Το Σάββατο φεύγοντας απο τη Λευκάδα για να πάω στο πατρικό μου στο Βλυχό μου έτυχε το αποτρόπαιο:
Να συνταντήσω το Χάρο που βγήκε παγανιά με αμάξι τη μητέρα του και γυαλιά πατομπούκαλα...κι ευτυχώς δεν με τσάκισε.
Αφού ξεπαρκάρει από αριστερά χωρίς φλάς και κυρίως χωρίς να ελέγξει κι ενώ είμαι σχεδόν δίπλα νιώθω το δρόμο να στενεύει απότομα στρέφω το αυτοκίνητο μου για να την αποφύγω και πέφτω με όσα πήγαινα -καμια 30αριά πήγαινα βγαίνοντας απο τη Λευκάδα και απο κατοικημένη περιοχή με κίνηση και κόσμο πεζό- στη γωνία του προφυλακτήρα σταθμευμένου αυτοκινήτου που ευτυχώς δεν του έκανα ζημιά αλλά έσπασα το φανάρι μου και παραμόρφωσα το πλαινό μπροστινό μέρος του αγαπημένου μου αυτοκινήτου, το κυριώτερο όμως είναι πως ευτυχώς φορούσα ζώνη ασφαλείας και δεν χτύπησα.
Κλείνω λοιπόν το δρόμο και κατεβαίνω, αντικρύζω γνωστή γυναικεία φυσιογνωμία απο το Νυδρί με τα μάτια γουρλωμένα και τρομαγμένα όπως και τη μητέρα της κατακίτρινη, θαυμάζοντας κι εγώ την ψυχραιμία μου της φωνάζω ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΥΡΙΑ ΜΟΥ ΒΑΛΘΗΚΕΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣ;
εκείνη δεν μιλάει, δεν κουνιέται, κάθεται μέσα στο αυτοκίνητο της και περιμένει, να φύγει δεν μπορεί γιατί κλείνω το δρόμο εγώ και μαζεύται κόσμος που είδε το συμβάν.
Παίρνω τηλέφωνο την αστυνομία για να καταγραψει το γεγονός, στο μεταξύ η ουρά φτάνει στον Αγιο Μηνά απο το μαγαζί του Σάββα που έγινε το ατύχημα.Κάνω έλεγχο λοιπόν στο αμάξι και βλέπω ότι μπορεί να μετακινηθεί επειδή λοιπόν το περιπολικό αργεί πάρα πολύ μετακινώ το αυτοκίνητο μου στην άκρη κι ελευθερώνω την κίνηση {τι φταίει κι ο κοσμάκης που πάει στο σπίτι μετά τη δουλειά του;}.
Βλέποντας ο Χάρος το κενό πλακώνεται στο γκάζι και φεύγει...
Σημειώνω το νούμερο της πινακίδας της άν και μένω εμβρόντητος με την ανοησία της και την ανευθυνότητα της, τόσο εγώ όσο και όλοι οι παρευρισκόμενοι.
Κάποιοι απο τους φίλους και γνωστούς που ήταν εκεί μου λένε "τώρα την έβαψες γιατί δεν θα βρείς άκρη, δεν μπορείς να αποδείξεις ότι φταίει,και ο ταδε γνωστός μου που είχε μοτοσυκλέτα και τσακίστηκε απο έναν τέτοιο δεν βρήκε το δίκιο του."
Λέω θα το δούμε, εξάλλου έχω μικτή ασφάλεια και το ζητούμενο δεν είναι ποιός θα πληρώσει.
Σκέφτομαι
ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΕΝΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΝΑ
ΠΑΡΕΙ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΤΣΟΥΝΙΣΑ ΑΦΟΥ ΘΑ ΤΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΚΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΥΝΗΓΗΣΕΙ ΤΗΝ "ΚΥΡΙΑ" ΑΛΛΑ ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΚΑΝΩ ΜΗΝΥΣΗ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ.
{Εχοντας διατελέσει στο δυναμικό των περιοδικών: 4ΤΡΟΧΟΙ και των 2ΤΡΟΧΟΙ κάτι φεγγάρια θυμάμαι τις συμβουλές των συναδέλφων για το πως χειριζόμαστε αυτές τις καταστάσεις.
ΜΕΝΕΙΣ ΕΚΕΙ, ΦΕΡΕΣΑΙ ΨΥΧΡΑΙΜΑ -ΚΟΣΜΙΑ!!! ΔΕΝ ΜΕΤΑΚΙΝΕΙΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΕΙΣ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ ΤΙΠΟΤΕ -ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ- ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΓΡΑΨΕΙ Η ΤΡΟΧΑΙΑ, ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΜΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΤΙΠΟΤΕ.
ΑΝ ΤΡΑΒΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ!}
Συνεχίζοντας λοιπόν την αφήγηση του γεγονότος:
'Ερχεται το περιπολικό της τροχαίας και καταγράφει το γεγονός στηριζόμενο και στις μαρτυρίες των υπολοίπων, ειδικά δε του ανθρώπου που είχε το αυτοκίνητο παρκαρισμένο και είδε όλη την κατάσταση και βεβαίως δεν είχε συμφέρον να με υπερασπιστεί.
Διαπιστώνω ότι όλες οι μαρτυρίες είναι υπέρ μου και ο αστυνομικός το σημειώνει όπως σημειώνει και την υπέρ μου άποψη του.
Μου λέει ο αστυνομικός καταγράφοντας το συμβάν," ελάτε το πρωί της Δευτέρας να πάρετε αντίγραφο της καταγραφής και να το πάτε στην ασφαλιστική σας".
Κάθομαι λοιπόν μαζέυω τα γυαλιά και τα σπασμένα πλαστικά και τα πετάω να μην τραυματιστεί κανείς, βάζω το αυτοκίνητο μου μπροστά και διαπιστώνω ότι λειτουργεί κανονικά αν και "τραυματισμένο" το καημένο.
Το αφήνω να δουλέψει λίγο δεν βλέπω καμιά ανωμαλία: διαρροή υγρού απο το ψυγείο, δεν βρίσκει ο τροχός κάπου τα φρένα πιάνουν κανένας περίεργος θόρυβος ή οσμή κατα την κίνηση .
Το μετακινώ λίγο -λίγο, σιγά -σιγά και δεν επηρεάστηκε ούτε τιμόνι ούτε αλλο.
Το παίρνω και διαβαίνω στο Βλυχό που με περίμεναν οι δικοί μου να φάμε, είχα και καλό φαί... με είχε κόψει και η πείνα απο την αδρεναλίνη...καταλαβαίνετε της κολάσεως έγινε, και βεβαίως δεν μου κόπηκε η όρεξη-αντιθέτως.Ήμουνα χαρούμενος που δεν με τσάκισε ο Χάρος όπως έγινε προηγούμενη φορά με τη μοτοσυκλέτα που πέτυχα ΆΓΓΛΟ στη στροφή να πηγαίνει ΑΓΓΛΙΚΆ... και κατέληξα να τρώω μετά απο 15 μέρες!!!-στα αλήθεια έκανα να φάω 15 μέρες ενώ πήγαινα ορεξάτος για γεύμα λουκούλειο ,θα σας πώ για αυτό άλλη φορά.-
Η συνέχεια έπεται για να δούμε θα βρώ άκρη τι λέτε;
Αναρτήσεις
