1,5 δις δρχ μας στοιχίζει το πολιτικό γραφείο του κ. Πάγκαλου

Πριν ένα περίπου μήνα η βουλευτής του ΚΚΕ κ. Λιάνα Κανέλλη σε πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού MEGA είχε χαρακτηρίσει τον σημερινό αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Θ. Πάγκαλο ως ....«μεγάλο τραγουδιστή» που κάποτε έλεγε ότι «εάν ο Γ. Παπανδρέου γίνει πρωθυπουργός εγώ θα φύγω από το ΠΑΣΟΚ».

Ο κ. Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός και σκεπτόμενος προφανώς ότι μια φυγή του κ. Πάγκαλου θα ήταν ...τεράστια (κυριολεκτικώς) απώλεια για το σοσιαλιστικό (?) κόμμα, τού ανέθεσε την αντιπροεδρία της κυβέρνησης με αρμοδιότητες συντονισμού του κυβερνητικού έργου σε θέματα ΚΥΣΕΑ.

Άλλωστε, έχει τεράστια εμπειρία ως ....συντονιστής. Θυμηθείτε την εποχή των Ιμίων, όσο και την περίοδο Οτσαλάν...Ο μοναδικός υπουργός Εξωτερικών που επί των ημερών του έκαναν οι Τούρκοι απόβαση σε ελληνικό έδαφος κι αυτός .....βρισκόταν σε tok show!!
Η ικανότητα του στον συντονισμό είναι παροιμιώδης: .....«Να πούμε ότι την σημαία την πήρε ο αέρας και να κλείσουμε την υπόθεση».

Αυτά βέβαια είναι καταγεγραμμένα στην πολύ πρόσφατη ιστορία μας, αλλά ως λαός με κλινικά συμπτώματα πολιτικού Αλτσχάϊμερ τα λησμονούμε. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Πάγκαλος και με μεγάλη χαρά ανέλαβε τον ρόλο τού χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες ( εκτός των ....ειδικών αποστολών) αντιπροέδρου.

Αμέσως υπογράφει την 3/19.10.2009 απόφασή του (κοινή με τον μετέχοντα στα ΔΣ του ΟΤΕ όταν η SIEMENS είχε μετονομαστεί σε MIZENS, κ.Παπακωνσταντίνου), με τον βαρύγδουπο τίτλο “Σύσταση Πολιτικού Γραφείου του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και ενιαίων θέσεων ειδικών συμβούλων – συνεργατών , μετακλητών διοικητικών υπαλλήλων και αποσπασμένων υπαλλήλων του Δημοσίου ή Νομικού Προσώπου του Δημοσίου Τομέα”.

Η απόφαση τους δημοσιεύεται στο ΦΕΚ υπ’ αριθμ. 2316 της 30ης Οκτωβρίου 2009, τεύχος Β΄. Σύμφωνα λοιπόν με την απόφαση τους:
«1. Συνιστάται από 8.10.2009 (....Αναδρομικά ;) Πολιτικό Γραφείο του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης για να επικουρεί στο έργο του τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης
2. Στο ως άνω Πολιτικό Γραφείο συνιστώνται, για την εκπλήρωση του σκοπού του, 10 (δέκα) θέσεις μετακλητών διοικητικών υπαλλήλων και 5 (πέντε) ενιαίες θέσεις ειδικών συμβούλων και ειδικών συνεργατών.

3. Στο ως άνω Πολιτικό Γραφείο για την εκπλήρωση του σκοπού του, αποσπώνται μέχρι 5 (πέντε) υπάλληλοι του Δημοσίου ή Νομικού Προσώπου του Δημοσίου Τομέα».Η διατύπωση του ΦΕΚ όπως διαπιστώνετε και εσείς λαμβάνει χαρακτήρα ....δελφικού χρησμού. Δέκα πέντε (15) υπάλληλοι συνολικά για το γραφείο του -χωρίς ουσιαστικού περιεχομένου- Αντιπροέδρου ή ...είκοσι(20) ;

Τα πιο καλά έρχονται στην συνέχεια όπου εν μέσω τεραστίου δημοσιονομικού «στραγγαλισμού» και εν μέσω διαφόρων φωνών περί... κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος οι δύο Υπουργοί (Πάγκαλος και Παπακωνσταντίνου) αποφασίζουν ότι: «4. Από τις διατάξεις της απόφασης αυτής προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού ύψους 227.000 ευρώ περίπου, για το τρέχον οικονομικό έτος 2009, 1.123.000 ευρώ περίπου για το 2010 και 1.015.000 ευρώ περίπου, για καθένα από τα επόμενα έτη (2011-2014)».

Δηλαδή για να καταλάβουμε απλά: Σε μια κυβέρνηση που ευαγγελίζεται τον περιορισμό των δαπανών, σε μια οικονομία χρεοκοπημένη (κατά τους ίδιους), δημιουργείται μια θέση Αντιπροέδρου , άνευ ουσιαστικού περιεχομένου (εκτός του ρόλου του bulldog και ...των ειδικών αποστολών που έτσι και αλλιώς δεν χρειάζονται αυτή την τεράστια γραμματειακή υποστήριξη ) η οποία θα μας στοιχίσει 4,17 εκατομμύρια Ευρώ για μια τετραετία.

Και επειδή από τότε που μπήκε το Ευρώ στην ζωή μας έχουμε πάθει μια ομαδική παράκρουση , υπενθυμίζω ότι το ανωτέρω ποσόν αντιστοιχεί σε... 1,5 δισεκατομμύριο παλαιές δραχμούλες!

Κουίζ: Πόσο αμείβεται ετησίως και κατά μέσο όρο το προσωπικό του πολιτικού γραφείου του κ. Πάγκαλου. Μια απλή διαίρεση θα βοηθήσει! Μόνο για καλό και κακό να .....κάθεστε πριν την κάνετε!
Κάποιοι από την κυβέρνηση κοροϊδεύουν... κάποιους. Ποιους αλήθεια; Μήπως όλους εμάς;

Αναρτήθηκε από politis-gr

Σαν το σκύλο του Βαλαωρίτη

Κάποτε στο αρχοντικό του Βαλαωρίτη στη Μαδουρή είχαν ένα σκύλο που φύλαγε το σπίτι αλλά έμενε με την οικογένεια κι έτσι είχε καλομάθει στο καλό φαγητό και τη ζεστασιά.

Η οικογένεια πήγε κάποια φορά ταξίδι, άφησαν λοιπόν το σκύλο να τον προσέχει ο φύλακας της Μαδουρής ένας φτωχός άνθρωπος που υποσχέθηκε να τον έχει σαν παιδί του.

Πράγματι ο άνθρωπος ότι φτωχικό είχε για τα παιδιά του το έδινε και στο σκύλο σαν να ήτανε κι εκείνος μέλος της οικογένειας, όμως ο σκύλος δεν καταδεχόταν να φάει το φτωχικό του φύλακα και των παιδιών του, δεν του άρεσε καθόλου και πως να του αρέσει το ψωμί και το γάλα συγκρινόμενο με το κρεατάκι που τον τάιζαν στο αρχοντικό.

Στεναχωριόταν ο φύλακας και οι δικοί του που δεν έτρωγε ο σκύλος κι όλο αδυνάτιζε.
Προσπάθησαν πάρα πολλές φορές δεν γινόταν τίποτε αρνιόταν πεισματικά ακόμα και να δοκιμάσει το μύριζε κι αποχωρούσε.

Μια μέρα λοιπόν ο φύλακας έτρωγε λίγο ψωμί με λάδι και δάγκωνε κι ένα χοντρό κρεμύδι. Όταν το είδε ο σκύλος που τον είχε ζώσει άγρια η πείνα του έτρεχαν τα σάλια ...
Του λέει τότε ο φύλακας "ρε μπαγάσα σε έκοψε η πείνα αλλά δεν σε αφήνει η καλοπέραση να ρίξεις τη αφεντομουτσουνάρα σου και να καταδεχτείς στο φτωχικό μου το φαΐ κι ας το ζηλεύεις, αλλά έρχεται η πείνα να θα σε διδάξει πάρε αυτό είναι το τελευταίο που πετάω και χαραμίζω...!"
Τότε του πετάει το δαγκωμένο κρεμμύδι ...και ώ του θαύματος ο σκύλος το πιάνει στον αέρα και το κάνει μια μπουκιά ,από τη στιγμή εκείνη δεν ξανάκανε τον ακατάδεκτο...

Αυτή την ιστοριούλα μου την έλεγε ο πατέρας μου όταν ήμουνα μικρός και δεν έτρωγα το φαί μου επειδή μου φαινότανε κατώτερο των απαιτήσεων μου.Και είχε αποτέλεσμα απόδειξη... το σήμερα!!!

Βρήκα όμως την αληθινή ιστορία του επεισοδίου που αφορά τον πολιτικό Μαχαίρα και τον Γιώργο Καββαδά Τζέλαιο και είναι πιο πρόσφατο γεγονός.
Η διαφορά είναι πως ο σκύλος δεν υπήρξε αριστοκράτης και σνομπ αλλά τον "ψόφησε" στην πείνα ο Τζέλαιος που ήταν πάμφτωχος και είχε παιδιά που πεινούσαν οπότε προτίμησε τα παιδιά του από το σκύλο του πολιτικού.

Όταν επέστρεψε δε ο πολιτικός και είδε το χάλι του σκύλου που ήταν πετσί και κόκκαλο ρώτησε το Τζέλαιο γιατί δεν τον τάιζε το σκύλο του αφού του είχε δώσει λεφτά να του αγοράζει κάθε μέρα κρέας.

Εκείνος του απάντησε πως τον τάιζε αλλά αρρώστησε και αδυνάτισε, αλλά τώρα τελευταία συνήλθε αφού τον έμαθε να τρώει όλα τα φαγητά και του λέει κοίτα...
Του πετάει λοιπόν ένα κρεμμύδι ακαθάριστο και ο σκύλος που το έπιασε στον αέρα το έκανε μια μπουκιά με τα φλούδια!
"Είδες του λέει τώρα τα τρώει όλα...."κόκαλο ο Μαχαίρας!!!

Καρναβάλι 2010

Μια πρόταση που είναι αίτημα πολλών καρναβαλιστών αλλά και η πλέον σωστή, τέθηκε στην πρώτη συνάντηση που έγινε για το φετινό καρναβάλι. Η παρέλαση των αρμάτων να γίνει στην ανατολική παραλία και όχι μέσα στην αγορά που είναι τόσο επικίνδυνα.
Πρόκειται για ένα καλό βήμα που θα πρέπει και να υλοποιηθεί. Στην ανακοίνωση αναφέρεται:

“Την Δευτέρα 9/11/09 συνεδρίασε η Καρναβαλική επιτροπή με την συμμετοχή των υπευθύνων του Πνευματικού Κέντρου και καρναβαλιστών.
Στη σύσκεψη αυτή ( που δυστυχώς συμμετείχαν ελάχιστοι από τους καρναβαλιστές) επισημάνθηκαν τα προβλήματα που παρουσιάζει ο χώρος πραγματοποίησης της Καρναβαλικής παρέλασης (Κεντρική Αγορά) λόγω της στενότητας του δρόμου και του συνωστισμού που παρατηρείται, με κίνδυνο ατυχημάτων. Επίσης συζητήθηκαν και άλλα θέματα για την καλλίτερη διοργάνωση των Καρναβαλικών εκδηλώσεων.
Η Καρναβαλική επιτροπή μετά την ανταλλαγή απόψεων αποφασίζει να προτείνει προς το Δ/ΚΟ Συμβούλιο του Πνευματικού Κέντρου τα παρακάτω:
1)Να πραγματοποιηθεί η Παρέλαση των μαθητών των σχολείων και η είσοδος του καρνάβαλου την Τσικνοπέμπτη 4/2 ώρα 3μμ κατά μήκος της Κεντρικής Αγοράς με κατάληξη την Κεντρική Πλατεία που θα πραγματοποιηθεί το πάρτυ για τα παιδιά.
2)Να συγκροτηθεί επιτροπή αποτελούμενη από έναν εκπρόσωπο του Πνευματικού Κέντρου και δύο εκπροσώπους των καρναβαλιστών , η οποία θα κάνει επιλογή των αρμάτων και πεζών που θα μετέχουν στην παρέλαση της Κυριακής 14/2 ώστε την τελευταία στιγμή να μην μπαίνουν άτομα που ενοχλούν την παρέλαση.
3)Να γίνει αλλαγή του χώρου πραγματοποίησης της παρέλασης και να πραγματοποιηθεί η παρέλαση της Κυριακής στο δρόμο της Ανατολικής Παραλίας. Η συγκέντρωση πεζών και αρμάτων να γίνει στο δρόμο προς το ΚΤΕΛ και η παρέλαση να ξεκινήσει από τον κόμβο που έχει δημιουργηθεί στην Αστυνομία – Ανατολική Παραλία- έμπροσθεν των ξενοδοχείων και στην διασταύρωση τα οχήματα να κατευθυνθούν στην οδό Αγγ.Σικελιανού και οι καρναβαλιστές να κατευθυνθούν προς την Κεντρική Πλατεία όπου εκεί θα παρουσιάσουν τα γκρουπ το πρόγραμμα τους στο πατάρι και θα γίνει και η απονομή βραβείων
4)Να συγκροτηθεί επιτροπή αποτελούμενη από εκπροσώπους όλων των Πνευματικών Κέντρων των Δήμων Λευκάδας ,η οποία θα επιλέξει τα πεζά και τα άρματα που θα βραβευτούν.
5) Η παρέλαση της Κυριακής 14/2 να ξεκινήσει στις 4 το απόγευμα.
Το Δ/ΚΟ Συμβούλιο του Πνευματικού Κέντρου θα συνεδριάσει την ΔΕΥΤΕΡΑ 23 Νοεμβρίου ώρα 18.30 όπου θα ληφθούν οι ανάλογες αποφάσεις. ΄Οσοι επιθυμούν μπορούν να παρακολουθήσουν την συνεδρίαση.

Η ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ”

τι συνθήκες επικρατούν στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό 'Ιδρυμα Λευκάδας;

H παρακάτω επιστολή αναρτήθηκε στο troktiko και αξίζει τον κόπο της αναδημοσίευσης:

“Η κατάσταση που επικρατεί στα ΑΤΕΙ της χώρας είναι γνωστή σε όλους. Ειδικότερα όμως στο ΤΕΙ Ιονίων Νήσων στη Λευκάδα η κατάσταση είναι τραγική. Περιμένουμε από το καλοκαίρι να παρουσιάσουμε τις πτυχιακές μας αλλά ακόμη τίποτα. Το καλοκαίρι γιατί οι καθηγητές ετοίμαζαν τα θέματα για την εξεταστική και δεν είχαν χρόνο. Τον... Σεπτέμβρη γιατί μεταστεγάστηκε το TEI σε νέο χώρο. Τέλος Σεπτέμβρη γιατί περιμέναμε τις εκλογές μετά τις εκλογές γιατί είχαν άλλα σημαντικότερα θέματα οι αρμόδιοι και δεν προλάβαιναν να ορίσουν ημερομηνίες, τώρα δεν γίνεται γιατί η αναπληρώτρια Προϊσταμένη που έχει αναλάβει το θέμα αυτό, πήρε ένα μήνα άδεια και κανείς άλλος δεν επεμβαίνει. Θα μου πείτε τι είναι ένας μήνας ακόμη ..Άλλα σε ένα μήνα είναι και η ορκωμοσία και περιμέναμε και ένα χρόνο για να καταφέρουμε να παραδώσουμε την πτυχιακή μας αφού πάλι τέτοιες καθυστερήσεις είχαμε (Καθηγητές που μονίμως λείπανε ,που δεν υπέγραφαν να παραδώσουμε ή που απαντούσαν ..γιατί βιάζεστε να πάρετε πτυχίο;).Θεωρώ πως είναι άδικο από τη στιγμή που έχουμε παραδώσει από το καλοκαίρι να παρακαλούμε για να παρουσιάσουμε και να χάνουμε κ άλλο χρόνο χωρίς πτυχίο και χωρίς να μπορούμε να βρούμε δουλειά. (Όχι ότι με το πτυχίο είναι εύκολο…)"
Ένας εν δυνάμει Αιώνιος Φοιτητής»

Η ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Μέσα στις 6 φιλαρμονικές που επελέγησαν από όλη την Ελλάδα για να παρουσιαστούν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στα πλαίσια της διοργάνωσης του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής του Μεγάρου, είναι και η ιστορική Φιλαρμονική Εταιρεία Λευκάδας.

Η Φιλαρμονική μας παρουσιάστηκε στο Μέγαρο την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στην αίθουσα Φίλων της Μουσικής. Ο σκοπός της διοργάνωσης ήταν να δημιουργηθέι ένα δύκτιο πόλεων της Ελλάδας που διαθέτουν μπάντες πνευστών μουσικών οργάνων .

Ευχόμαστε στην φιλαρμονική μας πάντα επιτυχίες

βιβλιοπαρουσίαση

Αγριολούλουδα της Λευκαδίτικης Γης,
Αθήνα 2008 Της Δρ. Παρασκευής Κοψιδά-Βρεττού













Ποίημα που διαρκεί τέσσερις εποχές-έναν κανονικό ετήσιο κύκλο, της γένεσης και της φθοράς ή της σποράς και του θερισμού-του διδακτικού έπους περιοδολόγηση.
Έτσι διάβασα Τα Αγριολούλουδα της Λευκαδίτικης Γης της κ.Βέρας Λάζαρη-Σταματέλου-βιογραφικό οδοιπορικό της μικρής, ταπεινής ομορφιάς, αυτής που κλείνει το ταπεινό επίσης μεγαλείο του αγροτικού «σπιτικού»: γιατί αγροτικό σπιτικό λογιάζεται το απέριττο φυσικό σύμπαν των αδέσποτων χωραφιών και των αστείρευτων λειμώνων, η κατοικία, χωρίς ιδιοκτησιακούς τίτλους, του αγρότη- γητευτή της γης καθώς φυλλομετράει το «ευαγγέλιο» της αστείρευτης γης του και το φέρει, αντιγράφοντας τη σοφή του ολιγάρκεια, στο δικό του χτισμένο σπιτικό.
Έμεινα επίμονα στην πρώτη ξεναγούσα παράγραφο της Βέρας Λάζαρη-Σταματέλου: «Δε θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν που άρχισα να κοιτάζω χαμηλά, γύρω μου περπατώντας στην εξοχή. Στις αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια, στις πασχαλινές βόλτες στην Κουζούντελη, στα μονοπάτια του δάσους στο Σμουλάκι, στον Παράδεισο και την Κατούνα, από τις ομορφιές της φύσης με μάγευαν τα μικρά και τα ασήμαντα, αυτά που ίσως πολλοί τα προσπερνούν πατώντας τα, πολλές φορές χωρίς να βλέπουν». Μια ανάγνωση της πολιτικής ιστορίας; Μια μεταγραφή της ανθρώπινης κοσμοεικόνας, καμωμένης τώρα με τις σχέσεις του ανθρώπινου imperium απέναντι στη φαινομένη πραότητα της φύσης; Ένα παιχνίδι εξουσιαστικού νατουραλισμού ανάμεσα σε δυνατό και αδύναμο, σε φέρουσα ικανότητα καταστροφής και φερόμενη αδυναμία άμυνας; Ή και ευκρινέστερα, η gaudialis vox (η περιχαρής φωνή) των μικρών και των άσημων που επιμένουν στις σελίδες της κάθε αφήγησης να έχουν λόγο, να έχουν κάποτε τον πρώτο λόγο.
Προϊόν θητείας μακρόχρονης σε λαογραφικά περιβάλλοντα η εργασία της, τόσο ανάμεσα σε λαϊκούς ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες των χωριών που συγκροτούν το πεδίο της τοπικής της έρευνας, όσο και στους δικούς της ανθρώπους: τον πατέρα της εισαγγελέα εφετών Χριστόφορο Λάζαρη (που μας πρόσφερε «Τα Λευκαδίτικα», το πρώτο λεξικό του τοπικού μας γλωσσικού πολιτισμού), τον λαογράφο Πανταζή Κοντομίχη, τον Βαγγέλη Σταματέλο τον άντρα της, ζώσες παρουσίες στη διάθεσή της όλοι, με τον τρόπο του ο καθένας και μέσα από αξεδιάλυτες συναντήσεις και διαδρομές του βιώματος. Στον ακριβοδίκαιο και ανταποδοτικό τής ευγνωμοσύνης της κατάλογο προς αυτούς μαζί με τα οφειλόμενα-ευχαριστίες και ευγνώμων ανάκληση της εμπειρίας-μας αποκαλύπτει τη μέθοδο και τα στάδια της σπουδής της στο ανάγνωσμα της απλόχερης λευκαδίτικης φύσης: έκφραση μιας νατουραλιστικής λαϊκότητας που εμμένει στην απροσποίητη αθωότητα της φυσικής της γλώσσας και ομορφιάς, αυτήν που τη μιλούν το ίδιο απροσποίητα οι καθοδηγητές της στα χωριά της Λευκάδας καθώς κουβεντιάζουν τη φύση με το αλφαβητάρι του μόχθου στη γη τους. Και, πρόσχαροι αυτοδίδακτοι «επιστήμονες» χαίρονται να μεταδίδουν-αντίθετα κάποτε προς ακαδημαϊκούς συναδέλφους- από τη μια στην άλλη γενεά τις μεγάλες προίκες της κληρονομημένης σοφίας τους: να ακούνε και να καταλαβαίνουν κι έπειτα να εξημερώνουν τα κύτταρα της ζωής στα χωράφια και στους κήπους μετατρέποντας τα αποκαλυμμένα μυστικά σε κώδικες φιλικούς της ζωής και της ομορφιάς της.
Ο μικρός, ιδιαίτερος κύκλος στη ζωή των ανθρώπων της, εγχάρακτος πάνω στα πέταλα των λουλουδιών τής κ. Βέρας Λάζαρη- Σταματέλου, μετεωρίζεται απέθαντος γύρω της υπαγορεύοντας μυστικά ζωής και ονόματα, συνήθειες, γιατροσόφια και έθιμα, καθώς εγγράφει στο σημειωματάριο της σκέψης της το λαϊκό universum του μακρόβιου οδοιπορικού της: «Μεγάλο ευχαριστώ χρωστώ σε φίλες και φίλους που με συντρόφεψαν στις αναζητήσεις μου ή μου ονομάτισαν τα λουλούδια με τα τοπικά τους ονόματα, όπως τα άκουγαν από παλιά, από στόμα σε στόμα. Από τους μεγαλύτερους η Σπυριδούλα Καλού-Διγενή, που μαζί της κι αν περπάτησα κι αν άκουσα ονόματα λουλουδιών και ο Θανάσης ο Καλός που πρόσφατα μου θύμισε ότι πολλά από τα βότανα των οποίων τα ονόματα αναζητούσα, ο παππούς μου απ’τον πατέρα μου, ο Γιώργης Λάζαρης ο δάσκαλος, χρησιμοποιούσε συχνά σε γιατροσόφια σαν φάρμακα σε προβλήματα υγείας των χωριανών και των παιδιών του σχολείου της Κατούνας. Το χωριό τότε αριθμούσε γύρω στις 150 οικογένειες και πάνω από 100 παιδιά, ο δε δάσκαλος έκανε και χρέη γιατρού ή κουρέα ή ό,τι άλλο χρειαζόταν για να βοηθήσει το χωριό, πατέρας ο ίδιος εννέα παιδιών».
Λυρικά ειπωμένη, στολισμένη με χρώμα «ταξιδιωτική εντύπωση» είναι η δουλειά της-ολόκληρης ζωής ενασχόληση με την «ποίηση» των ακίνητων χωραφιών:σύναξη και σύνταξη της ζωής ταυτόχρονα σε απέριττο γεωγραφικό άπλωμα αισθητικής αρτιότητας, που το μεταγράφει με την ευγένεια και την ένταση της δικής της καλλιτεχνικής όρασης. Και των συναισθημάτων τις παλίνδρομες κλίμακες, από τη μια στην άλλη εποχή, κάλεσμα επώνυμης ζωής που φεύγει και ξανάρχεται με του χρόνου την κυκλική θύμηση. Τα προσκαλεί στον υπομονετικό φακό της με τα μικρά τους ονόματα, μ’αυτά που οι συνομιλητές τους των κήπων και των χωραφιών τα βάφτισαν σε απροσδιόριστους μέσα στη λαϊκή παράδοση χρόνους, από το ύφος και την «παραξενιά» του το καθένα-γνώριμη της κοινωνικότητάς τους τακτική να βαφτίζουν στο όνομα μιας άλλης οικειότητας τους συγχωριανούς τους επικαλύπτοντας την πληκτική και άηχη κανονική ονοματολογία τους με παρατσούκλια, ευσύνοπτα περιγραφικά βιογραφικά να συνοδεύουν τη διαδοχή των γενεών. Κατάλογοι λαϊκής ποίησης- λυρικής και σατιρικής-τα τοπικά ονόματα των λουλουδιών-κι αν ακουστούν δίπλα από την αρχαιοελληνική και τη λατινική ή ευρωπαϊκή ονοματολογία τους είναι ως να συγκροτούν τις περιοδολογήσεις μιας γνήσιας «γραμματολογίας των λουλουδιών»: Aρενάρια Λευκαδία-Arenaria Leucadia, καμπανέλες-convolvulus elegantissimus/ ρολογάκια-nigella damascene/ ξολάχανο-κερίνθη η μεγάλη- cerinthe maior/ καλογεράκια-muscari comosum/ σαρκοθρέφτης-σκυλόγλωσσο-stachys germanica/ βoϊδόγλωσσο-βούγλωσσον-echiumplantagineum/ στριφτούλι-μήκων ο αφρώδης-silene vulgaris/ νυχάκι της πέρδικας-partridge’s nail/ πηγουνιά-παιωνία η κοραλλιόχρους-παιωνία pelegrina η Λευκαδία-paeonia Lefkadia/ γεροντολούλουδα-bellis perennis/ κοκοτσέλι-fumario officinalis/ κουφολαχανίδα-crepis incana/ του λαγού τ’αυτί-gynandriris sisyrinchium/ αχινάγκαθο-echinops graecus/ γουρνοπάπουτσο, κεκλαμιά ή γουρνοχόρτι (όνομα που τόσο με ξένισε όταν το πρωτάκουσα…) -cyclamen graecum/ βραχόφυτο-plant on the rock/ δρακοντιά-φιδόχορτο, δρακοντία η μεγάλη-arum maculatum/ πεντανεύρι,πεντάνευρο ή επτάνευρο το μείζον ή αρνόγλωσσο-plantago lanceolata/ αγιούλια-viola odorata…
Πρωταγωνιστές στη δική του θήκη της μνήμης και του φακού της το καθένα, συνθέτουν «γεγονότα» της εποχής, σταθμούς συναισθημάτων ανεξίτηλων για τη συγγραφέα τους: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά της ανακάλυψης του πρώτου κυκλάμινου, που ευνοημένο από λίγη περισσή υγρασία, άνθιζε δειλά το Σεπτέμβρη, σε κάποια σχισμή της ξερολιθιάς και σηματοδοτούσε δυστυχώς την ώρα της επιστροφής στην Αθήνα»/ «Μα πώς ξεχνιούνται τα ρόδινα συννεφάκια της κουτσουπιάς που ανθισμένη, νωρίς την άνοιξη, μαζί με την αγραπιδιά και τ’άλλα χρώματα, έστηναν στη Λευκάδα, τη δική μου Λευκάδα των χρωμάτων, το πανηγύρι της Λαμπρής, ή το καλοκαιρινό καλωσόρισμα από το άρωμα της «μυριανθισμένης», τρυφερής αγράμπελης!»
Θητεία στην ομορφιά, σπουδή στην ποίηση-της λευκαδίτικης φύσης, των λουλουδιών, της ίδιας της ζωής, η «ανάγνωση» των αγριολούλουδων της κ. Βέρας Λάζαρη-Σταματέλου. Κι ακόμα μια ηθική ανάγνωση της πράξης αυτών που αποφασίζουν- της ευθύνης όλων μας, όταν η δύναμη της ανθρώπινης καταστροφικότητας αναμετράται αλαζονικά με την εντελή διδακτική ομορφιά του φυσικού παραδείγματος.
Απο τα ΝΕΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ
Βέρα Λάζαρη-Σταματέλου,
φωτογραφίες Φίλιππου Κολυβά