αυτά τα πράγματα είναι παλιά. Αυτά τα πράγματα είναι αληθινά. Αποτέλεσαν την αθόρυβη δύναμη της προόδου καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας. Αυτό που επιβάλλεται λοιπόν είναι μια επιστροφή σε αυτές τις αλήθειες. Αυτό που απαιτείται από εμάς τώρα είναι μια νέα εποχή υπευθυνότητας ―αναγνώριση, απ’ τη μεριά του κάθε Αμερικανού, ότι έχουμε καθήκοντα απέναντι στον εαυτό μας, το έθνος μας, και τον κόσμο, καθήκοντα που δεν αποδεχόμαστε κλαυθμηρίζοντας, αλλά τα οποία αδράττουμε με ευφροσύνη, βασιζόμενοι στη στέρεη γνώση ότι δεν υπάρχει τίποτα τόσο ικανοποιητικό για το πνεύμα, τόσο καθοριστικό για τον χαρακτήρα μας, όσο το να δώσουμε το άπαν μας σε μια δύσκολη αποστολή.

Αυτό είναι το τίμημα και η υπόσχεση της ιδιότητας του πολίτη.

Αυτή είναι η πηγή της εμπιστοσύνης μας ―η γνώση ότι ο Θεός μάς καλεί να διαμορφώσουμε ένα αβέβαιο πεπρωμένο.

Αυτό είναι το νόημα της ελευθερίας μας και του πιστεύω μας ―αυτός είναι ο λόγος που άνδρες και γυναίκες και παιδιά κάθε φυλής και κάθε πίστης μπορούν να παραβρεθούν σε αυτό τον εορτασμό, σε τούτο το μεγαλόπρεπο αίθριο, και που ένας άνδρας του οποίου ο πατέρας πριν από λιγότερο από εξήντα χρόνια ίσως να μην είχε εξυπηρετηθεί σε ένα τοπικό εστιατόριο μπορεί σήμερα να σταθεί ενώπιόν σας δίνοντας έναν ιερότατο όρκο.

Ας χαράξουμε λοιπόν αυτή τη μέρα στη μνήμη μας ― για το ποιοι είμαστε και πόσο μακριά ταξιδέψαμε. Τη χρονιά που γεννήθηκε η Αμερική, κατά τη διάρκεια του πιο κρύου μήνα, μια μικρή ομάδα πατριωτών, είχαν μαζευτεί κοντά ο ένας στον άλλο, πλάι σε αδύναμες φωτιές στις όχθες ενός παγωμένου ποταμού. Η πρωτεύουσα είχε εγκαταλειφθεί. Ο εχθρός προήλαυνε. Το χιόνι ήταν κηλιδωμένο με αίμα. Τη στιγμή που η έκβαση της επανάστασής μας ήταν πιο αμφίβολη από ποτέ, ο πατέρας του έθνους μας διέταξε να διαβαστούν τα ακόλουθα λόγια στον λαό:

«Ας ειπωθεί προς τις μέλλουσες γενιές… ότι στο βάθος του χειμώνα, όταν τίποτα δεν μπορούσε να επιβιώσει, πέρα απ’ την ελπίδα και την αρετή… η πόλη και η ύπαιθρος, θορυβημένες από τον κοινό κίνδυνο, στάθηκαν μπροστά με σκοπό να τον αντιμετωπίσουν».

Αμερική. Ενώπιον των κοινών μας κινδύνων, σε τούτο τον χειμώνα των δεινών μας, ας θυμηθούμε αυτά τα αιώνια λόγια. Με ελπίδα και αρετή, ας σταθούμε και πάλι αντιμέτωποι με τα παγωμένα ρεύματα, και ας αντέξουμε τις καταιγίδες πού ’ναι να ’ρθούν. Ας ειπωθεί από τα παιδιά των παιδιών μας ότι όταν δοκιμαστήκαμε, αρνηθήκαμε να αφήσουμε αυτό το ταξίδι να τελειώσει, ότι δεν κάναμε πίσω ούτε και δειλιάσαμε. Και με το βλέμμα μας προσηλωμένο στο βάθος του ορίζοντα και με τη χάρη του Θεού, προάξαμε το μέγα δώρο της ελευθερίας και το παραδώσαμε με ασφάλεια στις μέλλουσες γενιές.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ

Στον πρόλογο του έργου του -Ιστορία του Ελληνικού έθνους- ο Κ.Παπαρρηγόπουλος κάνει μια κριτική προσέγγιση του αρχαίου κόσμου.
Επιχειρεί λοιπόν μια πρώτη συνολική θεώρηση της ελληνικής ιστορίας απο τον αρχαίο κόσμο μέχρι την εποχή του.
Ξεκινά το έργο του συγκρίνοντας τους δύο μεγάλους αρχαίους πολιτισμούς, τον ελληνικό και το ρωμαικό, και εξετάζει βήμα βήμα την παράλληλη σταδιακή εθνική συγκρότηση τους.
Εστιάζει ιδιαίτερα στον τρόπο με τον οποίο επιτεύχθηκε η ενότητα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας και την αποδίδει στο συνδυασμό "δύναμης και σύνεσης" αντιπαραβάλλοντας το λανθασμένο τρόπο που ακολούθησαν οι Έλληνες διαιρεμένοι σε δύο ισχυρά κέντρα, την Αθήνα και τη Σπάρτη.

καταλήγει έτσι:
...Επομένως, η ρωμαική Σύγκλητος [σημείωση:η ρ.σ. ήταν έρεισμα σοφίας και ηθικής ακεραιότητας που προφύλασσε απο τη δράση των δημαγωγών, ένα φίλτρο μεταξύ του λαού και των κυβερνώντων ειδικά δε του αυτοκράτορα] διέγραψε μια πορεία χιλίων χρόνων.

Γεννήθηκε με τη Ρώμη και πέθανε μαζί της.Αυτή η πορεία ήταν αδιάσπαστη στην ιστορία των κοινοβουλευτικών θεσμών και για το λόγο αυτό εξαιρετικά διδακτική.

Οι θεσμοί αυτοί δεν κάνουν θαύματα από μόνοι τους.Για να γίνουν βιώσιμοι και να λειτουργήσουν όπως πρέπει, απαιτούνται πολλά.
Κυρίως όμως απαιτείται να συνειδητοποιήσει το έθνος ότι χρειάζεται μια ισχυρή κυβέρνηση.Αν δεν το συνειδητοποιήσει, η ελευθερία πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε αναρχία. Αυτό το πολιτικό αισθητήριο ήταν έντονο στο ρωμαικό έθνος και για το λόγο αυτό το ρωμαικό έθνος μεγαλούργησε επι αιώνες .
Αντίθετα το ελληνικό έθνος , στο οποίο ηφύση χάρισε όλη την ευφυία και όλες τις χάρες του κόσμου, δεν θέλησε ποτέ να κυβερνηθεί, με αποτέλεσμα να μην παραμείνει πολύ στην πολιτική σκηνή της ιστορίας.

Αν έχοντας ως βάση τα παλιά εκείνα χρόνια , στρέψουμε το βλέμμα σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας , δύσκολα θα μπορέσουμε να αρνηθούμε ότι ο νεώτερος ελληνισμός κληρονόμησε απαράλλακτη μια απο τις προγονικές ιδιότητες.Πράγματι.

Γιατί τα θαυμάσια πολεμικά επιτευγματα της επανάστασης λίγο έλειψε να ματαιωθούν πλήρως;
Επειδή κατα την επανάσταση δεν υπήρξε καθόλου και πουθενά διακυβέρνηση.

Γιατί οι καρποί της πεντηκονταετούς ειρήνης που ακολούθησε ούτε καλοί αποδείχθηκαν ούτε ώριμοι
Επειδή στο διάστημα αυτό , αντί να επιδιώξουμε την εθνική και στρατιωτική μας οργάνωση, ξοδέψαμε το χρόνο σε κάθετι άλλο παρά στην αποτελεσματική οργάνωση του ελληνισμού.

Κανένα έθνος δεν υποχρεούται να είναι μεγαλοφυές, όμως κανένα έθνος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κοινό νού και κοινός νούς των εθνών είναι η κυβέρνηση.
Αθήνα 8 Νοεμβρίου 1885 Κ.Π.

Εγώ προσθέτω πως η κυβέρνηση δεν λειτουργεί χωρίς την ηθική και γνωστική προάσπιση της έναντι των δημαγωγών θεσμικά απο τους μόνιμους συμβούλους και γνώστες των θεμάτων: Αυτοί σήμερα είναι οι γενικοί γραμματείς των υπουργείων και απαγορεύεται να αλλάζουν με την αλλαγή των κυβερνώντων γιατί είναι αυτοί που εξασφαλίζουν τη συνέχεια των έργων και για τούτο ο ρόλος τους θα πρέπει να αναβαθμιστεί και να παγιωθεί θεσμικά

Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΕΝΗ

Τα κείμενα των επετείων είναι κλασσικά και επαναλαμβάνονται σχολαστικά,τόσο που κουράζουν και φθείρουν το θέμα τους: Τον αγώνα των σύγχρονων Ελλήνων για την ελευθερία και τη δημοκρατία.

Η μνήμη είναι μια αρετή που απαιτεί πολλή και καλής ποιότητας εργασία,όπως όλες.Το να ασκούμε τις αρετές μας για να δυναμώσουν είναι δύσκολο κουραστικό επίπονο αλλά όχι μάταιο.
Αντιθέτως.
Γνωρίζοντας την ιστορία ειδικά δε τη σύγχρονη ιστορία μας εκτιμάμε με μεγαλύτερη ακρίβεια και τα τωρινά και τα επόμενα κατανοώντας πως παίζεται το παιχνίδι της ζωής διαχρονικά.

Η ανάμνηση των πρόσφατων αγώνων δεν μπορεί να είναι η ανάμνηση μιας ματαιότητας όπως θα ήθελαν να πιστεψουμε κάποιοι.
Και την ματαιότητα ή μη των αγώνων τη συζητάμε τα γεγονότα όμως είναι κι αυτά υπο συζήτηση;

Κάποιοι υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες και της κακοπάθειας και των διωγμών και των φυλακίσεων και των βασανιστηρίων και βέβαια δεν περιμένουμε να μένουν σιωπηλοί και σήμερα.
Ας δούμε απλά την ιστορία οπως τη βίωσαν στο πετσί τους...

τέλειο παράδειγμα ο Μίκης Θεοδωράκης και το έργο του "Οι δρόμοι του Αρχάγγελου κυκλοφορούν από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
[κάντε κλίκ στα υπογραμμισμένα κείμενα]


Ο Στέλιος Κούλογλου παρουσιάζει:


Συνάντησα τον Μίκη Θεοδωράκη με αφορμή τη προκήρυξη των "Πυρήνων της Φωτιάς" που τον ανέφερε. Αντί γι άλλη απάντηση, μου πρότεινε να δημοσιεύσω ένα συγκλονιστικό κείμενο.

Ο κορυφαίος ‘Ελληνας συνθέτης και αγωνιστής θεωρεί ότι οι πρόσφατοι επικριτές του αγνοούν την πρόσφατη ελληνική ιστορία (χαρακτηριστικό παράδειγμα στην προκήρυξη των Πυρήνων η αποστροφή περί "καλοπέρασης στο Παρίσι” του Θεοδωράκη που βασανίστηκε τόσο όσο ο ίδιος όσο και η οικογένεια του από την χούντα) και επομένως δεν μπορούν να καταλάβουν ότι μια ολόκληρη γενιά, στην οποία ανήκε και ο ίδιος, έκανε επιλογές ζωής κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες: «είμαι επιπλέον ένα βιομηχανικό προϊόν πρώτης ποιότητας, της βιομηχανίας Μακρονήσου, και δεν έχω δικαίωμα να απογοητεύσω κανέναν γι’ αυτή την επιλογή της μοίρας»...

Το απόφθεγμα προέρχεται από την αυτοβιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη «Οι δρόμοι του Αρχάγγελου» και συγκεκριμένα από τα βασανιστήρια που υπέστη τόσο ο ίδιος όσο και οι σύντροφοι του στην Μακρόνησο, στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Στο «νέο Παρθενώνα» της Μακρονήσου, σκοπός των βασανιστών δεν ήταν μόνο η απόσπαση της δήλωσης μετανοίας από τους κομμουνιστές αλλά και η μετατροπή τους σε θύτες που θα βασάνιζαν τους πρώην συντρόφους τους.



«Η οργάνωση της Μακρονήσου, έτσι που ο αδελφός, στην κυριολεξία, μερικές φορές να βασανίζει τον αδελφό και γενικά, οι φίλοι τους φίλους, οι σύντροφοι τους συντρόφους, αποσκοπεί στο να κουρελιάσει και τελικά να μηδενίσει τον άνθρωπο, που ο καθένας μας είναι... Αισθάνθηκα απελπιστικά μόνος. Ήξερα ότι δεν ήμαστε πια οι τριακόσιοι, που ξεκινούσαμε ένα πρωί από τους φούρνους να πάμε να δώσουμε όλοι μαζί, ενωμένοι, την κορυφαία μάχη της ζωής μας... Ο εξευτελισμός σε κάνει να βυθίζεσαι στο πηγάδι της ύπαρξής σου, να μη σε βλέπουν. Και να μη βλέπεις. Πως θα ρωτούσα τώρα τον χθεσινό μου σύντροφο; Τι να του πω; Έκανες δήλωση; Αυτός αίφνης που του έχουν συνθλίψει ένα ένα τα δάχτυλα στο δεξί του χέρι, είναι ή όχι δηλωσίας;... Συμβολικά, στη χαράδρα, σκορπίσαμε εδώ κι εκεί».

Η συνέχεια για την χαράδρα στο παρακάτω κείμενο (για καλύτερη ανάγνωση πατήστε επιλογή full). Το δεύτερο μέρος θα δημοσιευθεί αύριο. "Οι δρόμοι του Αρχάγγελου κυκλοφορούν από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.-
[κάντε κλίκ στα υπογραμμισμένα κείμενα]

Πρωτιά στην ανοικοδόμηση με στοιχεία

Εξετάζοντας τον αριθμό νέων κατοικιών ανά 100 κατοίκους, για το 2008, στο σύνολο της Ελλάδας παρατηρείται ότι στους 100 κατοίκους αναλογούν 0,71 νέες κατοικίες.
Ο νομός που παρουσιάζει τις περισσότερες νέες κατοικίες ανά 100 κατοίκους είναι ο νομός Λευκάδας με 2,72

πηγή
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ερευνα: ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα έφτασε τα 19.124 ευρώ με τον νομό Βοιωτίας να βρίσκεται στην πρώτη θέση. Τα χαμηλότερα ποσοστά στη διαμόρφωση του ΑΕΠ παρουσιάζει ο πρωτογενής τομέας, ο οποίος αποτελείται από τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία. Εξετάζοντας ορισμένα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά για το έτος 2007, βλέπουμε ότι οι νομοί Αττικής και Θεσσαλονίκης παρουσιάζουν το υψηλότερο εισόδημα ανά φορολογούμενο.

Πηγή: Νομοί της Ελλάδος, 2009 -

*Προσωρινά στοιχεία: Πηγή: Γ.Γ.ΕΣΥΕ,2009 Τα παραπάνω αποτελούν συμπεράσματα νέας πανελλήνιας έρευνας που έχει ως σκοπό να κατατάξει τους νομούς της Ελλάδας, λαμβάνοντας υπόψη την εξέλιξη συγκεκριμένων δεικτών κατά την τελευταία δεκαετία, δίνοντας έμφαση στους πέντε πρώτους νομούς, πανελλαδικά.

Η μελέτη χρησιμοποιεί τα πιο πρόσφατα στοιχεία (2009) που έχουν δημοσιευθεί από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος (ΕΣΥΕ) και τη βάση δεδομένων της έκδοσης «Οι Νομοί» της all media Publications.

Η μελέτη αυτή εκπονήθηκε από το τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης του Μεσογειακού Αγρονομικού Ινστιτούτου Χανίων (ΜΑΙΧ), σε συνεργασία με το Πολυτεχνείο Κρήτης και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.

Υπεύθυνος για τη μελέτη είναι ο συντονιστής σπουδών του ΜΑΙΧ, δρ Γεώργιος Μπαουράκης ενώ συμμετείχαν ο διευθυντής του Εργαστηρίου Χρηματοοικονομικής Διοίκησης του Πολυτεχνείου Κρήτης Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης, ο ερευνητής του ΜΑΙΧ Γιώργος Αγγελάκης και ο Περικλής Δράκος από το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Οπως επισημαίνουν, εξετάζοντας το κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) σε τρέχουσες τιμές για το έτος 2006 σε κάθε νομό, παρατηρούμε ότι το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ το έχει ο νομός Βοιωτίας, ενώ ακολουθούν οι νομοί Αττικής, Κυκλάδων και Κορινθίας με κατά κεφαλήν ΑΕΠ υψηλότερο από τον μέσο όρο της Ελλάδας.

Ως προς τη συμμετοχή των κλάδων στη διαμόρφωση του ΑΕΠ σημειώνουν:

- Πρωτογενής τομέας: Αποτελείται από τη γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία, παρουσιάζει μια καθοδική πορεία από το 1995 ώς το 2006, για την πλειονότητα των νομών αλλά και για την Ελλάδα ως σύνολο. Η Ελλάδα, ξεκινώντας το 1995 με 9,9% καταλήγει το 2006 να συμμετέχει μόλις με 4%, σημειώνοντας πτώση 59,6%.

- Δευτερογενής τομέας: Ο τομέας αυτός, ο οποίος αποτελείται κυρίως από τη μεταποίηση, την ενέργεια και τις κατασκευές, παρουσιάζει μια μείωση από το 1995 ώς το 2006 για την Ελλάδα με ποσοστό 6,3%, ξεκινώντας από 22,4% το 1995 και καταλήγοντας το 2006 στο 21%. Για τους νομούς, παρατηρείται αύξηση στην πλειονότητά τους με τη μεγαλύτερη άνοδο να την έχει ο νομός Γρεβενών, παρουσιάζοντας μια αύξηση της τάξεως του 266%. Ακολουθούν οι νομοί Φλώρινας και Τρικάλων με 199% και 183%, αντίστοιχα. Για το τελευταίο έτος (2006), την πρώτη θέση κατέχει ο νομός Βοιωτίας με ποσοστό συμμετοχής 69,2% και ακολουθούν οι νομοί Κορινθίας με 52,7% και Κοζάνης με 49,9%.

- Τριτογενής τομέας: Ο τομέας αυτός αποτελείται κυρίως από υπηρεσίες και τουρισμό, είναι ο πιο ανεπτυγμένος κλάδος για την πλειονότητα των νομών της Ελλάδας. Τη μεγαλύτερη άνοδο παρουσίασε ο νομός Δράμας με 36,9% και ακολουθούν οι νομοί Ξάνθης με 29,2% και Λέσβου με 26,8%. Για το τελευταίο έτος (2006), την πρώτη θέση κατέχει ο νομός Αττικής με 86,4% και ακολουθούν οι νομοί Κέρκυρας και Δωδεκανήσων με 83,5% και 82,1%, αντίστοιχα.

Αλλα ενδιαφέροντα στοιχεία είναι:

* Το μεγαλύτερο δηλωθέν εισόδημα ανά φορολογούμενο για το έτος 2007 το έχει ο νομός Αττικής με 18.567 ευρώ. Ακολουθούν οι νομοί Θεσσαλονίκης και Κοζάνης με 15.480 ευρώ και 15.462 ευρώ, αντίστοιχα. Σε αντίθεση, ο νομός που παρουσίασε το χαμηλότερο δηλωθέν εισόδημα ανά φορολογούμενο είναι ο νομός Πέλλας με 10.970 ευρώ.

Για τις αποταμιευτικές καταθέσεις ανά κάτοικο, για το 2007, παρατηρούμε μόνον έξι νομούς να είναι πάνω από τον μέσο όρο της Ελλάδας που φτάνει τα 15.416 ευρώ. Ετσι, ο νομός Αττικής έχει τις μεγαλύτερες αποταμιευτικές καταθέσεις ανά κάτοικο με 23.610 ευρώ και ακολουθούν οι νομοί Ευρυτανίας, Κεφαλονιάς και Χίου με 20.183, 17.065 και 16.570, αντίστοιχα.

Οι κατοικίες

Εξετάζοντας τον αριθμό νέων κατοικιών ανά 100 κατοίκους, για το 2008, στο σύνολο της Ελλάδας παρατηρείται ότι στους 100 κατοίκους αναλογούν 0,71 νέες κατοικίες. Ο νομός που παρουσιάζει τις περισσότερες νέες κατοικίες ανά 100 κατοίκους είναι ο νομός Λευκάδας με 2,72 και ακολουθούν οι νομοί Κυκλάδων και Χαλκιδικής με 2,56 και 2,53, αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία Ελλάδος (ΕΣΥΕ) για το έτος 2008, η ανεργία στην Ελλάδα διαμορφώθηκε στο 7,6%. Για το 2009, η ανεργία το β' τρίμηνο έφτασε το 8,9%, ενώ τους καλοκαιρινούς μήνες Ιούλιο και Αύγουστο το ποσοστό ανεργίας έφτασε στο 9,6% και 9%, αντίστοιχα.

Οσον αφορά τους νομούς για το έτος 2008, οι νομοί με την υψηλότερη ανεργία είναι οι νομοί Καστοριάς με 18,6% και ακολουθούν οι νομοί Δράμας με 15,5%, Φωκίδος με 14,6%, Κοζάνης με 12,8% και Κιλκίς με 11,9%. Ενώ ο νομός που παρουσιάζει το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας είναι ο νομός Φθιώτιδος με 2,9% και ακολουθούν οι νομοί Λασιθίου με 3,8%, Κυκλάδων με 3,9%, Λέσβου με 4,4% και Χανίων με 4,6%. *

Το Καρναβάλι θα γίνεται πλέον στη παραλία της Λευκάδας

Η απόφαση εφαρμόζεται φέτος από το Πνευματικό Κέντρο του δήμου Λευκάδας. Η παρέλαση των αρμάτων την Κυριακή της αποκριάς θα γίνει στην παραλία και όχι στην κεντρική αγορά. Έγινε επιτέλους κατανοητό το πόσο επικίνδυνο είναι να περνάνε τα άρματα στην κεντρική αγορά. « Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Λευκάδας στην αριθ. 12/23-11-2009 συνεδρίαση του αποφάσισε την πραγματοποίηση των Καρναβαλικών εκδηλώσεων 4- 14 Φλεβάρη 2010 και έκανε αποδεκτές τις προτάσεις της Καρναβαλικής επιτροπής. 1)Να πραγματοποιηθεί η Παρέλαση των μαθητών των σχολείων και η είσοδος του Καρνάβαλου την Τσικνοπέμπτη 4/2 ώρα 3μμ κατά μήκος της Κεντρικής Αγοράς με κατάληξη την Κεντρική Πλατεία που θα πραγματοποιηθεί το πάρτυ για τα παιδιά. 2)Να συγκροτηθεί επιτροπή αποτελούμενη από έναν εκπρόσωπο του Πνευματικού Κέντρου και δύο εκπροσώπους των Καρναβαλιστών , η οποία θα κάνει επιλογή των αρμάτων και πεζών που θα μετέχουν στην παρέλαση της Κυριακής 14/2 ώστε την τελευταία στιγμή να μην μπαίνουν άτομα που ενοχλούν την παρέλαση. 3)Να γίνει αλλαγή του χώρου πραγματοποίησης της παρέλασης και να πραγματοποιηθεί η παρέλαση της Κυριακής 14/2 στο δρόμο της Ανατολικής Παραλίας αφού γίνει και ο ανάλογος φωτισμός με προβολείς. Η συγκέντρωση πεζών και αρμάτων να γίνει στο δρόμο προς το ΚΤΕΛ και η παρέλαση να ξεκινήσει από τον κόμβο που έχει δημιουργηθεί στην Αστυνομία – Ανατολική Παραλία- έμπροσθεν των ξενοδοχείων και στην διασταύρωση τα οχήματα να κατευθυνθούν στην οδό Αγγ.Σικελιανού και οι Καρναβαλιστές να κατευθυνθούν προς την Κεντρική Πλατεία όπου εκεί θα παρουσιάσουν τα γκρουπ το πρόγραμμα τους στο πατάρι και θα γίνει και η απονομή βραβείων 4)Να συγκροτηθεί επιτροπή αποτελούμενη από εκπροσώπους όλων των Πνευματικών Κέντρων των Δήμων Λευκάδας ,η οποία θα επιλέξει τα πεζά και τα άρματα που θα βραβευτούν. 5) Η παρέλαση της Κυριακής 14/2 να ξεκινήσει στις 4 το απόγευμα. Επίσης το Διοικητικό Συμβούλιο του Πνευματικού Κέντρου αποφάσισε για την συμμετοχή κάθε ομάδας που θα μετέχει στην παρέλαση της Τσικνοπέμπτης 4/2 καθώς και της Κυριακής 14/2 να προσφέρει το συμβολικό ποσό α)Για ομάδα μέχρι 15 άτομα 150€ β)Για ομάδα από 16 μέχρι 50 άτομα 300€ και γ) Για ομάδα από 50 άτομα και πάνω 500€ Επίσης θα προσφέρει αναμνηστικό δίπλωμα σε όλα τα γκρούπ που συμμετέχουν. Για άρματα και πεζά που θα μετέχουν στην παρέλαση της Κυριακής; 14/2 καθιερώνονται 3 βραβεία: ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΕΖΩΝ Α΄ 1500€ Β΄ 1000€ Γ΄ 600€ ΒΡΑΒΕΙΑ ΑΡΜΑΤΩΝ Α΄1500€ Β΄ 1000€ Γ΄ 600€ Τα πεζά γκρουπ για να συμμετέχουν στο διαγωνισμό πρέπει να είναι πάνω από 20 άτομα. Οι ομάδες Καρναβαλιστών για να έχουν το δικαίωμα συμμετοχής στην Μεγάλη Καρναβαλική Παρέλαση 14/2 θα πρέπει να έχουν δηλώσει την συμμετοχή τους στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου μας το αργότερο μέχρι 10 Φεβρουαρίου 2010. Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου μας επισημαίνει ότι: Δεν θα επιτραπεί κατά την διάρκεια της παρέλασης η ρήψη φωτεινών δάδων ή βεγγαλικών ή κάθε εύφλεκτου υλικού , η ρήψη αντικειμένων στους θεατές καθώς επίσης η παρέλαση και η κακοποίηση ζώων. Δεν θα επιτραπεί σε κανένα πρόχειρο και της τελευταίας στιγμής άρμα να παρελάσει χωρίς αριθμό και δεν θα συμμετέχει στο διαγωνισμό. ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ να μετέχουν στη μεγάλη γιορτή της χαράς και του κεφιού. «ΦΑΡΟΜΑΝΗΤΑ 2010» Ξεσηκωθείτε όλοι σας, μπήκε το Καρναβάλι κι ως πάντα η Λευκάδα μας πρωτοστατεί στην ζάλη. Και από Πόντε σ΄Αη Μηνά, στο Βίντσι στη Ντουγάνα να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Λευκάδα, Αγια Μαύρα μας, Καρναβαλιού η χώρα όπως εγλένταγες παλιά έτσι γλεντάς και τώρα. ΑΠΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΛΕΥΚΑΔΑΣ»

Ίχνη ζωής σε μετεωρίτη από τον Άρη

Ίχνη ζωής σε μετεωρίτη από τον Άρη

Δημοσίευση: 27-11-2009 14:54 από Ομάδα TVXS

Ιστορία με απόκρυψη για την ανάγνωση των σχολίων [Επανεμφάνιση ιστορίας]

TV Χωρίς Σύνορα - Αποστολή με email Όλα τα πεδία υποχρεωτικά
E-mail παραλήπτη:
E-mail ή όνομα αποστολέα (λατινικά):
Κωδικός αποστολής [όπως εμφανίζεται - Νέα εικόνα]
TVXS.gr Project Ίχνη ζωής σε μετεωρίτη από τον Άρη http://www.tvxs.gr/v27138
Κλείσιμο

Τις πιο πειστικές μέχρι σήμερα ενδείξεις ότι υπάρχει ζωή στον Άρη, ανακάλυψαν επιστήμονες της NASA. Σε μετεωρίτη από τον Άρη που έπεσε στη Γη πριν περίπου 13.000 χρόνια βρέθηκαν δομές με μορφή σκουληκιού, που σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι απολιθωμένα βακτήρια.

Τα βακτήρια βρέθηκαν ενσωματωμένα κάτω από τα επιφανειακά στρώματα του βράχου, γεγονός που υποδηλώνει ότι ήδη βρίσκονταν μέσα του όταν αυτός προσέκρουσε στη Γη.

Ως «ένα πολύ ισχυρό στοιχείο για την ύπαρξη ζωής στον Άρη», χαρακτήρισε την ανακάλυψη ο επικεφαλής επιστήμονας του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον της NASA Ντέηβιντ Μακέι, ο οποίος μελετά τον μετεωρίτη από τότε που ανακαλύφθηκε -το 1984- στους λόφους Άλαν της Ανταρκτικής.

Ο συγκεκριμένος μετεωρίτης αποσπάστηκε από την επιφάνεια του Άρη, μετά την πτώση κάποιου αστεροειδούς στον πλανήτη και έπεσε στη Γη μετά από ταξίδι στο διάστημα διάρκειας 16 εκατ. χρόνων. Οι ερευνητές μπόρεσαν να ανιχνεύσουν την αρειανή προέλευσή του, καθώς η χημική σύνθεσή του ταίριαζε με αυτήν του Άρη.

Μελέτες γίνονται σε ακόμα δύο μετεωρίτες από τον Άρη, στους οποίους όπως υποστηρίζει η ομάδα των Αμερικανών επιστημόνων υπάρχουν επίσης ίχνη απολιθωμένης μικροβιακής ζωής.

Δεξιά στροφή έβγαλαν οι κάλπες Άνετη επικράτηση Σαμαρά από τον πρώτο γύρο - Αποδέχτηκε την ήττα της η Μπακογιάννη

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο έβδομος αρχηγός της Ν.Δ. Ο 58χρονος Μεσσήνιος πολιτικός, που παίρνει το τιμόνι της Ρηγίλλης από τα χέρια του Κώστα Καραμανλή, εξελέγη από τον α΄ γύρο των εσωκομματικών εκλογών, επικρατώντας της Ντόρας Μπακογιάννη και του Παν. Ψωμιάδη.

Στο επινίκιο διάγγελμα ο κ. Σαμαράς εξέπεμψε μηνύματα ενότητας, τονίζοντας ότι «δεν υπάρχουν ηττημένοι στη Ν.Δ.». Χαρακτήρισε την εκλογή από τη βάση «δημοκρατική, ειρηνική επανάσταση» και διεμήνυσε ότι θα επιδιώξει τη δημιουργία μιας μεγάλης κεντροδεξιάς «ιδεολογικά κυρίαρχης». Παράλληλα, εξήγγειλε τη διεξαγωγή Συνεδρίου θέσεων και αρχών της Ν.Δ. την προσεχή άνοιξη.

ΗΡηγίλλης δεν ανακοίνωσε τελικά αποτελέσματα και η ανακήρυξη του κ. Σαμαρά έγινε ουσιαστικά με την αποδοχή της ήττας από την πλευρά της κ. Μπακογιάννη. Ανεπισήμως πάντως, ο κ. Σαμαράς έλαβε ένα ποσοστό περί του 51%-52%, η κ. Μπακογιάννη κινήθηκε γύρω στο 40% και ο κ. Ψωμιάδης στο 8%-9%, με τον κύριο όγκο των δυνάμεών του να προέρχεται από τη Βόρεια Ελλάδα. «Το αποτέλεσμα είναι απολύτως σεβαστό», ανέφερε η κ. Μπακογιάννη μία ώρα μετά τα μεσάνυχτα, ενώ πρόσθεσε ότι «την επόμενη ημέρα θα είμαστε όλοι παρόντες».

Το ρεύμα που είχε δημιουργηθεί τις τελευταίες εβδομάδες υπέρ της υποψηφιότητας του κ. Σαμαρά επιβεβαιώθηκε τελικώς και στην κάλπη και δεν ανακόπηκε από την αντεπίθεση που είχε εξαπολύσει το τελευταίο δεκαήμερο η πρώην υπουργός Εξωτερικών. Ο σκληρός πυρήνας των δεξιών ψηφοφόρων συντάχθηκε με την υποψηφιότητά του, η οποία συνοδευόταν από δεσμεύσεις για «ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα» και βολές απέναντι στην παλαιά φρουρά της Ν.Δ., τους «βαρόνους», τα «φέουδα» και τους «μηχανισμούς», όπως τόνιζε και ο ίδιος. Ο κ. Σαμαράς απορρίπτει τη στρατηγική του λεγόμενου «μεσαίου χώρου» και κρίνει αναγκαίο να στραφεί η νέα κομματική ηγεσία κατ΄ αρχάς στους δεξιούς ψηφοφόρους και μετά να επιχειρήσει το άνοιγμα σε άλλους χώρους. Όπως παραδέχονται και συνεργάτες του, καθοριστικό ρόλο για το τελικό αποτέλεσμα έχει παίξει και η οργή των γαλάζιων ψηφοφόρων από τη συντριπτική ήττα στις εθνικές εκλογές. Αντιθέτως, η κ. Μπακογιάννη, η οποία είχε σαφέστατο προβάδισμα στην έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας, φαίνεται ότι πλήρωσε στις χθεσινές κάλπες την ταύτισή της με τον Κ. Καραμανλή και το «ναυάγιο» της γαλάζιας διακυβέρνησης.

Μαζική διαδικασία
Η συμμετοχή των ψηφοφόρων της Ν.Δ. στη χθεσινή- πρωτόγνωρη για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης- εκλογική διαδικασία ήταν μαζική, αλλά συνοδεύτηκε από μεγάλα οργανωτικά προβλήματα και ένα πολύωρο αλαλούμ σε όλη τη χώρα, ύστερα από την κατάρρευση του ηλεκτρονικού συστήματος καταγραφής της ψηφοφορίας. Τις πρώτες πρωινές ώρες οι επιτελείς της Ρηγίλλης εκτιμούσαν ότι στις κάλπες προσήλθαν περισσότερα από 450.000 παλαιά και νέα μέλη του κόμματος. Η συμμετοχή ήταν μεγαλύτερη από τις αρχικές προσδοκίες των επιτελών του κόμματος, που ανέμεναν έναν αριθμό αντίστοιχο με εκείνο των οργανωμένων μελών της Ν.Δ. από την ίδρυσή της (περίπου 350.000).

Το γεγονός ότι πολλά τμήματα παρέμειναν εκτός on-line λειτουργίας επί ώρες, δημιούργησε σε αρκετά στελέχη υπόνοιες και αναπάντητα ερωτήματα για το εάν υπήρξαν διπλοψηφίες.

Τη διαδικασία, μάλιστα, αμφισβήτησε ανοικτά χθες το πρωί ο κ. Ψωμιάδης, κάνοντας λόγο για «τραμπουκισμούς» και κατηγορώντας τη Ρηγίλλης ότι δεν τηρήθηκαν όσα είχαν συμφωνηθεί για την ανοικτή διαδικασία.

Από τις γαλάζιες κάλπες είναι προφανές ότι οι ψηφοφόροι επέλεγαν και με γεωγραφικά κριτήρια. Ο κ. Σαμαράς είχε συντριπτικά ποσοστά σε Μεσσηνία και Λακωνία, όπως και η κ. Μπακογιάννη στην Κρήτη. Ωστόσο, «κλειδί» για το τελικό αποτέλεσμα και ιδίως την εκλογή του κ. Σαμαρά από τον α΄ γύρο, αποδεικνύεται η Αττική, στην οποία διέθετε υπεροπλία στελεχών η κ. Μπακογιάννη, αλλά η κομματική βάση έδωσε μεγάλο προβάδισμα στον κ. Σαμαρά.

Πηγή Τα Νεα: Διονύσης Νασόπουλος

Σαμαράς και στην Λευκάδα Άνετη επικράτηση του Αντώνη Σαμαρά και στην Λευκάδα, ιδιαίτερα στα δύο εκλογικά τμήματα της πόλης. Τα αποτελέσματα των εκλογών της Ν.Δ. για ανάδειξη νέου αρχηγού στην Λευκάδα είναι: Λευκάδα 1ο εκλογικό τμήμα: Αν. Σαμαράς 286 Ντ. Μπακογιάννη 188 Παν. Ψωμιάδης 42 2ο εκλογικό τμήμα Αν. Σαμαράς 236 Ντ. Μπακογιάννη 160 Παν. Ψωμιάδης 32 Νυδρί Ντ. Μπακογιάννη 188 Αν. Σαμαράς 166 Παν. Ψωμιάδης 88 Καρυά Αν. Σαμαράς 58 Ντ. Μπακογιάννη 28 Παν. Ψωμιάδης 8 Σφακιώτες Ντ. Μπακογιάννη 74 Αντ. Σαμαράς 60 Παν. Ψωμιάδης 4 Βασιλική Αντ. Σαμαράς 154 Ντ. Μπακογιάννη 146 Παν. Ψωμιάδης 23 Μεγανήσι Αν. Σαμαράς 38 Ντ. Μπακογιάννη 35 Παν. Ψωμιάδης 6

Πηγή Λευκάδα πρές

ΕΠΙΚΑΙΡΑ

Πότε θα λήξει η ιστορία με τον Αλμούνια;

του Γιώργου Δελαστίκ

Ο επίτροπος Οικονομίας της ΕΕ, Χοακίν Αλμούνια.

Kάποτε πρέπει να τελειώσει αυτό το πολιτικοοικονομικό παραμύθι που έχει ως «κακό δράκο» τον επίτροπο οικονομίας της ΕΕ, Χοακίν Αλμούνια. Δεν μπορεί να γίνεται επ’ άπειρον ανεκτό, κάθε φορά που η Κομισιόν ή η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ προβαίνουν σε εκτιμήσεις ή προβλέψεις για την ελληνική οικονομία, τα μέσα ενημέρωσης –με ενθάρρυνση της εκάστοτε κυβέρνησης– να δημιουργούν κλίμα οικονομικού κατακλυσμού γύρω από την Ελλάδα, αγνοώντας παντελώς την κατάσταση των υπόλοιπων χωρών είτε της Ευρωζώνης είτε των «27» συνολικά.

Η ιστορία επαναλήφθηκε την περασμένη εβδομάδα, με τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις της Κομισιόν για τις οικονομίες των «27» για το 2009, 2010 και 2011. «Τα πιο μαύρα μαντάτα» ήταν ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο της μιας εφημερίδας, «Φωτιές βγάζει ο Αλμούνια!» ο τίτλος στην άλλη.

Ε, λοιπόν, όχι, η Ελλάδα σε καμιά περίπτωση δεν είναι το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ! Τα ίδια τα στοιχεία της Κομισιόν αποδεικνύουν ότι πολλές άλλες χώρες της ΕΕ βρίσκονται σε σαφώς πιο δεινή θέση από την Ελλάδα, ακόμη κι αν δεχτούμε ως ορθή τη σαφώς «φουσκωμένη» εκτίμηση περί ελλείμματος 12,7% του ΑΕΠ το 2009, η οποία φυσικά διευκολύνει την κυβέρνηση να λάβει σκληρότερα μέτρα.

Προς μεγάλη απογοήτευση των «Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού» του Μάαστριχτ, το 2010 μία και μοναδική χώρα από τις 27 της ΕΕ θα πληροί το κριτήριο του 3% του ελλείμματος: η… Βουλγαρία.

Ας αρχίσουμε πρώτα πρώτα από το ΑΕΠ, το οποίο αναμένεται να σημειώσει φέτος πτώση στην Ελλάδα κατά 1,1%. Καθόλου ευχάριστο δεν είναι αυτό. Όταν όμως το ΑΕΠ στις 16 χώρες της Ευρωζώνης θα πέσει κατά 4%, ενώ στην ΕΕ των «27» θα σημειώσει πτώση 4,1%, είναι εξόφθαλμο ότι στη χώρα μας τα πράγματα είναι λιγότερο άσχημα.

Όταν το ΑΕΠ της Γερμανίας θα πέσει κατά 5%, της Βρετανίας και της Ιταλίας κατά 4,6% και 4,7% –για να μην μιλήσουμε για την πτώση κατά 7,5% της Ιρλανδίας και κατά 7% της Φιλανδίας ή τις καταστροφικές βουτιές κατά 18% (!) της Λιθουανίας και Λετονίας–, είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα. Κάθε άλλο.

Συμπλέοντας με την Ευρώπη

Πολύ δυσάρεστο είναι βεβαίως το ελληνικό έλλειμμα, που μετεκλογικά μας εμφανίστηκε ξαφνικά στο ύψος του 12% και πλέον. Φυσικά και πρέπει να μειωθεί. Δεν θα αγνοήσουμε όμως ότι το έλλειμμα της ΕΕ των «27» από 2,3% του ΑΕΠ της που ήταν το 2008, μέσα στο 2009… τριπλασιάστηκε και θα φτάσει στο 7%, ενώ το 2010 θα ανεβεί κι άλλο, στο 7,5%!

Αν, λοιπόν, επιτευχθεί ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου για μείωση του ελλείμματος του χρόνου στο 9,5%, το ελληνικό έλλειμμα θα βρίσκεται πολύ κοντά στο μέσο ευρωπαϊκό.

Ακόμη όμως κι αν ισχύσει η απαισιόδοξη πρόβλεψη της Κομισιόν για έλλειμμα της χώρας μας 12,2% το 2010, πόσοι άραγε γνωρίζουν πως ούτε τότε η Ελλάδα δεν θα είναι η χειρότερη στο δείκτη αυτό; Όντως, η… «χώρα-μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού», η Ιρλανδία, με την οποία μας είχαν ζαλίσει εδώ και μία δεκαετία, θα έχει του χρόνου έλλειμμα 14,7%, ακολουθούμενη από την κάποτε κραταιά Βρετανία με 12,9% και την επίσης επαινούμενη από τους νεοφιλελεύθερους Λετονία με 12,3%. Η Ισπανία, με έλλειμμα 10,1%, θα ακολουθεί την Ελλάδα, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν.

Ούτε το 2011 θα βελτιωθεί η πανευρωπαϊκή κατάσταση με τα ελλείμματα, καθώς η Κομισιόν προβλέπει μείωση μόλις κατά μισή εκατοστιαία μονάδα από αυτά τα δυσθεώρητα ύψη του 7,5% για την ΕΕ και του 7% για την Ευρωζώνη.

Προς μεγάλη απογοήτευση των «Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού» του Μάαστριχτ, το 2010 μία και μοναδική χώρα από τις 27 της ΕΕ θα πληροί το κριτήριο του 3% του ελλείμματος: η… Βουλγαρία, η έσχατη των τελευταίων της ΕΕ, χώρα πάμπτωχη, με μισθούς των 150 ευρώ και συντάξεις κάτω των 100 ευρώ, όπου ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ αποφάσισε απλώς να ρίξει σε ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία τους ανθρώπους για να ευημερήσουν οι αριθμοί του… Αλμούνια!

Το χρέος καλπάζει παντού

Διαβάζοντας κανείς τις ελληνικές εφημερίδες, σχηματίζει τη λανθασμένη εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που χρειάζεται να δανείζεται για να καλύπτει μέρος των υποχρεώσεών της. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Καθόλου ευχάριστο δεν είναι βεβαίως ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, από 99,2% το 2008, θα αυξηθεί σε 112,6% το 2009 και σε 124,9% το 2010. Σίγουρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί αυτή η πορεία.

Όταν το ΑΕΠ της Γερμανίας θα πέσει κατά 5%, της Βρετανίας και της Ιταλίας κατά 4,6% και 4,7% –για να μην μιλήσουμε για την πτώση κατά 7,5% της Ιρλανδίας και κατά 7% της Φιλανδίας ή τις καταστροφικές βουτιές κατά 18% (!) της Λιθουανίας και Λετονίας–, είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα.

Γεγονός όμως παραμένει ότι το δημόσιο χρέος καλπάζει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπου ο δείκτης του 60% του ΑΕΠ ως ανώτατο επιτρεπτό ποσοστό του χρέους ανήκει στο παρελθόν. Στο 69,3% του ΑΕΠ ανερχόταν το 2008 το χρέος των κρατών της Ευρωζώνης. Στα 78,2% εκτιμάται ότι θα εκτιναχθεί φέτος και στο 84% το 2010, με την αυξητική τάση να συνεχίζεται στο 88,2% το 2011. Ας μην μιλήσουμε δε για πιο μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις άλλων φορέων, πέραν της Κομισιόν. Ας μην νομίσει δε κανείς ότι ο μέσος όρος του χρέους της ΕΕ επιδεινώνεται από τους «σπάταλους» Μεσογειακούς ή τους «μπατίρηδες» Ανατολικοευρωπαίους. Το χρέος, π.χ., της Γερμανίας ήταν 65,9% πέρσι, θα πάει στο 73% φέτος, στο 77% του χρόνου, στο 80% το 2011 – πάντα κατά την Κομισιόν. Στο 76% θα ανέλθει φέτος και σε 82,5% του χρόνου το χρέος και της Γαλλίας, η οποία, σημειωτέον, τόσο φέτος όσο και του χρόνου θα παρουσιάσει ελλείμματα άνω του 8%.

Το πρόβλημα επομένως είναι πολύ βαθύτερο και γενικότερο και υπερβαίνει σαφώς τις διαχειριστικές επιδόσεις των ελληνικών κυβερνήσεων. Για να γίνει ευκρινέστερα αντιληπτό ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρότατο πρόβλημα όχι απλώς του ευρωπαϊκού, αλλά του παγκόσμιου καπιταλισμού, είναι χρήσιμο να προσθέσουμε ενημερωτικά και χάριν συγκρίσεων ότι οι ΗΠΑ φέτος έχουν έλλειμμα 12,7% και η Ιαπωνία δημόσιο χρέος που αναμένεται να ξεπεράσει το… 180%!

Άνιση κατανομή βαρών

Ο υπερτονισμός των υπαρκτών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και η εσκεμμένη αποσιώπηση της συνύφανσής τους με ανάλογες τάσεις της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως και η φαινομενικά παράδοξη απροθυμία κυβερνητικών στελεχών να χρησιμοποιήσουν στοιχεία όπως τα προαναφερθέντα για να αποδείξουν ότι η Ελλάδα δεν είναι η αποτυχημένη χώρα της ΕΕ, έχουν πολιτικά κίνητρα.

Συνήθως καταλήγουν στην επιβολή φορολογικών μέτρων που πλήττουν τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, κατεξοχήν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, με τη δικαιολογία «η κατάσταση είναι τραγική, δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο». Αυτή η πολιτική οδηγεί σε εξοργιστικά άνιση κατανομή των βαρών. Το έτος 2007, για παράδειγμα, τα 3,5 εκατομμύρια μισθωτών και συνταξιούχων δήλωσαν το 74% του συνολικού εισοδήματος φυσικών προσώπων. Οι 700.000 ελεύθεροι επαγγελματίες (το ένα πέμπτο των μισθωτών και συνταξιούχων), που όλοι γνωρίζουμε ότι κατά μέσο όρο είναι πιο εύποροι από τους μισθωτούς, δήλωσαν το… 4% του εισοδήματος – 18 και πλέον φορές λιγότερα από τους μισθωτούς και συνταξιούχους!

Το αποτέλεσμα είναι τα δημόσια έσοδα από τους μισθωτούς και συνταξιούχους να αυξηθούν πάνω από 60% μεταξύ 2003 και 2007, ενώ η πραγματική μέση ετήσια αύξηση των αποδοχών τους ήταν μόλις 2%!

Εντελώς αντίθετη είναι η κατάσταση με τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Δεν φτάνει που έχουν δείκτη φορολόγησης 25%, όταν οι ιδιώτες έχουν 40% το ανώτατο. Δεν πληρώνουν ούτε το 25%, αξιοποιώντας όλες τις «νόμιμες τρύπες» που εσκεμμένα τους προσφέρονται. Ενδεικτικά, όπως έγραψε η Ελευθεροτυπία, το 2008, π.χ., η ΕΧΑΕ (στην οποία ανήκει το Χρηματιστήριο Αθηνών), για κέρδη 105 εκατομμυρίων ευρώ, πλήρωσε φόρο 13 εκατ. (πραγματικός συντελεστής 12,4% αντί για 25%) και η τσιμεντοβιομηχανία Τιτάν, για κέρδη 113,29 εκατομμυρίων ευρώ, πλήρωσε φόρους 7,3 εκατομμύρια – δηλαδή ποσοστό 6,47% αντί για 25%!

Το ζητούμενο, επομένως, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι να προχωρήσει σε μέτρα σταδιακής ανατροπής αυτής της απαράδεκτης ανισοκατανομής των φορολογικών βαρών. Όχι να τη διαιωνίσει ή να την επιδεινώσει για να ικανοποιήσει, με πρόσχημα την ανάγκη συμμόρφωσης στις απαιτήσεις του «κακού δράκου» Αλμούνια