Πότε θα λήξει η ιστορία με τον Αλμούνια;
του Γιώργου Δελαστίκ
Ο επίτροπος Οικονομίας της ΕΕ, Χοακίν Αλμούνια.
Kάποτε πρέπει να τελειώσει αυτό το πολιτικοοικονομικό παραμύθι που έχει ως «κακό δράκο» τον επίτροπο οικονομίας της ΕΕ, Χοακίν Αλμούνια. Δεν μπορεί να γίνεται επ’ άπειρον ανεκτό, κάθε φορά που η Κομισιόν ή η στατιστική υπηρεσία της ΕΕ προβαίνουν σε εκτιμήσεις ή προβλέψεις για την ελληνική οικονομία, τα μέσα ενημέρωσης –με ενθάρρυνση της εκάστοτε κυβέρνησης– να δημιουργούν κλίμα οικονομικού κατακλυσμού γύρω από την Ελλάδα, αγνοώντας παντελώς την κατάσταση των υπόλοιπων χωρών είτε της Ευρωζώνης είτε των «27» συνολικά.
Η ιστορία επαναλήφθηκε την περασμένη εβδομάδα, με τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις της Κομισιόν για τις οικονομίες των «27» για το 2009, 2010 και 2011. «Τα πιο μαύρα μαντάτα» ήταν ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο της μιας εφημερίδας, «Φωτιές βγάζει ο Αλμούνια!» ο τίτλος στην άλλη.
Ε, λοιπόν, όχι, η Ελλάδα σε καμιά περίπτωση δεν είναι το «μαύρο πρόβατο» της ΕΕ! Τα ίδια τα στοιχεία της Κομισιόν αποδεικνύουν ότι πολλές άλλες χώρες της ΕΕ βρίσκονται σε σαφώς πιο δεινή θέση από την Ελλάδα, ακόμη κι αν δεχτούμε ως ορθή τη σαφώς «φουσκωμένη» εκτίμηση περί ελλείμματος 12,7% του ΑΕΠ το 2009, η οποία φυσικά διευκολύνει την κυβέρνηση να λάβει σκληρότερα μέτρα.
Προς μεγάλη απογοήτευση των «Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού» του Μάαστριχτ, το 2010 μία και μοναδική χώρα από τις 27 της ΕΕ θα πληροί το κριτήριο του 3% του ελλείμματος: η… Βουλγαρία.
Ας αρχίσουμε πρώτα πρώτα από το ΑΕΠ, το οποίο αναμένεται να σημειώσει φέτος πτώση στην Ελλάδα κατά 1,1%. Καθόλου ευχάριστο δεν είναι αυτό. Όταν όμως το ΑΕΠ στις 16 χώρες της Ευρωζώνης θα πέσει κατά 4%, ενώ στην ΕΕ των «27» θα σημειώσει πτώση 4,1%, είναι εξόφθαλμο ότι στη χώρα μας τα πράγματα είναι λιγότερο άσχημα.
Όταν το ΑΕΠ της Γερμανίας θα πέσει κατά 5%, της Βρετανίας και της Ιταλίας κατά 4,6% και 4,7% –για να μην μιλήσουμε για την πτώση κατά 7,5% της Ιρλανδίας και κατά 7% της Φιλανδίας ή τις καταστροφικές βουτιές κατά 18% (!) της Λιθουανίας και Λετονίας–, είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα. Κάθε άλλο.
Συμπλέοντας με την Ευρώπη
Πολύ δυσάρεστο είναι βεβαίως το ελληνικό έλλειμμα, που μετεκλογικά μας εμφανίστηκε ξαφνικά στο ύψος του 12% και πλέον. Φυσικά και πρέπει να μειωθεί. Δεν θα αγνοήσουμε όμως ότι το έλλειμμα της ΕΕ των «27» από 2,3% του ΑΕΠ της που ήταν το 2008, μέσα στο 2009… τριπλασιάστηκε και θα φτάσει στο 7%, ενώ το 2010 θα ανεβεί κι άλλο, στο 7,5%!
Αν, λοιπόν, επιτευχθεί ο στόχος της κυβέρνησης Παπανδρέου για μείωση του ελλείμματος του χρόνου στο 9,5%, το ελληνικό έλλειμμα θα βρίσκεται πολύ κοντά στο μέσο ευρωπαϊκό.
Ακόμη όμως κι αν ισχύσει η απαισιόδοξη πρόβλεψη της Κομισιόν για έλλειμμα της χώρας μας 12,2% το 2010, πόσοι άραγε γνωρίζουν πως ούτε τότε η Ελλάδα δεν θα είναι η χειρότερη στο δείκτη αυτό; Όντως, η… «χώρα-μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού», η Ιρλανδία, με την οποία μας είχαν ζαλίσει εδώ και μία δεκαετία, θα έχει του χρόνου έλλειμμα 14,7%, ακολουθούμενη από την κάποτε κραταιά Βρετανία με 12,9% και την επίσης επαινούμενη από τους νεοφιλελεύθερους Λετονία με 12,3%. Η Ισπανία, με έλλειμμα 10,1%, θα ακολουθεί την Ελλάδα, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν.
Ούτε το 2011 θα βελτιωθεί η πανευρωπαϊκή κατάσταση με τα ελλείμματα, καθώς η Κομισιόν προβλέπει μείωση μόλις κατά μισή εκατοστιαία μονάδα από αυτά τα δυσθεώρητα ύψη του 7,5% για την ΕΕ και του 7% για την Ευρωζώνη.
Προς μεγάλη απογοήτευση των «Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού» του Μάαστριχτ, το 2010 μία και μοναδική χώρα από τις 27 της ΕΕ θα πληροί το κριτήριο του 3% του ελλείμματος: η… Βουλγαρία, η έσχατη των τελευταίων της ΕΕ, χώρα πάμπτωχη, με μισθούς των 150 ευρώ και συντάξεις κάτω των 100 ευρώ, όπου ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ αποφάσισε απλώς να ρίξει σε ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία τους ανθρώπους για να ευημερήσουν οι αριθμοί του… Αλμούνια!
Το χρέος καλπάζει παντού
Διαβάζοντας κανείς τις ελληνικές εφημερίδες, σχηματίζει τη λανθασμένη εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της ΕΕ που χρειάζεται να δανείζεται για να καλύπτει μέρος των υποχρεώσεών της. Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Καθόλου ευχάριστο δεν είναι βεβαίως ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος, από 99,2% το 2008, θα αυξηθεί σε 112,6% το 2009 και σε 124,9% το 2010. Σίγουρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί αυτή η πορεία.
Όταν το ΑΕΠ της Γερμανίας θα πέσει κατά 5%, της Βρετανίας και της Ιταλίας κατά 4,6% και 4,7% –για να μην μιλήσουμε για την πτώση κατά 7,5% της Ιρλανδίας και κατά 7% της Φιλανδίας ή τις καταστροφικές βουτιές κατά 18% (!) της Λιθουανίας και Λετονίας–, είναι προφανές ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα.
Γεγονός όμως παραμένει ότι το δημόσιο χρέος καλπάζει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπου ο δείκτης του 60% του ΑΕΠ ως ανώτατο επιτρεπτό ποσοστό του χρέους ανήκει στο παρελθόν. Στο 69,3% του ΑΕΠ ανερχόταν το 2008 το χρέος των κρατών της Ευρωζώνης. Στα 78,2% εκτιμάται ότι θα εκτιναχθεί φέτος και στο 84% το 2010, με την αυξητική τάση να συνεχίζεται στο 88,2% το 2011. Ας μην μιλήσουμε δε για πιο μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις άλλων φορέων, πέραν της Κομισιόν. Ας μην νομίσει δε κανείς ότι ο μέσος όρος του χρέους της ΕΕ επιδεινώνεται από τους «σπάταλους» Μεσογειακούς ή τους «μπατίρηδες» Ανατολικοευρωπαίους. Το χρέος, π.χ., της Γερμανίας ήταν 65,9% πέρσι, θα πάει στο 73% φέτος, στο 77% του χρόνου, στο 80% το 2011 – πάντα κατά την Κομισιόν. Στο 76% θα ανέλθει φέτος και σε 82,5% του χρόνου το χρέος και της Γαλλίας, η οποία, σημειωτέον, τόσο φέτος όσο και του χρόνου θα παρουσιάσει ελλείμματα άνω του 8%.
Το πρόβλημα επομένως είναι πολύ βαθύτερο και γενικότερο και υπερβαίνει σαφώς τις διαχειριστικές επιδόσεις των ελληνικών κυβερνήσεων. Για να γίνει ευκρινέστερα αντιληπτό ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρότατο πρόβλημα όχι απλώς του ευρωπαϊκού, αλλά του παγκόσμιου καπιταλισμού, είναι χρήσιμο να προσθέσουμε ενημερωτικά και χάριν συγκρίσεων ότι οι ΗΠΑ φέτος έχουν έλλειμμα 12,7% και η Ιαπωνία δημόσιο χρέος που αναμένεται να ξεπεράσει το… 180%!
Άνιση κατανομή βαρών
Ο υπερτονισμός των υπαρκτών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και η εσκεμμένη αποσιώπηση της συνύφανσής τους με ανάλογες τάσεις της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως και η φαινομενικά παράδοξη απροθυμία κυβερνητικών στελεχών να χρησιμοποιήσουν στοιχεία όπως τα προαναφερθέντα για να αποδείξουν ότι η Ελλάδα δεν είναι η αποτυχημένη χώρα της ΕΕ, έχουν πολιτικά κίνητρα.
Συνήθως καταλήγουν στην επιβολή φορολογικών μέτρων που πλήττουν τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, κατεξοχήν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, με τη δικαιολογία «η κατάσταση είναι τραγική, δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο». Αυτή η πολιτική οδηγεί σε εξοργιστικά άνιση κατανομή των βαρών. Το έτος 2007, για παράδειγμα, τα 3,5 εκατομμύρια μισθωτών και συνταξιούχων δήλωσαν το 74% του συνολικού εισοδήματος φυσικών προσώπων. Οι 700.000 ελεύθεροι επαγγελματίες (το ένα πέμπτο των μισθωτών και συνταξιούχων), που όλοι γνωρίζουμε ότι κατά μέσο όρο είναι πιο εύποροι από τους μισθωτούς, δήλωσαν το… 4% του εισοδήματος – 18 και πλέον φορές λιγότερα από τους μισθωτούς και συνταξιούχους!
Το αποτέλεσμα είναι τα δημόσια έσοδα από τους μισθωτούς και συνταξιούχους να αυξηθούν πάνω από 60% μεταξύ 2003 και 2007, ενώ η πραγματική μέση ετήσια αύξηση των αποδοχών τους ήταν μόλις 2%!
Εντελώς αντίθετη είναι η κατάσταση με τις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Δεν φτάνει που έχουν δείκτη φορολόγησης 25%, όταν οι ιδιώτες έχουν 40% το ανώτατο. Δεν πληρώνουν ούτε το 25%, αξιοποιώντας όλες τις «νόμιμες τρύπες» που εσκεμμένα τους προσφέρονται. Ενδεικτικά, όπως έγραψε η Ελευθεροτυπία, το 2008, π.χ., η ΕΧΑΕ (στην οποία ανήκει το Χρηματιστήριο Αθηνών), για κέρδη 105 εκατομμυρίων ευρώ, πλήρωσε φόρο 13 εκατ. (πραγματικός συντελεστής 12,4% αντί για 25%) και η τσιμεντοβιομηχανία Τιτάν, για κέρδη 113,29 εκατομμυρίων ευρώ, πλήρωσε φόρους 7,3 εκατομμύρια – δηλαδή ποσοστό 6,47% αντί για 25%!
Το ζητούμενο, επομένως, από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είναι να προχωρήσει σε μέτρα σταδιακής ανατροπής αυτής της απαράδεκτης ανισοκατανομής των φορολογικών βαρών. Όχι να τη διαιωνίσει ή να την επιδεινώσει για να ικανοποιήσει, με πρόσχημα την ανάγκη συμμόρφωσης στις απαιτήσεις του «κακού δράκου» Αλμούνια
Αναρτήσεις
