ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ πρόσκληση σε δείπνο κυανίου

Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου [Αχός/Music Links Knowledge ‎]
κριτική του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ

Πιστός στην εντρύφησή του στην ελληνική κουλτούρα μέσα από την ευρυγώνια οπτική του, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου προχωρά σε μια ακόμη καλλιτεχνική περιπλάνηση. Σε ένα άλμπουμ θαυμαστών ισορροπιών, οι οποίες διατηρούνται στο ακέραιο έως και το πέρας αυτού, ο Λαρισαίος δημιουργός δεν πηγαινοέρχεται απλώς μεταξύ ετερόκλητων μουσικών ιδιωμάτων, ούτε αναδιατυπώνει την ήδη γνώριμη άποψή του επί του ήχου. Κατορθώνει να εκφέρει μια νέα ηχητική πρόταση, που μπορεί να δανείζεται στοιχεία από το παρελθόν του καλλιτέχνη, μα σηματοδοτεί έναν ολοκαίνουργιο και ξεχωριστό κόμβο στην πολλά σημαίνουσα σταδιοδρομία του. Η μπουζουκομάνα βρίσκεται και πάλι στην υπηρεσία του Θανάση για να οδηγήσει, στις περισσότερες των περιπτώσεων, σε ένα λυτρωτικό σεργιάνι τις αναπτύξεις των συνθέσεων. Αυτή τη φορά, πάντως, πέρα από τις διαχρονικά αγαπημένες του εμμονές, επιλέγει να τοποθετήσει σε περίοπτη θέση στο πόνημά του ορισμένους τζαζ προσανατολισμούς, στους οποίους συνηγορούν και μερικοί μουσικοί (σε πληκτροφόρα, κοντραμπάσο, κρουστά και πνευστά) από εκείνους που αποδέχονται την… Πρόσκληση σε Δείπνο Κυανίου.

http://popaganda.gr/

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ

Διάσημοι Λευκαδίτες

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879)
Ήταν επικός ποιητής του αρματολισμού και ένας από τους πιο διακεκριμένους Επτανήσιους ποιητές του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1824, γιος του επιχειρηματία και γερουσιαστή Ιωάννη Βαλαωρίτη, ηπειρωτικής καταγωγής και της Αναστασίας το γένος Τυπάλδου Φορέστη.
Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο Λύκειο της Λευκάδας (1830-1837), κατόπιν φοίτησε στην Ιόνιο Ακαδημία στην Κέρκυρα (1838-1841) και ταξίδεψε στην Ιταλία και την ελεύθερη Ελλάδα (1841-1842). Ακολούθησαν σπουδές στη Γενεύη (όπου πήρε πτυχίο προλήτη Φραμμάτων και Επιστημών από το εκεί Κολλέγιο), στο Παρίσι (νομικά) και τέλος στην Πίζα της Ιταλίας, όπου ανακηρύχθηκε διδάκτωρ νομικής στο Πανεπιστήμιο της πόλης. Το επάγγελμα του δικηγόρου δεν το εξάσκησε ποτέ. Αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην ποίηση.
Το 1846 προσβλήθηκε από τυφοειδή πυρετό κι επέστρεψε στη Λευκάδα. Αργότερα ταξίδεψε στην Ιταλία και την Αυστρία, όπου με κίνδυνο της ζωής του πήρε μέρος σε ενέργειες υπέρ της ελληνικής απελευθέρωσης. Παράλληλα, μελέτησε γερμανική φιλολογία και το 1847 είχε ήδη τυπώσει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Στιχουργήματα στην Κέρκυρα». Ακολούθησε μια περίοδος περιπλάνησής του στην Ιταλία, κυρίως στη Βενετία.
Εκεί πήρε μέρος σε φοιτητικές κινητοποιήσεις και γνώρισε την κόρη του λογίου της Βενετίας Αιμιλίου Τυπάλδου, την Ελοΐζα. Το 1852, σε ηλικία 25 ετών, την παντρεύτηκε και την υπεραγαπούσε μέχρι το τέλος της ζωής του. Από το γάμο του απέκτησε τρεις κόρες (τη Μαρία, που πέθανε το 1855 σε βρεφική ηλικία, μια δεύτερη, επίσης Μαρία, που πέθανε το 1866 και τη Ναθαλία, που πέθανε το 1875 στη Βενετία) και δυο γιους, το Νάνο και τον Αιμίλιο.
Μετά το γάμο του ταξίδεψε στην Ευρώπη για ένα χρόνο και όταν επέστρεψε στη Λευκάδα ενίσχυσε το επαναστατικό κίνημα της Ηπείρου με άνδρες και χρήματα, με αποτέλεσμα να προκαλέσει τη δυσαρέσκεια του τότε Άγγλου αρμοστή και να αναγκαστεί να φύγει ξανά στην Ιταλία. Το 1856 πέθανε ο πατέρας τους και η μητέρα του. Το 1857 δημοσίευσε τη δεύτερη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Μνημόσυνα», που τιμήθηκε από τον Όθωνα με τον Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος. Την ίδια χρονιά απέκτησε το δεύτερο γιο του, τον Αιμίλιο. Παράλληλα με την ποίση επιδόθηκε και στην πολιτική. Εξελέγη βουλευτής Λευκάδας στην Ιόνιο Βουλή, επτά ολόκληρα χρόνια (1857 έως το 1864) και αγωνίστηκε για τα δίκαια των επτά νησιών.
Το 1864 επισκέφθηκε την Αθήνα μαζί με τον πρόεδρο της Ιονίου Βουλής και άλλους επιφανείς πολιτικούς και συνέταξε το σχέδιο για το ψήφισμα της Ένωσης. Η εμφάνισή του στην Εθνοσυνέλευση στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία. Μετά την ένωση των Επτανήσων, έδρασε ως βουλευτής στην Αθήνα. Εκλέχθηκε δυο φορές βουλευτής στην κυβέρνηση Κουμουνδούρου (1865 και 1868), αρνήθηκε όμως να αναλάβει υπουργικά καθήκοντα. Οι αγορεύσεις του είχαν ποιητικό χαρακτήρα και η ρητορική του δεινότητα έμεινε αλησμόνητη. Μετά τις εκλογές του 1868, απογοητευμένος από την πολιτική αποσύρθηκε και απομονώθηκε στη Μαδουρή, ένα μικρό γραφικό νησάκι κοντά στη Λευκάδα, για να δοθεί ολοκληρωτικά στην υπόθεση της απελευθέρωσης της Ηπείρου.
Εκεί συνέθεσε το ποίημα «Διάκος» και τον «Αστραπόγιαννο», έργα που τύπωσε μαζί το 1867. Μετά από πρόσκληση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1871 έγραψε και απήγγειλε με μεγάλη επιτυχία ένα ποίημα για τον Πατριάρχη στην αποκάλυψη του ανδριάντα του. Πέθανε στη Λευκάδα το 1879 από καρδιακή πάθηση. Λίγο πριν το θάνατό του έγραψε τα τρία πρώτα άσματα του «Φωτεινού», έργου που έμεινε ημιτελές, λόγω του θανάτου του. Ο «Φωτεινός» εντάχθηκε στο δεύτερο συγκεντρωτικό τόμο των έργων του, που εκδόθηκαν μετά το θάνατό του, το 1891. Έγραψε επίσης λίγες μεταφράσεις («Η Λίμνη» του Λαμαρτίνου, το 33ο άσμα της «Κόλασης» του Δάντη κ.α.) και δημοσίευσε άρθρα πολιτικού και ιστορικού προβληματισμού.
Στο έργο του Βαλαωρίτη συναντιέται η γλωσσική τεχνοτροπία της Επτανησιακής Σχολής με εκείνη της Αθηναϊκής. Μελέτησε πολύ τη γνήσια γλώσσα του λαού και την έκανε όργανο, για να εκφράσει τις ιδέες του. Τα ποιητικά του έργα είναι γραμμένα σε απλή γλώσσα, ενώ τα πεζά του στην καθαρεύουσα. Χρησιμοποιώντας επικολυρικό στίχο, ο Βαλαωρίτης έγραψε για τους άθλους των αγωνιστών του '21. Τα ποιήματά του αγαπήθηκαν στην εποχή τους, αλλά εξακολουθούν να εκτιμώνται ακόμη και σήμερα. Ο επικός χαρακτήρας των έργων του, καθώς και οι αγώνες του για την πατρίδα, του χάρισαν τον τιμητικό τίτλο του εθνικού ποιητή, ενόσω ήταν ακόμα στη ζωή, ως ο πρώτος που έσκυψε «στις εγχώριες πηγές με την απόφαση να κάνει ελληνική ποίηση».
Η κριτική διχάστηκε στην περίπτωση του Βαλαωρίτη και ποικίλει από την πλήρη αποδοχή (Παλαμάς, Ριΐδης, Σικελιανός), έως την πλήρη άρνηση (Πολυλάς, Πανάς, Βερναρδάκης).
Έγραψε πολλά ποιήματα στα οποία διακρίνει κανείς μια πατριωτική ρωμαλεότητα, έναν ασυγκράτητο πατριωτισμό και μια αχαλίνωτη φαντασία.

Έργα:

Ποιήματα
Η Κυρά Φροσύνη (1859)
Αθανάσιος Διάκος (1867)
Θανάσης Βάγιας (1867)
Αστραπόγιαννος (1867)
Ο ανδριάς του αοιδίμου Γρηγορίου του Ε (1872)
Ο Φωτεινός (ημιτελές)

Συλλογές
Στιχουργήματα (1847)
Μνημόσυνα (1857)

Διάφορα
Ποιήματα (δίτομο) (1891)
Εργα (1893)
Βίος και έργα (τρίτομο) (1907)
Ποιήματα ανέκδοτα (1937)
Τα άπαντα (δίτομο) (1968)

ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΕΤΡΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ

Γιώργος Ζαμπέτας:


    Είκοσι τρία χρόνια συμπληρώθηκαν το γενάρη απο τη μέρα που εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο ο κορυφαίος οργανοπαίχτης του μπουζουκιού και εμπνευσμένος συνθέτης της ελληνικής λαϊκής μουσικής Γιώργος Ζαμπέτας. Πολυδιάστατος καλλιτέχνης, με εξαιρετικό χιούμορ άφησε πίσω του τεράστια δουλειά με τον αυθορμητισμό της καρδιάς του και τη δύναμη της λαϊκής σοφίας ενώ θεωρείται από τους κορυφαίους Έλληνες δεξιοτέχνες του μπουζουκιού.

Στις 25 Ιανουαρίου του 1925 γεννήθηκε στην Αθήνα ο αγαπημένος συνθέτης, τραγουδιστής και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Γιώργος Ζαμπέτας. Ο προικισμένος με εξαιρετικό μουσικό αυτί Γιώργος Ζαμπέτας πήρε τα πρώτα του μαθήματα μπουζουκιού από τον πατέρα του, κουρέα στο επάγγελμα, και σε ηλικία 7 ετών είχε ήδη βραβευτεί σε σχολικό διαγωνισμό. Στα 13 του είχε την τύχη να γνωρίσει τον σπουδαίο συνθέτη, στιχουργό και ερμηνευτή Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος άσκησε καθοριστική επιρροή στο νεαρό ταλέντο.

Εξασκεί το πάθος του με αφοσίωση αδιάκοπα. Το 1940 η οικογένεια μετακομίζει από το Μεταξουργείο στο Αιγάλεω – το οποίο θα αποκαλεί «Σίτι». Το 1942, τον φοβερό εκείνο χειμώνα της Κατοχής, ο Ζαμπέτας δημιουργεί το πρώτο του συγκρότημα με το οποίο τραγουδούσαν καντάδες σε κορίτσια. Η επαγγελματική του καριέρα ωστόσο ξεκινάει στ’ αλήθεια τη δεκαετία του 1950, οπότε αρχίζει να παίζει μπουζούκι σε λαϊκά κέντρα. Το ταλέντο του τον κάνει να διακριθεί σύντομα, ενώ από το 1952 ξεκινάει να συνθέτει και μουσική για τραγούδια, με πρώτο το Σαν σήμερα σαν σήμερα σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη. Το 1953 ηχογραφεί για πρώτη φορά. Δημιουργεί σταθερά τραγούδια ενώ συνεχίζει να παίζει σε λαϊκά κέντρα, διαμορφώνοντας το προσωπικό του στιλ που τον καθιέρωσε ως τον σπουδαιότερο μουσικό μπουζουκιού της χώρας.

Ορισμένες από τις σημαντικότερες συνθέσεις του της δεκαετίας του 1950 είναι: Αφήνω γεια (1954) σε στίχους Κώστα Βίρβου, Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα (1956) σε στίχους Γιώργου Μητσάκη, Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω (1956) σε στίχους Χαράλαμπου Βασιλειάδη, ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου (1958) σε στίχους Χ. Βασιλειάδη καθώς και το γνωστό και πολυτραγουδισμένο Ο πιο καλός ο μαθητής (1959) πάλι σε στίχους Χ. Βασιλειάδη.

Το 1959 είναι η χρονιά που ο Μάνος Χατζηδάκις τον κάνει σολίστ στα έργα του και ταξιδεύουν μαζί, καθώς και με την Μελίνα Μερκούρη και τον Ζιλ Ντασέν, στις Κάννες για το "Ποτέ την Κυριακή" - το πάρτυ υπό τους ήχους του Ζαμπέτα άφησε ιστορία στο φεστιβάλ.

Το παίξιμο του Ζαμπέτα γίνεται το μέτρο επιδεξιότητας του οργάνου, ενώ στις αρχές του 1960 γνωρίζεται με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου και συνθέτει μια σειρά από εξαιρετικά τραγούδια, όπως: Το κουτούκι (1960) σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου, Δεν έχει δρόμο να διαβώ (1963), Πόρτα κλειστή τα χείλη σου και Τα δειλινά (1964) και Τι να φταίει (1969)σε στίχους Δ. Χριστοδούλου, Σήκω χόρεψε συρτάκι, Η Κυριακή (1965), Δημήτρη μου Δημήτρη μου (1966) σε στίχους Αλέκου Σακελάριου, Σταλιά, σταλιά (1967) σε στίχους Διονύση Τζεφρώνη και Αγωνία (1970) σε στίχους Χ. Βασιλειάδη.

Ο Γιώργος Ζαμπέτας εμφανίστηκε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και σε ακόμα περισσότερες κινηματογραφικές ταινίες όπως «Ο πύργος των ιπποτών» (1952), «Ανήσυχα νιάτα» (1963), «Ποτέ την Κυριακή» (1960), «Κόκκινα φανάρια» (1963), «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» (1966), κ.α. ενώ εκτός απ την πλούσια σε επιτυχίες δισκογραφική δραστηριότητα του στο εσωτερικό, έκανε αρκετές εμφανίσεις στο εξωτερικό ως δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.

Στο ενεργητικό του περιλαμβάνονται περισσότερα από 250 τραγούδια που ερμήνευσαν σπουδαίοι καλλιτεχνες του λαϊκού τραγουδιού όπως οι Τόλης Βοσκόπουλος, Μαρινέλλα, Δημήτρης Μητροπάνος, Βίκυ Μοσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Δούκισσα, Πόλυ Πάνου, Στέλιος Καζαντζίδης, Μανώλης Καναρίδης, Πρόδρομος Τσαουσάκης.


«Ο Ζαμπέτας ως συνθέτης χωράει μέσα στην πρώτη δεκάδα των μεγάλων μορφών του ρεμπέτικου και λαϊκού μας τραγουδιού. Ως μπουζουκτσής ήταν ο καλύτερος, από την άποψη του προσωπικού ήχου, αλλά σαν σώου-μαν ήταν μοναδικός. Ένας καλλιτέχνης που αν είχε γεννηθεί στην Αμερική θα πρωταγωνιστούσε, πιθανότατα, στην παγκόσμια σκηνή!» είπε ο στιχουργός και ποιητής Λευτέρης Παπαδόπουλος. Ο Γιώργος Ζαμπέτας, μετά από πολύμηνη ασθένεια, πέθανε στις 10 Μαρτίου του 1992, σε ηλικία 67 ετών.
πηγή ΤVXS

Αιωνία του η μνήμη!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΘΕΑΛΟΣ ΒΛΥΧΟΥ ΓΕΝΙΟΥ

Έχουμε εξελίξεις!

Οι τυπικές εργασίες ολοκληρώθηκαν: έχουμε σφραγίδα, αριθμό φορολογικού μητρώου, έχουμε βιβλία, βιβλιάρια και βιβλιαράκια και εγγράφουμε επίσημα τα μέλη μας.

Η εγγραφή είναι είκοσι ευρώ όσοι πιστοί προσέλθετε!
Οι εγγραφές γίνονται προς το παρόν στο καφέ του χωριού μας στο ''Φύκι'',
στη Σαπφώ Καββαδά,
στην 'Αννα Καββαδά και
στο διαχειριστή της ιστοσελίδας "Θέαλος" και της ομάδας στο φέιςμπουκ Νίκο Καββαδά.

-Εκεί κοντά στην Ανάσταση θα έχουμε κι αρχαιρεσίες.
Οπότε αναζητούμε τους υποψήφιους για το διοικητικό μας συμβούλιο.

-'Εγινε αίτηση για να μας παραχωρηθεί για έδρα του συλλόγου το κτίριο του πρώην δημοτικού σχολείου Βλυχού, η αντίδραση ήταν θετική και περιμένουμε την επίσημη έγκριση και τα κλειδιά.

-Ξεκινήσαμε καθαρισμό πλακόστρωτου και κλάδεμα φυτών του μώλου-παραλίας Βλυχού έπεται Γένι κλπ. Φύτευση λουλουδιών και θάμνων διακοσμητικών στα παρτέρια του πλακόστρωτου.Επιδιόρθωση αυτόματου ποτίσματος, επιδιόρθωση συντριβανιού, και συνεχίζουμε.

-Συναντηθήκαμε με το δήμαρχο και τον αντιδήμαρχο αφού ήρθαμε σε επαφή με τον πάρεδρο Βλυχού και τις εκπαιδευτικούς του παιδικού σταθμού για να εντοπίσουμε πως μπορούμε να οργανώσουμε δράσεις :συντηρήσεις, ανακαινίσεις, συμπληρώσεις υποδομών και κτιρίων κλπ.

-Περιμένουμε τη συνδρομή σας στη δράση του συλλόγου, όπως μπορεί ο καθένας, σε προσωπική εργασία, σε υλικά, σε χρήματα σε οτιδήποτε μπορεί κανείς.

-Το πρώτο όμως είναι να οργανωθούμε να μαζευτούμε, να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και να συναντηθούμε για να συνεννοηθούμε.

Καλή αρχή και καλή πρόοδο στις δράσεις μας.

Νικόλαος Καββαδάς

ΠΕΤΡΟΣ ΚΟΥΡΤΗΣ Ο ΛΕΥΚΑΔΙΤΗΣ ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Ενώ η μουσική του πορεία διατρέχει δεκαετίες, ο Πέτρος Κούρτης κατάφερε να γνωρίσει διεθνή αναγνώριση, με την συμμετοχή του στην Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας 2004, κατέχοντας το ρόλο του τυμπανιστή στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας.

Γεννήθηκε στη Λευκάδα. Ασχολείται με τα κρουστά από 14 ετών και μέχρι σήμερα το ενδιαφέρον του, η μελέτη και οι σπουδές του περιστρέφονται γενικότερα γύρω από τα ethnic κρουστά και ειδικότερα γύρω από τα ελληνικά, αραβικά, κουβανέζικα και βραζιλιάνικα.

Το 1990 ταξίδεψε στη Βραζιλία όπου μελέτησε και έπαιξε με βιρτουόζους βραζιλιάνους μουσικούς έχοντας έτσι την ευκαιρία να διευρύνει τις μουσικές του γνώσεις σε μια χώρα με τεράστια μουσική παράδοση κυρίως σε ότι αφορά τα κρουστά.

Σπούδασε κλασσικά κρουστά στο Δημοτικό Ωδείο Ζωγράφου από όπου αποφοίτησε το 2000. Συνέχισε τις σπουδές του στο Βerklee College of Music όπου μελέτησε "Ethnic Percussion" δίπλα σε κορυφαίους μουσικούς όπως ο Tricy Sankaran, o Jamey Haddad, o Glen Velez, o Giovanni Hidalgo, o Alfredo Reyes Sr, o Leon Mobley, oι Talking Drums και πολλοί άλλοι.

Από το 1994 διδάσκει κρουστά στο Ωδείο ''Φίλιππος Νάκας'', το οποίο συνεργάζεται με το Berklee College of Music, στα τμήματα Μοντέρνας και Παραδοσιακής μουσικής.
Έχει συγγράψει 2 βιβλία για εκμάθηση κρουστών οργάνων, τα oποία εκδόθηκαν από τις εκδόσεις "Φίλιππος Νάκας'' (η μέθοδός του διδάσκεται στα περισσότερα ωδεία και Μουσικά Γυμνάσια της Ελλάδος).

To  1997 και 1999 αντίστοιχα, ύστερα από πρόσκληση του Berklee College of Music παίρνει μέρος στο δεύτερο και τέταρτο παγκόσμιο φεστιβάλ κρουστών της Βοστόνης, ως εκπαιδευτικός και ως performer στο συναυλιακό μέρος του φεστιβάλ.

Από την αρχή της καριέρας του ο Πέτρος Κούρτης συνεργάστηκε με τους περισσότερους εξέχοντες Έλληνες συνθέτες, μουσικούς και τραγουδιστές της χώρας μας όπως, (Γ. Νταλάρας, Ελ. Αρβανιτάκη, Χ. Αλεξίου, Αλ. Πρωτοψάλτη κ.α).

Έχει περιοδεύσει στο εξωτερικό με σχεδόν όλους τους κορυφαίους μουσικούς, τραγουδιστές αλλά και με χορευτικά συγκροτήματα, συμμετέχοντας σε μουσικές συναντήσεις και διεθνή φεστιβάλ. Έχει επίσης συμμετάσχει σε πολλές δισκογραφικές παραγωγές, διαφόρων ειδών μουσικής, συμπεριλαμβανομένου και του soundtrack της πρόσφατης κινηματογραφικής επιτυχίας του Τάσου Μπουλμέτη,''Πολίτικη Κουζίνα''.

Μερικοί από τους καλλιτέχνες της διεθνούς μουσικής σκηνής, με τους οποίους έχει κατά καιρούς συνεργαστεί, είναι οι, Loorena Mc kenit, Al De Meola Omar Farouk Tekbilek, Dulce Pontes, Eddy Napoli, Mira Anwar Awad, Macarena Giraldez Losada, Sezen Aksu, Bulgaaria Vocal Trio Zohar Fresco, Arto Tuncboyaciyan, Ara Dinkjan.

Το 1995 δημιούργησε μαζί με τους Κ. Μπαλταζάνη και Γ. Κιουρτσόγλου το σχήμα ''IASIS''. Κυκλοφόρησαν με επιτυχία τέσσερα άλμπουμ. Το 1997, ένωσε τις δυνάμεις του με τους βιρτουόζους σολίστες στα κρουστά, Βαγγέλη Καρίπη και Ανδρέα Παππά για να δημιουργήσουν μαζί το συγκρότημα "ΚΡΟΤΑΛΑ" και να κυκλοφορήσουν το 2002 το πρώτο τους ομώνυμο CD. Το 2006 τα Κρόταλα συνεργάστηκαν με τη Loreena Mc Kenit και ηχογράφησαν στο  άλμπουμ "An Ancient  Muse".

Από το 2002  συμμετέχει-υλοποιεί και διευθύνει καλλιτεχνικές παραγωγές για special events  μεγάλων εταιριών και οργανισμών και συμμετέχει σε εκπαιδευτικά εταιρικά προγράμματα ( Drum Team Building) σαν εκπαιδευτής της δραστηριότητας του «ΚΥΚΛΟΥ ΚΡΟΥΣΤΩΝ». Μερικές από τις εταιρείες που έχει συνεργαστεί είναι oι COSMOTE, COCA COLA, INTERAMERICAN, ROCHE, TOYOTA, VOLVO, VODAFONE, ΓΕΡΜΑΝΟΣ κ.α.

Το 2006 ιδρύει την εταιρία ARTVENTURE η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο της καλλιτεχνικής επιμέλειας, οργάνωσης και εκτέλεσης παραγωγής. Έχει επίσης αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια και εκτέλεση μεγάλων παραγωγών όπως, την Τελετή λήξης των Μεσογειακών Αγώνων 2009 στην Pescara της Ιταλίας, New Year’s EVE 2010 στο Σύνταγμα (δήμος Αθηναίων), Σπάρταθλο 2010 καθώς και τις εκδηλώσεις Ανακατωσάρια στα Γρεβενά για δυο συνεχόμενες χρονιές 2007 και 2008.

Θεωρείται ένας από τους πιο διακεκριμένους καθηγητές κρουστών και διαθέτει στο ενεργητικό του έναν μεγάλο αριθμό σεμιναρίων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι μελέτες και οι αναζητήσεις του στρέφονται γύρω από τη διάσωση, διάδοση και εξέλιξη των κρουστών, καθώς και τη μεθόδευση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα βοηθήσει τους νέους μουσικούς σε μια σωστή και εύκολη προσέγγιση των κρουστών οργάνων.
Τα βιβλία του 

Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΚΡΟΥΣΤΩΝ του χτες.. και του σήμερα..
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλιππος Νάκας.	Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλιππος Νάκας.
Υπό έκδοση	Υπό έκδοση

Για on line παραγγελίες e-nakas music store
www.nakas.gr

Δισκογραφία - Προσωπική

	Crossroads Project Vol. 1.
	2002 Κρόταλα
	2002 Ίασις - Duente
	1999 Ίασις - AMALGAMA Dance Mix
	1998 Ίασις - AMALGAMA (σε συνεργασία με το "Bulgarian Vocal Trio")
	1996 Ίασις - Ίασις

''Έμεινα εδώ'' ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ

Ταξίδεψε με ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΒΕΡΗΣ

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ-ΝΙΟΝΙΟΣ ΚΟΠΑΝΕΛΟΣ

''ΜΙΣΙΡΛΟΥ'' ΣΑΝ ΜΟΥΣΙΚΟ ΘΕΜΑ PULP FICTION & ΜΟΥΣΟΥΡΛΟΥ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ

Η αυθεντική πρώτη ηχογράφηση του ΜΟΥΣΟΥΡΛΟΥ ΜΟΥ το 1931 στη νέα Υόρκη

''Ο Λόγος για να ζώ'' Αντώνης Σκαρπέτας

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΨΑΡΕΜΑ ΚΙΟΥΡΤΟΣ

ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΟ ΠΡΩΙΝΟ

Λευκαδίτικες νοστιμιές από την παρουσίαση του Λευκαδίτικου πρωινού, στην 10η HO.RE.CA
Η παρουσίαση είχε επιτυχία! Τα εδέσματα ήταν όλα πεντανόστιμα. Όλο αυτό το έστησαν άνθρωποι που αγαπάνε το νησί και φροντίζουν να το προβάλλουν με κάθε δυνατό τρόπο. Τα ονόματα τους τα ξέρουμε, ήταν εκεί και έδωσαν όλον τον εαυτό τους, αφήνοντας πίσω όλες τις υπόλοιπες προσωπικές και επαγγελματικές τους υποχρεώσεις. Θα μπορούσαν να ήταν κι άλλοι, περισσότεροι. Θα πρέπει να μάθουμε σε αυτό τον τόπο ότι τέτοιες προσπάθειες πάνε ακόμα πιο μπροστά όταν όλοι βάζουν το λιθαράκι τους και ότι εκεί αυτό που φάνηκε ήταν το νησί και τα μοναδικά προϊόντα του και όχι ο καθένας προσωπικά. Δεν ξέρω πρόσωπα και πράγματα παρασκηνίου. Αυτό που είδα ήταν για μένα καταπληκτικό! Αυτό το τραπέζι θα έπρεπε να υπάρχει σε κάθε ξενοδοχειακή μονάδα του νησιού. Και όλοι οι παραγωγοί του νησιού θα πρέπει να παλέψουν γι΄αυτό, γιατί τους αφορά. Καλή επιτυχία και για τις δυο επόμενες ημέρες, σήμερα και αύριο!
Φωτογραφίες & κείμενο Χρυσούλα Σκλαβενίτη

ΤΟ ΌΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

Mου φαίνεται πως πάω και ταξιδεύω
Στην ερμιά του πελάγου εις τ’ όνειρό μου·
Mε το κύμα, με τς ανέμους παλεύω
Mοναχή, και δεν είσαι εις το πλευρό μου·
Δε βλέπω με το μάτι όσο γυρεύω
Πάρεξ τον ουρανό στον κίνδυνό μου·
Tονέ τηράω, βόηθα, του λέω, δεν έχω
Πανί, τιμόνι, και το πέλαο τρέχω.

Kι’ ό,τι τέτοια του λέω, μέσα με θάρρος
Nά σου τα τρία τ’ αρσενικά πετιούνται·
Tου καραβιού τα ξύλα από το βάρος
Tρίζουν τόσο που φαίνεται και σκιούνται·
Tότε προβαίνει αφεύγατος ο χάρος,
Kαι στριμωμένα αυτά κρυφομιλιούνται,
Kι’ αφού έχουν τα κρυφά λόγια ’πωμένα,
Λάμνουν με κάτι κουπιά τσακισμένα.

M’ ένα πικρό χαμόγελο στο στόμα
Έρχεται η κόρη εκεί και με σιμώνει·
Tης τυλίζει ένα σάβανο το σώμα,
Που στον αέρα ολόασπρο φουσκώνει·
Aλλά πλια χλωμιασμένο είναι το χρώμα
Tου χεριού που ομπροστά μου αντισηκώνει,
Kαι της τρέμει, όπως τρέμει το καλάμι,
Δείχνοντας το σταυρό στην απαλάμη.

Kαι βλέπω απ’ το σταυρό και βγαίνει αίμα
Mαύρο μαύρο, και τρέχει ωσάν τη βρύση·
Mου δείχνει η κόρη ανήσυχο το βλέμμα,
Tάχα πως δεν μπορεί να με βοηθήση.
Όσο εκειά τα κουπιά σχίζουν το ρέμα,
Tόσο το κάνουν γύρω μου ν’ αυξήση·
Συχνοφέγγει αστραπή, σχίζει το σκότος,
Kαι της βροντής πολυβουΐζει ο κρότος.

Kαι τα κύματα πότε μας πηδίζουν,
Που στα νέφη σού φαίνεται πως νάσαι,
Kαι πότε τόσο ανέλπιστα βυθίζουν,
Που μην ανοίξη η κόλαση φοβάσαι·
Oι κουπηλάτες κατά μέ γυρίζουν,
Bλασφημούν, και μου λένε: Aνάθεμά σε.
H θάλασσα αποπάνου μας πηδάει,
Kαι το καράβι σύψυχο βουλιάει.

Mε χέρια και με πόδια ενώ σ’ εκείνη
Tην τρικυμιά, που μ’ άνοιξε το μνήμα,
Tινάζομαι με βία, και δε μ’ αφήνει
Nα βγάλω το κεφάλι από το κύμα,
Bρίσκομαι η έρμη ανάποδα στην κλίνη,
Που άλλες φορές τη ζέσταινε το κρίμα,
Kαι πικρότατα κλαίω πως είναι δίχως
Tο στεφάνι που μόταξες ο τοίχος.

(Σολωμός Διονύσιος  από τα Ποιήματα, Ίκαρος 1948)

ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Ο ΠΟΡΦΥΡΑΣ

"Kοντά 'ναι το χρυσόφτερο και κατά δω γυρμένο,
π' άφησε ξάφνου το κλαδί για του γιαλού την πέτρα
κι εκεί γρικά της θάλασσας και τ' ουρανού τα κάλλη
κι εκεί τραβά τον ήχο του μ' όλα τα μάγια πόχει.
Γλυκά 'δεσε τη θάλασσα και την ερμιά του βράχου                 5
κι α δεν είν' ώρα για τ' αστρί θε να συρθεί και νά 'βγει.
(Xιλιάδες άστρα στο λουτρό μ' εμέ να στείλ' η νύχτα !).
Πουλί πουλάκι που λαλείς μ' όλα τα μάγια πόχεις,
ευτυχισμός α δέν ειναι το θαύμα της φωνής σου,
καλό δεν άνθισε στη γη, στον ουρανό, κανένα.                 10
Δεν το 'λπιζα να 'ν' η ζωή μέγα καλό και πρώτο !
Aλλ' αχ, αλλ' αχ, να μπόρουνα σαν αστραπή να τρέξω,
ακόμ', αφρέ μου, να βαστάς και να 'μαι γυρισμένος
με δυο φιλιά της μάνας μου, με φούχτα γη της γης μου !".
Kι η φύσις όλη τού γελά και γένεται δική του.
Eλπίδα, τον αγκάλιασες και του κρυφομιλούσες
και του σφιχτόδεσες το νου μ' όλα τα μάγια πόχεις.
Nιος κόσμος όμορφος παντού χαράς και καλοσύνης.

Aλλ' απαντούν τα μάτια του τρανό θεριό πελάγου
κι αλιά, μακριά 'ναι το σπαθί, μακριά 'ναι το τουφέκι !
Kοντά 'ν' εκεί στο νιον ομπρός ο τίγρης του πελάγου·
αλλ' όπως έσκισ' εύκολα βαθιά νερά κι εβγήκε
κατά τον κάτασπρο λαιμό που λάμπει ωσάν τον κύκνο,
κατά το στήθος το πλατύ και το ξανθό κεφάλι,
έτσι κι ο νιος ελεύτερος, μ' όλες τες δύναμές του,
της φύσης από τσ' όμορφες και δυνατές αγκάλες,
οπού τον εγλυκόσφιγγε και του γλυκομιλούσε,
ευτύς ενώνει στο λευκό γυμνό κορμί π' αστράφτει,
την τέχνη του κολυμπιστή και την ορμή της μάχης.
Πριν πάψ' η μεγαλόψυχη πνοή χαρά γεμίζει:                 30
Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιος τον εαυτό του.

Aπομεινάρι θαυμαστό ερμιάς και μεγαλείου,
όμορφε ξένε και καλέ και στον ανθό της νιότης,
άμε και δέξου στο γιαλό του δυνατού την κλάψα.


( Σολωμός Διονύσιος από τα Ποιήματα και Πεζά, Στιγμή 1994)

Η ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ: ΤΑ ΓΛΥΚΑ

Οι εορτές στη Λευκάδα -όπως και σε όλη την Ελλάδα- κατέχουν μια ιδιαίτερη ξεχωριστή θέση στις  αναμνήσεις και τις όμορφες οικογενειακές εμπειρίες αλλά και στις γευστικές εμπειρίες των νέων και των μεγαλύτερων.

Τα γλυκά που έφτιαχνε η μητέρα μου είχαν σαφώς ανώτερη ποιότητα προερχόμενη

1.Από  τη πατροπαράδοτη συνταγή από το γνωστό τετράδιο της νύφης -το τετράδιο των συνταγών που έπαιρνε η νύφη από το πατρικό της για να συνεχίσει αυτά που έμαθε από το σπίτι που μεγάλωσε- είχαν βεβαίως πολύ γεμάτη και πλούσια γεύση. 

2. Γεύση σπιτική και συνειρμηκά εορταστική, με υλικά που ένα μεγάλο μέρος τους το διέθετε η κουζίνα επειδή τα παρήγαγε η οικογένεια

3.Τεχνικά υψηλής ποιότητας μαγειρική λόγω έφεσης και εξάσκησης της νοικοκυράς.

4.Γινόταν εξάλλου ένας υποτυπώδης διαγωνισμός για το ποιά νοικοκυρά ήταν η καλύτερη κι έτσι γευόμασταν θεσπέσια κατασκευάσματα.

Οι εορτές είχαν από την άλλη μια ιδιαίτερη χάρη κοινωνικότητας επειδή τότε ο κόσμος αντάλλασε επισκέψεις υποχρεωτικά αφού ήταν προσβλητικό να μην πάς να πείς χρόνια πολλά στον εορτάζοντα φίλο ή συγγενή.Έτσι για να τους προλάβεις όλους είχες μέχρι και μια βδομάδα μετά καιρό να πας.

Η γιορτή μπορούσε να συνοδεύεται και από οικογενειακό γέυμα ή δείπνο.Ήταν ευκαιρία για μαζώξεις μαζικές της αδερφοσύνης όπως λέγανε τότε.

Θυμάμαι τραπεζώματα των είκοσι και τριάντα ατόμων στη γιορτή του πατέρα μου του αγίου Δημητρίου, όπως αντίστοιχα και στων θείων μου επτά αδέρφια βλέπετε επτά οικογένειες μαζί.

 Αυτό κράτησε όσο είμαστε μικροί και δεν διεκδικούσαμε ονομαστική εορτή μετά αρχίσαμε να σκορπάμε γιατί γιορτάζαμε ταυτόχρονα σχεδόν όλα τα ξαδέρφια μαζί οπότε έσπασε αυτή η όμορφη κατάσταση.

Το κέρασμα ασχέτως τραπεζώματος ήταν: σοκολατάκι για αρχή, με αναψυκτικό, μετά ξηροί καρποί σε ποικιλία κυρίως αμύγδαλα, καρύδια, φουντούκια, φυστίκια αιγίνης, φυστίκια, κάσιους, σταφίδα σκούρη ή σουλτανίνα.

Τα γλυκά που συνόδευαν την εορτή ήταν κλασικά γλυκά ταψιού για τις ονομαστικές εορτές και συνήθως κέικ ή παντεσπάνι για τα γενέθλια.Πολλοί έφτιαχναν και τα Σπερνά -δηλαδή κόλυβα εορταστικά-προς τιμή των εκλειπόντων.

Τα σοκολατάκια παρόλο που ήταν πολύ απλό να γίνουν στο σπίτι πάντοτε τα θυμάμαι αγοραστά σε μορφή μαργαρίτας ή κουφέτου -τα γνωστά φοντανάκια- αγοραστά από το ζαχαροπλαστείο μαζί με τους ξηρούς καρπούς.

Το κυρίως γλυκό αν το έφτιαχνε η νοικοκυρά ήταν σίγουρα ταψιού μπακλαβάς αμυγδάλου, καταίφι, μπακλαβαδοκαταίφι, γαλακτομπούρεκο, ραβανί, αυγαραβανί, κοπεγχάγη, καρυδόπιτα, αμυγδαλόπιτα, σοκολατόπιτα, καρύδα. 

Πολλές φορές για ποικιλία αγόραζαν και κορμό σοκολάτα ή αμυγδάλου, κωκ και τελευταία πάστες αμυγδάλου και σοκολατίνες και πάει λέγοντας, αλλά κέρναγαν κι από τα γλυκά που έφερναν οι επισκέπτες ειδικά για τη γιορτή.

Τα γλυκά ταψιού ήταν τα γλυκά της νιότης  μου για κάθε εορταστική περίσταση γενέθλια ονομαστικές γιορτές και λοιπά.

Τα γλυκά αυτά που έφτιαχνε η μάνα μου για εορταστικές περιστάσεις ή και για δύσκολες ώρες- λιχουδιάς- ήταν τα εξής:

Σε περίοπτη θέση για τις ονομαστικές εορτές: 

ο στρογγυλός μπακλαβάς αμυγδάλου,  η καρυδόπιτα, η αμυγδαλόπιτα και η κοπεγχάγη, μπακλαβάς τρίγωνος με καρύδι, καταίφι, καταιφομπακλαβάς αμυγδάλου, εκμέκ καταίφι.

Για γενέθλια και για δύσκολες ώρες λιγούρας: γαλακτομπούρεκο, αυγαραβανί, ραβανί, καρύδα, κέικ πορτοκάλι, κέικ ανάμικτο, κέικ σοκολάτα, κέικ βανίλια με φρούτα, . χαλβάς -λαδόπιτα-

Εποχιακά ήταν:

τη Πρωτοχρονιά η βασιλόπιτα ή χαλβάς -λαδόπιτα-  

τα Χριστούγεννα οι κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα.

Τα αυγοκούλουρα την Ανάσταση.

Υπήρχαν βέβαια και τα γλυκά για τις απλές επισκέψεις μουσαφιραίων και την οικειακή χρήση:

Για το χειμώνα είχαμε τα γλυκά κουταλιού με φρούτα εποχής: σταφύλι, κυδώνι, λεμόνι, σύκο, νεράντζι.

Για οικειακή χρήση ήταν οι τηγανήτες,τα τηγανόψωμα, οι λουκουμάδες και οι αυγοφέτες για τα πρωινά του χειμώνα

Οι συκομαήδες, η μουσταλευριά, τα μουστοκούλουρα  επίσης το γλυκό σταφύλι και κυδώνι με το τρύγο.

Όλα αυτά τα εδέσματα αποτελούν το γευστικό πλούτο της παράδοσης μας και για τούτο στη προσπάθεια μου να τη προστατέψω από όλες τις νοθείες με κάθε λογής προσθήκες θετικές ή αρνητικές αλλά οπωσδήποτε επιπόλαιες, τις σημειώνω και τις δημοσιοποιώ, ώστε η γνώση που προκύπτει από την εμπειρία και τη γεύση να γίνει κτήμα των νέων αλλά και όσων από τους παλιότερους θα ήθελαν να τη γευτούν και να την προκρίνουν στην οικογένεια τους.

Στη σειρά συνταγών που θα ολοκληρωθεί κατα τη διάρκεια του χρόνου θα δώσω τις δοκιμασμένες συνταγές της μάνας μου και της μάνας της.

ΓΛΥΚΟ ΤΑΨΙΟΥ ΚΑΡΥΔΑ

Γλυκό ταψιού Καρύδα

ΥΛΙΚΑ
8 αυγά
3 ποτήρια ζάχαρη
3 ποτήρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλιές σούπας μπέικιν πάουντερ -ή 2 φακελάκια μπέικιν-
350γρ φυτίνη ή βούτυρο
1 ποτήρι του νερού γάλα
3 ποτήρια καρύδα-350γρ-

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Χτυπάμε αρχικά τα αυγά και τη ζάχαρη για 1-2 λεπτά και προσθέτουμε και το βούτυρο.
Δουλεύουμε τη ζάχαρη με το βούτυρο ή τη φυτίνη μετά ρίχνουμε τα αυγά μετά ρίχνουμε το γάλα.
Ύστερα ρίχνουμε τη καρύδα μετά ρίχνουμε το αλεύρι ανακατεμένο με τη μπέικιν πάουντερ.

Βουτυρώνουμε  ένα μέτριο ταψί.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 175 βαθμούς σε αέρα για 40 λεπτά.
Θα πρέπει να κάνει χρώμα πάνω-κάτω και να μην είναι νερουλό στο κέντρο.
 Όταν είναι έτοιμο ξεκολλάει από τα τοιχώματα του ταψιού.

Ενώ ψήνεται το γλυκό, κατά το τελείωμά του φτιάχνουμε το σιρόπι, έτσι ώστε να είναι και τα δύο ζεστά όταν γίνει.

Μετά το φούρνο το κόβουμε και ρίχνουμε το σιρόπι.

σιρόπι από 3 ποτήρια νερό και 3 ζάχαρη
Βράζουμε τα υλικά για 5 λεπτά.

Αφού ψηθεί το γλυκό, το αφήνουμε 5 λεπτά έξω από τον φούρνο και το σιροπιάζουμε με το καυτό σιρόπι σιγά-σιγά με κουτάλα, έτσι ώστε να πάει παντού το σιρόπι και να μην χαλάσει η επιφάνειά του.
Από πάνω, πασπαλίζουμε με λίγη καρύδα.

Σερβίρετέ το αφού κρυώσει.

Μπορεί να σερβιριστεί το καλοκαίρι με μια μπάλα παγωτό.

ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΛΕΥΚΑΔΟΣ

κουραμπιέδες αμυγδάλου παραδοσιακής συνταγής Λευκάδος

Η συνταγή για τους κουραμπιέδες προέρχεται απο το τετράδιο με τις συνταγές της μάνας μου.
Το τετράδιο αυτό είναι εκείνο που έφερε από το πατρικό της  μαζί με τα υπόλοιπα προικιά της όταν παντρεύτηκε το πατέρα μου το 1968.
Είναι οι συνταγές που έφτιαχνε και η μάνα της και γιαγιά μου Ακριβούλα Δαμιανή.

ΣΥΝΤΑΓΉ ΓΙΑ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ ΓΙΑ 50 ΤΕΜΑΧΙΑ
Υλικά
3 ποτήρια του νερού βούτυρο αιγοπρόβειο [ανάμικτο: κατσικίσιο πρόβειο]
1 αυγό
2 ποτήρια του ούζου-σφηνάκι- ούζο
μισό κουταλάκι του γλυκού σόδα μαγειρική
1 ποτήρι του κρασιού αλισίβα
[σε ένα κατσαρολάκι βάζουμε ένα ποτήρι του νερού νερό  και δυο κουταλιές σούπας στάχτη κοσκινισμένη με ένα σουρωτήρι για να μην έχει καρβουνάκια ,τη βράζουμε για δυο λεπτά από τη βράση, αφήνουμε να κρυώσει τη σουρώνουμε και παίρνουμε τη ποσότητα που χρειαζόμαστε]
1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
[παλιά δεν είχαν μπέικιν πάουντερ και βάζανε μόνο σόδα και αλισίβα ]
1 1/2 ποτήρι νερού αμύγδαλα καβουρδισμένα χοντροκομένα
1 1/2 κιλό αλεύρι άχνη-μαλακό για όλες τις χρήσεις-
1 κιλό ζάχαρη άχνη
2 βανίλιες -σε κρυσταλική μορφή-
3 ποτήρια νερού βούτυρο
6-7 κουταλιές σούπας ζάχαρη

Εκτέλεση
Σπάμε τα αμύγδαλα, βράζουμε την ψύχα ολόκληρη ίσα ίσα για να μαλακώσει και να τα ξεφλουδίσουμε, τη λευκή ψυχα ολόκληρη τη βάζουμε με λαδόχαρτο στο φούρνο και τη καβουρδίζουμε καλά σε προθερμασμένο φούρνο στους 160β. για 15 λεπτά.
Όταν ετοιμάσουμε τα αμύγδαλα τα αφήνουμε στην άκρη.

Χτυπάμε ζάχαρη και βούτυρο να ασπρίσει να αφρατέψει το μίγμα στο δυνατό του μίξερ σε 15 λεπτά ή στο χέρι σε ένα μισάωρο.
Ρίχνουμε στο μίγμα το αυγό τις βανίλιες και όλα τα υλικά σιγά σιγά ανακατώνοντας
το ζυμάρι που δημιουργείται, δεν το παραζυμώνουμε, θέλουμε να είναι ευκολοδούλευτο ούτε πολύ ρευστό ούτε ξερό.
Δημιουργούμε μισοφέγγαρα ή στρογγυλούς κουραμπιέδες και τους
τους τοποθετούμε σε ταψί λαδόχαρτο πολύ αραιά γιατί θα φουσκώσουν.
Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο -160 κελσίου- για μισή ώρα περίπου
μέχρι να πάρουνε ελαφρό ρόδινο χρώμα 
Για να κρυώσουν τους βάζουμε σε χαρτί κουζίνας απλωτούς.
Όταν κρυώσουν βάζουμε σε ένα λεκανάκι την ζάχαρη άχνη και τους κυλάμε έναν έναν μέσα
τέλος κοσκινίζουμε λίγη άχνη στη στίβα τους στη πιατέλα.
[Αν τους κάνουμε ζεστούς λασπώνουν απο κάτω λόγω των υδρατμών].

Διατηρούνται οι κουραμπιέδες και είκοσι μέρες -όλες τις γιορτές- ή όσο τέλος πάντων αντέξουν γιατί ποτέ δεν εικοσαρίζουν...!

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

''τα κάλαντα'' έργο του Νικηφόρου Λύτρα

 Κάθε χρόνο τη παραμονή βγαίνουν τα παιδάκια με τα τρίγωνα να πούν τα κάλαντα σε κάθε σπίτι που επισκέπτονται τους ρωτάνε
-Να τα πούμε;
-Να τα πείτε!

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά
ψηλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ'άγιου θρόνος

Αρχή που βγήκε ο Χριστός
άγιος και πνευματικός
στη γη να περπατήσει
και να μας καλοκαρδήσει.

Άγιος Βασίλης  έρχεται
και δεν μας καταδέχεται
από τη Καισαρεία
συ 'σαι αρχόντισσα κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί
ζαχαροπλάστη ζυμωτή
χαρτί και καλαμάρι
δες κι εμέ το παλληκάρι

Το καλαμάρι έγραφε
τη μοίρα μου την έλεγε
και το χαρτί ομίλει
Άγιε μου καλέ Βασίλη.

και τέλος τα φιλεύουν γλυκά όπως μελομακάρονα κουραμπιέδες δίπλες και βέβαια τους δίνουν τη στρούνα δηλαδή το φιλοδώρημα τους κάποια χρήματα για το κόπο τους.