το γιατί πίσω απο τη βία

Έκρηξη αυτοσχέδιου ωρολογιακού μηχανισμού σημειώθηκε τα ξημερώματα στην είσοδο της πολυκατοικίας στην οποία μένει η ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργός στα Κάτω Πατήσια.

«Πρόκειται για νέους ανθρώπους που έχουν μίσος για την κοινωνία» δήλωσε η κ. Γιαννάκου.

Σημειώνω μερικά πράγματα για να ξέρει ο κόσμος τι γίνεται.

Οι ανθρωποι που έβαλαν τη βόμβα δεν μισούν γενικά και αόριστα, μισούν την κυρία Γιαννάκου το θέμα είναι γιατί;

Μπορώ να κάνω κάποιες υποθέσεις επειδή κι εγώ την μισώ [όχι σαν πρόσωπο αλλά σαν μέσο -υποχείριο εκμεταλλευτών] όπως και όλους τους υπουργούς παιδείας που πέρασαν απο τη πολιτική σκηνή του τόπου μας μετά τον Ε.Παπανούτσο.

Υποθέτω ότι τη μισούν για τους ίδιους λόγους, δηλαδή δεν αξιοποίησε το πόστο που της εμπιστεύτηκαν για να κάνει αυτό που έπρεπε για την πατρίδα της και τα παιδιά που τώρα της το θυμίζουν με τον πιο αισχρό τρόπο.
τι είναι αυτό που δεν έκανε:
-Καταρχήν να σταματήσει τις αδικίες που διαιωνίζονται και είναι ανοιχτή πληγή, που πυοροεί εδώ και δεκαετίες προς όφελος ορισμένων κουτοπόνηρων αλλά ισχυρών κρετίνων που θα γίνουν αιτία να σφαγιαστούν αθώοι. Αυτό γίνεται όταν ο θυμός συσσωρεύτεται και ξεσπάσει μονομιάς σαν κύμα βίας και τρομοκρατίας.

-Επειτα αυτό που έχει ανάγκη η χώρα μας αλλά κι ο κόσμος μας: Παιδεία
και δεν έχει Παιδεία επειδή λείπει στο εκπαιδευτικό μας σύστημα η Οργάνωση.Δηλαδή Πρόγραμμα: καθορισμό στόχων, μέσων και μεθόδων που τους εξυπηρετούν, εξασφάλιση Πόρων- υλικούς άυλους και πρόσωπα-,Εφαρμογή τους άρα πολιτική βούληση και τέλος,
Έλεγχο για να πάψει η ασυδοσία των εκπαιδευτικών και του συστήματος πουυποτίθεται τους υποστηρίζει ενώ αντιθέτως τους καθηλώνει στόν ίδιο οχετό όλους άξιους κι ανάξιους μαζί.
Δεν μιλάω για πίεση γιατί τέτοια έχουν αφόρητη.
Μιλάω για αξιολόγηση έργου.
Μιλάω για κριτήρια αξιολόγησης.
Μιλάω για έλεγχο που ξεκαθαρίζει αν πάμε στο στόχο που έχουμε βάλει και αν χρειαζόμαστε διορθώσεις άρα και καινούριους Στόχους.

Τώρα απλά κάπου πάμε.
Δεν επιδιώκουμε τη μόρφωση, επιδιώκουμε την εκπαίδευση για λόγους βιοποριστικούς και επαγγελματικής αποκατάστασης ακολουθώντας υποτίθεται το τι ζητάει η Αγορά. Αλλά η αγορά αλλάζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή.Αρα δεν είναι εφικτό να την παρακολουθήσεις απλά ακολουθώντας την.

Μπορείς να έχεις εικόνα και της αγοράς και του κόσμου ολόκληρου αποκτώντας τα γνωστικά εργαλεία της μακροθεώρησης και τη γνώση της ορθής αξιοποίησης τους.
Μόνο έτσι γίνεται εφικτή και η επαγγελματική αποκατάσταση.
Για τούτο ο μορφωμένος άνθρωπος όπως κι αν έρθουν τα πράγματα ξέρει τι και πώς να τα χειριστεί αλλά και αν δεν ξέρει, βρίσκει πως να μάθει.
Ενώ ο εκπαιδευμένος απλά γίνεται παροπλισμένος άνεργος.
Ξέρετε δεν υπάρχει ευνoικός άνεμος για κείνους που δεν ξέρουν που πάνε

Όταν οι υπουργοί και οι πρωθυπουργοί είναι εκτελεστές συμφερόντων όπως του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας-δεν μιλάω για τους απλούς μηχανικούς και δικηγόρους που ψωμολυσάνε μιλάω για τα μεγάλα κεφάλια που ολοένα και στοχοποιούνται- του Συλλόγου Δικηγόρων και των Πλουσίων αυτής της χώρας και διαπράττουν αδικίες σε βάρος των παιδιών που θέλουν να σπουδάσουν και να ανοίξουν τους ορίζοντες τους,να πάνε εκεί που δεν άφησαν τους γονείς τους να πάνε, τότε να ξέρουν ότι η επανάσταση της βόμβας και της σφαίρας -όπως άλλοτε η Γαλλική επανάσταση της Γκιλοτίνας -είναι πολύ κοντά τους και δεν πρέπει να απορούν παρά με το γιατί άργησε τόσο;.

Το γεγονός ότι η βομβιστική επίθεση, σημειώνεται δύο ημέρες μετά το αιματηρό τρομοκρατικό χτύπημα στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίας Παρασκευής έχει προκαλέσει προβληματισμό στις Αρχές το θέμα είναι προφανώς ότι δεν καταλαβαίνουν το γιατί.

Υπήρξε προειδοποιητικό τηλεφώνημα στην «Ε» και στον τηλεοπτικό σταθμό Άλτερ. Ο άγνωστος που τηλεφώνησε στην «Ε» στις 4.10 τα ξημερώματα είπε ότι "σε είκοσι λεπτά θα εκραγεί μηχανισμός στη Δεμερτζή 10, στης Μαριέττας Γιαννάκου". Δεν είναι φάρσα". Στο σημείο έσπευσαν δυνάμεις της αστυνομίας οι οποίες απέκλεισαν τους γύρω δρόμους.

Από την μικρής ισχύος έκρηξη προκλήθηκαν ζημιές στην είσοδο της πολυκατοικίας και σε ένα σταθμευμένο όχημα. Άνδρες του Τμήματος Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών πήγαν στον τόπο της έκρηξης προκειμένου να περισυλλέξουν υπολείμματα της βόμβας που ενδεχομένως τους αποκαλύψουν την ταυτότητα της οργάνωσης ή των δραστών.

Σε δηλώσεις της σε ραδιοφωνικά μέσα, η κ.Γιαννάκου τόνισε ότι πρόκειται για νέους ανθρώπους που έχουν μίσος για το σύστημα και πως η σημερινή πράξη ήταν ένα μήνυμα ότι μπορούν να πάνε μέχρι τέλους.

"Λυπάμαι για ανθρώπους που νιώθουν μίσος κατά πάντων... πρόκειται για μηδενιστές και αδίστακτους που δε διστάζουν απέναντι σε τίποτα".

Τώρα μήπως τα λόγια της κυρίας Γιαννάκου σαν φαίνονται σαν ανούσιες κουβέντες υποψήφιου για σφαγή υπαιτίου της.

Ειδικά γνωρίζοντας ότι τα ΤΕΙ υπάρχουν ακόμη και ότι μάλιστα τα λένε απο τη μία τριτοβάθμια ιδρύματα και απο την άλλη ανώτερα ιδρύματα σε αντιδιαστολή με τα ανώτατα κι ότι δημιουργήθηκαν απο τη χούντα με στόχο να βγάζουν Υπομηχανικούς ή απλά Υπο-οτιδήποτε, αλλά καταφέρνουν μόνο να βγάζουν κάθε χρόνο κάποιες χιλιάδες παιδιά που θα διαπιστώσουν σύντομα ότι ασχέτως με το επίπεδο σπουδών τους-που ΕΝΙΟΤΕ είναι υψηλό - δεν υπήρξαν φοιτητές όπως πίστευαν αλλά "σπουδαστές" δεν είναι επαγγελματίες εξίσου με τους ανα το κόσμο συναδέλφους τους αφού δέν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα και επομένως η υπόθεση τους εκρεμεί εδώ και 15 περίπου χρόνια ανανεώνοντας τις διακρίσεις σε κάθε δημόσιο φορέα σε κάθε τομέα που θα ασχοληθούν.

Κανένας δεν θα είχε αντίρρηση να γίνει υπομηχανικός ή υπο οτιδήποτε αν ήταν επιλογή του όπως πολύ απλά γίνεται σε άλλους τομείς.Αλλά το να σε κοροιδέυουν μερικοί ξύπνιοι δεν περνάει εύκολα και δεν καταπίνεται ΠΟΤΕ!

Επίσης η κ.Γιαννάκου άφησε αιχμές για την προηγούμενη κυβέρνηση, δηλώνοντας ότι πριν από έξι μήνες, της πήραν τη φρουρά χωρίς νωρίτερα να την έχουν ενημερώσει.

"Με εντολή του γραφείου του Αρχηγού αφαιρέθηκε η ασφάλεια, η οποία είχε δοθεί με εντολή εισαγγελέα" είπε η πρώην υπουργός και ευρωβουλευτής της Ν.Δ και κάλεσε όλα τα κόμματα να δουλέψουν από κοινού για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.

"Χρειάζεται στρατηγική σε βάθος χρόνου" σχολίασε η κ.Γιαννάκου.

ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΑΛΕΞΙΣΦΑΙΡΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΘΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ....

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΛΗΞΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΤΕ ΤΑ ΤΕΙ ΚΑΝΤΕ ΤΑ ΕΙΤΕ ΙΕΚ ΕΙΤΕ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ.

ΟΣΟ ΓΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

ΤΟΣΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΝΑΝΕ ΒΙΑΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΘΕΡΙΑΝΟΣ-ζωγράφος-

Στα πλαίσια της ομαδικής έκθεσης για τον Λευκάδιο Χέρν που εγκαινιάστηκε στην Αθήνα συμμετέχει κι ο γνωστός μας ζωγράφος Σωτήρης Θεριανός με δύο έργα του μαζί με αλλους επιφανείς σύγχρονους Έλληνες εικαστικούς δημιουργούς

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΑΜΟΣ -Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ-

Γεννήθηκε το Δεκέμβριο του 1922 στη Νέα Υόρκη. Ελληνόπουλο δεύτερης γενιάς. Η μάνα του κατάγονταν από τη Σπάρτη και ο πατέρας του από τη Λευκάδα. Ένας λόγος που τον διεκδικούμε ως συμπατριώτη μας. Άλλοι λόγοι, γιατί έζησε το τελευταίο διάστημα της ζωής του στη Λευκάδα, γιατί πολλά από τα έργα του είναι εμπνευσμένα από τη μοναδική της φύση και γιατί θάφτηκε εδώ μετά το θάνατό του στα Γιάννενα το 1997.

Το 1950 ο Στάμος και 17 ομότεχνοί του Αμερικανοί μοντέρνοι ζωγράφοι, καταγγέλλουν με ανοιχτή επιστολή τους, που γίνεται πρωτοσέλιδο στους Νιου Γιορκ Τάιμς, τον Διευθυντή και τους κριτικούς τέχνης του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, που ετοίμαζαν έκθεση με τίτλο “Αμερικάνικη Τέχνη – Σήμερα”, ότι είναι ενάντια στην προβολή έργων μοντέρνας τέχνης που δεν κατανοούν, ότι είναι δεδηλωμένα αντίθετοι στην προχωρημένη τέχνη, με τα συντηρητικά τους αισθητικά κριτήρια. Το αμερικανικό περιοδικό Λάιφ, αδράζοντας την ευκαιρία απ’ αυτή την επιστολή, αποκαλεί ένα χρόνο αργότερο ειρωνικά “οξύθυμους”, τα μέλη της λεγόμενης ομάδας της Πρωτοπορίας, που άτυπα ηγούνταν ο Στάμος, κάτι που έμεινε για αρκετά χρόνια μετά.

http://nikiana.wordpress.com
ARTCYCLOPEDIA – Theodoros Stamos
ART TOPOS – Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΩΝ ΑΤΕΡΜΟΝΩΝ ΠΕΔΙΩΝ
Abstract Expressionismus – Theodurus Stamos
THEODOROS STAMOS – Museum Collections
art in context – Theodoros Stamos Images
World Wide ARTS RESOURCES – Theodoros Stamos
Εικαστικόν – Θεόδωρος Στάμος
Artnet – Theodoros Stamos
“Ναυτεμπορική” – Πολιτική και τέχνη στα χνάρια των μεταναστών
Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λευκάδας
KATERINA’S DIARY (Blog)

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

κάντε κλίκ στην εικόνα και φτάσατε...

Το Mουσείο Ακρόπολης

είναι αρχαιολογικό μουσείο επικεντρωμένο στα ευρήματα του αρχαιολογικού χώρου της Ακροπόλεως των Αθηνών. Το μουσείο κτίσθηκε για να στεγάσει κάθε αντικείμενο που έχει βρεθεί πάνω στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως και στους πρόποδές του καλύπτοντας μία ευρεία χρονική περίοδο από την Μυκηναϊκή περίοδο έως την Ρωμαϊκή και Παλαιοχριστιανική Αθήνα ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται πάνω στον αρχαιολογικό χώρο Μακρυγιάννη, κατάλοιπο των Ρωμαϊκών και πρώιμων βυζαντινών Αθηνών.

Το μουσείο θεμελιώθηκε το 2003 ενώ ο Οργανισμός Μουσείου Ακρόπολης ιδρύθηκε το 2008. Τέλος άνοιξε στο κοινό στις 21 Ιουνίου 2009. Περί τα 4.000 αντικείμενα εκτίθενται σε ένα χώρο 14.000 τετραγωνικών μέτρων. Πρόεδρος του οργανισμού του μουσείου είναι ο επίτιμος καθηγητής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, Δημήτριος Παντερμαλής.

Το κτίριο

Το σχέδιο του Μπερνάρ Τσουμί εμπλέκει τρεις αρχιτεκτονικές συλλήψεις: το φως, την κίνηση και ένα τεκτονικό προγραμματισμό. Οι συλλογές του μουσείου εκτίθενται σε τρία επίπεδα ενώ ένα τρίτο μεσαίο επίπεδο στεγάζει τους βοηθητικούς χώρους όπως το εστιατόριο, το πωλητήριο και τα γραφεία. Στο πρώτο επίπεδο του μουσείο παρουσιάζονται τα ευρήματα των κλιτών της Ακροπόλεως ενώ η μακριά ορθογώνια αίθουσα και το επικλινές δάπεδο παραπέμπουν στην ανάβαση στον βράχο. Έπειτα ο επισκέπτης βρίσκεται σε μία μεγάλη τραπεζοειδή αίθουσα όπου στεγάζονται τα εκθέματα της αρχαϊκής εποχής. Στον ίδιο όροφο εκτίθενται ακόμη αντικείμενα και γλυπτά από άλλα κτήρια της Ακροπόλεως όπως τα Προπύλαια, το Ερέχθειο και ο Ναός της Αθηνάς Νίκης όπως επίσης και ευρήματα της Ρωμαϊκής και Πρώιμης Βυζαντινής Αθήνας. Ο επισκέπτης όμως βλέπει τα τελευταία κατά την κάθοδο καθώς θα οδηγηθεί πρώτα στην αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα ώστε να τηρηθεί η χρονολογική σειρά. Η αίθουσα των γλυπτών του Παρθενώνα έχει τον ίδιο προσανατολισμό με τον ναό στον βράχο και η χρήση γυαλιού επιτρέπει το φυσικό φωτισμό του χώρου.

Καθώς το μουσείο έχει κτιστεί σε έναν εκτενή αρχαιολογικό χώρο, το δάπεδο, εσωτερικά και εξωτερικά, είναι συχνά διαφανές χρησιμοποιώντας γυαλί και έτσι ο επισκέπτης βλέπει τις ανασκαφές του χώρου. Το μουσείο παρέχει ακόμη ένα αμφιθέατρο, θέατρο εικονικής πραγματικότητας, χώρο επισήμων και αίθουσα περιοδικών εκθέσεων.

αντιδράσεις - αντιρρήσεις

Αρχαιολογικός χώρος

Μακρυγιάννη

Η επιλογή ενός σημαντικού αρχαιολογικού χώρου για την κατασκευή του μουσείου προκάλεσε αντιδράσεις για την πιθανή καταστροφή των αρχαίων ευρημάτων. Η αντιδράσεις μάλιστα αυξήθηκαν καθώς δεν είχε αρχικά ληφθεί πρόβλεψη για συντήρηση του αρχαιολογικού χώρου. Αν και ακόμη εγείρεται το ζήτημα αν ένα ογκώδες κτήριο όπως το νέο μουσείο έπρεπε να κτισθεί τόσο κοντά στον βράχο της Ακροπόλεως, το γεγονός ότι το μουσείο κατασκευάστηκε αφήνοντας ανέπαφο σχετικά τα αρχαία ευρήματα αποσιώπησε τις αντιρρήσεις.

Σημαντικές επιπλέον αντιδράσεις υπήρξαν κατά της απόφασης της κυβερνήσεως να κατεδαφισθούν δύο κτήρια σημαντικής αρχιτεκτονικής που εμποδίζουν την θέα προς τον βράχο και το Θέατρο του Διονύσου από το εστιατόριο του μουσείου. Τα δύο κτήρια επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι αρχιτεκτονικής Αρ Ντεκό και Νεοκλασικού ρυθμού ενώ κάτοχος του ενός είναι ο συνθέτης Βαγγέλης Παπαθανασίου. Μία από τις προτάσεις της κυβερνήσεως είναι η μεταφορά των κτηρίων σε άλλο οικόπεδο.

Τέλος, η διεύθυνση του μουσείου κατηγορήθηκε ότι αφαίρεσε από ενημερωτικό βίντεο που προβαλλόταν σε χώρο του μουσείου, μέρος που απεικόνιζε τις καταστροφές που υπέστη ο Παρθενώνας κατά την μετατροπή του σε χριστιανικό ναό, έπειτα από απαίτηση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο διευθυντής του μουσείου κατηγορήθηκε ότι έδρασε αντιδεοντολογικά και λανθασμένα, αποκρύπτοντας ένα ιστορικό γεγονός.

Με αφορμή το νέο μουσείο Ακρόπολης να μην ξεχνάμε και τα μουσεία της Λευκάδος που οπωσδήποτε πρέπει να επισκεφτούμε

Μουσεία της Λευκάδας

Αρχαιολογικό Μουσείο Λευκάδας: στεγάζεται στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λευκαδίων. Τα ευρήματα που παρουσιάζονται καλύπτουν μια μεγάλη χρονική περίοδο, που ξεκινά από τη μέση παλαιολιθική εποχή (200.000 - 35.000 π.Χ.) και φτάνει έως τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους. Στο μουσείο εκτίθενται σε ξεχωριστή αίθουσα τα ευρήματα των ανασκαφών του Γερμανού αρχαιολόγου Γουλιέλμου Νταίρπφελντ, ο οποίος ανέπτυξε τη θεωρία ότι η Λευκάδα είναι η Ιθάκη του Ομήρου. Το μουσείο φιλοξενεί εργαλεία, κεραμικά, χάλκινα, κοσμήματα και κτερίσματα τάφων, κυρίως από την αρχαία Νήρικο, το Νυδρί, τη Χοιροσπηλιά στην Εύγηρο και από τη σπηλιά στο Φρύνι.
Τηλ. 26450.21635

Λαογραφικό Μουσείο του Μουσικοφιλολογικού Ομίλου «Ορφεύς» «Πανταζής Κοντομίχης»: ιδρύθηκε το 1937, περιλαμβάνει πολλά αξιόλογα και σπάνια εκθέματα, καθώς και μια πλούσια συλλογή από την καθημερινή ζωή και τις ασχολίες των Λευκαδιτών. Για πληροφορίες 2645022778

Μουσείο Φωνόγραφου: κοντά στον κεντρικό πεζόδρομο της παλιάς πόλης στεγάζεται το μικρό ιδιωτικό μουσείο με φωνόγραφους, δίσκους, σπάνια χρηστικά αντικείμενα, διακοσμητικά, εργαλεία, κουτάκια, σφραγίδες, χαρτονομίσματα και καρτ-ποστάλ εποχής.
Τηλ. 26450.21088

Εκκλησιαστικό Μουσείο Ι.Μ.Φανερωμένης: στην Ι.Μ.Φανερωμένης, έξω από το χωριό Φρύνι, σε απόσταση 4 χλμ. από την πόλη της Λευκάδας, πρόκειται να λειτουργήσει Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης με ποικίλα εκθέματα, προερχόμενα από ναούς και μονές του νησιού, τα οποία καλύπτουν μία εκτεταμένη χρονικά περίοδο, από την εποχή της δεύτερης Τουρκοκρατίας (1479-1684) έως και την ενσωμάτωση της νήσου στο ελεύθερο ελληνικό κράτος το 1864.
Σε νεόδμητο κτίριο δύο ορόφων, που βρίσκεται στον περίβολο της Ιεράς Μονής, έχουν διαμορφωθεί κατάλληλα εκθεσιακοί χώροι όπου πρόκειται να εκτεθούν ποικίλα αντικείμενα εκκλησιαστικής τέχνης. Τον κύριο όγκο των εκθεμάτων αποτελούν έργα επτανήσιων και λευκαδίων ζωγράφων, κυρίως μεταβυζαντινές φορητές εικόνες και στοιχεία τέμπλων (δεσποτικές εικόνες, επιστύλια, θυρόφυλλα). Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα ποικίλα εκκλησιαστικά χειρόγραφα και παλαιότυπα από τη βιβλιοθήκη της μονής, με σπάνιες και παλαιές εκδόσεις ελλήνων και ξένων τυπογράφων των προεπαναστατικών και επαναστατικών χρόνων. Αξιόλογα είναι και τα ποικίλα έργα αργυροχοίας, κυρίως σταυροί αγιασμού, δισκοπότηρα, κανδήλες, δίσκοι, επενδύσεις εικόνων και ευαγγελίων. Τέλος, σημαντικό μέρος των εκθεμάτων αποτελούν ποικίλα άμφια και στοιχεία αρχιερατικών στολών, καθώς και μία αξιόλογη σειρά αντιμηνσίων που χρονολογούνται από το 18ο -19ο αι.

Λαογραφικό Μουσείο Λευκαδίτικου Κεντήματος «Μαρία Κουτσοχέρω» Σ΄ αυτό το μικρό ιδιωτικό μουσείο και μέσα από τα παραδοσιακά εκθέματα, ο επισκέπτης ανακαλύπτει τη ζωή και το χαρακτήρα, την επιμονή, την υπομονή και την ευφυΐα των ορεινών Λευκαδιτών που έζησαν κάτω από σκληρές συνθήκες και δημιούργησαν έναν ολοκληρωμένο λαϊκό πολιτισμό.
Τηλ. 26450.41590

Ελλομένειο Μουσείο Ελληνικών Μουσικών Οργάνων: βρίσκεται στο Νεοχώρι και ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του κ. Παναγιώτη Τσατσούλα. Τόσο το ίδιο το κτίριο -ένα παλιό «λιοτρίβι» που μετατράπηκε σε αξιολογότατο χώρο υποδοχής- όσο και τα παραδοσιακά αντικείμενα λαϊκής τέχνης, τα αγροτικά εργαλεία και τα μουσικά όργανα που εκτίθενται εδώ, είναι μοναδικά.
Τηλ. 26450.93097

Κοντομίχειο Λαογραφικό Μουσείο Δήμου Σφακιωτών, στον Κάβαλο. Δημιουργήθηκε από το αρμόδιο Νομικό πρόσωπο του Δήμου και λειτούργησε για το κοινό από το καλοκαίρι του 2004. Στεγάζεται στο παλιό κτίριο του Δημοτικού Σχολείου Καβάλου, μέσα σε ένα θαυμάσιο πευκόφυτο χώρο.
Το μουσείο αναφέρεται στα εργαλεία, στη σημασία τους για την κοινωνική εξέλιξη, στην εποχή της δημιουργίας τους, καθώς και στο κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της εργασίας του Λευκαδίτη στην προβιομηχανική εποχή.
Στους χώρους του Μουσείου εκτίθενται:

Συλλογή εργαλείων από διάφορα επαγγέλματα, όπως του τσαγκάρη, του γεωργού, του μαραγκού, του κουρέα, του χτίστη, του σιτά, του καλατζή, του ξυλοκόπου κ.α.
Αναπαραστάσεις χώρων του Λευκαδίτικού σπιτιού (κουζίνα, φούρνος).
Συλλογή παλαιών φωτογραφιών.
Συλλογή με υφαντά και παραδοσιακές φορεσιές.

Η σημασία του «ΟΧΙ» στην έκβαση του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Του Κώστα Ονισένκο
(onisenko@kathimerini.gr)

«Κύριε, αυτό είναι πόλεμος». Μ' αυτά τα λόγια ο Ιωάννης Μεταξάς απορρίπτει το τελεσίγραφο του Ιταλού πρεσβευτή Εμανουέλο Γκράτσι που ζητούσε παραχώρηση ελληνικών εδαφών για στρατιωτική χρήση από τις δυνάμεις του Άξονα. Τα ξημερώματα 28ης Οκτωβρίου του 1940 η Ελλάδα βγαίνει από την ουδετερότητα και συντάσσεται με τους Συμμάχους

Έχουν γραφτεί πολλά για το πόσο ο Μεταξάς ήθελε να στραφεί κατά του Άξονα και αν το «Όχι» θα πρέπει να αποδοθεί στον ίδιο ή στον ελληνικό λαό συνολικά. Ένα ιστορικό πρόβλημα που θα μας απασχολήσει για αρκετό καιρό.
Διαβάζοντας το τελεσίγραφο (... η Ιταλική Κυβέρνηση στην απόφαση να ζητήσει από την Ελληνική Κυβέρνηση -ως εγγύηση για την ουδετερότητα της Ελλάδας και ως εγγύηση για την ασφάλεια της Ιταλίας- το δικαίωμα να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων, για τη διάρκεια της σημερινής προς την Αγγλία ρήξεως, ορισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους...) αντιλαμβανόμαστε πως κάθε αρχηγός κράτους -έστω με ελάχιστη συνείδηση- μπορεί να διακρίνει πως πρόκειται για πράξη πολέμου. Κατά τη διάρκεια της ίδιας ημέρας ο Μεταξάς και ο βασιλιάς Γεώργιος Β' απευθύνουν διαδοχικά διαγγέλματα προς το λαό, στα οποία ενημερώνουν τους Έλληνες για την κατάσταση και τους καλούν να προασπιστούν την πατρίδα, στεκόμενοι αντάξιοι των προγόνων τους.
Η Ελλάδα, για ακόμα μια φορά, βρισκόταν σε πόλεμο.

Στην εποχή μας οι συμμαχικές χώρες γιορτάζουν κάθε χρόνο τη λήξη του Β' ΠΠ την ώρα που η Ελλάδα έχει θεσπίσει ως αργία την είσοδό της στον πόλεμο, ένα γεγονός στο οποίο αξίζει να σταθούμε.

Η ναζιστική Γερμανία ήταν ο «εφευρέτης» του «αστραπιαίου πολέμου», μιας τακτικής που χαρακτηρίζεται από ξαφνικές, σύντομες χερσαίες επιθέσεις υποστηριζόμενες από αέρος που βασίζονται στην άριστη οργάνωση και τα προηγμένα τεχνικά μέσα. Αυτήν ακριβώς την τεχνική δεν είχε καταφέρει να αντιμετωπίσει η συμμαχική Ευρώπη μέχρι την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο.
Οι οργανωμένες γερμανικές και ιταλικές επιθέσεις μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο υπολογισμένες που το ποσοστό αποτυχίας τους ήταν ελάχιστο. Με λίγα λόγια, οι στρατοί του Άξονα απέφευγαν να εμπλακούν σε σημαντικές μάχες με χώρες που μπορούσαν να τους προβάλλουν ουσιαστική αντίσταση. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της ιταλικής εισβολής στην Αιθιοπία όπου η μεγαλύτερη αεροπορία του κόσμου είχε κληθεί να αντιμετωπίσει το... ένα βασιλικό αεροπλάνο.
Ανάλογη ήταν και η πρόβλεψη για την Ελλάδα, ο Άξονας θεωρούσε πως μια μικρή αγροτική χώρα δεν θα μπορούσε να αντεπεξέλθει στρατιωτικά έναντι της στρατοκρατούμενης Ιταλίας και ο πόλεμος θα είχε διάρκεια λίγων ημερών. Την κατάκτηση της Ελλάδας θα ακολουθούσε ο «πραγματικός πόλεμος», αυτή τη φορά εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης.
Η εκστρατεία θα ξεκινούσε με χτυπήματα στη Σοβιετική Ένωση από τα νώτα. Έχοντας φιλικά προσκείμενες τις Ρουμανία, Βουλγαρία, Ουγγαρία και κατακτημένη την Πολωνία, ο Άξονας χρειαζόταν την Ελλάδα και τη Γιουγκοσλαβία για να ανοίξει ένας διάδρομος ξηράς, αέρος και θαλάσσης προς την Σοβιετική Ένωση για να παρελάσουν τα στρατεύματα στην επιχείρηση Βαρβαρόσα. Όταν η «επιχείρηση ρουτίνας» στην Ελλάδα μετατράπηκε σε εφιάλτη και αντί να κερδίζουν οι Ιταλοί έχαναν εδάφη επικράτησε σύγχυση και στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Οι νίκες της «μικρής» Ελλάδας ήταν ένα διπλό δώρο για τους Συμμάχους. Αφενός ράγισε η εικόνα του αήττητου εχθρού και αφετέρου έδωσε χρόνο για οργάνωση, το δεύτερο αφορούσε κυρίως τη Σ. Ένωση.
Ο Στάλιν -που μέχρι πρότινος θεωρούσε σύμμαχο τον Χίτλερ και δεχόταν αντικρουόμενες πληροφορίες για την πρόθεση της Γερμανίας- είχε σπαταλήσει πολύτιμο χρόνο και οι -τουλάχιστον- τέσσερεις εβδομάδες που του «χάρισε» η ελληνική αντίσταση αποδείχθηκαν πολύτιμες για την οργάνωση της εθνικής άμυνας. Παράλληλα, το κύρος του Άξονα κλονίστηκε με αποτέλεσμα και οι φιλικά προσκείμενες χώρες να διστάζουν μπροστά σε μια συμμαχία με τις Γερμανοιταλικές δυνάμεις.
Οι φόβοι για επέκταση των ιταλικών δυνάμεων στην Αφρική και Μ. Ανατολή διαλύθηκαν αφού αυτές είχαν «βαλτώσει» για μήνες στα ελληνικά βουνά.
Στις 216 ημέρες που κράτησε η οργανωμένη αντίσταση του ελληνικού στρατού, μέχρι τη στιγμή που έπεσε και το τελευταίο οχυρό στην Κρήτη, όλος ο κόσμος έγινε μάρτυρας ενός μικρού θαύματος.
Το πώς μια αγροτική χώρα με ελάχιστο στρατό μπορεί να αντισταθεί ηρωικά σε έναν πολυάριθμο και καλύτερα εξοπλισμένο αντίπαλο είναι ένα γεγονός που παραμένει μυστήριο από την εποχή των Θερμοπυλών. Σίγουρα όμως, αν η Ελλάδα -είτε από δειλία είτε από συμφέρον- είχε δεχθεί το τελεσίγραφο των Ιταλών την 28η Οκτωβρίου του 1940 ο πόλεμος θα είχε διαφορετική έκβαση με απρόβλεπτες -ιστορικά- συνέπειες.


Πηγή : H KAΘHMEPINH

-------------------------------------------------------------------------------




Τα όχι και τα ναι της ιστορίας

Tου Σωκρατη Τσιχλια

Δεν ξέρω γιατί, αλλά ως παιδί θεωρούσα «μικρή» εθνική γιορτή την 28η Οκτωβρίου με το «όχι» της και μεγάλη την άλλη, της 25ης Μαρτίου με το «ελευθερία ή θάνατος».

Ακόμη και τότε που ήμουν πολιτικά αθώος προτιμούσα τον Κολοκοτρώνη και την παρέα του με τις μαλλούρες και τα γιαταγάνια, από τον Ιωάννη Μεταξά με τα γυαλάκια και την κοιλίτσα.
Νομίζω πάντως ότι η τακτοποίηση σε περίοπτη θέση της παιδικής μου συνείδησης της 25ης Μαρτίου, είχε να κάνει τελικώς με το ότι εκείνος ο αγώνας ήταν νικηφόρος.
Ο ηρωικός πόλεμος του 1940 δυστυχώς κατέληξε σε ήττα και κατοχή, κι αυτή δεν μου πολυάρεσε. Τα χρόνια εκείνα, η συνέχεια του έπους του 1940, η εθνική αντίσταση, δεν διδασκόταν. Ηταν σαν να μην είχε συμβεί. Πήγαινα σχολείο, όταν την ύλη της ιστορίας την καθόριζαν οι νικητές του εμφυλίου πολέμου.
Δύσκολα και πληκτικά χρόνια για ένα μαθητή. Ανήκω σε μία γενιά που διδάχθηκε την ελληνική ιστορία με έναν τρόπο που μάλλον προκαλεί ναυτία στους σύγχρονους ιστορικούς και κάτι εντονότερο από ναυτία στους ιστορικούς της τάσης της κυρίας Ρεπούση.
Τώρα που το ξανασκέφτομαι πάντως για τα χρόνια εκείνα 1960-1973 ας πούμε, μια χαρά ήταν η ιστορία που διδάχθηκα, εάν ιστορία ενός τόπου αναγκαστικά κινείται μεταξύ επιστήμης και συγκίνησης, αλήθειας κα μύθου. Γιατί πώς αλλιώς θα μεγαλώσουν τα έθνη, πώς θα τα νταντέψεις στα πρώτα τους βήματα, πώς θα γλυκάνεις τις πληγές τους, πώς θα φωτίσεις τα σκοτάδια τους, πώς θα διώξεις τους εφιάλτες.
Δεν μεγαλώνουν οι λαοί αλλιώς, δεν μεγαλώνουν με πολιτίκαλι κορέκτ αλήθειες. Θέλουν και επίθετα και αισθήματα και θαυμαστικά. Τότε τουλάχιστον το είχαμε ανάγκη, μία σταλιά χώρα, εκατόν τόσα χρόνια συγκροτημένοι σε κράτος, με έναν εμφύλιο που μας σπάραξε, μας τεμάχισε, μας ακύρωσε. Αν δεν περηφανευόταν και λιγάκι παραπάνω από το πρέπον η ιστορία για τον Περικλή και τον χρυσό του αιώνα, πώς θα συνεχίζαμε; Και τι πάθαμε δηλαδή με δύο τρεις υπερθετικούς επιπλέον;


Από τη δική μου τάξη πάντως, προγονόπληκτος ένας βγήκε, ο βλαμμένος. Αυτός ό,τι ιστορία και να διδασκόμασταν έτσι θα κατέληγε.
Ηταν σπουδαίοι οι αρχαίοι Ελληνες, πολύ σπουδαίοι, αυτό μάθαμε, αυτό έμεινε· πού είναι το κακό; Μήπως δεν ήταν; Η μήπως έσταξε η ουρά του γαϊδάρου που γενιές Ελλήνων δεν διδάχθηκαν ότι η τουρκική αυτοκρατορία της οποίας υπήρξαμε υπόδουλο έθνος ήταν πολυεθνική και πολυπολιτισμική (sic) με πλήρως αποκεντρωμένη διοίκηση. Σιγά τα αυγά.
Αυτά έπρεπε να διδαχθούν οι ξυπόλυτοι, για να μπορέσουν να περπατήσουν στα κακοτράχαλα χρόνια; Δεν νομίζω. Μια χαρά ήταν οι ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας με το σκλαβωμένο έθνος που αναστήθηκε. Κι αν το κρυφό σχολειό με τα λυχνάρια και τους παπάδες ήταν περισσότερο παραμύθι και λιγότερο ιστορία, δεν πειράζει, ήρθε η ώρα και αποκαταστάθηκε η αλήθεια.


Ενα παραμύθι λιγότερο, πάντως, δεν μας κάνει απαραίτητα σοφότερους. Εθνη χωρίς ήρωες -και της ειρήνης και του πολέμου- δεν υπάρχουν.
Εάν έχουμε ένστικτο αυτοσυντήρησης, λοιπόν, θα φροντίσουμε να μένει αναμμένο το καντήλι τους.
Η γνώση της άγνοιας μας, είναι η αρχή της γνώσης !
Όποιος σκορπίζει γνώση, μαζεύει χαρά !

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΛΔΑΤΟΣ

O Δημήτρης Ε. Σολδάτος γεννήθηκε στην Λευκάδα το 1969.
Ανήκει στη νέα γενιά λογοτεχνών του νησιού μας και έχει ήδη δείγματα γραφής αξιόλογης και με προοπτικές.

Από το 2000 και μετά συνεργάστηκε με την εφημερίδα «τα Νέα της Λευκάδας» γράφοντας για αρκετά χρόνια την στήλη «το Ποίημα της Εβδομάδας» καθώς και πλήθος άρθρων πολιτιστικού αλλά και κοινωνικοπολιτικού περιεχομένου.

Πρωτοστάτησε στην διάσωση της οικίας Σικελιανού για την μετατροπή της σε μουσείο και βρήκε, συντήρησε και παρέδωσε στην Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας το τραπέζι που έγραψε ο Κώστας Καρυωτάκης τα τελευταία του ποιήματα στην Πρέβεζα.

Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα τις παρακάτω ποιητικές συλλογές:
Ανύπαρκτος – πρωτόλεια – 1988.
Ζωντανοί Νεκροί, 1989.

Εγχειρίδιο για Ερωτευμένους – εκτός εμπορίου – 2003.
Καφέ Ρετρό, 2004 (βραβείο «Λάμπρου Πορφύρα» από την Ακαδημία Αθηνών).


Nobel λόγω ατεχνίας, 2008.
Nobel because of artlessness, 2009 (μετάφραση ορισμένων ποιημάτων στην αγγλική γλώσσα).

Ο Δημήτρης Ε. Σολδάτος είναι μαραθωνοδρόμος.
για περισσότερα στο ιστολόγιο του http://dimsol.blogspot.com/

ΤΙ ΕΣΤΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Του ΤΑΚΗ ΜΙΧΑ (www.tmichas.wordpress.com)

Ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός», για τον οποίο γίνεται λόγος τον τελευταίο καιρό, αποτελεί τη βάση των περισσότερων φιλελεύθερων ευρωπαϊκών κομμάτων καθώς και ενός σημαντικού τμήματος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ.

Αναπτύσσεται στην Αγγλία κυρίως στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα ως μια αντίδραση ή επαναδιατύπωση των αρχών του κλασικού φιλελευθερισμού των αρχών του 19ου αιώνα. Εμβληματικές φυσιογνωμίες του κινήματος υπήρξαν οι Τ.Η.Green, L.Τ. Hobhouse και J. Hobson και (αργότερα) στην Αμερική ο John Dewey (του οποίου η σκέψη επηρέασε σημαντικά μεταξύ άλλων και τον Noam Chomsky).

Τόσο ο «κλασικός» όσο και ο «κοινωνικός» φιλελευθερισμός θεωρούν πρωταρχική την έννοια της ελευθερίας. Ομως υπάρχει μια βασική διαφορά στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν αυτή την έννοια.

Για τους κλασικούς φιλελεύθερους ελευθερία σημαίνει την απουσία καταναγκασμού (καταναγκασμός θεωρείται η συνειδητή παρέμβαση ατόμων με στόχο να παρεμποδίσουν κάποιον να υλοποιήσει τους στόχους του). Πρόκειται για τη λεγόμενη «αρνητική» έννοια της ελευθερίας. Για τους κοινωνικούς φιλελεύθερους η έννοια της ελευθερίας είναι πιο διευρυμένη και παραπέμπει στις δυνατότητες που έχει ένα άτομο να επιτύχει τους στόχους του. Αυτή είναι η λεγόμενη «θετική» ερμηνεία της ελευθερίας. Με άλλα λόγια, η «αρνητική» έννοια της ελευθερίας παρεπέμπει σε σχέσεις μεταξύ ανθρώπων ενώ η «θετική» στη δυνατότητα της υλοποίησης των στόχων/επιλογών του ατόμου.

Κράτος κοινωνικής ευημερίας

Ας πάρουμε την περίπτωση του Γιώργου που χρειάζεται να κάνει μια ακριβή χειρουργική επέμβαση στις ΗΠΑ. Ομως ο Γιώργος δεν έχει τους οικονομικούς πόρους που απαιτεί η πολυδάπανη αυτή εγχείρηση.

Για τους «κλασικούς» φιλελεύθερους ο Γιώργος είναι ελεύθερος, στον βαθμό που κανείς δεν τον εμποδίζει να πάει στις ΗΠΑ. Αντίθετα για τον οπαδό του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» η ελευθερία του Γιώργου περιορίζεται από το γεγονός ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τους στόχους του, δηλαδή την επιλογή της μετάβασης στις ΗΠΑ.

Οπως γίνεται εύκολα κατανοητό, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση και νομιμοποίηση τους κράτους κοινωνικής ευημερίας. Η υλοποίηση της ελευθερίας, νοουμένης ως δυνατότητας εκπλήρωσης στόχων, απαιτούσε την ύπαρξη των οικονομικών και κοινωνικών πόρων που μόνο ένα κράτος κοινωνικής ευημερίας μπορούσε να διαθέσει. Το άτομο σύμφωνα με αυτή την αντίληψη θα μπορούσε να αναπτύξει τις πλήρεις δυνατότητές του με τη δημόσια ενίσχυση σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία κ.λπ.

Τις τελευταίες δεκαετίες ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αντιμετώπισε την έντονη κριτική νεοφιλελεύθερων διανοητών όπως του Friedrich Hayek και του Milton Friedman.

Για τον Hayek ο επιθετικός προσδιορισμός «κοινωνικός» είναι μια «λέξη-νυφίτσα»:

«Οπως η νυφίτσα μπορεί να αδειάζει ένα αυγό χωρίς να αφήνει κανένα σημάδι, έτσι και τα λόγια-νυφίτσες μπορούν και αφαιρούν το περιεχόμενο από τις λέξεις που προσδιορίζουν χωρίς να αφήνουν σημάδια». Ο επιθετικός προσδιορισμός «κοινωνικός», σύμφωνα με τους νεοφιλελεύθερους διανοητές, αφαιρεί κάθε περιεχόμενο από το «φιλελευθερισμός»:

«Ο κλασικός φιλελεύθερος, γράφει ο Friedman, θεωρούσε την επέκταση της ελευθερίας ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για την προώθηση της κοινωνικής ευημερίας και της ισότητας. Ο φιλελεύθερος του 20ού αιώνα θεωρεί αντίθετα την ευημερία και την ισότητα ως προϋπόθεση της ελευθερίας. Στο όνομα της ευημερίας και της ισότητας ο φιλελεύθερος του 20ού αιώνα ευνοεί την επανεμφάνιση της πολιτικής του κρατικού παρεμβατισμού και του πατερναλισμού, εναντίον της οποίας πολέμησαν οι κλασικοί φιλελεύθεροι».

Κληρονομιά στον σοσιαλισμό

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Hayek, ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» με τη νέα διευρυμένη έννοια της ελευθερίας, προετοίμασε τον δρόμο για την ηγεμονία των σοσιαλιστικών ιδεών και κομμάτων:

«Το αίτημα για μια νέα ελευθερία, γράφει ο Hayek, στην ουσία δεν ήταν παρά ένα νέο όνομα για το παλιό αίτημα της ίσης κατανομής του πλούτου. Ομως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υπόσχεση μιας διευρυμένης ελευθερίας υπήρξε το ισχυρότερο όπλο της σοσιαλιστικής προπαγάνδας... και ήταν καθοριστική για την πρόσδεση ολοένα και περισσότερων φιλελεύθερων στο άρμα του σοσιαλισμού. Ο σοσιαλισμός υιοθετήθηκε από το μεγαλύτερο μέρος της διανόησης ως ο κληρονόμος της φιλελεύθερης παράδοσης».

Πάντως, αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι στον φιλελεύθερο χώρο οι ιδεολογικές διαμάχες αφορούν κυρίως διαφορετικές ερμηνείες της έννοιας της ελευθερίας του ατόμου, η οποία παραμένει η πρωταρχική αξία. Απ' αυτή τη σκοπιά στο φιλοσοφικό επίπεδο τουλάχιστον ο φιλελευθερισμός διαφοροποιείται τόσο από τον σοσιαλισμό όσο και από τον συντηρητισμό, για τους οποίους η πρωταρχική έννοια είναι η συλλογικότητα (είτε το «κοινωνικό σύνολο» είτε η «κοινότητα» είτε το «έθνος»).