Χρήστος Λαμπράκης: o θάνατος του ηγεμόνα

TV Χωρίς Σύνορα - Αποστολή με email Όλα τα πεδία υποχρεωτικά
E-mail παραλήπτη:
E-mail ή όνομα αποστολέα (λατινικά):
Κωδικός αποστολής [όπως εμφανίζεται - Νέα εικόνα]
TVXS.gr Project Χρήστος Λαμπράκης: o θάνατος του ηγεμόνα http://www.tvxs.gr/v28782
Κλείσιμο

Αν δεν καθορίστηκε, η πορεία της χώρας τις δύο τελευταίες δεκαετίες σίγουρα επηρεάστηκε από μια απόφαση του Χρήστου Λαμπράκη: στις αρχές της δεκαετίας του 80, ο μοναδικός τότε ιδιοκτήτης του Οργανισμού Λαμπράκη αντιμετώπιζε σοβαρά το ενδεχόμενο να αποχωρήσει από τα εκδοτικά πράγματα.

Του Στέλιου Κούλογλου.

Η μια αιτία ήταν προσωπικοί λόγοι που πάντα έπαιζαν σοβαρά ρόλο στις επιχειρηματικές του αποφάσεις. Η άλλη ότι στην εξουσία βρισκόταν, πανίσχυρος τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου που μετά την στάση του συγκροτήματος Λαμπράκη στην πτώση της κυβέρνησης του πατέρα του την δεκαετία του 60, αντιμετώπιζε με μεγάλη καχυποψία τόσα τα «Νέα» όσο και το «Βήμα».

Τελικώς ο Χ. Λαμπράκης θα αποφασίσει να παραμείνει στο παιχνίδι, σφραγίζοντας την πορεία και των εκδοτικών και των πολιτικών πραγμάτων. Το 1989 ο Α. Παπανδρέου θα χάσει την εξουσία και αργότερα θα βρεθεί στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου. Τα προηγούμενα χρόνια έχει επιχειρήσει μια καταστροφική απόπειρα σύνδεσης με τα «νέα τζάκια» Κοσκωτά που υποτίθεται ότι στον χώρο του Τύπου θα ισορροπούσαν την επιρροή των παλιών.

Και από την αναμπουμπούλα των αιτημάτων περί κάθαρσης, της ανορθόδοξης κυβέρνησης μητσοτακικής ΝΔ-αριστεράς και μηνών ακυβερνησίας ο Χρήστος Λαμπράκης θα αναδειχθεί πραγματικός νικητής. Έχοντας επιβεβαιώσει τον άγραφο νόμο σύμφωνα με τον οποίο κανείς πολιτικός δεν μπορούσε να τα βάλει με το «Συγκρότημα» και έχοντας συγχρόνως εξασφαλίσει μια κυρίαρχη θέση στο χώρο της ιδιωτικής τηλεόρασης που σφραγίζει από τότε την πολιτική αλλά και την κουλτούρα της χώρας.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορικές λεπτομέρειες. Σε καμιά άλλη χώρα της Δύσης οι ιδιωτικές τηλεοράσεις δεν ελέγχονται τόσο λίγο, αφού οι ιδιοκτήτες τους είναι και εκδότες των εφημερίδων που υποτίθεται ότι θα πρέπει να ελέγχουν την εξουσία και της τηλεόρασης. Σε καμιά άλλη χώρα οι τηλεοπτικές ειδήσεις δεν έχουν αντικατασταθεί από παράθυρα-πανίσχυρα καφενεία που καθορίζουν την πολιτική ατζέντα. Και σε ελάχιστες χώρες τα συγκροτήματα ΜΜΕ είναι τόσο ισχυρά και οι πολιτικοί τόσο αδύναμοι αλλά και δειλοί για να τα βάλουν με τους «νταβατζήδες» - κάτι έχει να πει για αυτό και ο Κ. Καραμανλής που εισήγαγε τον όρο για να ανακαλύψει στην συνέχεια την ακαταμάχητη γοητεία τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει μια «εφημερίδα -θεσμός», όπως στην Γαλλία ο «Le Monde» ή στην μεταφρανκική Ισπανία η «El Pais» που να παίζει τον ρόλο του φωτισμένου συμβούλου ο οποίος, παρ ότι μέσα στο σύστημα, το προφυλάσσει από τις κακοτοπιές της ανεξέλεγκτης διαφθοράς και διαπλοκής. Τον ρόλο δηλαδή που θα μπορούσε να είχε παίξει το «Βήμα» ή η «Καθημερινή» αν δεν είχε πουληθεί την δεκαετία του 80 στον Κοσκωτά.

Η πολύπλευρη κρίση που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία είναι και κρίση των ΜΜΕ, όπως εξελίχθηκαν μετά την μεταπολίτευση και ιδιαίτερα στην διάρκεια της καθοριστικής δεκαετίας του 80. Σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας ο Χρήστος Λαμπράκης ήξερε πάντα να κερδίζει. Αλλά η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική αν τα είχε παρατήσει το 83 ή αν στην συνέχεια είχε διαλέξει για τον εαυτό του τον ρόλο του φωτισμένου συμβούλου αντί για τον ρόλο του ίδιου του ηγεμόνα.

σχετικά άρθρα

Δηλώσεις για το θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη
Δημοσίευση: 21-12-2009 14:33

Έφυγε από τη ζωή ο Χρήστος Λαμπράκης
Δημοσίευση: 21-12-2009 11:27

ΠΗΓΗ ΤΙΒΙΕΞΕΣ

ΤΑ ΑΘΥΡΜΑΤΑ-ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Τα παιχνίδια που παίζονται στα καφενεία μου θύμισε η ανάρτηση του κυρίου Κονιδάρη -που σας μεταφέρω ολόκληρη στη συνέχεια-.
Μου θύμισε το πρόβλημα που αντιμετωπίζει εδώ και καιρό ο πατέρας μου εξαιρετικός παίκτης της πρέφας αν και εξαιρετικά κακός δάσκαλος της -ούτε τους κανόνες δεν μου έμαθε ο άτιμος...θεωρώ πως το έκανε επιτηδες αφού σε άλλα θέματα υπήρξε εξαιρετικά μεταδοτικός και υπομονετικός δάσκαλος-
Ο πατέρας μου λοιπόν συνταξιούχος ναυτικός -καπετάνιος στα τάνκερ, αλλά και για πολλά χρόνια καπετάνιος στο φέρυ του Σκορπιού του Ωνάση έχει όπως οι περισσότεροι απόμαχοι το καφενείο στη καρδιά του, αλλά πολύ περισσότερο το χαρτάκι και ειδικά την πρέφα, παιχνίδι δύσκολο και απαιτητικό στο οποίο διαπρέπει απο ότι μου λένε ακόμη και παίχτες απο άλλα μέρη.

Οταν λοιπόν οι κοντόφθαλμοι ιδιοκτήτες του τοπικού καφενείου κατήργησαν για το καλοκαίρι την τράπουλα μήπως ενοχληθούν οι τουρίστες απο τα γεροντάκια που παίζουν τράπουλα -και φωνάζουν απο ότι έλεγαν-, ο πατέρας μου καθώς και όλοι οι άλλοι συμπαίκτες του δεν ξαναπάτησαν το πόδι τους στο καφενείο κι επειδή δεν είχε άλλο καφενείο στο χωρίο άρχισαν να απέχουν γενικώς απο το έξω,το οποίο γίνεται πρόβλημα το χειμώνα, γιατί το καλοκαίρι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.

Προσβεβλημένος λοιπόν ο καπετάν Μήτσος και μάλιστα σε βαθμό που δεν ξαναπάτησε για ένα χρόνο στο καφενείο, το θεώρησε- δικαίως πιστεύω- προδοσία και προσβολή εκ μέρους του μαγαζάτορα και της γυναίκας του, που με τα χρήματα που έπαιρναν απο τους ανθρώπους αυτούς μεγάλωσαν τα παιδιά τους και έζησαν κοντα ένα τέταρτο του αιώνα τώρα κι όχι απο τους λιγοστούς τουρίστες που έρχονται για δυο μήνες το καλοκαίρι.

Το αντιλήφθηκαν γρήγορα και προσπάθησαν να τα μπαλώσουν δίνοντας ξανά τραπουλες στα τραπέζια -πιστεύω περισσότερο γιατι το καλοκαίρι δεν μπορεί να ζήσει το χειμώνα παρά επειδή το μετάνιωσαν- αλλά το γυαλί είχε ραγίσει και ξέρετε το φιλότιμο είναι πολύ ευθραστη υπόθεση και οι παλιότεροι το είχαν περι πολλού και πιστεύω σωστά.

Το αποτέλεσμα η μαγιά έκοψε και τώρα πιά δεν θέλει ο γέροντας να ξαναπάει στο καφενείο τον βρήκανε και κάτι αβαρίες με την καρδιά κι έκοψε και το αποκούμπι του το τσιγάρο και δεν ξεθαλαμώνει απο το σπίτι με το που θα σουρουπώσει.....

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΗΔΗ

Περιδιαβαίνοντας στα Πολιτικά του Αριστοτέλη, για ανάγκες του Πανεπιστημίου, (ξανα-)έπεσα πάνω στο εξής χωρίο:

"άμα γάρ φύσει τοιούτος [ο "αφρήτωρ,αθέμιστος,ανέστιος"] και πολέμου επιθυμητής, άτε περ άζυξ ων ώσπερ εν πεττοίς" ( Πολιτ. 1253a, 7-9)

Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τη μετάφραση του Κάκτου, "ο άνθρωπος που από τη φύση του είναι τέτοιος [χωρίς συγγενείς, χωρίς νόμους και χωρίς σπίτι] είναι συγχρόνως και πολεμοχαρής, επειδή ακριβώς είναι μοναχικός, όπως λέμε στο παιχνίδι των πεσσών".

Αναρωτήθηκα γιατί ο φιλόσοφος να αναφέρει τους πεσσούς ως μοναχικό παιχνίδι, όταν ξέρουμε ότι παιζόταν με δύο παίκτες;

Πρώτα να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Τα παιχνίδια στην Αρχαία Ελλάδα καλούνταν αθύρματα. Σε αυτά ανήκαν βέβαια όλων των ειδών τα παιχνίδια, όπως π.χ. η αιώρα (κούνια), η πλαταγή (κουδουνίστρα), ο τροχός (τσέρκι) ή η σφαίρα (μπάλα). Ειδικά για τα επιτραπέζια (επί άβακος) παιχνίδια δεν υπήρχε περιορισμός ηλικιακός είτε παίζονταν με κύβους (ζάρια) είτε όχι. Ψαχούλεψα λίγο τη βιβλιοθήκη μου και θυμήθηκα τον Ευριπίδη στο "Ιφιγένεια η εν Αυλίδι" :

"Πρωτεσίλαόν τ' επί θάκοις πεσσών ηδομένους μορφαίσι πολυπλόκοις, Παλαμήδεά θ', ον τέκε παις ο Ποσειδάνος". (Ιφιγένεια ή εν Αυλίδι, στ. 194-199)

Εδώ θα διαφωνήσω λίγο με τη μετάφραση του Κάκτου, που αποδίδει τους πεσσούς ως "ζάρια" και μεταφέρει το "ηδομένους μορφαίσι πολυπλόκοις" ως "χαίρονταν διπλές και ντόρτια" (!!). Θα το μετέφραζα (με κάθε επιφύλαξη, λόγω των ελλειμματικών μου γνώσεων) κάπως έτσι:

[Είδα και] τον Πρωτεσίλαο (σημ: μιλάει ο κορυφαίος του Χορού που υποτίθεται έχει επισκεφτεί τον καταυλισμό των Αχαιών στην Αυλίδα και τους βρίσκει, απόντος ανέμου, να ασχολούνται με οτιδήποτε άλλο εκτός από πολεμικές προετοιμασίες. Εξαίρεση βέβαια κι εδώ ο οκύπους Αχιλλέας που παραβγαίνει, παρά θιν' αλώς, μ' ένα τέθριππο, και φυσικά το νικά) να παίζει πεσσούς, καθισμένος πάνω σε πάγκους μαζί με τον Παλαμήδη- τον οποίο γέννησε ο γιος του Ποσειδώνα- και να χαίρονται με τις πολύπλοκες διακλαδώσεις [του παιχνιδιού].

Εξάλλου είναι ο Όμηρος αυτός που πρωτοεμφανίζει τον Παλαμήδη ως εφευρέτη του παιχνιδιού των πεσσών, εκδοχή που φαίνεται να υιοθετούν τόσο ο Σοφοκλής όσο κι ο Ευριπίδης. Τι στο καλό ήταν όμως αυτοί οι πεσσοί;

Καταρχήν (ή καταρχάς, που θα 'λεγε κι ο Σαραντάκος) δεν ήταν ένα μόνο πράγμα. Πεσσοί ονομάζονταν διάφορα είδη παιχνιδιών που παίζονταν πάνω σε άβακα, τις περισσότερες φορές με ζάρια. Τα συνηθισμένα εξαρτήματα του παιχνιδιού ήταν πούλια, είτε βότσαλα, είτε κόκαλα, σπανιότερα από γυαλί ή μέταλλο. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έπαιζαν λοιπόν επιτραπέζια, όπως ας πούμε μια πρόδρομη μορφή του ταβλιού. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως τιμούσαν και τα μη τυχερά παίγνια, όπως ήταν μια εκδοχή της σημερινής ντάμας αλλά, κατά τα φαινόμενα, και μια βερσιόν του σημερινού σκακιού.

Αυτό φαίνεται καθαρά στο πλήθος των ερυθρόμορφων και μελανόμορφων αγγείων που αναπαριστούν δύο αντιπάλους, άνδρες πάντα και συνήθως οπλισμένους, να κάθονται αντίκρυ και να έχουν στη μέση μια "σκακιέρα". Σε άλλα αγγεία αυτό που μετακινούν δεν προβάλλεται, άρα εικάζουμε ότι θα έχει την πεπλατυσμένη μορφή που έχουν τα πούλια σήμερα. Αλλού όμως προεξέχουν εμφανώς κάποιες φιγούρες, σφηνοειδείς ή σφαιρικές, ήτοι πιο κοντά στα πιόνια του σημερινού σκακιού.

Ασφαλώς δεν ισχυρίζομαι ότι οι παππούδες μας έπαιζαν σκάκι, τουλάχιστον όχι με τη μορφή που το γνωρίζουμε σήμερα. Αυτό δεν εισήχθη στην Ευρώπη παρά τον 8ο-9ο αιώνα από τους Άραβες στην Ιβηρία και παγιώθηκε μετά τις σταυροφορίες, κυρίως στις βασιλικές αυλές. Σίγουρα όμως οι πεσσοί (χωρίς ζάρια) ήταν ένα παιχνίδι με πολυπλοκότητα κινήσεων, όπως μας μεταφέρει ο Ευριπίδης, αλλά και ο Σοφοκλής στον " Παλαμήδη" του.

Οι ρίζες του παιχνιδιού δεν είναι δύσκολο να προσδιοριστούν, εφόσον γνωρίζουμε ότι η Μεσοποταμία ή/και η περιοχή μεταξύ Πακιστάν και Ινδίας αποτέλεσαν τις γενέτειρες του πρώιμου σκακιού. Μολονότι ο Ηρόδοτος (Ι, 94, 2-4) ισχυρίζεται ότι πήραμε από τους Λυδούς κάμποσες εφευρέσεις (όπως π.χ. τη λαβή της ασπίδας), αλλά και όλα τα αθύρματα, αρνείται το ότι σε αυτά συμπεριλαμβανόταν και οι πεσσοί, εμμένοντας στην ομηρική εκδοχή. Πιο κοντά στην αλήθεια μοιάζει να είναι ο Πλάτωνας. Λέει ο παμμέγιστος στο "Φαίδρο":

"αυτώ δε όνομα τω δαίμονι είναι Θεύθ. τούτον δη πρώτον αριθμόν τε και λογισμόν ευρείν και γεωμετρίαν και αστρονομίαν, έτι δε πεττείας τε και κυβείας, και δη και γράμματα" (Φαίδρ. 274 c-d).

Πάει να πει, "Το όνομα του θεού τούτου είναι Θεύθ [Θωθ ή Τωτ, το αντίστοιχο του δικού μας Ερμή] . Λένε λοιπόν πως αυτός πρώτος ανακάλυψε τους αριθμούς και τους υπολογισμούς, τη γεωμετρία και την αστρονομία, κι ακόμα τα παιχνίδια με τους πεσσούς και τα ζάρια, και βέβαια τα γράμματα".

Τα αρχαιολογικά ευρήματα δικαιώνουν τον Αριστοκλή (έτσι τον έλεγαν, το Πλάτων ήταν παρατσούκλι), αφού τα επιτραπέζια παιχνίδια πουσυναντάμε μετέπειτα στον ελλαδικό χώρο τηρούν τις προδιαγραφές του "Αιγυπτιακού σκακιού", του "σενέτ". Επιπρόσθετα τα αντίστοιχα ευρήματα του Έβανς στο παλάτι της Κνωσού αποκαλύπτουν αθύρματα ενδιάμεσα αυτών της Αιγύπτου και των κλασικών Ελληνικών. Η λογική διαδρομή Αίγυπτος-Κρήτη-κυρίως Ελλάδα, μοιάζει διαυγής, ασφαλώς με κάποιες αλλαγές στη μορφή και στους κανόνες των πεσσών.

Σύμφωνα με τη συνήθεια των προπατόρων μας, που τουλάχιστον στο νησί μου διατηρείται αλώβητη, τοποθετούνταν στον τάφο ή το νεκρικό θάλαμο του αποδημήσαντα και κάποια λατρεμένα του αντικείμενα. Έτσι, από τάφους παιδιών συχνά ανασύρονται αθύρματα, μερικά μάλιστα σκεπασμένα με κεραμίδια για να μην αλλοιωθούν. Το ίδιο όμως ισχύει και για τα αρχαιολογικά ευρήματα σε τάφους ενηλίκων, απ' όπου έχουμε και μια ιδέα του πως ήταν οι πεσσοί.

Τα "πιόνια", που ήταν ως επί το πλείστον κοκάλινα, δεν οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν σκαλισμένες μορφές που να αναπαριστούν κάποιο αξίωμα ή ιδιότητα. Εντούτοις, αρκετά από αυτά είναι ανισομεγέθη επιτρέποντάς μας να φανταστούμε κάτι τέτοιο. Φυσικά το απλούστερο θα ήταν πάνω στα "πιόνια" αυτά να υπάρχει ζωγραφισμένο ένα σύμβολο ή εικονίδιο, δημιουργώντας την απαραίτητη για το σκάκι ποικιλομορφία. Απεικόνιση που, δυστυχώς, δε θα ήταν δυνατό να επιβιώσει των αιώνων.

Υπάρχει όμως και κάτι που μοιάζει να επέζησε στην τύρβη του χρόνου. Ξαναγυρνώντας στο αριστοτελικό απόσπασμα βλέπουμε να παρομοιάζεται ο αρχαίος "σκακιστής" με μονήρη και ανέστιο μαχητή. Αυτό, σε συνδυασμό με την εικόνα των πάνοπλων και αφοσιωμένων -σχεδόν απορροφημένων- στους πεσσούς παικτών, μεταφέρει τον απόηχο ενός άκρως ανταγωνιστικού, επίπονου και αμείλικτου στρατηγικού παιχνιδιού. Ενός παιχνιδιού όπου η πνευματική διαπάλη εξοστρακίζει την άμιλλα και η επιδίωξη της νίκης, της απόλυτης κυριαρχίας, υποσκάπτει την αλληλεγγύη και την κοινωνικότητα. Ο των πεσσών θιασώτης θυμίζει "αθέμιστον πολέμου επιθυμητή", ένα ανθρώπινο θηρίο.

Πόσοι από τους φίλους σκακιστές δεν έχουν νοιώσει στις παρτίδες τους αυτήν την άτεγκτη αντιπαράθεση, αυτόν τον εγκεφαλικό ακήρυχτο πόλεμο, τον άστοργο και άξενο; Και ποιός από μας δε συνάντησε παραδείγματα σκακιστών που κατέληξαν μοιραία στο ψύχος της αποξένωσης;

Μπορεί ο Παλαμήδης να ήταν εγγονός του Ποσειδώνα, από βασιλική γενιά, ενάρετος, σοφός και γενναίος μα, λυπάμαι που το λέω, θα πρέπει να ήταν αφόρητα μοναχικός.

ΕΝΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

Τι προβλέπει το σχέδιο απόφασης της Διάσκεψης της Κοπεγχάγης

Σύμφωνα με το σχέδιο απόφασης της διάσκεψης της Κοπεγχάγης για το κλίμα, η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη δεν πρέπει να ξεπεράσει τους 2 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα προβιομηχανικά επίπεδα, ενώ υπογραμμίζεται πως απαιτούνται δραστικές περικοπές στην εκπομπή αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Παράλληλα, το σχέδιο απόφασης προβλέπει τη χορήγηση ετήσιας βοήθειας ύψους 100 δισ. δολ. στις αναπτυσσόμενες χώρες μέχρι το 2020 και επιπλέον 30 δισ. δολ. για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες μεταξύ 2010 και 2012.

«Απαιτούνται σημαντικές περικοπές στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου», αναφέρεται στο κείμενο, στο οποίο υπάρχουν κενά προς συμπλήρωση για τις δεσμεύσεις των πλουσιότερων κρατών όσον αφορά τη μείωση αερίων του θερμοκηπίου έως το 2020

«Αναγνωρίζοντας την επιστημονική θέση ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη πρέπει να μην ξεπεράσει του 2 βαθμούς Κελσίου ... τα μέρη δεσμεύονται για μία σθεναρή ανταπόκριση μέσω άμεσων και βελτιωμένων ενεργειών σε εθνικό επίπεδο, βασισμένων στην ενισχυμένη διεθνή συνεργασία», σημειώνεται μεταξύ άλλων στο σχέδιο απόφασης.

Παρ' όλα αυτά, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters, o Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί επεσήμανε πως προς το παρόν δεν υπάρχει συμφωνία για το κλίμα, καθώς παραμένει η κινεζική αντίρρηση για την παρακολούθηση των εκπομπών CO2.

Σε μια ύστατη προσπάθεια να συναφθεί η πολυαναμενόμενη συνθήκη για τις κλιματικές αλλαγές, μετέβη σήμερα στην Κοπεγχάγη και ο Αμερικανός πρόεδρος.

Μετά από εξαντλητικές διαπραγματεύσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, τα 193 κράτη κατέληξαν σε δέσμη μέτρων για την οικονομία και την παγκόσμια θερμοκρασίας.

Στο προσχέδιο κείμενο που καταρτίστηκε προβλέπεται η ετήσια εκταμίευση 100 δισ. δολαρίων έως το 2020 στα φτωχά κράτη προκειμένου να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις κλιματικές αλλαγές και η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας να περιοριστεί στους δύο βαθμούς Κελσίου σε σύγκριση με τα επίπεδα της προβιομηχανικής εποχής.

Εξακολουθούν, ωστόσο, να υπάρχουν τεράστια κενά στην «παγκόσμια» συμφωνία, επισημαίνει το Reuters. Σύμφωνα με τον Αντρέας Κάρλγκρεν, υπουργό περιβάλλοντος της Σουηδίας που προεδρεύει της ΕΕ, μόνο τα δύο κράτη με τους μεγαλύτερους ρύπους παγκοσμίως –η Κίνα και οι ΗΠΑ– θα μπορούσαν να επιβάλλουν μια συνθήκη.

«Υπάρχει ουσιαστική διάσταση απόψεων όσον αφορά στην επίλυση αυτού του προβλήματος. Θα καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια έως το τελευταίο λεπτό αυτής της διάσκεψης», τόνισε ο Σουηδός πρωθυπουργός Φρέντρικ Ράινφελντ.

«Καθ΄όλη τη διάρκεια των εργασιών, το βασικό πρόβλημα πηγαίζει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες όχι μόνο δεν αποτελούν τον αντίποδα στην Κίνα, αλλά υπολείπονται αυτής. Εξακολουθούν να ορθώνουν εμπόδια συνεχώς στη διαδικασία», τόνισε ο Κάρλγκρεν.

Αναρτήθηκε από skal

Μια απλή ερώτηση:

ΕΣΕΙΣ ΘΑ ΑΦΗΝΑΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ -ΝΗΠΙΟ- ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ ΤΟΥ ΑΠΟΒΛΗΤΑ;

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΠΟΥ ΣΤΕΓΑΖΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ!
ΑΠΛΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ!!!

ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ ΤΑ ΝΗΠΙΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΖΟΥΝ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΓΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ.

ΕΥΓΕ ΣΑΣ ΓΟΝΕΙΣ !!!
ΕΥΓΕ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΡΕΣΤΟ ΕΡΓΟ ΣΑΣ!!!

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΟΣΟ ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΣΤΕ;

ΟΤΑΝ Η ΠΙΚΡΙΑ ΞΕΧΕΙΛΗΣΕ ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΠΟΤΉΡΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Ενα γράμμα στο Λευκάδα πρες συγκηνιτικό και διδακτικό :
O TPAKOBΛAXOΣ Δεν γνωρίζω πως νοιώθετε εσείς σαν Έλληνας υπήκοος, αλλά εγώ σας διαβεβαιώνω ότι όταν πέρασα τα πενήντα μετάνιωσα για πολλά πράγματα που δεν έκανα στη ζωή μου. Δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί ήμουν τόσο τυφλός στα νεότερα χρόνια μου και δεν έβλεπα ότι όλοι αυτοί που με κυβέρνησαν με παχιά λόγια ήταν οι ίδιοι που δεν πίστευαν λέξη από αυτά θα έλεγαν. Ίσως η ελπίδα για ένα καλύτερο πάντα αύριο είναι κάτι που χρειάζεται ένας νέος. E, αυτή την ελπίδα εκμεταλλεύτηκαν και με έκαναν ανθρωπάκι και πιόνι στην σκακιέρα τους όλοι οι "επιφανείς μεγάλοι πολιτικοί". Γεννήθηκα στις αρχές της δεκαετίας του 50 σε μια κωμόπολη της Hπείρου από αγροτοκτηνοτροφική οικογένεια που σήμερα θα την αποκαλούσα συντηρητική αλλά και φιλόπατρη. Έφηβος άκουγα ότι τα ιδανικά που πρέπει να με διακατέχουν είναι Πατρίς – Θρησκεία - Οικογένεια και πάνω σε αυτά έπρεπε να στηρίξω την μελλοντική μου διαδρομή ως Έλλην φιλόνομος πολίτης. Kατόπιν ήρθαν τα χρόνια του Πολυτεχνείου και έμαθα για τη δημοκρατία, την ισότητα κλπ. Στα είκοσι δύο μου βρέθηκα να υπηρετώ την μητέρα πατρίδα η οποία με κάλεσε να πολεμήσω στην Kύπρο για τα αδέλφια μας. Ένοιωσα χαρά που βρέθηκα εκεί που με κάλεσε η πατρίδα νοιώθοντας ότι έκανα το χρέος μου, όπως ο πατέρας μου το 40 στον Eλληνοϊταλικό Πόλεμο. Ένοιωσα όμως έκπληξη όταν άκουσα τα κουμπάρια να με αποκαλούν καλαμαρά, όχι όλοι, και ότι εγώ φταίω για την τουρκική εισβολή που έγινε στο νησί τους. Eίδα φίλους από την σειρά μου (72 Γ' EΣΣO) να χάνουν τη ζωή τους για την πατρίδα - θρησκεία - οικογένεια. Γύρισα πίσω και διάβασα ότι ο αγώνας που δώσαμε τότε ήταν προδομένος και απλά για τα μάτια του κόσμου έπρεπε να κρατήσουμε ψηλά την σημαία. H επαγγελματική μου αποκατάσταση ως πολίτης προέκυψε από την B' στρατιωτική μου ειδικότητα (κουρεύς) με την οποία δραστηριοποιήθηκαν στην γενέτειρα κωμόπολη. Πολιτικά εντάχθηκα αρχικά στην Αριστερά, παρά τις αντιρρήσεις που υπήρχαν μέσα την οικογένεια. Πίστευα ότι εκεί έπρεπε να ανήκουν όλοι οι εργαζόμενοι βιοπαλεστές, μια και τα μεγάλο κεφάλαιο ήταν απέναντι. Δεν άργησε όμως να έλθει ο χρόνος που κατανεμήθηκε σε μικρότερα κομμάτια με αποτέλεσα να βλέπω αλλά και να μαθαίνω πράγματα που μόνο αριστερά δεν ήμουν. Tο ‘81 βρέθηκα με πολλούς συντρόφους να υποστηρίζουμε το ΠAΣOΚ, για μια πιο δημοκρατική σοσιαλιστική κοινωνία που θα έδινε σε όλους ίσες ευκαιρίες για ένα καλύτερο μέλλον. Όλα πρώην πρωτοκλασάτα στελέχη της Αριστεράς και ειδικά αυτοί που πρωτοστάτησαν στον αγώνα του Πολυτεχνείου ανέλαβαν υπουργικούς θώκους με αποτέλεσμα πάλι να πιστέψω ότι είχα κάνει σωστή πολιτική επιλογή. Όμως πάλι προδόθηκα. O τότε σοσιαλισμός αποδείχθηκε στη διαδρομή ότι μόνο σοσιαλισμός δεν ήταν. Tα περισσότερα στελέχη έκαναν πολιτική για τη δική τους μελλοντική ευμάρεια και εμένα τον στρατιώτη με ξέχασαν μα και τους υπόλοιπους στρατιώτες της παράταξης. Απλά η χειροκίνητη χορευτική μηχανή έγινε ηλεκτρική... και άρχισα να πληρώνω άμεσους φόρους κάθε χρόνο. Δεν θα ξεχάσω την πράσινη ταυτότητα που μου έδωσε το κόμμα αντί αντιτίμου βεβαίως, για την οποία κανείς δεν μου είπε σε τι χρειάζεται. Tότε είδα κάποιους συγχωριανούς να πλουτίζουν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα και να τρώνε με χρυσά κουτάλια. Είχαμε μπει στην εποχή των δώρων προς τους εαυτούς τους. Tους ρώτησα πως γίνανε πλούσιοι και μου απαντούσαν με δουλειά... Έτσι λοιπόν άρχισα και εγώ να μην κλείνω κανένα απόγευμα το μαγαζί αλλά και τις Kυριακές πήγαινα στον κούρο την εποχή που κουρεύαμε ζώα μήπως και αυξήσω τα εισοδήματά μου... Πάλι όμως δεν γινόταν τίποτα. Παντρεύτηκα πήρα την σύζυγο και πήγαμε στο μεγάλο χωριό γιατί εκεί λέγανε ότι έχει πιο μεγάλες ευκαιρίες. Δουλεύαμε και οι δύο σε μια μεγάλη τσιμεντοβιομηχανία και πάλι φράγκο δεν μας έμενε. H γυναίκα μου γκρίνιαζε πως δεν είμαι έξυπνος και μου έλεγε πως με τα χέρια δεν βγαίνουν λεφτά. Με προέτρεπε να κάνω και εγώ καμία κομπίνα όπως τόσοι άλλοι που ανήκαν στο κόμμα. Mάταια προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι εγώ είμαι σοσιαλιστής και δεν επιτρέπετε να κάνω τέτοια πράγματα. H αλήθεια είναι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη κατάσταση. O Aνδρέας αρρώστησε... οι πρωτοκλασάτοι μάλωναν για το ποιος έφαγε τα πιο πολλά ή ποιος θα αναλάβει διάδοχος του ηγέτη. Το εργοστάσιο είχε πάρει πολλά δάνεια και δεν πήγαινε καλά, τις εκλογές τις κέρδισε ο Mητσοτάκης και άρχισαν οι ιδιωτικοποιήσεις. Έτσι τα αφεντικά στο εργοστάσιο έγιναν οι ξένοι. Aυτοί άρχισαν να μειώνουν το προσωπικό με αποτέλεσμα η γυναίκα μου να μείνει χωρίς δουλειά. Mέσα σ' όλα νάτος και ο διάδοχος της οικογένειες που ήλθε σε κατάλληλη χρονική συγκυρία (τρομάρα μου έτσι νόμιζα πως ήταν συγκυρία). Τριάμισι χρόνια λιτότητα επί Mητσοτάκη είχαμε, με αποτέλεσμα να χάσει τις εκλογές και μας ήρθε πάλι στην εξουσία ο Aνδρέας, αλλά αδύναμος και άβουλος. H γυναίκα έπιασε δουλειά σε μια εταιρία που έλεγαν πως θα την πάρει το κράτος και πίστευε ότι θα γίνει δημόσιος υπάλληλος. Eμένα το τσιμέντο πέτρωνε στα πνευμόνια μου αλλά δεν το έβαζα κάτω. O Aνδρέας πέθανε και ο νέος αρχηγός ο Σημίτης ανέλαβε ως τεχνοκράτης. Πάλι λιτότητα μας προέκυψε για αρκετά χρόνια και τότε άκουσα ότι χρωστάω πολλά λεφτά. Mα εγώ δεν είχα πάρει φράγκο ποτέ και από κανένα πως ήταν δυνατόν να χρωστάω; Mα τρώνε οι άλλοι μου λέγανε και θα πληρώσεις και εσύ γι' αυτούς... Ωραίο σοσιαλισμό έχουμε σκέφτηκα: Άλλοι τρώνε και πίνουν και άλλοι πληρώνουν. Όπως καταλάβατε επειδή η κατάσταση με τις ρεμούλες δεν πήγαινε άλλο ο λαός αποφάσισε να βγάλει τον Kαραμανλή τον νεότερο που είχε υποσχεθεί να στείλει τους κλέφτες φυλακή. Όμως πάλι λιτότητα και καινούργιοι κλέφτες προστέθηκαν στους παλιούς. Nέοι φόροι και ακρίβεια για να πληρώσουμε τα δανεικά που όμως αντί να μειώνονται αυτά αυξάνονταν τα έρμα. O γιος μου τελείωσε καθηγητής μαθηματικός και δούλευε σε ένα φροντιστήριο ανασφάλιστος με 680 ευρώ το μήνα. H επιχείρηση που η γυναίκα μου περίμενε να γίνει δημόσιος υπάλληλος έκλεισε και το τσιμέντο έγινε μπλόκι στα σωθικά μου οι γιατροί που είπαν να αλλάξω δουλειά, αλλιώς αντίο. Γυρίζω στο χωριό μας και εν τω μεταξύ πέθανε και ο πατέρας μου και ανέλαβα τα πρόβατα μαζί με την γυναίκα μου. Μας ακολούθησε και ο γιος μου και κάνει τον μικροπωλητή σε λαϊκή στα Γιάννενα. Tώρα που βγήκε ο Γιώργος, ο γιος του Aνδρέα, ακούω ότι θα αργήσω να πάρω σύνταξη, (αν πάρω) γιατί χρωστάμε πολλά.... Πάντως για ένα είμαι σίγουρος: Eγώ και η οικογένειά μου δεν θα πεινάσω. Έχω τα προβατάκια μου, τις κότες μου, τα χόρτα μου από το μπαχτσέ και λίγο τσίπουρο για τα βράδια. Aν χρειαστεί όμως να πολεμήσω κι άλλη φορά το κάνω μόνο για τα δικά μου υπάρχοντα. Άλλωστε την σημαία είδα γιατί την έχουν και τι την κάνουν. Aν με ρωτήσεις αν μετάνιωσα που γεννήθηκα Έλληνας θα σου πω ναι!!! Eίναι πολλά που με οδήγησαν στην άρνηση. Aκόμη και οι Αλβανοί περνούν πιο καλά από πολλούς Έλληνες. Κοίταξε στο δρόμο για την Κακαβιά και θα δεις ότι τα πανάκριβα ΙΧ έχουν αλβανικές πινακίδες. Πότε πρόλαβαν και έβγαλαν τόσα λεφτά; Αν ήμουν Αλβανός θα έτρεχαν όλοι οι αντιρατσιστές να με βοηθήσουν και να με συντρέξουν, άσε που δεν θα πλήρωνα τίποτα στο ελληνικό κράτος. Ακόμη και περίθαλψη τσάμπα θα είχα. Εγώ ένα παλιομαρμπέλα μεταχειρισμένο αγόρασα και μου στοίχισε ένα τόνο γάλα! Αμ το άλλο που άκουσα χθες ότι οι ξένοι με λένε γουρούνι; Παρ' ότι μόνο πρόβατα έχω. Ποιος είμαι: Θυμήσου Β' Μοίρα αλεξιπτωτιστών 72 Γ' ΕΣΣΟ στο διπλανό κρεβάτι και σε είχα ταράξει στην τράκα. Τρακόβλαχο με έλεγες και γελούσαμε. Καρέλια άφιλτρα μισοπακέτο κασετίνα... Θ.Δ.

Η Μαρία Καρχιλάκη μεταφέρει τον παλμό των διεθνών ΜΜΕ-κόλαση!

Από τον Βασίλη Μπόνιο

Το εξωτερικό δελτίο του MEGA, οταν χρειάσθηκε απέδειξε οι μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Κι αυτό σε μια χώρα που διακρίνεται για την εσωστρέφεια, τον επαρχιωτισμό της και την αίσθηση οτι η Γη κινείται γύρω απο την πλατεία Κολωνακίου.
Η Μαρία Καρχιλάκη τις τελευταίες μέρες είναι "καταδικασμένη" να διαβάζει χιλιάδες λέξεις των διεθνών ΜΜΕ που περιγράφουν την κατάσταση στη χώρα μας. Δυστυχώς η εικόνα που η εισπράττει η έμπειρη δημοσιογράφος για τη χώρα μας, είναι εντελώς απαξιωτική.

Μόλις σήμερα οι γαλλικοί LesEchos, αναφέρονται απαξιωτικά και στον ίδιο τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, καθώς σημειώνουν οτι είναι μόνο "λόγια, λόγια, λόγια..." και πως "δεν έχει πείσει πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να χειριστεί την κατάσταση."

Ολόκληρη η συνέντευξη της Μαρίας Καρχιλάκη στο "Κουρδιστό Πορτοκάλι"

-Mαρία, επειδή τις τελευταίες μέρες σερφάρεις για ώρες ολόκληρες στα δημοσιεύματα των διεθνών ΜΜΕ, θα ήθελα να μου πεις αν οι ξένοι εκτιμούν ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι ενας αξιόπιστος συνομιλητής για τις πολιτικές ηγεσίες τους. Ποιων χωρών, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, τα ΜΜΕ είναι τα πιο «επιθετικά» και απαξιωτικά για την Ελλάδα και ποιοι είναι κάπως συγκαταβατικοί;

Θα το έθετα αλλιώς. Αυτό που αναγνωρίζουν οι ξένοι, για την ώρα τουλάχιστον, στην κυβέρνηση Παπανδρέου είναι καλές προθέσεις, ταυτοχρόνως, όμως, της καταλογίζουν ατολμία να πάρει επώδυνα μέτρα άμεσης απόδοσης. Την Ελλάδα θεωρούν αναξιόπιστη, η εικόνα που έχουν για μας παραπέμπει σε χώρα τριτοκοσμική με μεγάλα ενδογενή προβλήματα που τα ξέρουμε μεν τους γυρίζουμε, όμως, την πλάτη αρνούμενοι να τα αντιμετωπίσουμε. Πιο επιθετικός είναι ο βρετανικός τύπος, με τους Financial Times μακράν πιο απαξιωτικούς από οποιοδήποτε άλλο διεθνές μέσο ενημέρωσης. Ακολουθούν οι Γερμανοί και εσχάτως...δυνατά και οι Γάλλοι!

Η γενικότερη αίσθηση είναι ότι θα καταφέρουμε να τη βγάλουμε καθαρή η θα χρεωκοπήσουμε;

Οι περισσότερες αναλύσεις επικεντρώνονται στο τι θα γίνει αν η Ελλάδα χρεωκοπήσει και συναγωνίζονται σε κινδυνολογικές προβλέψεις και μαύρα σενάρια. Σας υπενθυμίζω το πρωτοσέλιδο, προ ημερών, της γαλλικής Liberation με την Αφροδίτη της Μήλου να ζητά ελεημοσύνη(!!!!) υπό τον τίτλο «κι αν η Ελλάδα πτωχεύσει;» και το «καταστροφικό», όπως γράφει, σενάριο να εγκαταλείψει η Ελλάδα τη ζώνη του ευρώ στις 31 Μαρτίου του 2010 και να επιστρέψει στη δραχμή. Δεν θυμάμαι κάποιο δημοσίευμα που με σιγουριά να λέει ότι θα χρεωκοπήσουμε. Ακόμη και οι πικρόχολοι F.T. στην άλλο τόσο πικρόχολη στήλη τους LEX λένε σήμερα (16.12.09) πως ούτε η επόμενη Lehman Brothers είμαστε, ούτε οι κοινοτικοί θα μας αφήσουν να βουλιάξουμε.

Υπάρχει κίνδυνος να μας πετάξουν από τη ζώνη του Ευρώ;

Οι Financial Times, κατά κύριο λόγο, έχουν, κατά καιρούς, διακινήσει τέτοια σενάρια. Το ερώτημα, όμως, είναι, όπως εύστοχα θέτουν άλλες εφημερίδες, ποιος θα αποφασίσει να μας πετάξει από την ΟΝΕ; Η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, ή η Ισπανία που βρίσκονται περίπου στην ίδια κατάσταση μ΄εμάς από πλευράς ελλειμμάτων; PIGS, από τα αρχικά μας (Portugal, Ireland, Greece, Spain) μας αποκαλούν και τους τέσσερις οι αγορές –γουρούνια, δηλαδή!!!

Ποιο ήταν το πιο απαξιωτικό δημοσίευμα που πήρε το μάτι σου; Ποιοι είναι οι πλέον δηλητηριώδεις αρθρογράφοι-αναλυτές;

Ενα πρόσφατο editorial των Financial Times με λέξεις πομπώδεις όπως «ύβρις» και «νέμεση» και άλλο τόσο πομπώδεις αναφορές σε κλασσική ελληνική τραγωδία με τους πρωταγωνιστές να παρακούουν τη θέληση των Θεών και να οδηγούνται τελικώς στην καταστροφή!!! «Η σύγχρονη ύβρις», έγραφαν οι F.T, «είναι το μαγείρεμα των βιβλίων σε μια προσπάθεια των Αθηνών να ξεγελάσουν τις αγορές και την ΕΕ». Ελεγαν, επίσης, πως κάποιοι αναθεματίζουν την ώρα που μας άφησαν να μπούμε στην ευρωζώνη. Εκείνη, δε, που μας περνά, κατά καιρούς, γενεές δεκατέσσερις είναι η στήλη LEX, που σας έλεγα πριν, των F.T!

Εχεις την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι οργανωμένη αυτή η «γενική κατακραυγή» από κάποια «κέντρα» η ότι απλά μπούχτισαν με τις αλχημείες μας;

Σίγουρα δίνουμε πάτημα με τα «καμώματά» μας στους κοινοτικούς. Από κει και πέρα, όμως, ειδικά για τους Βρετανούς, που, σας υπενθυμίζω, με τη θέλησή τους δεν είναι στην ΟΝΕ, νομίζω ότι είμαστε, ΤΟ θύμα για να χτυπήσουν και να αμφισβητήσουν αυτόν τον θεσμό που σιχαίνονται.

Σκάνδαλα, όπως αυτό της Siemens, πόσο μπορεί να προδιαθέτουν για το διεθνές σε βάρος μας κλίμα;

Φυσικά και προδιαθέτουν -ένα παραπάνω στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία όπου όλοι μας εμφανίζουν ως χώρα και ως κοινωνία να «ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού».

Η αίσθηση που έχεις είναι ότι θεωρούν τον Παπανδρέου, πιο αξιόπιστο συνομιλητή από τον προηγούμενο πρωθυπουργό η το αντίθετο;

Το σίγουρο είναι ότι δεν χαρίζονται στον Γιώργο Παπανδρέου. Σήμερα (16.12.09) για παράδειγμα, οι γαλλικοί LesEchos αναφέρονται απαξιωτικά στον πρωθυπουργό με σχόλια του τύπου «Λόγια...Λόγια...Λόγια...Αρχίζει να κουράζει ο έλληνας πρωθυπουργός καθώς υπόσχεται δίχως να δρα αποτελεσματικά. Δεν έχει αποδείξει ακόμη ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να χειριστεί αυτή τη κατάσταση, τα ημίμετρα που ανακοίνωσε δεν στέκονται στο ύψος όσων διακυβεύονται». Από την άλλη, πάλι, κάπου – κάπου φαίνεται του αναγνωρίζουν κάποιοι άλλοι τα «ζόρια», των εσωκομματικών συμπεριλαμβανομένων, που τραβάει, με πιο χαρακτηριστικό, την επομένη των εξαγγελιών του στο Ζάππειο, το άρθρο με την υπογραφή της ανταποκρίτριας των F.T. στην Αθήνα, Kerin Hope «ότι τίποτα στη μέχρι τώρα πολιτική του καριέρα δεν τον είχε προετοιμάσει για το δύσκολο έργο της υπεράσπισης της αξιοπιστίας της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές και την ανάληψη σκληρών μεταρρυθμίσεων».

Παρότι στην γειτονική Ιταλία, έχουν οδηγηθεί στη φυλακή ακόμη και πρώην πρωθυπουργοί για διαφθορά και σχέσεις με τη Μαφία, γιατί εμείς εξακολουθούμε -για τα διεθνή ΜΜΕ κι όχι μόνο- να είμαστε το μαύρο πρόβατο;

Το είπαμε και πιο πριν. Διότι στην παρούσα φάση –βολεύει. Είμαστε, και ΦΤΑΙΜΕ γι αυτό, το ιδανικό θύμα.

Ποιων από τα διεθνή ΜΜΕ, θεωρείς πιο βαρύνουσα την άποψή τους για τη χώρα μας;

Δυστυχώς, των F.T. Μπορεί να είναι μια εφημερίδα του κατεστημένου, από την άλλη, όμως, θεωρείται η πλέον έγκυρη διεθνώς.

Εχουν γραφτεί στα διεθνή ΜΜΕ, προκλητικές ανακρίβειες για τη χώρα μας;

Δεν θα το έλεγα. Αυτή, νομίζω, που είναι προκλητική είναι η διάχυτη ειρωνία στα κείμενα συγκεκριμένων ΜΜΕ.

πηγή: Κουρδιστό πορτοκάλι