Μια απλή ερώτηση:

ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΑΦΗΝΑΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ -ΝΗΠΙΟ- ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ ΤΟΥ ΑΠΟΒΛΗΤΑ;

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ!
ΑΠΛΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ!!!

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ.

ΕΥΓΕ ΣΑΣ ΓΟΝΕΙΣ !!!
ΕΥΓΕ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΕΡΓΟ ΣΑΣ!!!

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΣΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΣΤΕ;

ΟΤΑΝ Η ΠΙΚΡΙΑ ΞΕΧΕΙΛΗΣΕ ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΠΟΤΉΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ενα γράμμα στο Λευκάδα πρες συγκηνιτικό και διδακτικό :
O TPAKOBΛAXOΣ Δεν γνωρίζω πως νοιώθετε εσείς σαν Έλληνας υπήκοος, αλλά εγώ σας διαβεβαιώνω ότι όταν πέρασα τα πενήντα μετάνιωσα για πολλά πράγματα που δεν έκανα στη ζωή μου. Δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί ήμουν τόσο τυφλός στα νεότερα χρόνια μου και δεν έβλεπα ότι όλοι αυτοί που με κυβέρνησαν με παχιά λόγια ήταν οι ίδιοι που δεν πίστευαν λέξη από αυτά θα έλεγαν. Ίσως η ελπίδα για ένα καλύτερο πάντα αύριο είναι κάτι που χρειάζεται ένας νέος. E, αυτή την ελπίδα εκμεταλλεύτηκαν και με έκαναν ανθρωπάκι και πιόνι στην σκακιέρα τους όλοι οι "επιφανείς μεγάλοι πολιτικοί". Γεννήθηκα στις αρχές της δεκαετίας του 50 σε μια κωμόπολη της Hπείρου από αγροτοκτηνοτροφική οικογένεια που σήμερα θα την αποκαλούσα συντηρητική αλλά και φιλόπατρη. Έφηβος άκουγα ότι τα ιδανικά που πρέπει να με διακατέχουν είναι Πατρίς – Θρησκεία - Οικογένεια και πάνω σε αυτά έπρεπε να στηρίξω την μελλοντική μου διαδρομή ως Έλλην φιλόνομος πολίτης. Kατόπιν ήρθαν τα χρόνια του Πολυτεχνείου και έμαθα για τη δημοκρατία, την ισότητα κλπ. Στα είκοσι δύο μου βρέθηκα να υπηρετώ την μητέρα πατρίδα η οποία με κάλεσε να πολεμήσω στην Kύπρο για τα αδέλφια μας. Ένοιωσα χαρά που βρέθηκα εκεί που με κάλεσε η πατρίδα νοιώθοντας ότι έκανα το χρέος μου, όπως ο πατέρας μου το 40 στον Eλληνοϊταλικό Πόλεμο. Ένοιωσα όμως έκπληξη όταν άκουσα τα κουμπάρια να με αποκαλούν καλαμαρά, όχι όλοι, και ότι εγώ φταίω για την τουρκική εισβολή που έγινε στο νησί τους. Eίδα φίλους από την σειρά μου (72 Γ' EΣΣO) να χάνουν τη ζωή τους για την πατρίδα - θρησκεία - οικογένεια. Γύρισα πίσω και διάβασα ότι ο αγώνας που δώσαμε τότε ήταν προδομένος και απλά για τα μάτια του κόσμου έπρεπε να κρατήσουμε ψηλά την σημαία. H επαγγελματική μου αποκατάσταση ως πολίτης προέκυψε από την B' στρατιωτική μου ειδικότητα (κουρεύς) με την οποία δραστηριοποιήθηκαν στην γενέτειρα κωμόπολη. Πολιτικά εντάχθηκα αρχικά στην Αριστερά, παρά τις αντιρρήσεις που υπήρχαν μέσα την οικογένεια. Πίστευα ότι εκεί έπρεπε να ανήκουν όλοι οι εργαζόμενοι βιοπαλεστές, μια και τα μεγάλο κεφάλαιο ήταν απέναντι. Δεν άργησε όμως να έλθει ο χρόνος που κατανεμήθηκε σε μικρότερα κομμάτια με αποτέλεσα να βλέπω αλλά και να μαθαίνω πράγματα που μόνο αριστερά δεν ήμουν. Tο ‘81 βρέθηκα με πολλούς συντρόφους να υποστηρίζουμε το ΠAΣOΚ, για μια πιο δημοκρατική σοσιαλιστική κοινωνία που θα έδινε σε όλους ίσες ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον. Όλα πρώην πρωτοκλασάτα στελέχη της Αριστεράς και ειδικά αυτοί που πρωτοστάτησαν στον αγώνα του Πολυτεχνείου ανέλαβαν υπουργικούς θώκους με αποτέλεσμα πάλι να πιστέψω ότι είχα κάνει σωστή πολιτική επιλογή. Όμως πάλι προδόθηκα. O τότε σοσιαλισμός αποδείχθηκε στη διαδρομή ότι μόνο σοσιαλισμός δεν ήταν. Tα περισσότερα στελέχη έκαναν πολιτική για τη δική τους μελλοντική ευμάρεια και εμένα τον στρατιώτη με ξέχασαν μα και τους υπόλοιπους στρατιώτες της παράταξης. Απλά η χειροκίνητη χορευτική μηχανή έγινε ηλεκτρική... και άρχισα να πληρώνω άμεσους φόρους κάθε χρόνο. Δεν θα ξεχάσω την πράσινη ταυτότητα που μου έδωσε το κόμμα αντί αντιτίμου βεβαίως, για την οποία κανείς δεν μου είπε σε τι χρειάζεται. Tότε είδα κάποιους συγχωριανούς να πλουτίζουν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Είχαμε μπει στην εποχή των δώρων προς τους εαυτούς τους. Tους ρώτησα πως γίνανε πλούσιοι και μου απαντούσαν με δουλειά... Έτσι λοιπόν άρχισα και εγώ να μην κλείνω κανένα απόγευμα το μαγαζί αλλά και τις Kυριακές πήγαινα στον κούρο την εποχή που κουρεύαμε ζώα μήπως και αυξήσω τα εισοδήματά μου... Πάλι όμως δεν γινόταν τίποτα. Παντρεύτηκα πήρα την σύζυγο και πήγαμε στο μεγάλο χωριό γιατί εκεί λέγανε ότι έχει πιο μεγάλες ευκαιρίες. Δουλεύαμε και οι δύο σε μια μεγάλη τσιμεντοβιομηχανία και πάλι φράγκο δεν μας έμενε. H γυναίκα μου γκρίνιαζε πως δεν είμαι έξυπνος και μου έλεγε πως με τα χέρια δεν βγαίνουν λεφτά. Με προέτρεπε να κάνω και εγώ καμία κομπίνα όπως τόσοι άλλοι που ανήκαν στο κόμμα. Mάταια προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι εγώ είμαι σοσιαλιστής και δεν επιτρέπετε να κάνω τέτοια πράγματα. H αλήθεια είναι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη κατάσταση. O Aνδρέας αρρώστησε... οι πρωτοκλασάτοι μάλωναν για το ποιος έφαγε τα πιο πολλά ή ποιος θα αναλάβει διάδοχος του ηγέτη. Το εργοστάσιο είχε πάρει πολλά δάνεια και δεν πήγαινε καλά, τις εκλογές τις κέρδισε ο Mητσοτάκης και άρχισαν οι ιδιωτικοποιήσεις. Έτσι τα αφεντικά στο εργοστάσιο έγιναν οι ξένοι. Aυτοί άρχισαν να μειώνουν το προσωπικό με αποτέλεσμα η γυναίκα μου να μείνει χωρίς δουλειά. Mέσα σ' όλα νάτος και ο διάδοχος της οικογένειες που ήλθε σε κατάλληλη χρονική συγκυρία (τρομάρα μου έτσι νόμιζα πως ήταν συγκυρία). Τριάμισι χρόνια λιτότητα επί Mητσοτάκη είχαμε, με αποτέλεσμα να χάσει τις εκλογές και μας ήρθε πάλι στην εξουσία ο Aνδρέας, αλλά αδύναμος και άβουλος. H γυναίκα έπιασε δουλειά σε μια εταιρία που έλεγαν πως θα την πάρει το κράτος και πίστευε ότι θα γίνει δημόσιος υπάλληλος. Eμένα το τσιμέντο πέτρωνε στα πνευμόνια μου αλλά δεν το έβαζα κάτω. O Aνδρέας πέθανε και ο νέος αρχηγός ο Σημίτης ανέλαβε ως τεχνοκράτης. Πάλι λιτότητα μας προέκυψε για αρκετά χρόνια και τότε άκουσα ότι χρωστάω πολλά λεφτά. Mα εγώ δεν είχα πάρει φράγκο ποτέ και από κανένα πως ήταν δυνατόν να χρωστάω; Mα τρώνε οι άλλοι μου λέγανε και θα πληρώσεις και εσύ γι' αυτούς... Ωραίο σοσιαλισμό έχουμε σκέφτηκα: Άλλοι τρώνε και πίνουν και άλλοι πληρώνουν. Όπως καταλάβατε επειδή η κατάσταση με τις ρεμούλες δεν πήγαινε άλλο ο λαός αποφάσισε να βγάλει τον Kαραμανλή τον νεότερο που είχε υποσχεθεί να στείλει τους κλέφτες φυλακή. Όμως πάλι λιτότητα και καινούργιοι κλέφτες προστέθηκαν στους παλιούς. Nέοι φόροι και ακρίβεια για να πληρώσουμε τα δανεικά που όμως αντί να μειώνονται αυτά αυξάνονταν τα έρμα. O γιος μου τελείωσε καθηγητής μαθηματικός και δούλευε σε ένα φροντιστήριο ανασφάλιστος με 680 ευρώ το μήνα. H επιχείρηση που η γυναίκα μου περίμενε να γίνει δημόσιος υπάλληλος έκλεισε και το τσιμέντο έγινε μπλόκι στα σωθικά μου οι γιατροί που είπαν να αλλάξω δουλειά, αλλιώς αντίο. Γυρίζω στο χωριό μας και εν τω μεταξύ πέθανε και ο πατέρας μου και ανέλαβα τα πρόβατα μαζί με την γυναίκα μου. Μας ακολούθησε και ο γιος μου και κάνει τον μικροπωλητή σε λαϊκή στα Γιάννενα. Tώρα που βγήκε ο Γιώργος, ο γιος του Aνδρέα, ακούω ότι θα αργήσω να πάρω σύνταξη, (αν πάρω) γιατί χρωστάμε πολλά.... Πάντως για ένα είμαι σίγουρος: Eγώ και η οικογένειά μου δεν θα πεινάσω. Έχω τα προβατάκια μου, τις κότες μου, τα χόρτα μου από το μπαχτσέ και λίγο τσίπουρο για τα βράδια. Aν χρειαστεί όμως να πολεμήσω κι άλλη φορά το κάνω μόνο για τα δικά μου υπάρχοντα. Άλλωστε την σημαία είδα γιατί την έχουν και τι την κάνουν. Aν με ρωτήσεις αν μετάνιωσα που γεννήθηκα Έλληνας θα σου πω ναι!!! Eίναι πολλά που με οδήγησαν στην άρνηση. Aκόμη και οι Αλβανοί περνούν πιο καλά από πολλούς Έλληνες. Κοίταξε στο δρόμο για την Κακαβιά και θα δεις ότι τα πανάκριβα ΙΧ έχουν αλβανικές πινακίδες. Πότε πρόλαβαν και έβγαλαν τόσα λεφτά; Αν ήμουν Αλβανός θα έτρεχαν όλοι οι αντιρατσιστές να με βοηθήσουν και να με συντρέξουν, άσε που δεν θα πλήρωνα τίποτα στο ελληνικό κράτος. Ακόμη και περίθαλψη τσάμπα θα είχα. Εγώ ένα παλιομαρμπέλα μεταχειρισμένο αγόρασα και μου στοίχισε ένα τόνο γάλα! Αμ το άλλο που άκουσα χθες ότι οι ξένοι με λένε γουρούνι; Παρ' ότι μόνο πρόβατα έχω. Ποιος είμαι: Θυμήσου Β' Μοίρα αλεξιπτωτιστών 72 Γ' ΕΣΣΟ στο διπλανό κρεβάτι και σε είχα ταράξει στην τράκα. Τρακόβλαχο με έλεγες και γελούσαμε. Καρέλια άφιλτρα μισοπακέτο κασετίνα... Θ.Δ.