Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Η Ελλάδα έχει μια μονότονη, ευθύγραμμη πολιτική πορεία. «Κινείται» ούτε με πρώτη ούτε με όπισθεν. Μένει απελπιστικά στάσιμη. Ίσως αυτό να είναι και το κυρίαρχο πρόβλημά της.
Εδώ δεν έχουμε ούτε αισιόδοξη ούτε μελαγχολική δημοκρατία. Έχουμε απαίσια πληκτική δημοκρατία, που δημιουργεί αυτοκτονικές τάσεις στην πολιτική ζωή.
Κάθε κόμμα που αναλαμβάνει την εξουσία από το δεύτερο (μια που μόνο δύο κόμματα εξουσίας υπάρχουν παγίως) βρίσκει μόνιμα καμένη γη. Ακριβώς την ίδια γη που είχε βρει και το απερχόμενο, όταν είχε διαδεχθεί το επανερχόμενο.
Οι πρωθυπουργοί, με σπανιότατες εξαιρέσεις, προέρχονται από τις δύο ίδιες οικογένειες, που παράγουν πρωθυπουργούς. Οι υπουργοί και οι κρατικές υπηρεσίες ακολουθούν πανομοιότυπες πεπατημένες. Οι αρμόδιοι για την οικονομία ανακαλύπτουν τις δημιουργικές λογιστικές και τα κρυμμένα ελλείμματα των προκατόχων τους, για να τους μιμηθούν ακριβώς, ώστε οι επόμενοι να βρίσκουν πάντοτε βιβλία με δημιουργικές λογιστικές και κρυμμένα ελλείμματα.
Οι υπουργοί Παιδείας έρχονται πανέτοιμοι για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, που οι επόμενοι, ακόμα και από το ίδιο κόμμα, θα τις ακυρώσουν ή θα τις ψαλιδίσουν, για να έρθουν οι επόμενοι-προηγούμενοι να θεσμοθετήσουν τις δικές τους, πάντοτε υπό ακύρωση. Οι υπουργοί Υγείας εξυγιαίνουν τα νοσοκομεία που μένουν σταθερά άρρωστα για να ξανάρθουν να τα εξυγιάνουν οι επόμενοι.
Οι υπουργοί «προστασίας του πολίτη» (να και ένας οξύμωρος νεολογισμός επιτέλους) έρχονται για να φτιάξουν μια σύγχρονη αστυνομία που πάντοτε ξεχαρβαλώνεται.
Είναι δε τόσο κοινότυπα τα πράγματα, ώστε πάντα κάποιος «τρελός» αστυνομικός (ορολογία Χρυσοχοΐδη) σκοτώνει από ένα δεκαπεντάχρονο, όπως το 1985 (Καλτεζάς) και το 2008 (Γρηγορόπουλος). Το 2002 εξαρθρώνεται η «17 Νοέμβρη», αλλά το 2009 ό ίδιος υπουργός ξανανοίγει τους φακέλους για να την ξαναεξαρθρώσει. Το έλλειμμα βαθαίνει με οποιαδήποτε κυβέρνηση σταθερά.
Μόνο που τα τελευταία χρόνια επιδεινώνονται συνεχώς οι όροι απόκτησής των νέων δανεικών. Το φως στο τούνελ που έβλεπε ο Α. Παπανδρέου και στο τέλος το έχασε, το έβλεπε και ο Κ. Σημίτης και το ξαναέχασε. Εχω την αίσθηση ότι ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος και ο Γ. Παπανδρέου ο νεότερος, δε δηλώνουν ότι το βλέπουν επειδή ξέρουν πλέον ότι θα το ξαναχάσουν. Μάλλον δε δυσφορούμε από κρίση, αλλά από πλήξη.
Αναρτήσεις
