κριτική του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ
Πιστός στην εντρύφησή του στην ελληνική κουλτούρα μέσα από την ευρυγώνια οπτική του, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου προχωρά σε μια ακόμη καλλιτεχνική περιπλάνηση. Σε ένα άλμπουμ θαυμαστών ισορροπιών, οι οποίες διατηρούνται στο ακέραιο έως και το πέρας αυτού, ο Λαρισαίος δημιουργός δεν πηγαινοέρχεται απλώς μεταξύ ετερόκλητων μουσικών ιδιωμάτων, ούτε αναδιατυπώνει την ήδη γνώριμη άποψή του επί του ήχου. Κατορθώνει να εκφέρει μια νέα ηχητική πρόταση, που μπορεί να δανείζεται στοιχεία από το παρελθόν του καλλιτέχνη, μα σηματοδοτεί έναν ολοκαίνουργιο και ξεχωριστό κόμβο στην πολλά σημαίνουσα σταδιοδρομία του. Η μπουζουκομάνα βρίσκεται και πάλι στην υπηρεσία του Θανάση για να οδηγήσει, στις περισσότερες των περιπτώσεων, σε ένα λυτρωτικό σεργιάνι τις αναπτύξεις των συνθέσεων. Αυτή τη φορά, πάντως, πέρα από τις διαχρονικά αγαπημένες του εμμονές, επιλέγει να τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στο πόνημά του ορισμένους τζαζ προσανατολισμούς, στους οποίους συνηγορούν και μερικοί μουσικοί (σε πληκτροφόρα, κοντραμπάσο, κρουστά και πνευστά) από εκείνους που αποδέχονται την… Πρόσκληση σε Δείπνο Κυανίου.
http://popaganda.gr/
Αναρτήσεις
