γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Επειδή υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο ιδεαλισμός μπορεί να νικήσει την τάση του ανθρώπου για περισσότερο κέρδος, ας προσέξουν την είδηση που δημοσιεύτηκε προχθές στις εφημερίδες «The Guardian» και «Corriere della Sera» για να καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, επειδή ο ιδεαλισμός είναι μια κοινωνική τάση, αλλά η κερδοσκοπία ένα μεταλλαγμένο ένστικτο του θηρίου που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Και συνήθως τα ένστικτα πνίγουν τις τάσεις.
Στο Ρίο Μπλάνκο στο Περού, το 2005, γηγενείς διαδηλωτές έφθασαν έξω από το εργοστάσιο της εταιρείας Monterrico, που ήταν αρχικά αγγλική και στη συνέχεια πέρασε στους Κινέζους, διατηρώντας την έδρα της στο Λονδίνο.
Η Monterrico έκανε εξόρυξη χαλκού με παράνομη άδεια της κυβέρνησης του Περού, σε επιφάνεια 76.000 στρεμμάτων, που ήταν καλυμμένα με δάση από τα οποία αρδεύεται η καλλιεργήσιμη γη της περιοχής.
Η επίσημη αστυνομία και η ιδιωτική αστυνομία της εταιρείας συνέλαβαν τους διαδηλωτές. Τους κράτησαν δεμένους στο προαύλιο της εταιρείας και τους βασάνισαν με φρικτό τρόπο. Ένας δολοφονήθηκε, σύμφωνα με φωτογραφικό υλικό που βρέθηκε. Οι περισσότεροι κακοποιήθηκαν με ξύλα και μαστίγια. Σε δύο κοπέλες ασέλγησαν, αφού προηγουμένως τις απειλούσαν με επερχόμενο βιασμό.
Και αφού βρέθηκε το φωτογραφικό υλικό, βρετανικό δικαστήριο έδωσε ύστερα από τέσσερα χρόνια εντολή για πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων της Monterrico, αλλά μόνο μέχρι του ποσού των έξι εκατ. ευρώ, «για πιθανή ευθύνη της σε βασανισμό»!
Έξι εκατομμύρια που απλώς πάγωσαν προσωρινά, για ένα απλώς «πιθανό» βασανισμό διαδηλωτών από κρατικούς αστυνομικούς και σεκιουριτάδες της εταιρείας!
Τόσο αξίζουν δύο βιασμοί, ένας φόνος και άγριο μαστίγωμα των αλυσοδεμένων διαδηλωτών, κατά τη βρετανική Δικαιοσύνη! Και αυτό με την αίρεση ότι μπορεί να είναι απλή πιθανότητα αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες. Και μόνον επειδή υπήρξαν φωτογραφίες. Και σίγουρα οι όποιες αποζημιώσεις θα αργήσουν να επιδικασθούν, αφού το πρώτο βήμα έγινε έπειτα από τέσσερα χρόνια.
Η Δικαιοσύνη είναι παγκόσμια τυφλή και κουφή. Επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και αστυνομίες αναγνωρίζονται ως βασανιστές, βιαστές και δολοφόνοι μόνον αν έχουν φωτογραφηθεί και αν ταυτοποιηθούν, και τότε τιμωρούνται με μικρή χρηματική ποινή, πολλά χρόνια μετά τις πράξεις τους…
Θα πείτε, το Περού είναι πολύ μακριά. Μόνο που η Δικαιοσύνη είναι στο Λονδίνο, όχι στο Περού. Είσαστε σίγουροι για τις αποστάσεις και την ασφάλεια που προσφέρουν;
Αναρτήσεις
