Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ

Την οργή του κάθε Έλληνα προκαλούν οι ανοησίες και οι χυδαιότητες που επιτρέπουν οι Ελληνικές αρχές στους κάθε λογής βαλτούς κερδοσκόπους, στα κωθώνια και στα καθάρματα όπως τους γερμανούς φασίστες των οποίων οι γελοιότητες και οι βωμολοχίες ξεπέρασαν κάθε όριο ανοχής και βαδίζουν για φάγωμα της άδειας κεφαλής τους.
Οι Έλληνες που ξέρανε μας τελείωσαν κάθε προσβολή θα απαντιέται!

Όταν παίρνουν τα λεφτά μας για να φτιάχνουν όπλα για να τα χρησιμοποιούμε και για τα δικα τους συμφέροντα καλά είναι!
Πολύ καλύτερα όταν τα κάνουν πλακάκια τα ΕΣΕΣ με τους Εφιάλτες για να αλώσουν οικονομικά την Ελλάδα μήπως η ΖΙΜΕΝΣ δεν είναι γερμανική;
Το να κλέψουν ότι μπορούν τους φαίνεται σωστό το να διορθώσουν τη ζημιά που έκαναν όμως τους κακοφαίνεται βλέπε αποζημιώσεις για το πρώτο και το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Αλλά αυτοί οι άχρηστοι που μας κυβερνάνε μια ζωή κοιτάζοντας χαμηλά σαν ντροπαλές παρθένες, φταίνε που δεν τους τα παίρνουμε με το ζόρι.Ή μήπως δεν θα πλήρωναν αν ήξεραν πως θα μένουν έξω απο κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα της Ελλάδας για πάντα;

Εγώ δεν ζητησα ποτέ δανεικά απο τους παλιοφασίστες τους γερμαναράδες και δεν ανέχομαι να μου λένε ότι ζώ με λεφτά τους, ζω δουλεύοντας σκληρά και δεν ανέχομαι πια κανένα να με βρίζει και να με ταπεινώνει για πράγματα που δεν έχω κάνει.
Η ντροπή μου πέρασε, ήρθε ο θυμός και ήρθε για να μείνει!

Χάρηκα ιδιαίτερα όταν είδα ότι κάποιος απο αυτούς στη βουλή έχει αίμα μέσα του και ιδιαίτερα που αυτός είναι ο πρόεδρος της βουλής.

Ο πρόεδρος της δημοκρατίας αναρωτιέμαι τι ακριβώς κάνει;

Την οργή του προέδρου της Βουλής προκάλεσαν τα συνεχή αρνητικά δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου.

Η σταγόνα όμως που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν ένα άρθρο του Stern, καθώς και το χυδαίο εξώφυλλο του Focus.

Ο Φ. Πετσάλνικος κάλεσε τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθεί επίσημα.

Διαβάστε το άρθρο του

Του Γιώργου Χατζηδημητρίου:

Τη μήνιν του προέδρου της Βουλής Φ. Πετσάλνικου, προκάλεσε η συγχορδία αρνητικών δημοσιευμάτων που αποδελτιώνει συστηματικά το τελευταίο διάστημα από τα γερμανικά Μέσα Ενημέρωσης και αναφέρονται απαξιωτικά, ελεεινολογώντας τη χώρας μας.

Η σταγόνα όμως που ξεχείλισε όπως φαίνεται το ποτήρι, ήταν ένα άρθρο στο τελευταίο τεύχος του έγκυρου και κεντροαριστερού προσανατολισμού περιοδικό, Stern, που υπογράφει ένας εκ των συνιδρυτών του υπό τον τίτλο «Αγαπητοί Έλληνες» και στο οποίο διατυπώνεται η αστήρικτη και προσβλητική άποψη ότι δεν μπορούν οι φίλεργοι και συνετοί Γερμανοί να πληρώνουν εσαεί τα σπασμένα της ελληνικής αμεριμνησίας.

Οργή
Ο γερμανομαθής κ. Πετσάλνικος που έζησε αρκετά χρόνια της ζωής του σπουδάζοντας και δουλεύοντας στη μακρινή Γερμανία, εξερράγη και, σε επικοινωνία με τους υπεύθυνους του περιοδικού, αξίωσε να δημοσιεύσουν απαντητική του επιστολή για τη στοιχειώδη αποκατάσταση των πραγμάτων. Ανάλογη επιστολή ο πρόεδρος της Βουλής, θα στείλει και στο συντηρητικό Focus, που κυκλοφόρησε με εξώφυλλο της Αφροδίτης της Μήλου να υψώνει χυδαία τον μεσαίο δείχτη, ενώ σκοπεύει την προσεχή Τετάρτη να καλέσει τον Γερμανό πρέσβη στην Αθήνα, για να διαμαρτυρηθεί επίσημα.

Στην επιστολή προς Stern όπου εκτείνεται σε τρεις σελίδες, ο κ. Πετσάλνικος υπογραμμίζει εισαγωγικά, ότι η Ελλάδα, δεν είναι παρίας και συνεπώς δεν ζητά χρήματα από κανέναν και πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς πολίτες. Διεκδικεί ωστόσο, τη δυνατότητα να μπορεί να δανείζεται με ευνοϊκούς όρους, όπως οι υπόλοιπες χώρες της Ένωσης.

Στη μομφή ότι η χώρα μας έχει εισπράξει τεράστια ποσά από τα διαρθρωτικά ταμεία, ο πρόεδρος της Βουλής υπενθυμίζει ενοχλητικά ότι μόνο στο διάστημα 1990-2005 η Γερμανία εισέπραξε 60 δισεκατομμύρια ευρώ με τη σύμφωνη γνώμη και της Ελλάδας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες της γερμανικής ενοποίησης.

Παράλληλα, επισημαίνει ότι για την πενταετία 2007-2013 στις κοινοτικές προβλέψεις, έχουν εγγραφεί 22,4 δισ. ευρώ για την Ελλάδα, έναντι 26,3 δισ. για τη Γερμανία. Και φυσικά, δεν χάνει την ευκαιρία, να τονίσει ότι αυτός που κυρίως ωφελήθηκε από την ευρωπαϊκή ενοποίηση ήταν η Γερμανία, η οποία διοχετεύει στην Ε.Ε. το 64,5% των εξαγωγών τους, ενώ ειδικά στις χώρες «γουρουνάκια» (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάδα και Ισπανία) εξάγει το 14% των συνολικών της προϊόντων.

Προμηθευτής
Ο κ. Πετσάλνικος παρατηρεί προς τους Γερμανούς πολίτες ότι τα τελευταία χρόνια, με βάση τα αδιάψευστα στοιχεία του Ινστιτούτου της Στοκχόλμης, η χώρα τους έχει γίνει προνομιακός προμηθευτής οπλικών συστημάτων, αφού το 13% της παραγωγής τους αγοράστηκε από τις αιματηρές οικονομίες των Ελλήνων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την τουρκική επιθετικότητα.

Παράλληλα, αναφέρεται στους μέσους μισθούς και τις συντάξεις, όπου δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, ενώ προσθέτει ότι όπως οι Γερμανοί έσωσαν τις τράπεζές τους, έτσι και οι Έλληνες πολίτες έδωσαν 28 δισ. ευρώ που αντιστοιχεί στο 11% του ΑΕΠ.

Γερμανική χυδαιότητα

Με ένα έντονα προκλητικό πρωτοσέλιδο για την Ελλάδα, που παρουσιάζει την Αφροδίτη της Μήλου με ελληνική σημαία να κάνει άσεμνη κίνηση, με τίτλο «Απατεώνες στην οικογένεια του ευρώ», το περιοδικό Focus αποτυπώνει το κλίμα που έχει δημιουργηθεί σε μερίδα της γερμανικής κοινής γνώμης για τη χώρα μας. Στον υπότιτλο το περιοδικό αναρωτιέται «Εάν χρειαστεί να πληρώσουμε για την Ελλάδα, τότε τι θα γίνει με την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία;» - ένα θέμα που απασχολεί έντονα όχι μόνο το Βερολίνο, αλλά και τον μέσο Γερμανό.

ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΞΕΝΟΛΑΤΡΕΙΑΣ

Το όνομα είναι εκείνο που εμπεριέχει το μέγιστο δυνατό της ουσίας εκείνου που περιγράφει αν θέλει να είναι εύστοχο.

ΆυλονΣχεδιασμός
Ν i κ ο ς Κ α β β α δ ά ς



AylonDesign
Ν i k ο l a Κ a v v a d a



Τι γίνεται όταν το όνομα είναι ελληνικό μεν αλλά με λατινικούς χαρακτήρες;
στην καλύτερη περίπτωση είναι φιλόδοξο έχει βλέψεις για διεθνή καριέρα,
στη χειρότερη περίπτωση άστοχο, αφου ούτε για τους Έλληνες κάνει ούτε για τους υπόλοιπους.

Στη πρώτη περίπτωση είναι αναγκαίο πολλέ φορές, αν κι εφόσον η ονομασία είναι επίσης αναγνωρίσιμη και στη γλώσσα που προφέρεται ή μένει σαν όνομα ηχεί δηλαδή σωστά.

Όταν όμως είναι άστοχη -θυσιάζεται δηλαδή δεν εκπληρώνει το στόχο- στο βωμό της ξενολατρείας επειδή λόγου χάρη θα ήθελε να δείχνει πολύ ΗΙ ή πολύ ΤRENDY τότε αυτός που το κάνει καταντάει GELOIOS με την ανοησία που τον δέρνει!

Το γιατί δεν είναι πάντα ξεκάθαρο σε όλους και συνήθως για τους νέους η πλύση εγκεφάλου είναι πιο αποτελεσματική και άρα δρα αυτόματα.
Η γοητεία του αυθεντικού είναι πάντα πολύ δυνατότερη απο οτιδήποτε ''λαμπιρίζει'' πόσο μάλλον αν απλά υποτίθεται ότι λαμπιρίζει.


Θα σας πω μια ιστορία που αφορά αυτό το γεγονός:

Όταν ξεκίνησα το γραφείο διακοσμήσεων -πριν 12 χρόνια- το είχα ονομάσει ΆΥΛΟΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ , είχα φτιάξει λοιπόν αυτοκόλλητα γράμματα και τα έβαλα στη καθρεπτιζέ τζαμαρία της εισόδου αντι για ταπέλλα.
Κάποια στιγμή βγαίνοντας απο το γραφείο βλέπω ένα ''μπάρμπα'' αρχοντοχωριάτη με τραγιάσκα μουστακαρία γιλέκο και ζώνη υφασμάτινη,- Ωραίος τύπος- ακουμπούσε απέναντι στο φράχτη είχε το πόδι ανεβασμένο στο πεζούλι κι ακουμπούσε σε αυτό τον αγκώνα του υποβαστάζοντας το πηγούνι του με μια υπέροχη έκφραση απορίας και πονηριάς μαζί.
μου λέει λοιπόν ο Μπαρμπούλης:

"δε μ' λές ωρε νοικοκυρόπλο τι είναι αυτίνο το "νάυλον σχεδιασμός" τι σχεδιάζεις δλάδη καλτσόν;"
περιττό να σας πώ ότι λιγωθηκα στο γέλιο με το τρόπο που το είπε, μου θύμισε το μπάρμπα Γιώργο στο Καραγκιόζη!

του λέω λοιπόν όχι βρε μπάρμπα άυλο είναι αυτό που δεν έχει ύλη, δηλαδή ΑΥΛΟ - ΝΙ-
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ είναι "ο διακριτικός σχεδιασμός του Νίκου" σπιτια και μαγαζιά σχεδιάζω

Α καλά μπίρο μ' αμα έχεις κι απο κανα δυο να το ξηγάς και σε μας τα κτορνίθια μπορεί να το μάθμε!

-Ναι αλλά το ρώτησες του λέω! οπότε τον ρόλο του τον έπαιξε σωστά!

Αμμμμ, εσύ μαθές είσαι πιο πονηρός κι απο βλυχιώτ' μου λέει.
Μα Βλυχιώτης είμαι του λέω.... !!! το ξέρω μαθές, και γελάμε ακόμα...

Για πες μου όμως του λέω το όνομα το θυμάσαι;
ΆΥΛΟ ΝΙ τώρα μαθές θμάμαι το καλτσόν αλλά θέλεις ...το νι μετά!


Πάντως στο κουδούνι του γραφείου είχα πέσει στη παγίδα που περιγράφω, το έγραψα aylondesign -ως φιλόδοξος νέος κι εγώ- και μου χρειάστηκε μέχρι τώρα τρείς φορές και έχει μείνει έτσι να μου το θυμίζει.
Βέβαια τώρα με τα ιστολόγια που έγιναν διεθνή βοηθάει πολύ στο να διατηρηθεί το όνομα αυτό και στη διεθνή του χρήση.

Ούτε ξενοφοβία ούτε ξενολατρεία, νομίζω είναι το καλύτερο να τιμάς το δικό σου πρώτα σαν αφετηρία κι έπειτα να μπορείς να ανοίξεις και τα φτερά σου.

ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑ

Έχεις δύο επιλογές..



Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς απο όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Μετά την τελετή, έκανε μια ερώτηση.
"Όταν η φύση δεν παρεμποδίζεται απο εξωτερικές επιρροές, όλα γίνονται τέλεια.
Ακόμα ο γιος μου, ο Shay, δεν μπορεί να μάθει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Δεν μπορεί να καταλάβει τα πράγματα όπως τα άλλα παιδιά. Πού είναι η φυσική τάξη των πραγμάτων στο γιο μου;"

Όλοι στην αίθουσα αναρωτιόνταν σιωπηλά και γεμάτοι απορία.
Ο πατέρας συνέχισε.

"Όταν ένα παιδί σαν τον Shay που είναι πνευματικά ανάπηρο, έρχεται στη ζωή, η ευκαιρία να καταλάβεις την αληθινή ανθρώπινη φύση είναι, το πώς οι υπόλοιποι άνθρωποι θα συμπεριφερθούν σ' αυτό το παιδί."
Και αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που θα σας παρακαλέσω θερμά να διαβάσετε μέχρι το τέλος της..

Ο Shay κι εγώ, περάσαμε έξω απο ένα πάρκο, όπου κάποια αγόρια που γνώριζαν τον Shay, έπαιζαν μπέιζμπολ.
Ο Shay με ρώτησε, "μπαμπά, νομίζεις ότι θα μ' αφήσουν να παίξω μαζί τους;"
Εγώ ήξερα ότι τα περισσότερα αγόρια, δεν θα ήθελαν κάποιον σαν τον Shay στην ομάδα τους.
Μα ήξερα, και καταλάβαινα σαν πατέρας, ότι αν του δινόταν η ευκαιρία να παίξει, θα του έδινε πολύ μεγάλη χαρά και επίσης ένα αναγκαίο αίσθημα ένταξης, μαζί με κάποια εμπιστοσύνη που θα γινόταν αποδεκτός από τα άλλα παιδιά, παρά την αναπηρία του.
Πλησίασα λοιπόν ένα απο τα παιδιά, και το ρώτησα χωρίς βέβαια να περιμένω και πολλά, αν ο Shay θα μπορούσε να παίξει μαζί τους.
Το αγόρι κοίταξε γύρω του σαν να ζητούσε κάποια υποστήριξη, μα στο τέλος απάντησε, "χάνουμε έξι γύρους, και το παιχνίδι είναι στον όγδοο γύρο. Γιατί όχι, μπορεί να παίξει στην δική μας ομάδα, και θα προσπαθήσουμε να τον βάλουμε να παίξει στον επόμενο γύρο, να αποκρούσει τις βολές αν το θέλει.
Ο Shay πήγε με δυσκολία μέχρι τον πάγκο της ομάδας, για να φορέσει την μπλούζα της ομάδος. Τον παρακολουθούσα με μάτια δακρυσμένα και μια θέρμη στην καρδιά μου.
Τα αγόρια της ομάδας, είδαν την χαρά μου, που τον αποδέχτηκαν στην ομάδα τους.

Στο τέλος του όγδοου γύρου, η ομάδα του Shay νικούσε μερικούς πόντους, αλά ήταν ακόμη πίσω τρείς πόντους για να κερδίσουν τον γύρο.
Στην αρχή του ένατου γύρου, ο Shay έβαλε το γάντι και έπαιξε δεξιά στο γήπεδο.
Αν και οι μπαλιές δεν ήρθαν προς την κατεύθυνσή του, έδειχνε ενθουσιασμένος, δείχνοντας την χαρά του, και μόνο που βρισκόταν εκεί, χτυπώντας όλο χαρά τα χεράκια του.
Το χαμόγελό του ήταν απο το ένα αυτί στο άλλο, όταν με κοίταζε που τον χαιρετούσα απο την εξέδρα.

Προς το τέλος του ένατου γύρου, η ομάδα του Shay πήρε κι άλλους πόντους.
Με δύο παίκτες έξω, και τρείς έξω απο την βάση, οι πιθανότητες να κερδίσει γύρους, ήταν κοντά στην βάση, και ο Shay καθορίστηκε σαν ο επόμενος για να αποκρούσει τις βολές.

Σ' αυτό το κρίσιμο σημείο, αναρωτήθηκα αν θα αφήσουν τον Shay να δοκιμάσει να αποκρούσει, και να χάσουν τις πιθανότητες να κερδίσουν το παιχνίδι.
Για μεγάλη μου έκπληξη, ..τον άφησαν!

Όλοι γνωρίζανε ότι ήταν αδύνατον να χτυπήσει ο Shay την μπάλα, τη στιγμή που δεν ξέρει καν, πώς να κρατήσει κατάλληλα το ρόπαλο, πόσο μάλλον να στοχεύσει την μπάλα.
Εντούτοις, ο Shay πήρε θέση.
Ο αντίπαλος παίχτης, που πετάει την μπάλα, αναγνώρισε ότι η ομάδα του Shay έβαλε την νίκη του παιχνιδιού σε δεύτερη μοίρα, για να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί αυτό, να χαρεί αυτήν τη στιγμή, γι αυτό και ήρθε πιο κοντά, προσπαθώντας να τον βοηθήσει να τα καταφέρει ρίχνοντας την μπάλα απαλά στον Shay.

Στην πρώτη προσπάθεια, ο Shay κούνησε αδέξια το ρόπαλο και αστόχησε.
Ο αντίπαλος παίκτης, ήρθε ακόμη πιο κοντά του λίγα βήματα, για να του πετάξει ακόμη πιο απαλά την μπάλα. Ο Shay κούνησε πάλι αδέξια το ρόπαλο, μα αυτή τη φορά βρήκε τυχαία την μπάλα, στέλνοντάς την πολύ κοντά, και μάλιστα σε έναν αντίπαλο.

Το παιχνίδι τώρα, κανονικά θα είχε τελειώσει.
Ο αντίπαλος όμως, σήκωσε την μπάλα, και, ενώ θα μπορούσε να την πετάξει στην πρώτη βάση, βγάζοντας τον Shay έξω απο το παιχνίδι, πέταξε επίτηδες την μπάλα πολύ ψηλά, πάνω απο το κεφάλι του συμπαίκτη του, και μακρυά κι απο τους άλλους συμπαίκτες του.

Όλοι στις εξέδρες, και απο τις δύο ομάδες, άρχισαν να φωνάζουν, "Shay τρέξε στην πρώτη βάση, τρέξε, τρέξε..."
Ποτέ στη ζωή του ο Shay δεν έτρεξε τόσο μακρυά, μα έφτασε στην πρώτη βάση γεμάτος ενθουσιασμό και με ορθάνοιχτα απο χαρά μάτια, κοιτώντας γύρω του απορημένα και σαστισμένα, να καταλάβει τι άλλο πρέπει τώρα να κάνει...

Η εξέδρα συνέχισε τότε, "Shay, τρέξε στη δεύτερη βάση, Shay τρέξε..τρέξε.."
Με την ανάσα κομμένη και άτσαλα, έτρεξε προς τη δεύτερη βάση. Μέχρι όμως να φτάσει ο Shay στη δεύτερη βάση, ο δεξιός αντίπαλος είχε ήδη πιάσει την μπάλα.
Ήταν ο μικρότερος της αντίπαλης ομάδας, και είχε πλέον όλη την ευκαιρία, να γίνει ο ήρωας της ομάδας του.
Θα μπορούσε να πετάξει την μπάλα στον συμπαίκτη της δεύτερης βάσης, όπου θα έβγαζε έξω τον Shay, μα κατάλαβε τις προθέσεις του συμπαίκτη του που έριχνε τις βολές, και την έριξε ψηλά, πρός τον συμπαίκτη της τρίτης βάσης.

Ο Shay έτρεξε πρός την τρίτη βάση σαν ξετρελαμένος, καθώς οι παίκτες της ομάδας του
έτρεξαν κι εκείνοι προς τη βάση.
Όλοι φωνάζαμε, "Shay, Shay, Shay!!!"

Ο Shay έφτασε στην τρίτη βάση, αλά με την κρυφή βοήθεια του αντίπαλου παίχτη της τρίτης βάσης, ο οποίος σταμάτησε να τρέχει να προλάβει την μπάλα, για να δείξει στον Shay την σωστή κατεύθυνση, το πού ήταν η τρίτη βάση, λέγοντάς του "απο δώ, απο δώ Shay.."
Καθώς ο Shay πέρασε απο την τρίτη, τα αγόρια και των δύο ομάδων και οι θεατές στις εξέδρες, ξεσηκώθηκαν φωνάζοντας "Shay, τρέξε στη βάση ένα τώρα, τρέξε στη βάση ένα.."
Ο Shay έφτασε στη βάση, πάτησε στον βατήρα, κερδίζοντας το παιχνίδι, και όλοι τον ζητωκραύγασαν σαν τον ήρωα, που βοήθησε να νικήσει η ομάδα.

Εκείνη την ημέρα, συνέχισε με δάκρυα ο πατέρας, τα αγόρια και απο τις δύο ομάδες, και ο κόσμος στις εξέδρες, βοήθησαν να φέρουν ένα κομμάτι αληθινής αγάπης και ανθρωπιάς σ' αυτόν τον κόσμο, να δώσουν χαρά σε μια ψυχούλα, που τόσο την λαχταρούσε και που τόσο την είχε ανάγκη.

Ο Shay δεν τα κατάφερε μέχρι το επόμενο καλοκαίρι, πέθανε εκείνο τον χειμώνα, χωρίς όμως να ξεχάσει ποτέ, πώς ήταν ο "ήρωας" που με έκανε τόσο χαρούμενο εκείνη την ημέρα, και την χαρά που έδωσε στην μητέρα του, και που με δάκρυα αγκάλιασε τον μικρό της ήρωα σαν πήγαμε σπίτι.

Και τώρα, ..κυρίες, ...κύριοι, ...ο επίλογος..

Υπάρχουν χιλιάδες ανέκδοτα που στέλνονται δια μέσου internet, χωρίς δεύτερη σκέψη.
Μα όταν πρόκειται για ιστορίες που έχουν να κάνουν με επιλογές ζωής, οι άνθρωποι διστάζουν.
Το ακατέργαστο, το χυδαίο, και συχνά άσεμνο, περνάει ελεύθερα μέσω του κυβερνοχώρου, αλλά η δημόσια συζήτηση για την ευπρέπεια, πάρα πολύ συχνά καταστέλλεται, ακόμη και στα σχολεία η και τους εργασιακούς χώρους μας.

Εάν σκέφτεσαι να προωθήσεις αυτό το κείμενο, πιθανότατα θα κάνεις ίσως επιλογή, στα άτομα στα οποία θα το στείλεις.
Θεωρώ προσωπικά πως ανήκω στα άτομα, που πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Όλοι έχουμε χιλιάδες ευκαιρίες στην καθημερινή μας ζωή, να καταλάβουμε την φυσική τάξη των πραγμάτων.
Τόσες πολλές, φαινομενικά τετριμμένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ δύο ανθρώπων, μας δίνουν μια επιλογή:
Περνάμε κατά μήκος ενός μικρού σπινθήρα αγάπης και ανθρωπιάς;
ή παραβλέπουμε κάθε ευκαιρία, αφήνοντας αυτόν τον κόσμο ακόμη πιό κρύο;

Ένας σοφός είπε κάποτε, "κάθε κοινωνία κρίνεται, από το πώς μεταχειρίζεται τους πιό αδύναμους ανάμεσά της"

Τώρα έχεις δύο επιλογές για το κείμενο που διάβασες..
Διαγραφή, δηλαδή δεν του δίνεις σημασία, ή..
Προώθηση, δηλαδή, αναδημοσίευσέ το...
[Η δική μου είναι πάντως προφανής η δική σου;]

Να έχεις μια χαρούμενη ημέρα, να έχεις μια "Shay day!"
, χαμογέλα!!! ...μας παρακολουθούν παιδιά.