Η ευτυχία του να είσαι Έλληνας και η δυστυχία του να μην είσαι.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ Δ. ΚΑΒΒΑΔΑΣ                                                                             Λευκάδα  2014
 

 

ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΤΗΣ ΓΙΟΥΡΑΣ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΟ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΓΡΑΦΗΣ 

         

.                                                            ΕΙΣΑΓΩΓΗ                                        .

  1.
Ορίζουμε ως ευτυχία και ευδαιμονία την διαδικασία εκπλήρωσης του σκοπού της ύπαρξης μας.
Όταν το πετυχαίνουμε αυτό το καταλαβαίνουμε, επειδή ακόμη και μέσα στις ταραγμένες συνθήκες του περιβάλλοντος μας εμείς είμαστε γαλήνιοι για την ευστοχία μας.
Είμαστε τότε ταυτισμένοι με την αυθεντική φύση μας και την πραγματικότητα.
 Η απόσταση που διανύουμε προς το στόχο μας δεν είναι αδιάφορη, αλλά η ορθότητα της κατεύθυνσης είναι η προτεραιότητα.



2.
Σε αναλογία δυστυχία είναι η διαδικασία μη εκπλήρωσης των αυθεντικών στόχων μας.
Τότε είτε η τύχη στέκεται ενάντια στην εκπλήρωση των σκοπών μας  -στασιμότητα- ή στοχεύουμε μέσω της αυταπάτης σε λάθος στόχο -ξεστράτισμα-.
Δεν έχουμε ξεκαθαρίσει ακριβώς την αυθεντική μας φύση, ώστε να βρούμε τον ενθουσιασμό να την εκπληρώσουμε.

Η αίσθηση κενού ή λάθους σημαίνει αγεφύρωτη απόσταση μεταξύ πραγματικότητας και αυτού που εμείς καταλαβαίνουμε ή νοιώθουμε ως τέτοια .
Δυστυχία λέμε επομένως την απόκλιση μεταξύ των στόχων μας και της πραγματικότητας μας.
Πρόκειται για την αυταπάτη μας ή την οκνηρία μας.

3.
Μια τεράστια και αγεφύρωτη απόσταση μεταξύ της εικόνας μας και της αυθεντικής πραγματικότητας δημιουργούν η Φιλοπρωτία και η ανικανότητα.
 Να θέλει κανείς το πρώτο ρόλο και να μην μπορεί να έχει ούτε τον τελευταίο, κωμικοτραγικό!
Για τούτο η πρώτιστη ανάγκη για την επίτευξη της ευτυχίας είναι η αυτογνωσία..
Δεν υπάρχει ευνοϊκή πραγματικότητα για κείνον που δεν ξέρει ποιος είναι και που πάει.

4.
Όσο μεγαλύτερη είναι η αυταπάτη και η φιλοδοξία τόσο πιο δυστυχισμένοι είμαστε.
Άρα όταν κανείς είναι εξαιρετικά δυστυχής σημαίνει πως
ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή έχει τεράστιο κενό δυσαναπλήρωτο να φέρει σε πέρας ή απλά έτσι νομίζει.
Οι ''πτωχοί τω πνεύματι'' δεν κάνουν τέτοιες σκέψεις, είναι μακάριοι [σαν τα πουλάκια: σπόρος= ευτυχία, γάτος= δυστυχία].

Οι άνθρωποι με εξαιρετικές ικανότητες λέγονται ιδιοφυίες και είναι αυτοί με το υψηλό δυναμικό  προς εκπλήρωση άλλοτε είναι φιλόδοξοι κι άλλοτε όχι είναι όμως υψηλόφρονες σίγουρα.
Βλέπουν από ψηλά λόγω ευφυΐας και ταλέντου επομένως φρονούν κι έτσι.
Αν η δυστυχία ήταν συνδεδεμένη με την απόσταση μεταξύ στόχου και δυναμικού τότε οι υψηλόφρονες, θα ήταν πάντοτε δυστυχείς και μάλιστα οι δυστυχέστεροι όλων.
Ο υψηλόφρων δυστυχής εξορισμού; Δεν νομίζω ότι ισχύει.

Ο Αριστοτέλης δίνει την απάντηση:
"ο ιδιοφυής είναι μελαγχολικός!"
Άρα ο ιδιοφυής δεν είναι  δυστυχής αφού άλλο μελαγχολία κι άλλο δυστυχία.
Η μελαγχολία μπορεί να φαίνεται σαν  μια μικρή δυστυχία αλλά δεν είναι.
Το αντίθετο μάλλον, είναι η θεία χάρη εφόσον ευοδωθεί η φύση της ιδιοφυίας και καρποφορήσει.
Τη βροχή και το κεραυνό τη γεννούν τα σκουρόχρωμα σύννεφα.
Ζωής και φωτός αρχή το μέλαν.
Είναι δυνατότητα μεγάλης ευτυχίας το να είσαι ιδιοφυία αν βρεις το δρόμο σου, αν όχι τότε ναι, τότε γίνεσαι ο δυστυχέστερος όλων.

5.
Η ευτυχία μας εξαρτάται από το μέγεθος, την δυσκολία και τη ποσότητα των στόχων μας από τη μία μεριά, ενώ από την άλλη εξαρτάται από τη φύση της πραγματικότητας, των ικανοτήτων μας αλλά και το περιβάλλον μας.

6.
Μπορεί να είμαι ευτυχής γιατί  έχω βολικούς και ισορροπημένους στόχους που εκπληρώνονται  λόγω προσιτών διαστάσεων, μικρού βαθμού δυσκολίας, μικρού πλήθους.
Από άποψη πιθανοτήτων είναι πιθανό να εκπληρωθούν οι μικροί μας στόχοι ακόμη και χωρίς συμβολή της τύχης, ενώ οι υψηλές, οι μεγάλες και οι πολλές προσδοκίες ευοδώνονται  μόνο αν συνοδεύονται κι από τις αντίστοιχες συνθήκες ικανοτήτων και περιβάλλοντος, πράγμα σπάνιο.
Είμαι ευτυχής τότε επειδή μπορεί μεν να έχω επιθυμίες παράλογες και μακριά από το μέσο όρο του κοινού ανθρώπου, αλλά η πραγματικότητα δεν τις κατατρέχει.
Έχοντας μάλιστα τις ιδιαίτερες ικανότητες προσωπικές, κοινωνικές και συνθήκες περιβάλλοντος, καταφέρνω πράγματα που είναι θαυμαστά και φαίνονται ως υπεράνθρωπα κατορθώματα.
Τότε μιλάμε για τύχη αγαθή και για ευδαιμονία, αν αυτή συνεπικουρεί τα μέγιστα.
Για τούτο οι Έλληνες έχουν περί πολλού την θεά Τύχη.
Εξάλλου ευτυχία σημαίνει καλή τύχη.

7.
Έχουμε μια ιδιόμορφη  εξάρτηση της ευτυχίας από τη τύχη.
Πιστεύουμε πως: "θα γυρίσει κι ο τροχός..." και ταυτόχρονα λέμε ''η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς'' γιατί διαπιστωμένα ισχύουν και τα δύο.
Ο τολμών νικά!

8.
Οι μαχητές της ζωής έχουν μια γαλήνη  που προκύπτει: από την εξοικείωση με αυτή τη διαδικασία της αυτοεκπλήρωσης, αλλά και από την εξοικείωση με τον εαυτό τους, τον αυθεντικό εαυτό τους και τη πραγματικότητα.

Υπάρχουν και οι άπληστοι, αυτοί  δεν ξέρουν ούτε τον εαυτό τους ούτε τι τους ταιριάζει, απλά είναι ανταγωνιστικοί:
 θέλουν πάντα να νικάνε και πολλές φορές πάση θυσία , είναι αυτό που λέμε δεν ξέρουν τι τους γίνεται, κι ας είναι προικισμένοι άνθρωποι συνήθως.

9.
Η αυταπάτη που ονομάσαμε δυστυχία λειτουργεί θετικά και αρνητικά.
Αρνητικά ως αποτρεπτικό, αποκαρδιωτικό γεγονός.
Δεν είμαι αυτό που επιθυμώ ή είμαι κάτι που δεν επιθυμώ και στενοχωρούμαι για αυτό.
 Είναι μια μορφή ύβρεως αφού χάνεται ο ειρμός και το νόημα της εκπλήρωσης του εαυτού μας.
Νομίζοντας ότι αυτά που μας λείπουν  μας εμποδίζουν χωρίς λόγο, ή ότι δεν είναι μέρος του πεδίου που πρέπει να διατρέξουμε ώστε να βγούμε νικητές.
Λειτουργεί όμως και θετικά: ως πρόκληση-πρόσκληση να υπερβούμε το φαινομενικά ανυπέρβλητο.

10.
Όσοι ασχολούνται με τα θέματα ευτυχίας και συμβουλεύουν. προσπαθούν συνήθως  να πείσουν, ώστε να αλλάξουν οι προσδοκίες, είτε να γίνουν πιο εύστοχες, είτε πιο συνειδητές και ταιριαστές.

Πολλές φορές αυτές που προκύπτουν όχι απλά δεν είναι πιο μικρές αλλά είναι τεράστιες και φαινομενικά αταίριαστες.
Εμφανίζεται το παράδοξο να καταφέρνει κανείς πράγματα υπέροχα και θαυμαστά επειδή του ταιριάζουν, και βρίσκει τον ενθουσιασμό να προχωρήσει εκεί που όλοι οι υπόλοιποι σταματούν.
'Έρχεται δηλαδή τότε η πραγματικότητα, να μας υπενθυμίσει ότι τα φαινόμενα απατούν.
Το μικρό είναι μεγάλο και το μεγάλο μικρό αναλόγως τι, που, πως, πόσο, πότε και γιατί.

11.
Εδώ έρχεται το υπερφυσικό και η θρησκεία να ταιριάξει.
Σχεδόν όλες οι εκκλησίες και θρησκείες του κόσμου μιλούν για αποδέσμευση από την ύλη και τα φαινόμενα που απατούν.
Μιλούν για εξαΰλωση και πνευματικότητα για ιερά και όσια για ουσία και απαξία.
Οι ιερείς προτρέπουν στην ανάδειξη της ψυχής, και μέσω της αποδέσμευσης από τα υλικά μέσα και τους εγωισμούς, επιδιώκουν κι ενίοτε  εξυψώνουν τη ψυχή.
Όλες ανεξαιρέτως οι θρησκείες έχουν και τα παπαδαριά τους που λειτουργούν καιροσκοπικά σαν τα ζώα.

12.
Στα ζώα το άνοιγμα ανάμεσα σε πραγματικότητα και τους στόχους τους είναι ελάχιστο. Οι βασικές επιδιώξεις του ζώου καλύπτονται από τις γύρω του δυνατότητες .
Τα ζώα είναι καιροσκόποι προσαρμοσμένοι  πλήρως στο περιβάλλον και τα δεδομένα του, για τούτο δεν είναι ούτε δυστυχή ούτε ευτυχή.
Το πουλάκι τη μια είναι ευτυχές με το σπόρο που βαμέσως γίνεται δυστυχές γιατί το κυνηγάει η γάτα.
Οι άνθρωποι όμως που ζουν σαν ζώα ,καλύπτουν μεν τα βιοτικά τους θέματα αλλά έχουν κι άλλες ανάγκες που μένουν ανεκπλήρωτες.
"Ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με τροφή" για τούτο καταντούν φαινομενικά αδιάφοροι ή και πωρωμένοι, εντούτοις απολύτως Δυστυχείς.
Λένε ''κάνουμε σαν γουρούνια για να ζήσουμε σαν άνθρωποι''.
Αυτή η κόλαση ξεκινάει από εδώ.

13.
Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για ευτυχισμένα ή δυστυχισμένα ζώα τουλάχιστον δεν έχουμε αυτή τη γνώση ακόμη ώστε να δούμε αν όντως είναι όπως νομίζουμε μηδενική η ένταση και η απόσταση  ανάμεσα στο θέλω και στο είναι των ζώων.
Πολλοί πιστεύουν ότι τα πετούμενα του ουρανού είναι ευτυχή.
Εγώ δεν νομίζω να χαίρονται με το διαρκές κυνήγι από τα αρπακτικά του αέρα, της γης και της θάλασσας. Απλά επιβιώνουν.
Αυτό ακριβώς κάνουν και οι άνθρωποι  που ζουν ως ζώα.

      14.
Αντίθετα με τα ζώα οι άνθρωποι έχουν προσδοκίες "θέσει και φύσει" ακόμη και μη εκπληρώσιμες.
Λαχταράνε την αθανασία , παρόλο που το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι ότι όλοι θα πεθάνουν.
Ελάχιστοι  άνθρωποι αντιλαμβάνονται  ότι η ψυχή μας μόνο συνεχίζει να υπάρχει διαχρονικά,  αυτοί αντιλαμβάνονται και την μετά θάνατον ζωή ως κάτι το άξιο στο οποίο μπορεί να αποταμιεύσει κανείς τη ποιότητα ψυχής και τίποτε άλλο.

15.
Το γεγονός ότι πολλοί λειτουργούν σαν απροσάρμοστα όντα δεν σημαίνει  ότι είναι αυτοί το αντιπροσωπευτικό δείγμα, που θα μας δώσει τα χαρακτηριστικά για τον ορισμό του τι είναι, και τι δεν είναι ο άνθρωπος.
Δεν μπορούμε να ορίσουμε τον άνθρωπο σαν το ζώο, που θέλει περισσότερα από όσα φτάνει.
Ούτε είναι ο άνθρωπος το απροσάρμοστο ον, που φαίνονται κάποιοι να πιστεύουν.
Δεν μπορούμε να ορίσουμε τον άνθρωπο σαν το όν που φέρνει  τη δυστυχία εγγενή, μέσα του.
Δεν μπορούμε να το κάνουμε ενόσω, πολλοί άνθρωποι φέρουν εγγενώς την ευτυχία μέσα τους, χτίζουν όλη την ύπαρξη τους γύρω από την αλήθεια, την αυθεντικότητα και τη διαχρονική ουσία του κόσμου το Λόγο ή ψυχή.
"Εν αρχή ην ο Λόγος."

16.
Θα μπορούσαμε όμως κάλλιστα, να ορίσουμε τον άνθρωπο, ως το κωμικοτραγικό ζώο, που ενώ φέρει την ευτυχία  μέσα του, συχνά την ψάχνει οπουδήποτε αλλού, χωρίς να τη βρίσκει.
Σαν το μύωπα, που ψάχνει παντού τα γυαλιά του, ενώ τα φοράει.


17.
Όσο περισσότερο ο άνθρωπος ψάχνει εξωτερικά σε πολιτισμούς και υλικά αγαθά,  τόσο περισσότερο διευρύνεται το χάσμα, μεταξύ αυτού που έπρεπε να νιώθει, και αυτού που νιώθει.
Προσπαθεί κι αποτυγχάνει να βρει τον κοινό τόπο του παντός τη ψυχή του.
Ο άνθρωπος είναι μέρος μικρό κι απειροελάχιστο του κόσμου, και μέσω της ψυχής του αξεχώριστο μέλος του κόσμου: Κοσμοπολίτης.

18.
Αν και ο άνθρωπος φέρνει μέσα του την ευτυχία , ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση σε αυτή την επίτευξη.
Ακόμη και μερικά έθνη. Ανάμεσα σε αυτά σίγουρα είναι το Ελληνικό έθνος από την άγνωστη απώτατη  αρχαιότητα έως τους σημερινούς ζώντες απογόνους του τους νέους Έλληνες.

19.
Θέση αυτού του βιβλίου είναι πως ο Έλληνας λόγω προϊστορίας, ιστορίας, κληρονομικότητας και χαρακτήρα παρουσιάζει μεγαλύτερη έφεση στα πνευματικά θέματα, διατηρώντας παράλληλα μια λεπτή ισορροπία, μια αρμονία στα βιοτικά θέματα, κατορθώνοντας  να φτάσει σε υψηλά επίπεδα πνευματικότητας: ενοποίησης του με τη ψυχή το Λόγο του παντός του λεγομένου Κόσμου.
Για τούτο περήφανος ο Έλληνας δηλώνει εξαρχής ευτυχής κοσμοπολίτης!

20.
Αν δηλαδή το να είσαι άνθρωπος σημαίνει με βεβαιότητα ενός ποσού ευτυχίας, το να είσαι 'Έλληνας προοιωνίζει μια μεγαλύτερη δόση και πιθανότητα.

21.
Μιλάμε για την
ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ
αλλά και μια δυνατότητα:
ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.





.                                             ΚΥΡΙΟ ΜΕΡΟΣ                                         .                                  




Κεφάλαιο Α.   Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ

22.
Αξίωμα: Ένας Έλληνας κάνει ότι μπορεί για να εκμηδενίσει την απόσταση  ανάμεσα σε αυτόν και την αρχή του παντός.

Η ιδιαιτερότητα αυτή ονομάζεται φιλοπρωτία, σε αυτήν οφείλεται η πέραν των ορίων μαχητικότητα και ανταγωνιστικότητα της φυλής μας.


23.
Το πως και τι επιδιώκει  και επιτυγχάνει κάθε φορά μας δείχνει τι είδους άνθρωπος είναι.
Το επιτυγχάνει αυξάνοντας σε απόλυτο βαθμό τις επιδιώξεις του και τις ικανότητες του με υψηλοφροσύνη και ευγενή άμιλλα;
Το επιδιώκει ανταγωνιστικά βγάζοντας από τη μέση εμπόδια ή και πιθανά εμπόδια που μπορούν να προκύψουν;
Μήπως τελικά μπορεί και τα δύο μαζί;.
Από το μέγα Αλέξανδρο μέχρι και το Καραγκιόζη η ίδια ακριβώς μέθοδος.

24.
Βασικοί ψυχικοί παράγοντες για το μεγάλωμα των επιδιώξεων του , η μαχητικότητα του και η μόνιμη τάση να διακριθεί και μάλιστα να άρχει, που μας οδηγεί στα άκρα: ή του ύψους ή του βάθους.
Διαρκής ακαταπόνητη υπερπροσπάθεια με διαρκή ένταση και δράση, ή απόλυτη υποτονικότητα και νωχελικότητα.
Πρόκειται για τη τεχνική του αιλουροειδούς:
απόλυτο νεύρο ή απόλυτη χαλάρωση.
''Ουδέν προς ημάς η μεσότης'' [Αριστοτέλης]

Πρώτος δια του ήθους και της αρετής ή παντοιοτρόπως;
ΦΙΛΟΠΡΩΤΙΑ ή ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ 

25.
Ο Έλληνας ζει αυτή τη κυκλοθυμία σε μόνιμη  έξαρση ή ύφεση.
Έχει πάντα τα πανιά του ανοιχτά.
Όταν ο αέρας δυναμώνει και το πανί φουσκώνει μέχρι που φτάνει να πετάει, όταν όμως ο αέρας είναι κόντρα τότε του κόβει τη φόρα μέχρι που βουλιάζει.
Η εύνοια της τύχης είναι ζωτικής σημασίας λόγω της αλλαγής της ψυχολογίας που αυτή συνεπιφέρει.
Με τη θεά τύχη ή χωρίς;
Με τη θεία συνεισφορά γενικά ή χωρίς;
''συν Αθηνά και χείρα κίνει''
''ξεκινάμε κι ο Θεός βοηθός''
''η Παναγιά μαζί μας''

Με τη συμβολή των θείων ή όχι, τεράστια η διαφορά για τον Έλληνα .


26.
Το έθνος θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθές εδώ και χιλιετίες.
Το ψάχνει διακαώς, το ανακαλύπτει με δυσκολία, το καταγράφει και το ξεκαθαρίζει με σπάνια υπομονή και εργατικότητα.
Τη διαδικασία της συσσώρευσης αλήθειας τη λέει φιλοσοφία και τη κατάληξη της τη λέμε σοφία.
Δεκαετίες τώρα προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό είναι λάθος, στοχεύοντας πάντα στο θυμικό, όμως ευτυχώς οι ρίζες είναι πολύ βαθιές και το δηλητήριο δεν τις φτάνει.
Μιλάω για τη άοκνη προσπάθεια εξίσωσης της φιλοσοφίας με την ανοησία, τη γραφικότητα, την σπατάλη φαιάς ουσίας για άχρηστα θέματα.
Της έχουν προσδώσει την εικόνα θεωρητικούρας και της μπουρδολογίας.
Η θεωρία αντί για Ορώ το θεό έγινε
-κάθομαι και χαζολογάω κοιτώντας τη θέα...
Αντί για το "Λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν" έχουμε
-φλυαρείν κι εξυπνακίζειν που είναι γνωστό σημαίνει φυγοσοφείν.

Το ερώτημα είναι ποιοί και γιατί προσπαθούν να το κάνουν αυτό;
Οι μη νουνεχείς διαμορφωτές γνώμης: διαφημιστές, δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες κι όσοι τους πληρώνουν οι έχοντες χρήμα, οι επιχειρηματίες.
Άρα το καίριο ερώτημα είναι γιατί;
Για μένα είναι η κατηγορία των ανθρώπων που στερούνται ισορροπίας και αγνοούν τι σημαίνει αλήθεια φιλοσοφία άρα και σοφία.
Αυτοί γνωρίζουν μόνο τον υπέρ πάρτης αγώνα, κάνουν σαν γουρούνια για να ζουν υποτίθεται σαν άνθρωποι.
Μόνο που ότι κάνεις αυτό είσαι.

27.
Ο φτωχός  Καραγκιόζης οραματίζεται τον εαυτό του ως Μέγα Αλέξανδρο, Μέγα Κωνσταντίνο, Λεωνίδα .
Τι κοινό όμως έχει ο καθένας τους με την Ελληνική πραγματικότητα;
Έλλειψη υλικών πόρων, περίσσευμα πνεύματος και καρδιάς:
 εξυπνάδα, πονηριά, καπατσοσύνη, γενναιοδωρία, μεγαλοψυχία,
 δεν τα είχαν μόνο οι τελευταίοι, τα είχε κι πρώτος.

28.
Η φιλοπρωτία δεν είναι απλά εθνική αρετή, είναι τρόπος ζωής των Ελλήνων.
 Δεν έχει υπάρξει σε άλλο έθνος πόλεμος  αυτοθυσίας για τη δόξα αφότου έχει κριθεί η μάχη.
Οι  επτακόσιοι έφεδροι Θεσπιείς  που έμειναν με τους τριακόσιους  του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες ήταν οι στρατιώτες που πολέμησαν χάρη της δόξας και πέθαναν για αυτή σε ένα πόλεμο που είχε ήδη κριθεί και το ήξεραν.
Οι Σπαρτιάτες δεν μπορούσαν να φύγουν γιατί τα ήθη και τα έθιμα τους δεν το επέτρεπαν θα εξευτελίζονταν, όπως έπαθε ο απεσταλμένος του Λεωνίδα που πήγε να μεταφέρει τα νέα και δεν πρόλαβε τη μάχη όταν επέστρεψε αφού όλα είχαν τελειώσει. Παρόλο που σε επόμενη μάχη όπου έλαβε μέρος και μάλιστα δείχνοντας εξαιρετικό ηρωισμό στη μάχη δεν τιμήθηκε μαζί με τους υπόλοιπους θεώρησαν απλά ότι ξέπλυνε τη ντροπή του για τις Θερμοπύλες.
Οι Θεσπιείς όμως μπορούσαν κάλλιστα να φύγουν, μαζί με όλους τους άλλους, που έφυγαν διωγμένοι από το Λεωνίδα όταν έμαθε ότι ο Εφιάλτης φέρνει από πίσω τους πέρσες για να τους κυκλώσουν.
Δεν έφυγαν από μια χαμένη μάχη, δεν είχαν κανένα λόγο να μείνουν και να αυτοθυσιαστούν εκτός από τη φιλοπρωτία.
Αυτό είναι θαυμαστό και μοναδικό γεγονός στην ιστορία.
Τη συμπεριφορά αυτή σε προσωπικό επίπεδο τη λέμε Λεβεντιά.

29.
Πόσοι Έλληνες  έχουν δει το πρόσωπο τους στο καθρέπτη και πίστεψαν ότι ανήκει σε κάποιο κουρελή, νηστικό, ταλαίπωρο, φτωχοδιάβολο;
Επί τουρκοκρατίας πολλοί για τούτο ο καραγκιόζης βρήκε τη θέση του στην λαϊκή μας παράδοση.
Υπήρξε ένας ψεύτικος ηθοποιός αλλά πολύτιμος για τις αλήθειες που δίδαξε: ήθος.
Παρουσιάζεται: πολυμήχανος, ολιγαρκής, γενναιόδωρος αν και φτωχός, καταφερτζής, καπάτσος και αστείος [κακομούτσουνος, τεμπέλης, κατεργάρης και άστατος].
Τα όνειρα του έχουν να κάνουν πάντα με τη κοιλιά του που γουργουρίζει.
Έχει όμως γενναιοδωρία, μεγαλοψυχία, εξυπνάδα, ευρηματικότητα έχει πολλές αρετές που κάνουν τον Έλληνα να ταυτίζεται μαζί του.
Είναι μια άρτια καρικατούρα του.



30.
Ο Έλληνας λοιπόν φτιάχνει μόνος του τις καρικατούρες που του ταιριάζουν ακόμη και αυτοσαρκαζόμενος.
Δεν συγχωρεί όμως κανέναν δικό μας ή ξένο, που επιδιώκει να κακολογήσει και να χύσει δηλητήριο φτιάχνοντας δήθεν το πορτραίτο του, τραβώντας τη καρικατούρα του από τα μαλλιά κάνοντας σάτιρα με εξυπνακισμούς.
Η κακή προαίρεση μυρίζει από μακριά.
Η καλή προαίρεση φαίνεται επίσης.
Τα ιερά και τα όσια όμως δεν σηκώνουν σάτιρα αφού καταντάει σε βεβήλωση, οπότε ακόμη και η καλή προαίρεση καταντάει σε αστοχία.

31.
Προσπαθούμε οι Έλληνες να υπερβούμε τη πεζή πραγματικότητα σε κάθε τομέα.
Όμως μετά υστερούμε σε αυτή τη πεζή πραγματικότητα των υλικών αγαθών.
Βλέπετε όσοι είναι απολύτως προσανατολισμένοι σε αυτήν την πραγματικότητα σαν άλλες χελώνες στο μύθο του Αισώπου, περνάνε το λαγό που δεν τα υπολογίζει και πολύ τα πράγματα.
Όμως ο λαγός, αν και χάνει στον αγώνα με τη χελώνα, δεν είναι παρά ευτυχής, επειδή η φύση του τον στόλισε με γρηγοράδα, κι ας χάνει καμιά φορά.

32.
Όταν οι Έλληνες επικεντρωνόμαστε στην υλική πραγματικότητα γινόμαστε ιδιαιτέρως πετυχημένοι [βλέπε τον Ωνάση] αλλά δυστυχείς.

Μας αρέσει  η καλοπέραση, κι έτσι όταν χρειάζεται -δηλαδή πάντα - γινόμαστε πολυπράγμονες για να το πετύχουμε.
Μετά ξεκουραζόμαστε στο πολλαπλάσιο επειδή εφαρμόζουμε το:
 "δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο".
Αυτή η τάση της ελάχιστης προσπάθειας για το μέγιστο αποτέλεσμα μας κάνει  πολυπράγμονες, ευρηματικούς και προφανώς αποτελεσματικούς.

Το ιδανικό μας είναι:
Ευρυμάθεια αφενός, και εξειδίκευση αφετέρου.
Σφαιρική γνώση της πραγματικότητας επιτυγχάνουμε με μεγάλο εύρος γνώσεων σχετικά επιδερμικό.
Αυτή είναι η υποτιθέμενη ημιμάθεια των Ελλήνων για την οποία κατηγορούμαστε ενίοτε από δικούς μας και ξένους ως ξερόλες και ημιμαθείς. Φαίνεται πως είμαστε όντως και τα δύο με την καλή όμως του όρου έννοια.
Αφετέρου επιδιώκουμε την εξειδίκευση ώστε σε ένα τουλάχιστο τομέα να είμαστε  βαθιοί γνώστες.
Αυτή, η δειγματοληπτική εμβάθυνση μέχρι το μεδούλι, γίνεται επειδή , πιστεύουμε στην αρχή της αναλογικότητας του παντός:
"όλες οι αλήθειες, στο τέλος συμβάλουν σε μια",
Αυτή την Αρχή, το Λόγο, το Θεό, τη Ψυχή, τη Φύση όπως θέλει το λέει ο καθένας.
Όπως φαίνεται, όσοι το πιστεύουμε αυτό, πιστεύουμε και πως αυτή η αλήθεια διέπει το σύνολο των πραγμάτων ως συνδετικός κρίκος, και για τούτο πρέπει να είναι ανεξάρτητη της εφήμερης πραγματικότητας, δηλαδή ανεξάρτητη από χρόνο ύλη και τα σχετικά.

Έτσι δημιουργήθηκαν η φιλοσοφία που δημιουργεί τη σοφία δια της θεωρίας  και οι επιστημονικοί τομείς της.
Αυτή την επιλογή της Ευρυμάθειας και  της εξειδίκευσης τη βρίσκουμε.
στον ορισμό του τζέντλεμαν.
Παρόλο που προέρχεται από την Ελληνική παιδεία,  κράτησαν τον τύπο κι έχασαν την ουσία.
Εμείς θέλουμε τη γνώση για τη σοφία και κείνοι για το σθένος.
Αυτή είναι η ουσιωδέστερη διαφορά μεταξύ του Ελληνικού πολιτισμού και του λεγόμενου Δυτικού ή ψευδοελληνικού θα έλεγα.
Άρα
Αισθανόμαστε και συναισθανόμαστε περισσότερα από όσα μπορεί να αντιληφθεί ο καθένας, λόγω εξάσκησης σε βάθος χρόνου χιλιάδων ετών  προσηλωμένοι στου σωστούς στόχους:
''Πνεύμα και Ηθική'' που έλεγε κι ο Αυλωνίτης...

Το κυριότερο είναι πως μπορούμε να κάνουμε τα δεκαπλάσια από αυτά που υποσχόμαστε, αλλά περιοριζόμαστε να υποσχόμαστε λίγα αλλά καλά.

Σε αυτό συμβάλει και η σάτιρα προσπαθεί να διαβρώνει το μύθο μας κι όπου αυτός είναι κίβδηλος το καταφέρνει.
Προσπαθεί έτσι να πλήττει  και την υπέρμετρη αυτοπεποίθηση μας στην εικόνα που έχουμε για εμάς ώστε να έχομε μετριοφροσύνη και αυτοσυγκράτηση ενίοτε το καταφέρνει.

Χάρη της  αλήθειας να πούμε και κάποια άλλα πράγματα με το όνομα τους.
Πότε γίνονται αυτά που περιγράψαμε παραπάνω;
Όταν υπάρχει ιδανικό περιβάλλον: ελευθερία, μπέσα και δικαιοσύνη σεβασμός. Αλλιώτικα...!
Είναι δίκοπο μαχαίρι η καπατσοσύνη, πότε εργαλείο, πότε φονικό όπλο.
Δίνει ευελιξία χελιού κι ότι αυτό σημαίνει.

      33.
Η φιλοπρωτία δεν είναι μόνο αρετή, όπως και η ικανότητα  μπορεί να γίνει από ύψιστη αρετή χείριστο ελάττωμα.
Αν η φιλοπρωτία δεν επιτυγχάνεται υπό προϋποθέσεις [δηλαδή αρετή, γνώση, ήθος, αυτοθυσία, ανιδιοτέλεια] ξεπέφτει σε φιλονικία.
Η φιλονικία γεννά ραδιουργία και κακουργία, μετατρέπεται σε μετάλλαξη αλαζονείας και εγωισμού και οδηγεί σε καιροσκοπισμό δημαγωγία και τυραννία μικρής ή μεγάλης κλίμακας αναλόγως των δυνατοτήτων. Από κωμωδία μέχρι τραγωδία.

34.
Από την βαθύτατη και οξυδερκή παρατήρηση και γνώση της πραγματικότητας και της ουσίας της ζωής, πηγάζει η τραγωδία και η κωμωδία.
Συγκρούσεις και φαινόμενα που:
-κυριαρχούν σε προσωπικό, κοινωνικό, και πνευματικό επίπεδο υψίστης βαθμίδος

 -είναι δοσμένα με ακρίβεια αν και μεταφορικά και διέπονται από λεπτές ισορροπίες.
-Μυθολογία-

 -δεν μπορούν να διαθέτουν την παραμικρή υπερβολή γιατί καταντάνε ή βαρύγδουπα ή γελοία,

Αποτελούν την ύψιστη διδασκαλία του λαού την τελειότερη ψυχαγωγία από  την αρχαιότητα έως σήμερα.

35.
Άλλωστε η διαφορά ανάμεσα σε τραγωδία και κωμωδία είναι περισσότερο θέμα οπτικής γωνίας και διάθεσης παρά περιεχομένου.

36.
Τόσο ο τραγικός όσο και ο κωμικός ήρωας έχει μέτρο, λογική, σωστή αίσθηση σοβαρότητας ή περιπαικτικής διάθεσης αναλόγως.
Είναι οι επιλογές του που τον κάνουν ήρωα όχι η φύση του.
Πολλές φορές όντας απλός  πολίτης τα βάζει με θεούς και... άρχοντες.
Δεν έκανε μυθοπλασία ο συγγραφέας, ούτε κωμωδίας ,ούτε τραγωδίας δίδασκε το μύθο με τη δική του οπτική γωνία στηριζόμενος στο μύθο, που ήταν γενικά γνωστός και πανάρχαιος.
Στην Ελληνική τέχνη δεν έχουμε υπέρ- ήρωες ακόμη και οι λεγόμενοι ημίθεοι ήταν υπαρκτά πρόσωπα με εξωπραγματικά κατορθώματα.

37.
Υπάρχουν διάφορες αγωγές για να συμφιλιώνεται ο άνθρωπος με τη πνευματικότητα του, η πιο υψηλή  είναι η θρησκεία, αμέσως μετά είναι η θεατρική διάθεση, τραγική ή κωμική.
Οι Έλληνες και με τις δυο αυτές αγωγές τα πήγαν υπέροχα διαχρονικά, αν και τα δύο θα πρέπει να ξέρουμε, είναι ενασχόληση με τα θεία.
Το θέατρο προέρχεται από μετεξέλιξη ιερής τελετουργίας.
Αλλά και με τα δύο η σχέση είναι ιδιαίτερη: στενή μεν αποστασιοποιημένη δε.
Κοντά στη εκκλησία  στα διδάγματα της μακριά  όμως από το παπαδαριό μη πιάσουμε και ψείρες...
Δεν κάνει το ράσο το παπά αλλά ο παπάς το ράσο.


38.
Κωμικοτραγική η ζωή μας όπως παντού στο κόσμο, απλά πιο κωμικές και πιο τραγικές μαζί οι κορυφώσεις λόγω ιδιοσυγκρασίας, ιστορίας και συγκυριών των Ελλήνων.

39.
Μαθαίνουμε να συμπεριφερόμαστε τόσο στη δυστυχία όσο και στην ευτυχία σαν να επρόκειτο για δυο απατεώνες!
Ούτε πολύ γέλιο ούτε πολύ δάκρυ. Ώστε να μην υπερβάλουμε.
''Μηδέν άγαν" [μην υπερβάλεις] και
 "μέτρον άριστον"[άριστο είναι το μέτρο]

40..
Με αυτή τη κουμπωμένη εκφραστικότητα που πρέπει να ξεθυμάνει σιγά -σιγά για να μην καταρρεύσει, κάτι πρέπει να παίζει το ρόλο μιας βαλβίδας εκτόνωσης ασφαλείας.
Όπως με το νευρικό κλονισμό, ο συντετριμμένος άνθρωπος ,από δεινά που τον βαραίνουν, εκτονώνεται αυτόματα, χωρίς να τρελαθεί.

Η μουρμούρα, μου φαίνεται, είναι αυτός ο μηχανισμός, και είναι νομίζω έμμεση έκφραση αντοχής στα πάνδεινα, που έχει περάσει ο κόσμος μας στις ατελείωτες περιπέτειες του:
κατακλυσμοί, σεισμοί, λιμοί, πόλεμοι, γενοκτονίες, σκλαβιές, ταλαιπωρίες αβάστακτες και ανείπωτες
41.
Απομεινάρι αυτού του σθένους της απαράμιλλης αντοχής κι ένας βαθύς αναστεναγμός με νόημα και  τη φράση:
[-τι κάνεις;]
"έ ας τα λέμε καλά!" [και εννοεί κι ας είναι κακά και τρισάθλια]

42.
Σε κανένα λαό η φράση τι κάνεις; δεν οδηγεί σε πλήρη ανάλυση του ιστορικού ατομικού, οικογενειακού, ερωτικού και άλλων, έτσι και στον Ελληνικό.
Στον Ελληνικό και μερικούς άλλους όμως μια λεπτομερής ενδελεχής διακριτική, αλλά εκτενής, έρευνα ξεκινά μετά από μια πρώτη μοιρασιά ...του νταλκά.
Τη μέθοδο αυτή της ψιλής κουβέντας για σοβαρά θέματα την έχουν και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και από όσο ακούω όλοι οι μεσογειακοί λαοί.
Φιλική διάθεση και επικοινωνία σε ανθρώπινο επίπεδο που πάει να χαθεί ευτυχώς όχι ανεπιστρεπτί.

43.
Ο λεκτικός πλούτος έκφρασης του χαρακτήρα των Ελλήνων όπως εκφράζεται διαχρονικά:
δημιουργικός, πηγαίος, ανεξάντλητος, πληθωρικός, πολυποίκιλος, μεγαλοπρεπής αλλά και ευτράπελος σκωπτικός-σατιρικός ή συγκινητικός μέχρι δακρύων.

44.
Ένας περίεργος δεσμός συνδέει τον Έλληνα και την ευτυχία του.
Την προστατεύει την άϋλη ευτυχία του με νύχια και με δόντια.
Μεγαλουργεί όταν απειλείται και κακοπαθαίνει.
Η υλική κρίση τον βοηθά να εξυψωθεί ψυχικά και πνευματικά.
Η άρνηση και τα εμπόδια τρέφουν τη ψυχή του τον χαλυβδώνουν τον γιγαντώνουν.
Γενικά το φαινόμενο ισχύει για όλο το κόσμο, το περίεργο είναι σε τι βαθμό μεγεθύνεται η επίδραση λόγω ιστορίας και ιδιοσυγκρασίας και μάλιστα ενάντια στην απογοήτευση εναντιοτήτων από ατυχία, στην οποία η ψυχολογία του είναι ιδιαίτερα ευεπηρέαστη.

Ενώ δηλαδή στα μικρά και τα αδιάφορα μπορεί να επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από ατυχίες και μικρο- αναποδιές, στα μεγάλα βάζει το κεφάλι μπροστά σαν το κριάρι και πάει κόντρα στο τοίχο, ξανά και ξανά μέχρι να σπάσει ο τοίχος ή το κεφάλι.
Αξιοθαύμαστες και απίστευτες ιστορίες που διαβάζαμε στον Ηρόδοτο και τους άλλους ιστορικούς της αρχαιότητας τα περνούσαμε για υπερβολές κι όμως μάλλον ήταν αλήθεια αν κρίνουμε από τη σύγχρονη ιστορία που υπήρξαν αντίστοιχα στιγμιότυπα Ελληνικής παραδοξότητας.

45.
Οι χιλιετίες δεινών και περιπετειών και διαμονής σε συγκεκριμένο τόπο με συγκεκριμένες ιδιότητες έκαναν τη ράτσα των Ελλήνων ανθρώπων  προσαρμοσμένη σε αυτές δηλαδή να έχουν αρμονικά χαρακτηριστικά ρώμης, αντοχής, ευστροφίας, νοημοσύνης, ευελιξίας και μεγέθους κατάλληλα για τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος και των συνθηκών.

         46.
Για την τεράστια παράδοση στη φιλοσοφία τη σοφία και τη σοφιστεία υπάρχει σοβαρό αντίκρισμα:
Οι Έλληνες διαθέτουν ρητορεία και τσαγανό να την κάνουν να περάσει, κατά πολύ ανώτερη του μέσου όρου.
Γίνεται το χείρον βέλτιστο και αντιστρόφως σε χρόνο μηδέν με ελάχιστη προσπάθεια και προετοιμασία.
Για όλο το κόσμο υπάρχουν προικισμένοι άνθρωποι και λιγότερο ή καθόλου. Εδώ το ταλέντο περισσεύει δεν ξέρω τι είναι, η φύση, η ιστορία, η κληρονομικότητα, όλα μαζί ή κάτι άλλο.
Αλλά διαπιστώνω κι εγώ αυτό, που έλεγε χαρακτηριστικά ένας ηλικιωμένος :
«δε ξέρω τι γίνεται, αλλά εδώ και τα μουλάρια είναι προικισμένα.»
Πιθανολογώ ότι και η τριβή του ενός με τον άλλο λειτουργεί σαν προπόνηση κάπως σαν τους μαραθωνοδρόμους από την Αφρική.

47.
Το ελληνικό παράδοξο
Δύο Έλληνες επιστάτες με δέκα Γερμανούς εργάτες κάνουν όσα είκοσι Γερμανοί επιστάτες με δέκα Έλληνες εργάτες ο καθένας.
Γιατί; μα οι Έλληνες ξέρουν να διοικούν ενώ δεν δέχονται να τους διοικούν ειδικά ξένοι.
Διάλεξα Γερμανούς γιατί είναι καλοί και στη διοίκηση και στην χαμηλή ιεραρχία κι έχουν χείριστη σχέση με τους Έλληνες.
Αντιπροσωπεύουν αυτήν την Ευρεία οπή της αχαριστίας της απληστίας και της κακουργίας για την οποία οι Έλληνες δεν θέλουν ούτε να ακούνε.

Λένε για τους Έλληνες κάποιοι ότι είναι τεμπέληδες.
Όπως με κάθε άνθρωπο η εργατικότητα του εξαρτάται: για ποια δουλειά ομιλεί κανείς.
Σαν εργάτες είναι από τους χειρότερους στο κόσμο, όχι επειδή δεν τους κόβει ή δεν αντέχουν ή ότι άλλο τέτοιο, απλά δεν θέλουν να το κάνουν αυτό που πρέπει, αψηφούν κάθε ιεραρχία, κάθε νόμο, κάθε αρχή, κάθε τιμωρία, απερίγραπτο, ατίθαση φάρα!
Σαν χειριστές μηχανημάτων ειδικά σε οτιδήποτε κινείται κάπως γρήγορα ή παρακινδυνευμένα γίνεται προέκταση του κορμιού τους, όχι απλά δεν κουράζονται αλλά αναζωογονούνται, γι'αυτό και κάνουν ταρζανιές μικροί μεγάλοι.
Σαν ερευνητές , επιστήμονες, καλλιτέχνες, έμποροι ,ναυτικοί, στρατιωτικοί κάθε είδους αποδεικνύονται ασταμάτητοι εργασιομανείς άκρως αξιόπιστοι τελειοθήρες ευφάνταστοι δημιουργικοί ευρηματικοί και το κυριότερο απολύτως ομαδικοί παίκτες.
Παράδοξο ακούγεται μετά τη πλύση εγκεφάλου ε;
Πως δεν οι Έλληνες δεν μπορούν να λειτουργήσουν ομαδικά.
Αναρωτηθείτε πως γίνανε οι Ακροπόλεις με δούλους ή με γλύπτες εργαζομένους; Μέχρι κι ο Σωκράτης κι ο πατέρας του εργάστηκαν εκεί. Μετά εργάζονταν μόνο το κόσμο.
Οι πόλεμοι πως έγιναν; δεν είναι η μαζικότερη δράση που απαιτεί ομαδικό πνεύμα;

48.
Βαθιά στη ψυχή του Έλληνα συζούν Μέγας Αλέξανδρος και Καραγκιόζης.
Η λεβεντιά, η περηφάνια, η ευστροφία, η πανουργία, η εξυπνάδα και η κατεργαριά, έλλειψη πόρων αιτίες δημιουργικότητας και δημιουργίας.
Οι Έλληνες όπως κι όλος ο κόσμος δεν θέλουν να δουλεύουν, θέλουν να εργάζονται, να δημιουργούν ακατάπαυστα, κατά προτίμηση με φίλους και ελεύθεροι κατά το ρητό: εργασία και χαρά.
Παίζοντας μαθαίνεις να λύνεις και να δένεις...
Τότε η εργασία εκλαμβάνεται ως παιχνίδι και διασκέδαση.

Η διαφορά είναι ότι όντες ατίθασοι δεν υποχωρούν στη δουλειά ενώ ο άλλος κόσμος προσαρμόζεται.

Στη δουλειά χείριστοι, στην εργασία άριστοι.

49.
Όποιος λαός κι αν καταγόταν από τους αρχαίους Έλληνες θα ήταν αυτόματα ευτυχής ή δυστυχής.
Ευτυχής αν κατάφερνε να αποδείξει ότι είναι άξιος γόνος των άξιων προγόνων, και δυστυχής αν δεν το κατάφερνε ποτέ.

50.
Στο θέμα της βαριάς κληρονομιάς θα χώριζα τους Έλληνες σε τρείς κατηγορίες.
1.Σε κείνους που τους έφτασαν και τους ξεπέρασαν.
2.Σε κείνους που δεν τα κατάφεραν ακόμη.
3.Σε κείνους που δεν τους απασχολεί  και δεν γνωρίζουν ούτε θέλουν να μάθουν κι άρα δεν πρόκειται όχι να τους ξεπεράσουν αλλά ούτε να τους γνωρίσουν.

51.
Οι πρώτοι έχουν νιώσει το τρομερό βάρος της κληρονομιάς: της ηθικής διδαχής τους, όλες οι τέχνες των Ελλήνων σε αυτό συνέδραμαν, στη διδαχή ήθους.
Μήπως στο ήθος οι νέοι Έλληνες δεν ξεπέρασαν τους Αρχαίους;
Σε πολεμικές αρετές και ήθος το 1940 και το 1821  και κάθε αιώνα πίσω, οι Έλληνες απόγονοι των αρχαίων ενδόξων  προγόνων αποδείχτηκαν άξιοι συνεχιστές του ήθους αυτού και δίδαξαν με το παράδειγμα τους την ημετέρα παιδεία.
Οι απόγονοι όχι απλά πήραν την ημετέρα παιδεία αλλά και τη μεταλαμπάδευσαν μέχρι σήμερα.

 Εμείς οι νεώτεροι έχουμε πάρει τα μαθήματα μας και τη κατάλληλη στιγμή θα κάνουμε το καθήκον μας, για μας ο κύκλος της δράσης δεν έχει ακόμη κλείσει, για τούτο εμείς είμαστε η δεύτερη κατηγορία.

52.
Τούτες τις πέτρες τις σήκωσα όσο βάσταξα...
Μα πιο πολύ από τις πέτρες, σήκωσα το παράστημα μου σε ανώτερους εχθρούς με σφαίρες και βόμβες κι όχι ακόντια και βέλη.
Μάλιστα έδειξα περισσότερη αγωνιστικότητα με μεγαλύτερη αντοχή:
μέχρι 400 χρόνια σκλαβωμένος και ξανασηκώθηκα,
μέχρι 21 επιθέσεις από 400 κανόνια όλων των διαμετρημάτων και , μοναδικό γεγονός στην Ιστορία λίγα φανταράκια να κάνουν ρεζίλι μια τέτοια δύναμη στο ύψωμα 731 έπεσαν τόνοι βόμβες.
Το σημαντικότερο είναι πως το πέτυχα κατέχοντας την ουσία του μηνύματος που έφεραν οι πέτρες.
Ας έχασα τα μέσα, ας μη γράφω τόσο ωραία σε περγαμηνές και σε μάρμαρα, έγραψα εγώ ο αγράμματος ο καχεκτικός ξωμάχος την εποποιία μου άξια, και πιο άξια από των παππούδων μου.
Έτσι έδωσα και στα παιδιά μου το μήνυμα, που είναι γραμμένο με το αίμα του αποστολέα κάθε φορά.
Γιατί είδαμε, ότι εκείνοι που περισσότερο από το μήνυμα θαύμασαν το μέσο έκαναν κτηνωδίες, τέτοιοι υπήρξαν Γερμανοί, Ρώσοι, Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ολλανδοί και τόσοι άλλοι.

53.
Εμείς, που δεν τα καταφέραμε ακόμη, να δείξουμε ότι πήραμε το μάθημα μας, δεν έχουμε δώσει ακόμη τις εξετάσεις μας.
κατά το «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε»  έτσι και το «μηδένα προ του αγώνα αποτίμα»
Έχω βαθιά πίστη γιατί έχω δει το σθένος, την αντίδραση μπροστά στην εθνική πρόσκληση και νομίζω πως αξίζει το κόπο να περιμένει κανείς!

54.
Εκείνοι πάλι που δεν γνώρισαν δεν είχαν τη τύχη ή τη διάθεση, δεν ξέρουν, και πως να σε δελεάσει κάτι το άγνωστο;
Υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν πάντα απώλειες.
Υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα και βάρβαροι στην Ελλάδα όπως παντού, ντόπιοι κι επισκέπτες.
Ευτυχώς όμως σε αντιστάθμισμα είχαμε πάντα τους φιλέλληνες και τους εν δυνάμει Έλληνες, εκείνους δηλαδή που [χωρίς ρίζες ή με μικρές ρίζες καρποφόρησαν σε γη που δεν κατοίκησαν ή από την οποία δεν ανατράφηκαν] βρήκαν το τρόπο μόνοι τους για τούτο αξιοθαύμαστοι.
      
   55.
Όσο ευτυχείς είμαστε για τη κληρονομιά μας, τόσο και ανήσυχοι μήπως δεν φανούμε αντάξιοι, μήπως δεν πάμε ένα βήμα παραπέρα σε αυτή τη διαχρονική λαμπαδηδρομία.
Άλλο τόσο όμως ανησυχούν και οι αντίπαλοι της ημετέρας παιδείας κι ολοένα προσπαθούν να μας εκμαυλίσουν.
Δεν είναι που το κατσικάκι χάνει το κοπάδι του, είναι που το τρώει κι ο λύκος.

56.
Είναι πανάρχαια ξεκάθαρο αυτό στους Έλληνες: άλλο μόρφωση άλλο εκπαίδευση.
Ούτε αγράμματος σημαίνει μη συνειδητός ούτε και γραμματιζούμενος συνειδητός και μορφωμένος.

Η συνείδηση σπουδάζεται; Μήπως το ήθος, η λεβεντιά, το φιλότιμο;
Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μεταλαμπαδευτούν όλα αυτά και δεν περνάει από τα βιβλία παρά μόνο από το παράδειγμα:
στην οικεία [τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους]
στο σχολείο [τους δασκάλους, τους συμμαθητές ]
στην εκκλησία [τους ιερείς τους πιστούς]
στο στρατό [τους στρατιωτικούς]
στη κοινωνία [τους συμπολίτες, συνεργάτες, συναγωνιστές, συντρόφους]
Τα βλέπουμε και σήμερα σπάνια, ποτέ δεν ήταν συχνά φαινόμενα, πάντοτε  ήταν ξεχωριστά, πάντοτε αξιοθαύμαστα, πάντοτε αξιοζήλευτα.

 57.
Το πηδάλιο είναι ένα μικρό και υποβρύχιο όργανο με το οποίο καθορίζει τη πορεία  του πλοίου ο καπετάνιος.
Έτσι και στους λαούς η ηγεσία έχει το πηδάλιο  κι όχι όλος ο πληθυσμός.
Δεν ασχολούνται όλοι με όλα, ο καθένας στο πόστο του.
Το καθοριστικό για τη πορεία των λαών ήταν πάντα το παράδειγμα, και η πάστα των ανθρώπων που ακολουθούν το παράδειγμα και μετέχουν των αξιών που αυτό πρεσβεύει.
Λίγοι ηγέτες αρκούν: λίγοι και καλοί.
 Για τούτο οι αρχηγοί ιδίως οι ηγέτες πολιτικοί οφείλουν να είναι πρωτίστως παιδαγωγοί δια του παραδείγματος τους μόνο.

58.
Θύματα άνομων συμφερόντων: ηγέτες κάθε επιπέδου πολιτικοί, στρατιωτικοί, ιερείς,  εκπαιδευτικοί,  καλλιτέχνες και άλλοι καταντούν πιόνια τους σε δολοπλοκίες και δολιοφθορές κάθε είδους.
Σαν άλλοι μισθοφόροι βαρβάρων  δίνουν κακό παράδειγμα στο λαό τους χρηματίζονται και προδίδουν τα ιερά και τα όσια της φυλής τους.
Κρατούν με μαεστρία επαγγελματική τη γνώση μακριά από τα Ελληνόπουλα.
Την υψηλή διδαχή, που μόνη της αρκεί, τη παίρνουν όμως από το παράδειγμα των πατεράδων και των παππούδων τους ή από άλλους φάρους ήθους που τους περιτριγυρίζουν.
Η υψηλότατη διδαχή της αρετής, της αυτοθυσίας, της λεβεντιάς, του φιλότιμου διδάσκεται μόνον δια του παραδείγματος
Όσο αυτό υπάρχει, θα υπάρχει κι εκείνη.
Θύματα πολέμου και μάλιστα υπόγειου ναι υπάρχουν, θύματα ύψιστης κληρονομιάς ηθικής και πολιτιστικής ποτέ!!!

59.
Μήπως το σύστημα απαξίωσης των μηνυμάτων των προγόνων μας και αποκαθήλωσης του μύθου μας έχει συγκεκριμένες αιτίες;
Είναι συνειδητή αντίδραση κάποιων ίσως;

60.
Η σχέση μας με τους προγόνους είναι μια πηγή του Εθνικού πλέγματος ανωτερότητας μας.
Η άλλη είναι η σύγκριση στο χώρο και στο χρόνο.
Με τους συγχρόνους παρα-ανεπτυγμένους βαρβάρους  της Ευρείας οπής της ανηθικότητας και καιροσκοπισμού.

61.
Όποτε ένας Έλληνας μιλάει για την Ευρεία οπή αποκλείει δικαίως την Ελλάδα.
Όταν ένας ξένος μιλάει για την Ευρώπη της ανάπτυξης και του πολιτισμού δεν διανοούμαστε και βεβαίως δεν δικαιούνται να μην περιλάβουν αυτούς που τη δημιούργησαν, τη στήριξαν, τη πότισαν με το αίμα τους για να δρέπουν τους καρπούς της σήμερα όλοι.
Η Ευρώπη του πνεύματος είναι μέλος της Ελληνικής ένωσης πνεύματος σε αντίθεση η Ευρεία οπή δεν μας αφορά.
Το ίδιο ισχύει και για τις λοιπές αποικίες πνεύματος και πολιτισμού σε όλο το κόσμο κι αυτές μέλη είναι.

62.
Το ερώτημα συνήθως τίθεται έτσι:
Άραγε πόσο Ευρωπαίοι είμαστε;
Το σωστό θα ήταν:
Πόσο Έλληνες είμαστε κι εμείς και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Ασιάτες, Αφρικανοί, Αυστραλοί και εν γένει οι πολίτες του κόσμου;

Με όλους μάς ενώνει το πάν της Ελληνικής παιδείας και πολιτισμού την οποία εν μέρει [τη θεωρία και τους τύπους] μοιράζεται όλος ο κόσμος μαζί μας.
Η διαφορά είναι πως τη δύναμη του παραδείγματος τη παίρνουν πάντα, κι ας μη τη περιμένουν ποτέ, από τους Έλληνες.
Διότι οι Έλληνες φέρουν στη ζωή τους το νόημα του πολιτισμού τους κι ας αγνοούν περιτυλίγματα και φιοριτούρες, είναι φορείς της ουσίας του πολιτισμού τους, αυτού του ήθους συγκεκριμένης εξαιρετικής ποιότητας.

Ας υποθέσουμε ότι ο πρώτος τυχών  βάνδαλος μπαίνει σε κάθε ένα μουσείο με Ελληνικά μαρμάρινα αγάλματα και τα κάνει... μαρμαρόσκονη, θα έχει τελειώσει τότε και το Ελληνικό πνεύμα;
Ας γελάσουμε! Αυτά έχουν γίνει κι όμως είναι εδώ παντού.
Αυτό πίστευαν όλοι εκείνοι που έσπαγαν αγάλματα και ναούς έκαιγαν βιβλιοθήκες και ανθρώπους.

Ας ξυπνήσουν επιτέλους το πνεύμα μόνο με ανώτερο πνεύμα πολεμιέται, με τίποτε άλλο.

63.
Τη διδαχή της ουσίας δεν την πήρε η Ευρώπη για τούτο δημιουργήθηκε η Ευρεία οπή της ανηθικότητας, του μεσαίωνα, του παπισμού, της μεταρρύθμισης, του Διαφωτισμού, του προτεσταντισμού του καλβινισμού, του ορθολογισμού, της βιομηχανικής επανάστασης, του καπιταλισμού, του κομουνισμού, του σοσιαλισμού, του ναζισμού, όλων εκείνων των  φαρισαϊσμών που καταλήγουν σε υπολογισμοί για τούτο δεν μας εκφράζει δεν μας ταιριάζει τίποτε από όλα αυτά.

Όλα αυτά δεν είχαν μέτρο τον άνθρωπο και για τούτο δεν τον βόλεψαν είναι σαν στενά παπούτσια που τα αλλάζει γιατί δεν του κάνουν, δεν έγιναν για κείνον.

Την διδαχή της ουσίας τη πήραν όμως κάποιοι λίγοι: οι λεγόμενοι φιλέλληνες, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Άραβες, Κινέζοι, Ρώσοι και άλλοι με τους οποίους μας ενώνει το γεγονός ότι γίνονται κι εκείνοι  κοσμοπολίτες ως  Έλληνες του κόσμου.

64.
Στενοχωριέται ο λαγός του Αισώπου για τη χελώνα που με τους υπολογισμούς της βγαίνει καμιά φορά πρώτη, όμως η χελώνα πως να νοιώθει για το λαγό;
Άραγε εμείς φθονούμε τους άλλους ή μήπως οι άλλοι εμάς;

Οι αλλοτριωμένοι νοιώθουν υποδεέστεροι μετράνε τα μεγαλεία σε  ποσότητες που ξέρουν: νομίσματα, ορόφους, ταχύτητες, ανέσεις κι άλλα εξαγοράσιμα είδη.
Οι Ξενομανείς και ξενόδουλοι θέλουν κι άλλα, δεν τα χορταίνουν τα μπιχλιμπίδια.
Αυτοί φαίνονται, μιλάνε, ακούνε, τρώνε, βλέπουν, νοιώθουν, λειτουργούν λιγότερο Ελληνικά περισσότερο αμερικάνικα ή ότι άλλο.
Οι πολιτισμοί της επιβολής δια των θεαμάτων έχουν τους υποτελείς τους παντού.
Είμαστε και δηλώνουμε ανώτεροι από τους έχοντες χρήματα να επιδείξουν, γιατί έχουμε Αρετή και λεβεντιά και με αυτά κατακτάμε ότι χρειαζόμαστε δηλαδή λίγα και καλά.
Υπάρχουν λαοί με λερωμένο ποινικό μητρώο.
Αυτοί μπορούν πάντοτε να είναι ανώτεροι: σε κακουργία και απληστία αλλά και στα υλικά μέσα!
Το γεμάτο βαρέλι που κυλάει δεν κάνει θόρυβο, το άδειο χαλάει το κόσμο από τη φασαρία!


65.
Η ζήλια είναι δημιουργικό κίνητρο, ο φθόνος καταστροφικό.
 Η διαφορά είναι πως η ζήλια εμπεριέχει ελπίδα αλλαγής, ο φθόνος δεν έχει.
Στις ρίζες της Ελληνικής ευτυχίας είπαμε πως είναι δυο τα εθνικά πλέγματα ανωτερότητας: η φυλή μας και οι βάρβαροι . Και τα δύο προέκυψαν από την ιστορική διαδρομή και τους καρπούς τους.
Στις ρίζες της βαρβαρικής δυστυχίας ο φθόνος για την έλλειψη άξιας κληρονομιάς και χαρισματικής φύσεως.


66.
Είμαστε σίγουρα διαφορετικοί κι όμως ταυτόχρονα και τόσο ίδιοι με όλους τους άλλους.
Άνθρωποι με προτερήματα και μειονεκτήματα.
Όλοι οι λαοί λένε ''είμαστε οι καλύτεροι'', εμείς δεν θεωρούμε ότι είμαστε ο εκλεκτός λαός του θεού, αλλά ότι έχουμε λειτουργήσει επανειλημμένα ως τέτοιος, γεγονός που αποδεικνύεται από την ιστορία μας.

Στην ιστορία μας όλο πολέμους είχαμε,
αλήθεια γιατί;
Εμείς είμαστε οι επιθετικοί ή έχουμε πάντοτε πολέμιους;
Συναντάται συχνά σε προσωπικό επίπεδο ή και σε επιθέσεις δημοσιογράφων ή άλλων, μια μορφή κεκαλυμμένου φθόνου και κακίας, πασπαλισμένη με μπόλικη δόση υποτιθέμενης ευγένειας και ανωτερότητας. Λέγεται υποκριτική λογιστική

67.
Οι πολέμιοι μας μάς πολιορκούσαν  πάντοτε θέλοντας να μας πείσουν ότι είναι προστάτες μας, αλλά τελικά μέσω "εφιαλτών" εγκάθετων έδειχναν το πραγματικό τους πρόσωπο.
Δυστυχώς μας έχουν προδώσει άπειρες φορές στην ιστορία σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο οι μεγάλοι άρπαγες.
Από φύσεως πονηροί γίναμε και καχύποπτοι και επιφυλακτικοί!
Είναι διαχρονικό το θέμα των πολέμιων μας "λύκων με προβιά προστάτη".
Νομίζω πως οι επιδιώξεις μας ως πρόσωπα κι ως φυλή μας κάνουν το επίκεντρο αντίθεσης.
Η επιδίωξη της αρετής έχει ενάντιες δυνάμεις ισχυρές και σε κάθε επίπεδο.

68.
Έχουμε αποσαφηνίζει και κωδικοποιήσει την ιδιαιτερότητα των επιδιώξεων μας ως λαός, από την αρχαιότητα ακόμη:

Στα δελφικά παραγγέλματα συμπυκνώματα σοφίας και ήθους διαχρονικά.
Οι Έλληνες γνωρίζουν τα δελφικά παραγγέλματα;
κι όμως τα εφαρμόζουν.
Οι Χριστιανοί γνωρίζουν του μακαρισμούς του Χριστού;
κι όμως τους εφαρμόζουν.
Άλλο συνειδητοποίηση κι άλλο εφαρμογή.
Προφανώς καλύτερα να συνυπάρχουν αλλά προτιμητέα είναι η εφαρμογή της συνειδητοποίησης.
Τα δελφικά παραγγέλματα είναι κατά τη γνώμη μου η παλαιά διαθήκη που τελειοποιήθηκε δια της καινής διαθήκης του Χριστού, αφού μεγάλο μέρος αυτών που ο Χριστός ήταν ως τέλεια εφαρμογή τους, ήταν ακριβώς αυτά!
Από αυτή την υπέροχη τελειοποίηση προήλθε ο Ελληνορθόδοξος χριστιανικός κόσμος.



69.

Τελικά ποιοί είμαστε;
Η απάντηση είναι απλή :
1.Είμαστε οι υπέρ ανεπτυγμένοι  νότου, βορρά, ανατολής, και δύσης σε επίπεδο διαχρονικής ανθεκτικότητας, προσαρμοστικότητας και προόδου στο πολιτισμό υψηλών ιδανικών.


2.Είμαστε οι γηγενείς κάτοικοι αυτής της υπέροχης γωνιάς του πλανήτη.

3.Είμαστε  οι κατευθείαν απόγονοι των  τρις προκατακλυσμιαίων αυτοχθόνων κατοίκων που επιβίωσαν των τριών κατακλυσμών:  του Δαρδάνου, του Ωγυγίου και του Δευκαλίωνα.

4.Οι γνωστές ρίζες μας ανάγονται στο 700.000 π.Χ.
[Ανθρωπολογικά ευρήματα των οποίων τα αρχαιότερα είναι χρονολογημένα από το 700.000 π.Χ. από το σπηλαίο Πετραλώνων Χαλκιδικής, και τα επόμενα στο 130.000 π.Χ. από το σπήλαιο Θεόπετρας Τρικάλων]
Οι Έλληνες λοιπόν έχουν επιβιώσει από τρεις κατακλυσμούς που σβήνουν τα ίχνη των πολιτισμών που καλύπτουν. Όχι όμως τους Έλληνες.

Συμπέρασμα: έχουμε κάτι που μας κάνει ... μόνιμους, το λένε προσαρμοστικότητα.

5.Παρόλα αυτά απαιτείται να δίνουμε πάντοτε τα διαπιστευτήρια μας.
Έπρεπε να αποδείξουμε τη καθαρότητα της φυλής μέσω DNA για να αποστομώσουμε κάθε λογής εγκάθετους Φαλμεράγιερ και άλλους καλοπληρωμένους.

6.Προσπαθούν  οι πολέμιοι μας να αλλοιώσουν την υπόσταση μας τον πολιτισμό μας την ταυτότητα μας σε κάθε δυνατή της έκφραση.

Βάλλεται η γλώσσα, η ιστορία, η παιδεία, η θρησκεία, η τέχνη, η πολιτική, η οικονομία μας, ο πολιτισμός μας σε κάθε του έκφραση.
Βάλλεται δε υπόγεια, ύπουλα, συστηματικά και κυρίως εκ των έσω.
Ευτυχώς η δράση φέρνει αντίδραση.

               70.
Με την ανατολή ή με τη δύση;
-Με την Ελλάδα του κόσμου τον ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ!

     71.
Η ευτυχία των Ελλήνων είναι η διάψευση των κακόβουλων.
Μας έχουν κατατρέξει, συκοφαντήσει διαβάλλει τόσο  που νόμισαν θα μας κάνουν να ντρεπόμαστε για το πραγματικό μας πρόσωπο.
Τόσο φοβούνται να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, που ακόμη και των προγόνων μας το πρόσωπο κρύβουν.
Το κρύβουν στη λάσπη ή σε πανύψηλα βάθρα.
Ας δούμε  πρώτα τη λάσπη.

Α.Μύθος, Φιλοσοφία, Θεωρία είναι ανοησίες
Α1. Οι μύθοι γίνανε συνώνυμα των παραμυθιών.
Η ελληνική γλώσσα  όμως είναι ακριβέστατη:
Ο μύθος είναι αντίθετος του [παρά+μύθος] παραμύθι,
όπως ο τύπος αντίθετος του παράτυπος.
Ο μύθος είναι συμβολική ιστορία. Είναι ο τρόπος που πρέπει να δουλεύει η ιστορία σε προφορικό επίπεδο: μέσω εννοιών σχέσεων συμβόλων δομών που δεν ξεχνιούνται.
Κάνανε τη βλακεία και έδωσαν τη μυθολογία στα παιδάκια στη προσπάθεια τους να χάσει το κύρος της, να την εξευτελίσουν. Το αποτέλεσμα: όχι μόνο δεν εξευτελίστηκε όχι απλά δεν χάθηκε από τη μνήμη μας αλλά κέρδισε και κύρος και δημοτικότητα μορφώνοντας τα παιδιά.

Α2. Στη σύγχρονη εκδοχή της παράφρασης και της λάσπης
"η θεωρία" είναι θεωρητικούρα
"η φιλοσοφία" είναι φλυαρίες ενώ η επιστήμη έχει κατακερματιστεί στις "επιστήμες" ωσάν ο κόσμος μας να ήταν ένα σύνολο ψηφίδων ανεξάρτητων άτακτα ριγμένων.

Η φιλοσοφία η θεωρία και η επιστήμη είναι έννοιες που συνεργάζονται.
Η φιλοσοφία ηγείται δομεί και αποδομεί την εκδοχή της αλήθειας που μπορούμε να κατανοήσουμε αυτό που μένει κάθε φορά από αυτή τη διαδικασία είναι η θεωρία.
Η θεωρία αποτελεί  συμπυκνωμένη διαπιστωμένη γνώση, είναι δηλαδή η αποκρυσταλλωμένη σοφία.
Η επιστήμη είναι αυτή που διαπιστώνει και δοκιμάζει αποκρυσταλλώνει τη γνώση, δια της εξειδίκευσης προκύπτουν οι επιστημονικοί κλάδοι. Αυτά στην Ελληνική παιδεία.
Όπου η θεωρία δεν σημαίνει απλά παρατηρώ αλλά ορώ τα θεία.

Λοιπόν η θεωρία, η φιλοσοφία και η επιστήμη είναι τρεις εκδοχές του ίδιου πράγματος: της διερεύνησης και κατανόησης της αλήθειας των θείων πραγμάτων στο βαθμό που μας είναι εφικτό.
Η λάσπη λοιπόν έχει δύο λογικές:
"Διαίρει και βασίλευε"' [οι τζέντλεμαν Λόρδοι το είπαν]
''Ρίχνε και ξαναρίχνε ακαθαρσίες κάτι θα μείνει'' [Γκαίμπελς ο ''φιλέλληνας'']

Β. Οι νέοι Έλληνες ήταν διαφορετικοί από τους αρχαίους Έλληνες;
Η ιστορία δείχνει ότι δεν διαφέρουν στο παραμικρό. Στις προκλήσεις αντιδρούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Η επιστήμη δείχνει ότι το DNA
δεν άλλαξε στο παραμικρό. Οι συνθήκες άλλαξαν σίγουρα αλλά η επιστημονική απόδειξη δείχνει την ατυχή κατάληξη του επιχειρήματος για τους Φαλμεράγιερ και τους χρηματοδότες τους.

Γ. Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν κίναιδοι;
Από που μπορεί να προκύπτει από την ιστορία ή τα έργα τους;
Διαβάζοντας τους προκύπτει ότι όλοι ανεξαιρέτως αποκρούουν και αποδοκιμάζουν αυτές τις πρακτικές.
 Ότι υπήρχαν και τότε όπως και σήμερα κίναιδοι είναι φανερό και αναμενόμενο, μάλιστα σήμερα είναι περισσότεροι γιατί ούτε τιμωρούνται ούτε στιγματίζονται.
Το ότι ήταν μια κοινωνία κίναιδων είναι μέγα ψέμα.
Το ότι ήταν μια κοινωνία πολύ φιλική και ανοικτή στο θεό έρωτα χωρίς ταμπού και κρυφτούλια είναι όμως αλήθεια.
Άλλο ελευθεριάζων κι άλλο πόρνος.
Οι φιλόσοφοι και οι καλλιτέχνες των οποίων τα έργα διεσώθησαν καταδικάζουν μέσα στα έργα τους τις  πρακτικές του είδους.
Η ιστορικοί πάλι μιλούν για ελευθεριάζουσες λογικές αλλά όχι για ατιμώρητες και αστιγμάτιστες.
Οι δε συγγραφείς και φιλόσοφοι περιγράφονται από τους ιστορικούς ως ηθικά πρόσωπα. Με τις πράξεις τους λοιπόν δείχνουν όσα γράφουν.
Ειδικά οι κορυφαίοι αποτέλεσαν υποδείγματα πολιτών από κάθε άποψη.
Μερικοί μάλιστα ήταν ιερείς και μάλιστα υψηλόβαθμοι [π.χ. ο Πλούταρχος ήταν ισόβιος ιερέας στο μαντείο των Δελφών]
Τα ψέματα έχουν κοντά πόδια δεν πάνε μακριά.

Ας δούμε και τα  πανύψηλα βάθρα
Δ.Η γλώσσα των προγόνων μας είναι μια αντιγραφή των φοινικικών, μια  εξαιρετικά δύσκολη άχρηστη πια νεκρή γλώσσα;

Ένα καταπληκτικό εύρημα από τις Βόρειες Σποράδες είναι δυνατόν ν' αλλάξει ριζικά τις απόψεις της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας για τη δημιουργία των πολιτισμών της γραφής. Πρόκειται για το θραύσμα ενός αγγείου πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα σύμβολα κάποιου είδους γραφής. Το εύρημα χρονολογείται γύρω στο 4500 π.Χ., δηλαδή είναι ηλικίας περίπου 6.500 ετών.

Και μόνο η ηλικία αυτών των συμβόλων κάνει το εύρημα να μοιάζει εξωπραγματικό. Γιατί; Διότι το αρχαιότερο μέχρι τώρα γνωστό επιγραφικό τεκμήριο, που προέρχεται από τη Σουμερία και χρονολογείται στο 3200 π.Χ. είναι νεώτερο από το ενεπίγραφο όστρακο των Σποράδων κατά 1.300 χρόνια.

Αλλά υπάρχει και κάτι καταπληκτικότερο. Τα σήματα αυτής της προϊστορικής γραφής μοιάζουν πολύ με γράμματα του αλφαβήτου, που ανακαλύφθηκαν στην Ελλάδα πολύ αργότερα, γύρω στο 800 π.Χ. Το κεραμικό θραύσμα ("όστρακο") στην αρχαιολογική ορολογία βρέθηκε στην ανασκαφή της Σπηλιάς του Κύκλωπα, στην ερημονησίδα Γιούρα της Αλοννήσου. Χρονολογείται στην πολιτιστική φάση που ονομάζεται Νεώτερη Νεολιθική Εποχή και με συμβατική χρονολόγηση γύρω στο 4500 π.Χ.

Τα αρχαία Ελληνικά δεν είναι νεκρή γλώσσα αφού ζει στα λατινικά  [το αλφάβητο το λατινικό είναι το αρχαίο αλφάβητο της Χαλκιδικής αυτούσιο] και από κει περνάει σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Είναι ολοζώντανη γλώσσα στα Ελληνικά του σήμερα, όπου χρησιμοποιούμε  λέξεις του Ομήρου μέχρι σήμερα.

Δύσκολη είναι και η σύγχρονη Ελληνική για να διατηρήσει τις δυνατότητες της έκφρασης της σε ακρίβεια και δημιουργικότητα.
Έχει κουτσουρευτεί από άποψη προφοράς και ήχου. Τη διατήρησαν οι Ιταλοί όμως με τα διπλά σύμφωνα και τη περισπωμένη κι από κει πέρασε στα Ιόνια νησιά ειδικά στους κερκυραίους.
Η τραγουδιστή ιταλική προφορά έχει ηχητικά τρομερή συγγένεια με την αρχαία ελληνική.

Τα σύμφωνα είναι πολλά και περισσεύουν, τα πολλαπλά φωνήεντα περιττά, γιατί να τα έχουμε από δυο ο ή και τρία ι για κείνους που θα ήθελαν μια διεθνοποιημένη ηχητικά γλώσσα ήδη το πολυτονικό καταργήθηκε.
Άλλο αφαίρεση άλλο κουτσούρεμα και άλλο πολιτιστικός ακρωτηριασμός.

Όλη αυτή η υπερβολικά σχολαστική συντακτική και γραμματική ανάλυση στη διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο δείχνει μια αποφυγή του μηνύματος των έργων των προγόνων μας και μια παραπλάνηση από την ουσία.
Αλλά και μια προσπάθεια να σιχαθεί ο μαθητής το υπέροχο και εξαιρετικά ακριβές αυτό μέσο σκέψεως και έκφρασης.

Η Ελληνική γλώσσα είναι πολύ ευκολότερη από  άλλες γλώσσες -πολύ απλοϊκές κατά τα άλλα- στην πρώτη επαφή μαζί της διότι υπάρχει συγκεκριμένη προφορά γραμματική και συντακτικό. Τα έφτιαξαν τα μεγαλύτερα μυαλά της ανθρωπότητας.

Άχρηστο λες κάτι που δεν χρησιμεύει, η Νasa  και η Μicrosoft και τόσες άλλες εταιρίες γιατί την έχουν προαπαιτούμενο στις βασικές γνώσεις για τους επιστήμονες που προσλαμβάνουν;
 Μήπως επειδή τη χρησιμοποιούν στη γλώσσα προγραμματισμού, ως τη μόνη γλώσσα διεθνώς που δημιουργεί νέες λέξεις και έννοιες χωρίς κανένα περιορισμό; Είναι αυτό που λένε ανοιχτή γλώσσα!

Η εκπαίδευση σήμερα όπως και παλιότερα έχει διαβρωθεί, το βλέπουμε συνεχώς σε μια προσπάθεια αέναη, οργανωμένη, αλλά και ατελέσφορη είτε υποτίμησης, είτε απόκρυψης, είτε παραπλάνησης.

Θα παραμείνει ατελέσφορη γιατί ο Ελληνισμός ξέρει να προφυλάσσεται.

72.
Αν η πορεία της φυλής μας ήταν πιο ομαλή ίσως να μην είχαμε σήμερα τόσο δυνατή και ξεκάθαρη ταυτότητα και το κυριότερο τόσο ανθεκτική σε παρεμβολές.
Προσπάθησαν πολλοί καλοπροαίρετα αλλά και περισσότεροι κακοπροαίρετα να τη φτιασιδώσουν κατά το δοκούν κι όμως τα φκιασίδια δεν κολλάνε δεν μένουν ευτυχώς.
Έτσι οι Έλληνες βιώνουμε την ευτυχία του να μένει απαράλλακτο στην ουσία ανά τους αιώνες το πρόσωπο μας.
Η χαρά της αιώνιας νεότητας.

73.
Ξαφνικά οι ήρωες της επανάστασης του 21 δεν  ήταν αρεστοί στους λεγόμενους προστάτες, σε κείνους που είδαν τους κίονες και ξέχασαν το φώς.
Κι όμως το τίμιο ζεστό πρόσωπο του Ελληνισμού στο κείμενο του Μακρυγιάννη και άλλων δεν αλλοιώθηκε από τις προσπάθειες τους.
Αυτορυθμιζόμαστε ευτυχώς βλέπετε .


74.
Αυτό που για κάθε λαό είναι αυτονόητο αλλά ποτέ δεν γίνεται πράξη ισχύει και για τον Ελληνικό.
Δεν αφηνόμαστε να βηματίσουμε μόνοι μας, έχουμε πάντοτε  προστάτες που απαιτούν και πάντα βάζουν τρικλοποδιές στο φυσικό βάδισμα των λαών.
Για τούτο με τόση εξάσκηση γίναμε πρώτοι στις ντρίπλες και τη παραπλάνηση.

75.
Πως να μην έχει προβλήματα με τόσες τρικλοποδιές ο λαός αυτός;
Δεν του επιτρέπουν να είναι όπως είναι όντως, αλλά πρέπει να γίνεται πάντα όπως πρέπει: της μόδας, σύγχρονος  και προοδευτικός τάχα, με τα διάφορα "τρέντι" "μάστ" "κούλ" και στο τέλος ... ούστ από δω!

 Ευτυχώς  πετάει τις γελοίες παρδαλές μάσκες των γελοίων χαμερπών κίναιδων των διαφημιστικών που ρυπαίνουν τις κάθε λογής εικόνες και μηνύματα με εκκεντρικότητες και χυδαίες  ανισορροπίες στο βωμό της φανφάρας.

       76.
Μετά από τόση προσπάθεια αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας διαπιστώνουμε ότι γίνεται επιτακτικό να αποτινάξουμε όλες αυτές τις γελοιότητες που μας βαραίνουν και δεν μας αφήνουν να ζήσουμε υγιώς βαδίζοντας ευθεία κι όχι πια σε τεθλασμένες.

77.
Ό Έλληνας όπως πάντοτε θα ξεπεράσει αυτές τις τελευταίες τρικλοποδιές, γιατί θα καθαρίσει από τους αδύναμους και τους άπληστους, θα χαλυβδώσει και θα ωριμάσει τους δυνατούς, θα φανεί το βάρος των παρασίτων που φέρει και άρα θα το αποτινάξει να ελαφρώσει και να ανέβει τις ανηφόρες που του αναλογούν.
Θα ξαναφανεί μπροστά η λεβεντιά το φιλότιμο η αυτοθυσία, και θα μεταλαμπαδευτεί σε όλους τους μετανάστες που τώρα είναι πρόβλημα φαινομενικά και τότε θα γίνουν μέρος της λύσης.

     78.
Το αλάτι της Ρωμιοσύνης και του χριστιανισμού δεν χάνεται, δεν χάνει την αλμυρότητα του.

     79.
Οπωσδήποτε η αυτογνωσία, η έρευνα, η συνειδητοποίηση της ταυτότητας χρειάζεται, πετάει τα ξένα σώματα, δυναμώνει και αυξάνει το αυθεντικό σώμα του Ελληνισμού.
Για αυτό χρειάζεται παιδεία στηριγμένη σε αυτή  την ταυτότητα και προσαρμοσμένη στη μέγιστη προώθηση της.
Χρειάζεται δε παιδεία σε τρία επίπεδα για κάθε στάδιο:
1.ατομική 2.κοινωνική 3 .κοσμοπολιτική


1.Ατομική εκπαίδευση
Τα βασικά της επιβίωσης σε φυσικό περιβάλλον
-Τα βασικά της υγείας και της υγιεινής:
 πρώτες βοήθειες, βασική ιατρική, διατροφή, βότανα, φυσική κατάσταση
-Τα βασικά της αυτογνωσίας:
ψυχολογία, λογική, πρακτική [ηθική, αξίες και αρετές]
-Τις φυσικές επιστήμες πρακτικού επιπέδου:
 φυσικοχημεία, γεωμετρία, αριθμητική,
-Την πατριδογνωσία σε όλα τα επίπεδα: γλώσσα, ιστορία, θρησκεία, τέχνες , γεωγραφία, γεωλογία.
-Καλαισθησία:
μουσική, λογοτεχνία, ζωγραφική, χορό, σχέδιο, εικονογράφηση, φωτογραφία,  γλυπτική,
-Αθλητισμό, γυμναστική, αυτοάμυνα, στρατιωτική εκπαίδευση ατομικής τακτικής αμφίβιων καταδρομών.
-Τεχνικά: οικιακή οικονομία, τεχνικό σχέδιο, κατασκευές: [ξύλο μέταλλο πηλός γυαλί πλαστικό,] οικοδομική:[ οικοδομή παραδοσιακή βασική, οικοδομική βασική: κατασκευές, εγκαταστάσεις, συντήρησεις].
-Αγροτικές εργασίες: τα φυτά, τα ζώα, τα έντομα, τα ψάρια, το κυνήγι το ψάρεμα, οι καλλιέργειες τους.
-Ναυτική εκπαίδευση βασική ατομική τακτική


2.Κοινωνική εκπαίδευση
Τα βασικά της επιβίωσης σε τεχνητό περιβάλλον
-πολιτική, οικονομία, νομική, στρατηγική
-οικονομική ανεξαρτησία
-εργασία, τεχνολογία,
-τέχνες  [αρχιτεκτονική, κινηματογράφος, ορχηστρική, χορός, θέατρο, εφαρμοσμένες τέχνες],
-σχέσεις[ οικογένεια, φιλία, έρωτας, ομάδες,]
-επιστήμες εφαρμοσμένες: φυσική, μαθηματικά, οικονομικά, χημεία, βιολογία, γεωγραφία, γεωλογία, αστρονομία,
-ιστορία [Ελληνική, Ευρωπαϊκή, Παγκόσμια, Γεωπολιτική σύγχρονη]
-πρακτική φιλοσοφία [ηθική, θεολογία, γνωσιολογία, αισθητική,]
-εκκλησία, διδασκαλία της καινής διαθήκης και τη λατρευτικής παράδοσης
-στρατιωτική εκπαίδευση ομάδων [ναυτικό πεζικό αεροπορία και οι ειδικές δυνάμεις τους]
-κοινωνική οργάνωση -κοινωνιολογία
-Ρητορική και διπλωματία

3.πάνω από όλα κοσμοπολιτική παιδεία:
-Ηγεσία,[ διοίκηση, οργάνωση αποτελεσματικότητα, παραγωγικότητα]
-φιλοσοφικά ρεύματα σύγχρονα και ιστορία φιλοσοφίας
-θρησκείες, ενημέρωση για τις υπόλοιπες θρησκείες
-επιστημολογία: ιστορία επιστημών έρευνα και τεχνολογία αιχμής
-τέχνη παγκόσμια, ιστορία και σύγχρονες τάσεις.
-ξένες γλώσσες και πολιτισμοί.
-γεωπολιτική στρατηγική σύγχρονη παγκόσμια ευρωπαϊκή βαλκανική
-διεθνής οικονομία και διπλωματία
- Ελληνισμού σύγχρονη πραγματικότητα διεθνώς

80.
Μιλάμε οι Έλληνες διαχρονικά για ελευθερία και ανεξαρτησία.
Απαιτείται να ξεκινήσουμε από τις ατομικές μας εξαρτήσεις , πρέπει να σπάσουμε πρώτα τις απειροελάχιστες ίνες που μας κρατάνε καθηλωμένους.
Πρέπει να ορθώσουμε τα ατομικά πρώτα τα οικογενειακά μετά τα κοινωνικά και κοσμοπολιτικά μας ερείσματα.

81.
Ελεύθερος είναι αυτός που κάνει αυτό που θέλει, και το θέλει επειδή το ξέρει καλά ως σωστό.
Σωστό είναι εκείνο που δεν στερεί από άλλους τη δυνατότητα αυτή.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πόσα και ποιά από αυτά που θέλουμε είναι δικά μας και ποιά όχι.
Πρέπει μετά να βάλουμε προτεραιότητες προκρίνοντας τα πιο άξια από τα δικά μας.

82.
Δεν θέλει μόνο αρετή και τόλμη η ελευθερία θέλει κυρίως διάκριση, που προκύπτει από ετοιμότητα δηλαδή βαθιά και ευρεία γνώση, τροχισμένη κρίση από εκπαίδευση και επαγρύπνηση.

83.
Η γνώση και η κρίση, αλλά και η ετοιμότητα ποτέ δεν είναι αρκετές, όσο  περισσότερο τόσο το καλύτερο.
Η ωριμότητα αυτή  όταν επέλθει -θέμα συνθηκών-τότε θα θεμελιώσει και το μεγαλείο του Έλληνα.

84.
Να μην ξεχνάμε ότι πίσω από κάθε δημιουργία υπάρχει μια ανάγκη μια ακάλυπτη ανάγκη, μια έλλειψη.

85.
Σύμπτωμα ουσιαστικό της Ελληνικής ψυχής διαχρονικά η μυθοπλασία

                                                               86.
Πλάθουμε μύθους για τον κόσμο ολάκερο.
Οι μύθοι είναι κωδικοποίηση σε δομές μεταφορικά της συμπυκνωμένης ιστορίας αλλά και της επιστήμης ,της αλήθειας εν γένει.
Ο μύθος είναι όπως και η παροιμία λαϊκή σοφία χιλιάδων ετών εμπειρίας.

87.
Μύθος πρώτος: του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει!

                                                             88.
Αναζητώ με προσοχή άλλο λαό του οποίου ο τράχηλος να έχει αποτινάξει τόσους ζυγούς όσους ο δικός μας. Δεν βρίσκω ούτε έναν!

89.
Μόλις ρίξουμε τους άδικους ξενόφερτους τυράννους πετάγονται οι ηθικοί αυτουργοί οι ξένοι προστάτες και δηλώνουν ''εμείς πέσαμε δεν μας διώξατε!'.


90.
Μύθος δεύτερος,  οι Έλληνες γίνονται εκλεκτός λαός με τη βούλα της ιστορίας τους.
Η ιστορία λέει  πως ο Κολοκοτρώνης είπε: "ο θεός έβαλε την υπογραφή του και δεν τη παίρνει πίσω..'' και δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος.

91.
Κάποιος πρέπει να γράψει  για τη περίπτωση των ξενολατρών από τη μια και της ξενοφοβίας των Ελλήνων.

92.
Μύθος τρίτος, οι Έλληνες πιστεύουν στον ξένο δάκτυλο.
Και μετά το μύθο τα παραμύθια: οι Έλληνες δεν αναλαμβάνουν ποτέ τις ευθύνες τους, ποτέ δεν έφταιγε για τίποτε κανείς εκτός του Έλληνα.
Η ιστορία όμως λέει άλλα:

Οι σύμμαχοι [άγγλοι, γάλλοι, γερμανοί, ρώσοι, ιταλοί ] έβαλαν όχι δάκτυλο αλλά όλο το χέρι για να πετύχουν τη μικρασιατική καταστροφή ώστε και του χεριού τους να μας έχουν και τη τράπεζα της Ανατολής να αδειάσουν από το χρυσό της.

Ο Αγγλικός δάκτυλος χρηματοδότησε με λίρες στον εμφύλιο τους δεξιούς για να σφάζουν τους αριστερούς.

Ο Αμερικανικός δάκτυλος χρηματοδότησε πολιτικούς για να ρημάξουν την εθνική μας παραγωγή και να δανειστούμε στο έπακρο για να βάλλουν στο χέρι διάφορα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου όπως κάνουν παντού αλλά και για να εξοπλιστούμε μέχρι το λαιμό.

Ο Ισραηλινός δάκτυλος χρηματοδότησε και δωροδόκησε καθηγητές και συγγραφείς να αλλάξουν την ιστορία και τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια παλιότερα και πρόσφατα.
Ο Γερμανικός και οι παρατρεχάμενοι του [Τουρκικός, Ιταλικός βουλγαρικός, Αλβανικός και Σκοπιανός ] επίσης.

Οι Γερμανοί μάλιστα δωροδόκησαν πολιτικούς στρατιωτικούς και κάθε άλλον για να πάρουν τα μεγάλα εξοπλιστικά και κατασκευαστικά έργα στη χώρα μας από την ίδρυση της και μετά.
Να μην δώσουν ούτε το δάνειο πίσω, ούτε και αποζημιώσεις για το 2ο παγκόσμιο πόλεμο
Η Αμερική και το προτεκτοράτο της στην Ευρώπη η Γερμανία επίσης φρόντισε την τελευταία οικονομική κρίση να τη γυρίσει σε όφελος της κλέβοντας τον Ελληνισμό όπως κι άλλους.

Ο Ρωσικός δάκτυλος χρηματοδοτούσε στον εμφύλιο τους αριστερούς να σφάζουν τους δεξιούς.

Επομένως τα παραμυθάκια τα αφήνουμε και κρατάμε τους μύθους μας.

93.
Άλλωστε και σε προσωπικό επίπεδο δουλεύει ο μύθος αυτός.
Ποιος Έλληνας πιστεύει ότι δεν υπάρχει δάκτυλος ή μέσον σε οποιοδήποτε υποτίθεται αδιάβλητο διαγωνισμό, εξετάσεις, προκήρυξη έργου, λαχείο, εκλογές, μεταθέσεις, διορισμούς,  κλπ .
Με τόσα που έχουμε δει αυτή η καχυποψία δεν θα μας φύγει ποτέ.

94.
Η καχυποψία υπήρξε ποτέ αναστολέας ευθύνης;
Μάλλον το αντίθετο, αφού για κείνους που αν και αδικήθηκαν κατάφωρα  λειτουργούν σωστά, μόνο η ευθύνη και η αίσθηση καθήκοντος τους κρατάει ,ούτε η δικαιοσύνη ούτε και η αξιοκρατία προφανώς αφού καταστρατηγούνται.
Αλλά και στην περίπτωση που η καχυποψία μένει άδεια περιεχομένου βοηθά να επαγρυπνεί κανείς και να κατανοεί πως λειτουργούν τα πράγματα.
Η διαφθορά δεν είναι δα και ελληνική ανακάλυψη.
Απλά οι έξυπνοι δύσκολα πιάνονται κι ας κάνουν μεγάλες απάτες και κλεψιές.
Ο λαός χαρακτηριστικά λέει:
''ξέρεις να κλέψεις;
-ξέρω!
-ξέρεις να κρύψεις;
-όχι!
-ε τότε δεν ξέρεις να κλέψεις!


95.
Αφού λοιπόν όλοι οι μύθοι στηρίζονται στη πραγματικότητα, οι παρεμβάσεις δεν είναι μεταφυσική εικόνα στη φαντασία μας, αλλά οξυδερκής παρατήρηση και κατανόηση του πως λειτουργεί η ανθρώπινη φύση διαχρονικά.
Μη ξεχνάμε ότι είμαστε ο λαός που γέννησε την ιστορία.
Οπότε οι προσδοκίες μας ελαττώνονται ή και εκμηδενίζονται αναλόγως, κι έτσι ο καχύποπτος καταντάει κυνικός οξυδερκής παρατηρητής.
Καλό είναι ,να είναι προετοιμασμένος κανείς για το χειρότερο, τότε το καλό του φαίνεται σαν θείο δώρο, ενώ αν το μπορεί βοηθά να διορθωθεί το πράμα.

96.
Σύμπτωμα: Η συνεχής απομυθοποίηση: η συνεχής αποκαθήλωση των πάντων, από τα  υψηλότερα κατορθώματα μέχρι και τα του εαυτού μας.
Οι μύθοι που μένουν μπορεί να είναι μόνον διαχρονικοί, όλοι οι άλλοι μικροί μεγάλοι διαλύονται γρήγορα.

''Οι ήρωες και οι φιλοξενούμενοι μοιάζουν με ψάρια, στη τρίτη μέρα βρωμάνε!''

Η απόλυτη δύναμη του Ελληνισμού ανέκαθεν: " ναι μεν... αλλά!"
-Έλα μωρέ σιγά το κατόρθωμα!
αν τίποτε δεν είναι αρκετό τότε το υψηλό μένει ακόμη χαμηλό.
Αυτό μεταφράζεται με δύο μύθους ο πρώτος του Αισώπου: η αλεπού που όσα δεν σώσει τα κάνει κρεμαστάρια.
Δηλαδή απαξιούμε αυτά που δεν μπορούμε να φτάσουμε.
Αλλά μήπως αποτελεί το απόλυτο κίνητρο για την πρόοδο στα ύψη αυτή η, ας τη πούμε, απληστία;
Έχουμε το δεύτερο μύθο του Ικάρου που έφτασε τον ήλιο και έλιωσαν τα φτερά του που ήταν από κερί :
Τίποτε δεν είναι αρκετά υψηλό για τους τολμηρούς ακόμη κι αν τσακιστούν.

97.
Καταναγκαστική η σύγκριση όλων με τον εαυτό μας.
''Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος'' Πρωταγόρας
Άγχος συνεχούς αναμετρήσεως.
Η απλή παρουσία του άλλου γίνεται απειλή για τη πρωτοκαθεδρία μας ,
και τότε η φιλοπρωτία χωρίς όρια γίνεται αγώνας αναίρεσης, παρεμπόδισης, παραπλάνησης των άλλων, αντί για αγώνας ανέλιξης.
Όμως χωρίς εξαιρέσεις ο κανόνας της αγωνιστικότητας δεν θα λειτουργούσε.

98.
Είμαστε ένας λαός με μεγάλες σκέψεις και μεγάλα έργα όπως φαίνεται από την ιστορία μας , που όμως δεν μας φαίνονται και τόσο σπουδαία.
Αυτό λέγεται μετριοφροσύνη αλλά κι ανικανοποίητη τελειοθηρία, αυτό καταντάει σε μελαγχολία.

99.
Υπάρχει άραγε άντρας ανά την υφήλιο που να μην αμφισβητήθηκε έστω και για αστείο ο αντρισμός του;
Τώρα ας θυμηθούμε πως βρίζουν οι αγγλοσάξονες λένε: άντε να ...
Οι Έλληνες λένε: θα σε ...
Επιθετική διάθεση στο έπακρο!

100.
Ας θυμηθούμε τις δυο συχνότερες βρισιές
έχουν να κάνουν με την έλλειψη επιθετικής ανδρικής συμπεριφοράς η οποία υποδεικνύεται κατακριτέα.

101.
Σύμπτωμα ανασφάλειας ή απόρροια έντονου κυνηγιού η καχυποψία;
Πρώτη αντίδραση σε ότι ακούει ο Έλληνας λέει:
"Με δουλεύεις;"
Πως να τον γελάσεις έναν άνθρωπο που έχει μάθει το μυαλό του να προλαμβάνει το κακό πρώτα και μετά να αποδέχεται το καλό.

102.
Ο Έλληνας δεν έχει ένα μόνο τρόπο συμπεριφοράς, άλλοτε είναι ντροπαλός κι εσωστρεφής κι άλλοτε εξωστρεφής και κοινωνικότατος.
Δεν μπορεί να νοιώθει άνετα και χαλαρός όταν ξέρει ότι αυτοί που του χαμογελούν του σκάβουν το λάκκο πάντα "φιλικά".
Έχει αποκτήσει λοιπόν μια σοβαρότητα μια αυτοσυγκράτηση και επιφυλακτικότητα. Αφού αυτό που φοβάται του προκύπτει συχνά.

103.
Όταν γελά , όταν γλεντάει, όταν χαίρεται,  με πραγματικούς φίλους , γίνεται ήλιος ξάστερος το πρόσωπο του και η ψυχή του και λες πως είναι δυνατό να υπάρχει τόση διαφορά στο ίδιο πρόσωπο.
Η απόλυτη αυστηρότητα της δωρικής κολώνας με το Βάκχο στο ίδιο σώμα;

104.
Ανάμεσα στο μύθο και στην ιστορία των Ελλήνων πάντα παρών ο φόβος και η απειλή φανερή και υπόγεια.


























 Κεφάλαιο Β.   Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ                        

105.
Οι άλλοι λαοί έχουν θεσμούς. Τους περισσότερους τους δημιούργησαν οι Έλληνες , λίγους από αυτούς αφέθηκαν ήσυχοι να τους χαρούν οι ίδιοι μέχρι σήμερα.
Το διεθνές κατεστημένο δείχνει έτσι την ευγνωμοσύνη του με τους εδώ εγκάθετους πρεσβευτές των κακώς εννοουμένων συμφερόντων τους μας έχουν γίνει κακό σπυρί.
Κακώς δεν έχουν τιμωρηθεί όπως τους αξίζει ώστε να τους τσούζει η ανάμνηση και μόνο.

106.
Το Ελληνικό κατεστημένο μόνο Ελληνικό δεν είναι.
Είναι αμερικανικό, αγγλικό, γερμανικό, γαλλικό, ιταλικό, ρωσικό ισραηλινό, τουρκικό, και πολλά άλλα.
Το παρήγορο είναι πως ένα σώμα που έχει τόσα παράσιτα κι αντέχει έχει φοβερή ρώμη και αντοχή.
Εκφράζεται όντως σε τρείς τομείς: γεροντοκρατία, γραφειοκρατία, μητριαρχία.

107.
Στην Ελλάδα λειτουργούν τρείς τάσεις αξιοκρατίας, όταν δεν το κάνουν οδηγούν σε αναξιοκρατία.

Α. Η σοφία που προκύπτει από την εμπειρία προηγείται της ορμητικότητας της νεότητας στην ειρήνη και στο πόλεμο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι γέροντες δικαιούνται να προηγούνται ανεξαρτήτως  γνώσης, ωριμότητας, εμπειρίας, σοφίας και κυρίως ακεραιότητας.

Αυτή είναι η πρώτη στρέβλωση αναξιοκρατίας.
Όλοι αυτοί που δωροδοκούνταν από νέοι έμαθαν καλά το μάθημα και για τούτο ως  έμπειροι εγκάθετοι [των εχόντων συμφέρον από τη διαφθορά] λειτουργούν εναντίον μας.
Για να μη φεύγει το δάκτυλο από το μέλι βάζουν και τα παιδιά, τα εγγόνια, τα δισέγγονα τους ώστε να παρασιτούν οικογενειακώς.
Οι άξιοι δεν έχουν ανάγκη πιστοποιητικών οικογενειακής προέλευσης και η γνώση έτσι κι αλλιώς μπορεί να διοχετευθεί από τους παλιότερους στους νεώτερους.
Άρα η οικογενειοκρατία πρέπει να σπάσει άμεσα πάση θυσία.


Β. Οι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι ο ένας στον άλλο στα πλαίσια μιας κοινωνίας δικαιοσύνης και έννομης τάξης, αν και είναι εντελώς ανόμοιοι ο καθένας σε σχέση με τον άλλο στη φύση του σε όλα τα επίπεδα.


Η φύση αλλάζει εξελίσσεται αλλά γενικά στην Ελληνική ιστορία υπάρχουν κάποιες νοοτροπίες :
Οι γυναίκες προηγούνται σε υποθέσεις του οίκου ακόμη και με την ευρύτερη του όρου έννοια.
Οι άνδρες προηγούνται σε υποθέσεις ρώμης, δύναμης αποφασιστικότητας και ορμητικότητας  αλλά και ψυχραιμίας και ορθολογισμού.
Αυτές οι αρχές ισορροπούν μέσω της διάκρισης αφού προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις προσωπικές αλλά και μεταστροφές της κοινωνίας [ή και της  φύσης] που εκπαιδεύει αναλόγως τα πρόσωπα ανεξαρτήτως φύλλου, ηλικίας ή άλλου χαρακτηριστικού.


Η αντρική και η γυναικεία φύση αλληλοσυμπληρώνονται. Καμία δεν είναι ανώτερη γενικά, αλλά και οι δύο είναι ανώτερες και κατώτερες σε κάποια χαρακτηριστικά.

Οφείλει το άτομο να βρίσκει τις ιδιαίτερες ικανότητες του και να τις μεγιστοποιεί  καθώς και τα ελαττώματα του και να τα περιορίζει.
Το κράτος οφείλει να εκμεταλλεύεται αυτές τις ικανότητες των πολιτών στο έπακρο προς όφελος του συνόλου, και μάλιστα να τις υποβοηθάει.

Από την αρχαιότητα ο Ελληνικός πολιτισμός θεωρεί τις γυναίκες ανώτερες στα θέματα του οίκου με την στενή του όρου έννοια, κι εκμεταλλεύεται αυτές τις ιδιαίτερες δημιουργικές ικανότητες για τούτο τις θεωρούσε ιδανικές για θέματα διοίκησης και οργάνωσης του σπιτιού.

Τις θεωρούσε όμως ακατάλληλες για υποθέσεις που απαιτούσαν χαρακτηριστικά στα οποία η φύση ευνοεί το αντρικό φύλλο όπως στον πόλεμο για παράδειγμα. Αυτά που ίσχυαν τότε είχαν σαν αποτέλεσμα διακρίσεις που στηρίζονταν στην έντονη διαφορά συνεισφοράς σε τομείς κρίσιμους.
Βέβαια με τη τεχνολογία αυτό έχει ήδη καταρριφθεί αφού οι συνθήκες του πολέμου άλλαξαν όπως και σε όλους τους άλλους τομείς της κοινωνίας.
Παρόλα αυτά οι  Ελληνίδες  παραμένουν υποδεέστερες στην συνεισφορά τους έναντι των αντρών όπως στο στρατό, γεγονός που θα μπορούσε να ευνοεί τις διακρίσεις ακόμη.
Είμαστε άνισοι έναντι του νόμου, κι εκεί όπου οι νέοι χάνουν ενάμιση χρόνο από τη σταδιοδρομία τους για να εκπαιδευτούν στο στρατό, οι νέες πιάνουν τις θέσεις εργασίας με ένα προβάδισμα ενάμιση χρόνου.
Ξεκινούν δηλαδή με προβάδισμα στον εργασιακό στίβο.
Κατά τα άλλα μιλούν ακόμη για ισότητα.

Μιλάνε πολλοί και δικαίως για την υπερβολή της Ελληνίδας μάνας, δεν ακούω όμως τίποτε για την υπερβολή του Έλληνα πατέρα ειδικά για την κόρη.
Υπάρχει μεγάλη ένταση συναισθημάτων στην ελληνική οικογένεια και καλώς, αφού αντισταθμίζει όλες τις υπερβολικές αντιξοότητες με περισσή στοργή και αγάπη.


Γ. Το κράτος επιβάλλεται όλων.
Αυτό δεν σημαίνει ότι επιβάλλεται μόνο δια της ρώμης που εξορισμού του δίνουν όλη η δομή του, οι νόμοι  αλλά και οι πολίτες.
Η δικαιοσύνη και η τάξη είναι αυτή που νομιμοποιεί το κράτος.

Όλη η διάρθρωση του κράτους απαρτίζεται από ξεκάθαρες διαδικασίες, που ευνοούν την λογική οργάνωση , που προάγει παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα σε όλους τους τομείς με σκοπό τη ποιότητα ζωής των πολιτών στο σύνολο τους.
Αυτές οι διαδικασίες διενεργούνται και ελέγχονται μέσω ενός συστήματος που ονομάζεται γραφειοκρατία και είναι σύστημα διασφάλισης της ποιότητας-καταλληλότητας- και της ποσότητας -πληρότητας-των στόχων.

Αν όμως παρατηρούμε έλλειψη παραγωγικότητας και αποτελεσματικότητας σημαίνει ότι η γραφειοκρατία δεν λειτουργεί σωστά, είτε λειτουργεί ελλιπώς, είτε καθ' υπερβολή..

Οι μόνοι λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβεί αυτό είναι ότι οι επιλογές -οι στόχοι- των ανθρώπων ή οι διαδικασίες-τα μέσα- είναι λανθασμένες  άρα λόγω  άθελης αστοχίας ή λόγω ηθελημένης ευστοχίας σε στόχους μη κοινωφελείς.
Αν επρόκειτο για αστοχίες θα είχαν διορθωθεί, αφού αυτό σημαίνει οργανώνω και διοικώ.
Άρα πρόκειται όχι για αστοχία αλλά για ευστοχία κακής προαίρεσης που απαίτησε χρόνο χρήμα γνώση και πολύ κακουργία.

Η συμμετοχή σε αυτό το έγκλημα  των διοικητών και οργανωτών του κράτους της Ελλάδας  είναι ο μόνος τρόπος για να διαιωνίζεται η κατάσταση αυτή.

Για τούτο ο θετικός όρος γραφειοκρατία έχει πάρει στις μέρες μας αρνητική χροιά ως έκφραση ενός κράτους αδικίας παρανομίας και ανομίας ενός κράτους δυνάστη κι όχι υπηρέτη. Ενός τρόπου διάχυσης των μεγάλων ευθυνών σε τεράστιο πλήθος ανθρώπων ώστε να μένουν ατιμώρητοι οι απατεώνες.

Το καθεστώς αυτό θα καταργηθεί και θα ξαναχτιστεί εκ του μηδενός. Είναι καθεστώς που βρωμάει από τη κορυφή και οφείλεται στο ότι δρα ανεξέλεγκτα με καιροσκοπισμό ψέματα και απάτες.
Είναι στη φύση του ανθρώπου να τα πράττει αυτά, άρα πρέπει να τεθούν όρια στενά και αποτρεπτικά.
Επειδή η απόλυτη έλλειψη του κράτους δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα [ας είναι προβληματικό το κράτος  έχοντας υπερβολική γραφειοκρατία] θα δημιουργηθούν παράλληλες δομές για να στηρίξουν το κάθε φορά τμήμα που αντικαθίσταται από υγιείς ανεξάρτητες δομές, σαν δομή που στηρίζει τη λειψή δομή και παίρνει τη θέση της .
Θα έλεγα πως μοιάζει με τις σκαλωσιές που βάζουμε στις οικοδομές για να αφαιρέσουμε την ελαττωματική κολώνα αντικαθιστώντας τη με μια νέα. Ανθεκτικές ευέλικτες και ευμετάβλητες κατά βούληση δομές.

Πρέπει να κορφολογεί ο λαός την ηγεσία συχνά πυκνά, ώστε αυτή να μην προλαβαίνει να διαβρωθεί ακολουθώντας το νόμο περί της εντροπίας.
Επίσης απαιτείται να την αντικαθιστά με άξια ηγεσία, που θα δίνει εξετάσεις μέσω του προγράμματος της και θα ελέγχεται  με βάση το πρόγραμμα της  αυτό.
Θα ελέγχεται από θεσμό πιστότητας εφαρμογής του προεκλογικού της προγράμματος και διαφάνειας για τον τρόπο υλοποίησης .
Στον ελεγκτικό αυτό θεσμό θα προΐσταται ο πρόεδρος της δημοκρατίας που δεν θα εκλέγεται από πολιτικούς αλλά από δικαστικούς που ρόλος του θα είναι να ελέγχει τη ποιότητα της παραγόμενης πολιτικής την αποτελεσματικότητα της διοίκησης στη οργάνωση του κράτους πάντα με βάση το πρόγραμμα: Αν τήρησε δηλαδή το συμβόλαιο της με το λαό. Διοργανώνοντας μια πολιτική δίκη στο πέρας της θητείας κάθε κυβέρνησης όπου θα γίνεται απολογισμός και άμεσα καταλογισμός ευσήμων ή ποινών.



108.
Το κράτος είναι η θεραπεία όλων των προβλημάτων των κοινωνιών με οργανωμένο  και μαζικό τρόπο.
Στην Ελλάδα πιστεύουμε ότι το κράτος πρέπει να υπηρετεί όχι να ποδηγετεί για τούτο όταν καταντά άδικο το γράφουμε στα παλιότερα των υποδημάτων μας, απλά το αγνοούμε μέχρι να συγκρουστούμε.

109.
Οι Έλληνες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν το κράτος τους ως ένα άδικο και παράλογο κατασκεύασμα. Έχουν δίκιο και μπράβο τους γιατί ακριβώς έτσι έχουν τα πράγματα.


ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
110.
Το μεγάλο κεφάλαιο βλέπει τη χώρα μας σαν μια μικρή υποσημείωση αλλά έχει το Ελληνικό έθνος ως αντίπαλο δέος αφού είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομικά δύναμη παγκοσμίως.
 Δεν έχουν τα κράτη το πλούτο αλλά τα έθνη. Είναι γνωστό ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
Τα κράτη απλά τον διαχειρίζονται εφόσον είναι στη ζώνη επιρροής τους.
Το Ελληνικό έθνος είναι το πιο πλούσιο μετά το εβραϊκό.
Η Ελλάδα και το Ισραήλ παραμένουν απλές υποσημειώσεις για το μεγάλο κεφάλαιο δυο λαοί της διασποράς ταλαιπωρημένοι και ανθεκτικότατοι .

111.
Η οικονομία του Ελληνισμού είναι κάτι διαφορετικό από την οικονομία του Ελληνικού κρατιδίου.
Ο ίδιος ο Ελληνισμός είναι κάτι διαφορετικό από το κράτος Ελλάδα.
Η Ελλάδα καταρχήν είναι ότι απέμεινε -μετά από μια σειρά πολέμων- από την πατρίδα του Ελληνισμού που καταρχήν περιλαμβάνει τη μικρά Ασία, τη βόρειο Ήπειρο, την ανατολική Θράκη.
Ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι περί τα δέκα εκατομμύρια και συρρικνώνεται  ενώ του Ελληνισμού περί τα πενήντα σε όλο το  κόσμο.
Ίδια οικονομική επιφάνεια έχουν οι Έλληνες της Αμερικής ή της Αυστραλίας ή της Ευρώπης με τους Έλληνες της Ελλάδος;

112.
Όλα τα κράτη του κόσμου διαθέτουν παράσιτα.
Εμείς εδώ τώρα τα καλοταΐζουμε τα παράσιτα μας λόγω των τεράστιων αναγκών σε στρατιωτικές δαπάνες.
Εξαιτίας των γεωπολιτικών συνθηκών η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα σε όλο το κόσμο σε αναλογία δαπανών στρατιωτικής εξοπλισμών άμυνας ανά κάτοικο.
Η μικρή Ελλάδα είναι και θα παραμείνει οπλισμένη σαν σκορπιός.
Αλλά μόνο αν παράγει μόνη της τα όπλα της δεν θα έχει νόημα η μίζα για την αγορά τους από άλλους.
Είναι οι σύμμαχοι μας Αμερικάνοι Άγγλοι Γερμανοί Γάλλοι Ιταλοί και τα τσιράκια τους που πηγαινοέρχονται με δωράκια για κείνους που στήνουν τις αντλίες για να μας ρουφάνε το αίμα.
Το ίδιο κάνουν και στα κουτορνίθια γύρω μας.

113.
Οι κλασσικοί Έλληνες καπιταλιστές της Ελλάδος είναι δακτυλοδεικτούμενοι σαν ήρωες ή σαν καρικατούρες επιχειρηματία.
Επιχειρηματίες δεν είναι αυτοί που ζουν σε βάρος των συμπολιτών τους δια της πλαγίας οδού. Ούτε αυτοί που λειτουργούν πάντοτε σαν παράσιτα εμποδίζοντας τους σωστούς και τους άξιους να λειτουργήσουν έτσι αυτοί αυτοεξορίστηκαν για να μπορούν να λειτουργήσουν ορθά.
Επιχειρηματίες είναι αυτοί που καταφέρνουν να δημιουργήσουν ακόμη και σε ένα περιβάλλον με ατελείωτες αντιξοότητες ανομία παρανομία και πολυνομία.
Μόνο κάτι τοξικά παράσιτα μπορούν να ευνοούνται σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες λειτούργησαν πάντα ή σαν ήρωες ή σαν εφιάλτες.
Οι πρώτοι διαπρέπουν στο κόσμο, οι δεύτεροι "διαπρέπουν" στην Ελλάδα.
Διαθέτουν δίκτυο παραπετάσματος καπνού: κανάλια, εφημερίδες, περιοδικά,
Δίκτυο άντλησης πόρων από μεγάλα έργα: κατασκευαστικές,  πλοία , διυλιστήρια, εμπόριο στρατιωτικών συστημάτων, αντιπροσωπείες ξένων πολυεθνικών. φιλανθρωπικά ιδρύματα και οργανισμούς
Οι προδοσίες δεν μένουν αναπάντητες, ευτυχώς τους γνωρίζουν όλοι.
Θα πληρωθούν όπως οι δοσίλογοι της κατοχής, όπως οι αλλοτινοί εφιάλτες.


114

Το ελληνικό κεφάλαιο είναι εκτός Ελλάδος.

115.
Ο χειρότερος καπιταλισμός είναι των πολυεθνικών, απρόσωπος και αλύπητος.
Αυτός στην Ελλάδα είναι ξενόφερτος αλλά κρατάει γερά.

116.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι βασικά οικογενειακές. Μεγάλες ή μικρές


117.
Ρωμαίικη οργάνωση και διοίκηση: κακό χωριό τα λίγα σπίτια.
Όλοι τα κάνουν όλα άρα κουτσά στραβά όλοι  ξέρουν  λίγο από όλα.
Πολυπραγμοσύνη σημαίνει εύρος γνώσεων ίσως με μικρό βάθος αλλά σφαιρική άποψη των πραγμάτων.

118.
Ο καταναλωτισμός στην Ελλάδα μεγάλος έρωτας που δεν κατέληξε σε γάμο λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων.


ΠΑΙΔΕΙΑ
119.
Η Ελληνική παιδεία: μαζική εκπαίδευση σε σχολεία όπου μεγαλουργούν οι δάσκαλοι και οι μαθητές ως άλλοι ήρωες λόγω έλλειψης υποστήριξης και απίθανων αντιξοοτήτων.

120.
Η υπέρβαση του προβλήματος της λειτουργικότητας του σχολείου τώρα είναι η ύπαρξη προσωπικοτήτων που φτιάχνουν προσωπικότητες ανεξαρτήτως υποδομών.
Καλοί δάσκαλοι υπάρχουν για τούτο και υπάρχουν εξαιρετικοί μαθητές.
Όχι λόγω συστήματος, δεν λέμε πως το σύστημα δεν κάνει απολύτως τίποτε αλλά δεν αρκεί. Αν τώρα διορθωθεί και το σύστημα τότε η ομάδα θα πετάει.
Το σχολείο υστερεί σε στόχους, σε μέσα και σε κίνητρα. Τα μέσα είναι θέμα χρημάτων και κάποια στιγμή θα είναι επαρκή όμως οι στόχοι και τα κίνητρα έχουν κάνουν με την απλή κοινή λογική οργάνωσης και διαχείρισης των πόρων.

121.
Όσο οι διδάσκοντες παραμένουν χωρίς υποστήριξη ουσίας με άθλια βιβλία και προγράμματα σπουδών μόνο προσωπικότητες θα φτιάχνουν.
Η παιδεία όμως είναι όχι μόνο κρίση αλλά και μάθηση  όχι μόνο μόρφωση αλλά και εκπαίδευση σε βάθος και εύρος , γνώση και εξειδίκευση στη πράξη και βέβαια επαγγελματική πείρα απο μικρή ηλικία.

122.
Οι καθηγητές τρέμουν τα φοβερά Ελληνόπουλα. Σε όλο το κόσμο οι καλοί καθηγητές τρέμουν τους άριστους μαθητές οι υπόλοιποι απλά αδιαφορούν. Παντού το καλό φοβάται το καλύτερο, το δυνατό, το ελπιδοφόρο, αλλά και χαίρεται για αυτό.

123.
Η αρχή στην οποία στηρίχτηκε η σύγχρονη Ελληνική παιδεία ήταν και είναι ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός .
Το άνθος του χριστιανικού πολιτισμού στο ρωμαλέο και πανάρχαιο κορμό του Ελληνικού πνεύματος και ήθους.
Η αρχή της πίστεως της αγάπης της ελπίδας όχι τυφλής αλλά με χάρη και πειθώ με έρευνα και γνώση με ελληνικό υπόβαθρο.


ΘΡΗΣΚΕΙΑ
124.
Άλλοι λαοί έχουν θρησκεία εμείς έχουμε ιερά και όσια έχουμε ιερείς και τράγους.
"Δεν κάνουν τα ράσα τον παπά ο παπάς κάνει τα ράσα"
''αν είσαι και παπάς με την αράδα σου θα πας''

125.
Η μεγάλη σύγκρουση του πνεύματος με το παπαδαριό της Ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας οι αφορισμοί του Ροΐδη του Λασκαράτου.
Δεν είναι δουλειά της εκκλησίας να στέλνει κατάρες, αντιθέτως είναι δουλειά των τράγων όπου θίγεται το μαγαζί και η τσέπη τους.

Η πραγματική εκκλησία καταδίκασε και κατήργησε τους αφορισμούς. Πράγμα που σημαίνει ότι η κατάρα γυρίζει σε κείνους τους τράγους που άδικα την έστειλαν.

Ο Καζαντζάκης  όλως παραδόξως λόγω τράγου τη γλύτωσε και δεν αφορίστηκε αφού ήταν τέκτονας όπως και ο αρχιεπίσκοπος Αθηναγόρας, κι ως γνωστόν κόρακας κοράκου μάτι δε βγάζει.
Και οι τρείς τους όμως δεινοπάθησαν άγρια με το παπαδαριό.

126.
Τον αιώνα που πέρασε η Ελληνική εκκλησία διαφύλαξε τα ιερά και τα όσια της φυλής διέδωσε και διέσωσε τον Ελληνισμό καταρχήν στις καρδιές των Ελληνόπουλων που έμαθαν να διαβάζουν αρχαία Ελληνικά από το ψαλτήρι.
Μιλάω πάντοτε για τους ιερείς, οι τράγοι έπαιξαν άλλους ρόλους είχαν πάντοτε πολλούς κυρίους πάντοτε καλοπληρωτές, ποτέ όμως κάποιον που δεν είχε ούτε ρούχο να φορέσει και το κυριότερο ήταν εσταυρωμένος.
Για τούτο ο κόσμος έχει στο μυαλό και τη καρδιά του τους ιερείς  και στο φτύσιμο το παπαδαριό.


ΚΟΙΝΩΝΙΑ
127.
Στατιστικά στοιχεία του Ελληνισμού.
Οι Έλληνες σε όλο το κόσμο είναι περίπου πενήντα εκατομμύρια.
Στην Ελλάδα είναι μόνο δέκα.
Υπάρχουν Έλληνες σε κάθε χώρα του κόσμου.
Η Ελλάδα είναι απλά ένα πανέμορφο τοπίο με τόσο όμορφο κόσμο που τον εκμεταλλεύονται διάφορες δυνάμεις και που επιχειρούν παντοιοτρόπως  να τον αφήσουν αν είναι δυνατό χωρίς πατρίδα.

128.
Το καλύτερο που μπορεί κανείς να πει για την αστική τάξη στη Ελλάδα είναι πως τώρα πια είναι ανύπαρκτη ευτυχώς.
Έτσι έχουν ξεχωρίσει μόνοι τους οι αθώοι από τους ενόχους, τα θύματα από τους θύτες.
Πράγμα που ήταν εξαιρετικά δύσκολο στην Ελληνική κοινωνία ανέκαθεν που ο πλούσιος με το φτωχό απείχαν ελάχιστα.

129.
Οι 'Ελληνες ευγενείς είναι στην ουσία όπως πάντοτε οι άριστοι, νοικοκυραίοι από καλή οικογένεια και εστία: με μόρφωση, ήθος, δράση και εξαιρετική  παράδοση δηλαδή συνέχεια σε βάθος χρόνου και μονιμότητα σε τόπο.
Συνήθως στρατιωτικοί, επιστήμονες, δάσκαλοι, καλλιτέχνες, έμποροι, ναυτικοί.
Γλυτώσαμε από τους "Ευγενείς" που δεν γνωρίσαμε και χαρήκαμε τους ευγενείς που γνωρίζουμε.

130.
Η δεινοπάθειες δεν επέτρεψαν ούτε βιομηχανικές επαναστάσεις ούτε ανάπτυξη κοινωνικών τάξεων.
Ευτυχώς πηδήξαμε τα επώδυνα στάδια της απόλυτης αποκτήνωσης, της βεβήλωσης του περιβάλλοντος τεχνητού και φυσικού.
Ευτυχώς δεν γνωρίσαμε σοβαρή μόλυνση του περιβάλλοντος αλλά και ταξική διαφοροποίηση στη κοινωνία μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα, η αστική τάξη υπήρξε απολύτως αδιευκρίνιστη σαν ανύπαρκτη.
Μάθαμε λοιπόν ότι όλοι μπορούν να φτάσουν στη κορυφή κι αυτό μας άρεσε πολύ.
Μετά βέβαια διαπιστώναμε ότι η κορυφή ήταν πιασμένη από τους Εφιάλτες της κρυφής αστικής τάξης.

131.
Οι αστικοποιημένοι άνθρωποι υπήρξαν λυπηρό φαινόμενο επειδή αποκόπηκαν από την ύπαιθρο και τη παραδοσιακή σύνδεση τους με τη φύση κι έτσι έχασαν τον αυθεντικό τρόπο ζωής των ελλήνων.
Ευτυχώς τελευταία λόγω συγκυριών αυτό ξανά αλλάζει κι έτσι οι αστικοποιημένοι μαλθακοί και μορφωμένοι θα γίνουν μορφωμένοι αγρότες, ψαράδες, παραγωγοί, και θα διαχυθεί η μόρφωση εκεί που ήταν άγνωστη.

132.
Ο αστικοποιημένος άνθρωπος ζει εγκλωβισμένος σε ένα τεχνητό περιβάλλον.
Δεν μπορεί  να χρησιμοποιήσει τη παραδοσιακή γλώσσα έκφρασης.
Έτσι δεν ξέρει πως να χαρεί, να γλεντήσει, να κλάψει, να εκφραστεί.
Χρησιμοποιεί έτσι ξένα πρότυπα έκφρασης που τα προσαρμόζει.
Αλλοιώνεται ο τρόπος έκφρασης, ο αστικοποιημένος άνθρωπος μένει κενός έκφρασης και ευάλωτος στη διάβρωση και την αδιαφορία ή δημιουργεί νέα ενδιαφέροντα πρότυπα σύγχρονα που εκφράζουν και αυτόν και άλλους.

133.
Ο τρόπος που αντιμετωπίζει το θάνατο η Ελληνική κοινωνία είναι πάντοτε χαρακτηριστικός.
Στα ίσια σαν κακό κλητήρα.
Η ζωή είναι γλυκιά κι ο χάροντας κακός μαντατοφόρος.

134.
Ακόμη και αντιαισθητικά ακαλαίσθητα φαινόμενα δείχνουν τη σχέση του Έλληνα με το κόσμο.
Ακόμη και στο θάνατο οι Έλληνες θέλουν να είναι άρχοντες έστω και με πολυέλαιους σε νεκροφόρες.

Η ΞΕΝΙΤΙΑ
135.
Οι Έλληνες ξενιτεύονται ή προσπαθούν να αλλάξουν τη χώρα τους.

136.
Η Ελλάδα έχει περισσότερους μετανάστες και πρόσφυγες από κατοίκους.
Το παράδοξο είναι πως αυτό γίνεται και εντός και εκτός αυτής.

137.
Οι Έλληνες πάντα θα γυρεύουν  τη πατρίδα τους σε άλλες χώρες και σε άλλες χώρες τη πατρίδα τους.

ΤΟ ΣΟΪ
        138.
Οι άλλοι λαοί έχουν συγγενείς.
Ο Έλληνας έχει Οικογένεια και Σόι. Η ελληνική οικογένεια είναι σφιχτοδεμένη αλλιώς δεν αντέχει, το ίδιο και το σόι.

       139.
Οι άλλοι λαοί έχουν σχέσεις με τους συγγενείς και την οικογένεια αλλά και αυτοτέλεια.
Ο Έλληνας όχι: είναι ένα με την οικογένεια και χωρίς συγγενείς νιώθει εκτεθειμένος και μάλλον είναι.

140.
Ο Έλληνας έχει το σόι έχει και τη παρέα.
Όταν δεν έχει καλό σόι  ή δεν έχει σόι αποκτάει μεγάλη παρέα.
"Τους συγγενείς δεν τους διαλέγεις τους φίλους ναι".

141
Η παρέα μοιάζει με το σόι είναι μόνιμη: για μια ζωή, απαιτητική: όλοι για έναν κι ένας για όλους, και τόσο κολλητή που γίνεται μέχρι και ενοχλητική: Θα σε βοηθήσει θες δεν θες. Έχει τις ιδιότητες που έχει το καλό σόι.

142.
Όσο το σόι και η παρέα είναι αυθεντικά και θετικά και σωστά λειτουργούν προς τη σωστή κατεύθυνση αλληλεγγύης και δεσίματος.
Μα ακόμη και τυπικά λειτουργούν με θετικό πρόσημο.





ΕΡΩΤΑΣ
143.

Η σεξουαλική ζωή του έλληνα  κινείται στα πλαίσια του συντηρητικού και του προωθημένου ταυτόχρονα.
Η απόσταση μεταξύ τους είναι μεγάλη όπως απέχουν και τα πρόσωπα που βιώνουν το ένα ή το άλλο μπορεί και τα δύο ταυτόχρονα:
Από δω η γυναίκα μου κι από κει το αίσθημα μου...

144.
Η σεξουαλική ζωή της Ελληνίδας κινείται κι αυτό σε δύο επίπεδα το πραγματικό και το επιθυμητό η απόσταση συνήθως είναι κοντά στο μηδέν.
Επειδή η Ελληνίδα παίρνει αυτό που θέλει έτσι κι αλλιώς.
Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια...

145.
Η σεξουαλική δραστηριότητα και  η εκμετάλλευση της από τη γυναίκα: για κάθε είδους εκμετάλλευση της δύναμης επιρροής του είναι παροιμιώδης η αντίστοιχη με εφοπλιστικού γραφείου δραστηριότητα:
''τρίχα από ... σέρνει καράβι''.
επομένως όλες μαζί τον στόλο ολόκληρο..
Δεν ξέρουν μόνο οι Έλληνες από καράβια ξέρουν και οι Ελληνίδες!

146.
Η γυναίκες εκμεταλλεύονται τους άντρες έτσι και οι άντρες εξαπατούν τις γυναίκες. Οπότε οι γυναίκες εξαπατούν τους άντρες για να μην τις εξαπατούν εκείνοι, οπότε κι εκείνοι τις εκμεταλλεύονται. Έτσι μένουν όλοι ευχαριστημένοι σαν σε φαρσοκωμωδία:
''Μύλος χάρβαλος η υπόθεση''



147.
Το τελευταίο λόγο τον έχει ο πατέρας, όλους τους άλλους η μητέρα ώστε να σιγουρευτεί πως θα συμφωνήσει κι ο πατέρας.
Στην ουσία δηλαδή το πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η μητέρα.
Εκεί το εξουθενωτικό κίνητρο γνωστό σαν  μητρικό ένστικτο δημιουργεί την απόλυτη αυτοθυσία, σε αυτό συμπαρασύρεται και το πατρικό ένστικτο, και δημιουργούνται μέσω της στοργής συχνά σχέσεις εξάρτησης .
Σε άλλα μέρη του κόσμου οι γονείς διώχνουν τα παιδιά προκειμένου να αυτονομηθούν.
Εδώ από την απόλυτη στοργή όχι δεν τα διώχνουν αλλά τα κρατάνε περισσότερο από οπουδήποτε.
Βέβαια αυτό είναι φυσικό χαρακτηριστικό όλων των νοημόνων ζώων.
Η υπερβολή αυτή έχει τη θετική πλευρά της.
Η οικογένεια ως λιμάνι προστασίας αρχικά αλλά και ως έννοια ασφάλειας στο τέλος.

148.
Ο Έλληνας και η Ελληνίδα πρέπει να παλέψει για να ανεξαρτητοποιηθεί   από την οικογένεια.

Αυτή η πάλη με τον εαυτό του πρώτα και μετά με τους άλλους κάνει συνειδητή την ελευθερία κι όχι αυτόματη.
Επαληθεύεται κι εδώ το "θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.''


ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ


149.

Ελλάς σημαίνει πέτρα του φωτός[Ελ+λας]
Ισχύει κυριολεκτικά και μεταφορικά.

150.
Ο τόπος όπου ζούμε οι Έλληνες είναι τόσο όμορφος τόσο ποικίλος τόσο διαφορετικός σε κάθε γωνιά του, προικισμένος με μέτρο, με αρμονία, με κάλλος φυσικό σε κάθε επίπεδο, φυτικό, ζωικό, τοπίου, πλούσιο υπέδαφος, γόνιμο έδαφος, θάλασσα. βιοποικιλότητα όση όλη η υπόλοιπη Ευρώπη μαζί. Στρατηγικό σημείο από κάθε άποψη.
Νερά, ποτάμια, κλίμα. Κατάλογος προσόντων ατελείωτος.
Το κέρας της Αμάλθειας μικρό και θαυματουργό.

151.
Ο τόπος αυτός αποτελεί δώρο θεού. Οι άνθρωποι που εγκλιματίστηκαν εδώ καθίστανται υπεύθυνοι της τεράστιας αυτής κληρονομιάς.
Πολλές φορές ασχημονούν βεβηλώνοντας τον αλλά κατά βάθος έχουν και οι πλέον αδιάφοροι συναίσθηση του θαύματος όπου ζουν.

152.
Το υπέροχο σκηνικό γίνεται μάρτυρας υπέροχου δράματος, από τη μια της χαράς της ζωής των κατοίκων του κι από την άλλη τα εμπόδια που δεν τελειώνουν ποτέ. Ο μύθος του Σίσυφου.
Κανένας λαός δεν είναι τόσο δεμένος πολιτιστικά με τη αγάπη για κάθε είδους ζωή και με την ίδια τη χαρά της ζωής και ταυτόχρονα τόση σοβαρότητα αυστηρότητα.
Ο μύθος του Σύσσιφου στη πράξη.
Το υπέροχο τοπίο γεννά μόνο του μια ευθύνη για τη χαρά της ζωής, θες δεν θες εδώ θα χαρείς με τον ήλιο τη θάλασσα τη φύση τους ανθρώπους τα ζώα τα φυτά. Δεν δικαιούσαι να μην υμνήσεις τα θεία να μην νοιώσεις τη χαρά τη ζωής να μην την αναδείξεις να μη την προφυλάξεις.
Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει γι' αυτόν ακριβώς το λόγο.
Όσο κι αν προσπαθούν μερικοί ντόπιοι και ξένοι.
Όσο υπάρχει ήλιος θάλασσα και πέτρες η Ελλάδα θα είναι εδώ.
153.
Ο Ελληνικός χώρος αξιοθέατος μα περισσότερο αξιοβίωτος, σκηνικό υπέροχης ζωής, συλλογή εκλεκτών στιγμών.

154.
Ο χώρος και της φύσης και των ανθρώπων γίνεται σκηνικό μεγαλόπρεπων έργων και πράξεων άξιων ανθρώπων αντάξιων τέτοιων δώρων.

155.
Όπου κι αν ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει με την απουσία της πάντοτε ο νόστος της επιστροφής με γυροφέρνει δεν με αφήνει να ξεχάσω με στοιχειώνει.

156.
Οι Έλληνες της διασποράς δύστυχοι σαν τον Οδυσσέα, τρέχουν μακριά από την αγκαλιά της μητέρας γης πάντα επιστρέφοντας.

157.
Ο Οδυσσέας έστω κι αργά καταφέρνει να γυρίσει στην πατρίδα του ξεπαστρεύοντας τους μνηστήρες.
Εκείνους η ξένη χώρα τους κρατάει μακριά μαζί με τους μνηστήρες της.
Κάποιοι ενδίδουν στον νόστο και τότε βρίσκουν μνηστήρες κι εδώ.
Ότι αξίζει το διεκδικούν πολλοί και άξιοι ενίοτε.


158.
Οι ξένοι επισκέπτες νοιώθουν την εξάρτηση αυτή τον νόστο κι έρχονται και ξανάρχονται και γίνονται Έλληνες στο τέλος.


ΔΙΑΝΟΗΣΗ
159.
Διανοούμενοι στην Ελλάδα είναι άπαντες. Όλοι θέλουν να ακουστούν και θέλουν να ξεχωρίσουν να αφήσουν τη σφραγίδα τους.

160.
Η λέξη διανοούμενος φαντάζει κωμική στην Ελλάδα αφού δεν νοείται άνθρωπος μη διανοούμενος. Τότε δεν είναι άνθρωπος είναι ζώο.
Όλοι οι άνθρωποι εδώ μιλάνε για όλα τα θέματα και μάλιστα σαν γνώστες. Είσαι ειδικός λες; απόδειξε το πες μου κάτι που δεν ξέρω.
Δεν υπάρχουν αυθεντίες εδώ. Καλώς ή κακώς ότι λες κρίνεται ενίοτε επιπόλαια ή από ημιμαθείς όμως πάντα θα έχεις κριτές και ανακριτές.
Δεν είσαι ότι δηλώσεις αν δεν το αποδείξεις.
Εμπεριέχει μια μορφή βίας όλο αυτό το σκηνικό , αλλά είναι οι οδύνες ενός ιδιαίτερα δύσκολου τοκετού: της μεγαλοφυΐας των Ελλήνων, του
ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ, ΕΡΕΥΝΑ!
είτε πιστεύεις κάτι είτε όχι παρόλα αυτά να το ερευνάς.
Είναι η πίστη που δίδαξαν οι φιλόσοφοι αλλά και ο σοφός εσταυρωμένος.

161.
Στους έλληνες δεν ταιριάζει η παθητική συμμετοχή στη πνευματική εκδήλωση. Πολιτισμικά έχουν μάθει να συμμετέχουν στη δράση ακόμη και ως κοινό.
Οι εκδηλώσεις όπως εκθέσεις ζωγραφικής γλυπτικής εικαστικά γενικώς ή οι συναυλίες κλασικής μουσικής ή οι διαλέξεις σπάνια βρίσκουν κοινό άνω του γνωστού κοινού των στιγματισμένων ως κουλτουριάρηδες-οι άνθρωποι που δηλώνουν διανοούμενοι-.
Η σημερινή μουσική χορεύεται από έναν ή το πολύ δύο, και κατά κανόνα ακούγεται μοναχικά, στην ελληνική παράδοση αυτό ήταν η εξαίρεση η μουσική κι ο χορός ήταν συμμετοχική υπόθεση.
Οι ρυθμοί τώρα είναι καταρχήν ακουστικοί και μετά χορευτικοί κι εδώ γινόταν αντίστροφα, μόνο στις κηδείες κι στις τελετές δεν χόρευαν . Έλεγαν πάμε στο χορό;
Την τέχνη την είχαν συνδέσει είτε με μυστήρια και ήταν μέρος της θρησκευτικής τους ζωής είτε της καθημερινής τους ζωής δεν υπήρχε τέχνη για τη τέχνη υπήρχε πάντα σημείο αναφοράς στη ζωή.
Οι πίνακες τους ήταν τα αγγεία της καθημερινής χρήσης, τα υφαντά τα κοσμήματα, τα υπόλοιπα  αρχιτεκτονικά γλυπτικά αγάλματα και μωσαϊκά και ζωγραφικά έργα ήταν μέρος των ιερών και δημόσιων χώρων.
Ο χορός ήταν  μέρος εκδηλώσεων εορτών γάμων και λοιπών ευκαιριών αλλά και μυστηρίων και τελετών. Όπως και σήμερα.
Έτσι από άποψης κουλτούρας ακόμη και τα θεάματα απαιτούσαν συμμετοχή, το θέατρο ήταν το πανεπιστήμιο του λαού η ύψιστη διδαχή του μύθου, έλεγαν: ο Αισχύλος απόψε θα διδάξει Πέρσες.
Σήμερα σχεδόν όλες οι μορφές τέχνης είναι απολύτως παθητικές: βλέπεις και ακούς τηλεόραση, ραδιόφωνο, βιβλίο, περιοδικό, κινηματογράφο, θεατρική παράσταση, συναυλία, διάλεξη ακόμη και τα παιχνίδια των παιδιών γίνονται μοναχική υπόθεση.
Διατηρείται λοιπόν μια μικρή αντίσταση ακόμη στην παθητική συμμετοχή και καλώς.
Παρατηρώ ότι τελευταία τα ουζερί και τα ταβερνάκια με ζωντανή μουσική αγκαλιάστηκαν από τους νέους που εφάρμοζαν φαντάζομαι ασυνείδητα την αρχαία λογική της διασκέδασης: φαγητό, ποτό, παρέα, κουβέντα, μουσική, χορός.


162.
Στην Ελλάδα ο ιδανικός διανοούμενος θεωρείται αυτός που μιλάει με το παράδειγμα του. Εξάλλου τους διανοούμενους στην Ελλάδα τους βρίσκεις παντού.
Πιο εύκολα βρίσκεις στην εξοχή ένα διανοούμενο ξωμάχο παρά στις αίθουσες των κουλτουριάρηδων βερμπαλιστών.
Για τούτο δεν χαίρουν και κανενός σεβασμού όσοι δηλώνουν διανοούμενοι και καλλιτέχνες.
Πιο εύκολα λένε το μάστορα τάδε καλλιτέχνη, όπως έλεγαν και στην αρχαία εποχή του γλύπτες μαστόρους και τους καλούς γλύπτες καλλιτέχνες και τους αρχιτέκτονες πρωτομάστορες και μιλάμε για Φειδία και Καλλικράτη.
Για τούτο η λέξη καλλιτέχνης όταν αποδίδεται σε κάποιον είναι είτε εξαιρετική τιμή είτε απόλυτος εξευτελισμός κοροϊδία .

163.
Η Ελλάδα είναι ο μόνος τόπος που οι συγγραφείς πληρώνουν το τύπωμα των έργων τους και μετά το μοιράζουν δωρεάν.
Χίλιες φορές καλύτερη η ποίηση που μοιράζεται δωρεάν από περίσσευμα ψυχής παρά η γλοιώδης ωμή εμπορικότητα της πόρνης τέχνης των προοδευμένων υποτίθεται.
Οι θεραπαινίδες της πόρνης τέχνης αποδεικνύονται προαγωγοί και χρηματιστές.
Πολύ χαίρομαι που ζω στη χώρα των ποιητών που μοιράζουν αφιλοκερδώς τη τέχνη τους.

164.
Στις κριτικές επιτροπές όπως παντού καταλήγουν οι έχοντες όχι τέχνη όχι γνώση αλλά χρήμα και μέσον για να ευνοήσουν το χρήμα για τούτο στην Ελλάδα είναι συνήθως κατάπτυστη έννοια η κριτική γενικά και ειδικά η επαγγελματική κριτική.
Μόνο αν ο άνθρωπος αποδειχθεί κάτοχος ακούγεται για τη γνώση ή την τέχνη του και γενικά για τη σοφία του .Αυτό μπορεί να γίνει για τον πρώτο τυχόντα που θα επιδείξει αυτά τα προσόντα παρά τον πολυπτυχιούχο τάδε που δε μπορεί να δέσει τα κορδόνια του.
Γενικά δεν συμβάλει το τι ή το πώς το λέει κανείς τόσο όσο το τι ή πως  και γιατί το κάνει.
Δύσκολος κόσμος οι Έλληνες αφού έχουν μάθει να επιπλέουν στις ακαθαρσίες γνωρίζουν και πως να προφυλάγονται από αυτές.

165.
Κάλλιο κούλης στη Κίνα παρά διανοούμενος στην Ελλάδα λιγότερους ανταγωνιστές θα βρεις.

166.
Αν οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι είναι οι πιο ευτυχείς άνθρωποι λόγω της απεξάρτησης τους από τα υλικά εγκόσμια αγαθά τότε δεν υπάρχει ευτυχέστερος από τον Έλληνα καλλιτέχνη και διανοούμενο.
Αν όμως είναι ψευτοκαλλιτέχνης ή ψευτοδιανοούμενος τότε γίνεται ο δυστυχέστερος και καλώς.

167.
Ας είναι ότι θέλει η ψυχή του Έλληνα ένα να μη γίνει φτηνή και χυδαία.
''Ας φυλαχτούμε από τη φθήνια και τον εκχυδαϊσμό των αισθημάτων!''

168.
Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος για αυτό χρειάζεται η αντίσταση στη φθήνια των αισθημάτων.

169.
Η Ελληνική φιλοπρωτία και χαρακτήρας η διαχρονική αβεβαιότητα και η απεξάρτηση από τη ποσοτικοποίηση που επιβάλλει τόπος ιστορία άνθρωποι είναι ιδανικοί σύμμαχοι στη δημιουργική διάκριση.
Το δύσκολο περιβάλλον βγάζει αυξημένες δυνατότητες.
Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ εύκολο περιβάλλον μάλλον το δυσκολότερο δυνατό.

170.
Το όνειρο του Καραγκιόζη διδακτικό, ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται κι όχι μεγαλείο ψυχής.
Καλύτερα έτσι όμως παρά να είσαι χορτάτος και να ονειρεύεσαι μεγαλείο ψυχής.
Βλέπετε είναι πιο εύκολο να βρεις το ψωμί παρά το μεγαλείο ψυχής.

171.
Η αγωνιστική διάθεση του βίου δεν μπορεί να υπάρχει αν διασφαλιστεί η ασφάλεια: της σιγουριά, της υποστήριξης, της κάλυψης των βιοτικών αγαθών, τότε ο εύκολος θρίαμβος της ελευθερίας στα βιοτικά δε θα δείξει τους καρπούς του θα κάνει τους ανθρώπους μαλθακούς ψυχικά.
Οι όροι καλοταϊσμένος επαναστάτης είναι αντικρουόμενες.
Όπως και οι όροι πειναλέος καλλιτέχνης. Τότε ο άνθρωπος εκπορνεύεται για να επιβιώσει.
Λεπτή η ισορροπία ανάμεσα στα δύο επαναστάτης καλλιτέχνης. Για τούτο σπανίως θα δούμε στην Ελλάδα και το κόσμο τις δύο ιδιότητες να συνυπάρχουν.



172.
Ιερή μεγάλη τρέλα η άϋλη  κοσμικότητα.
Πως χωράνε και τα δύο;
Πως συνυπάρχει ο επαναστάτης με τον καλλιτέχνη.
Πως συνυπάρχει ο Χριστιανός με τον Έλληνα κι ο Έλληνας με το Χριστιανό;
Αυτή η ιερή τρέλα που διακατέχει το Ελληνορθόδοξο υπόβαθρο πολιτισμού  τη συνεργασία του αρμονικού του ισορροπημένου του ανθρώπινου φιλόσοφου στρατιώτη, του ήθους και του πνεύματος
με τον ακραίο απόκοσμο ασκητή: της αγάπης, της πίστεως, της ελπίδας, της εξαΰλωσης, της ολιγάρκειας, του απέριττου και ουσιαστικού που επιτυγχάνεται δια της χάρης μόνο.
Αποτελεί το θαύμα του Ελληνοορθόδοξου τρόπου.
Είναι οι δυο πλευρές του αυτού νομίσματος.
173.
Οι Έλληνες αγαπούν τον αγώνα για τη διάκριση πιο πολύ από την ίδια τη διάκριση.
Θυμηθείτε τη δόξα των ολυμπιονικών από τον ''ιερό κότινο'' το στεφάνι από κλαδί της ιερής ελιάς της Αθηνάς.

174.
Όλοι ζητάμε την ευτυχία. Ωστόσο αν ποτέ οι άνθρωποι συμφιλιωθούν με την απέριττη ζωή του αγωνιστή και δεχτούν την αρετή της φιλοπρωτίας για την αρετή, για τη δόξα, για την αγάπη, τότε το Ελληνορθόδοξο πνεύμα αδελφοσύνης θα επικρατήσει.

175.
Επτακόσιες χιλιάδες χρόνια διαπιστωμένα οι Έλληνες λατρεύουν τη ζωή κι εμείς μαθαίνουμε μόνο τις τρεις τελευταίες χιλιάδες .
Από τον Όμηρο ως τον Ελύτη δεν είναι κακή περίοδος, απλά η μόνη που ξέρουμε.
''Ζώειν και οράν φαός ηλίοιο"
Να ζει κανείς και να βλέπει το φως του ήλιου!

176.
Και  με το θάνατο, τι θα γίνει με το θάνατο;
Νάρκωση και λήθη είναι ο θάνατος πριν το σωματικό θάνατο.
Ο συμβιβασμός και η συμφιλίωση ή η άγνοια της πραγματικότητας θετική κι αρνητικής.
Όσο για την αρνητική πλευρά μας τη ζούμε τη νοιώθουμε και γευόμαστε τους καρπούς της αλλά μας τη τρίβουν στη μούρη και ξένοι και δικοί μας.
Μα καλά μόνο αυτή υπάρχει; Δεν υπάρχει και η άλλη πλευρά;
Εκείνη θα πρέπει να τους τη τρίβουμε εμείς στη μούρη και να τους τη ξύνει καλά σα γυαλόχαρτο για να μανιώνουν και να γίνονται πιο αυστηροί και πιο αιχμηροί να μας κρατούν ξάγρυπνους.

Αυτός είναι ο στόχος του παρόντος.
Δεν πεθαίνει κανείς πριν το θάνατο μόνο αδιαφορώντας για την κακή αλήθεια αλλά εξίσου ίσως και παραπάνω αν δε γνωρίζει τη καλή αλήθεια.
Αυτή όλοι τη θεωρούν αυτονόητη, και για τούτο στρέφουν τη κριτική τους μόνο στα αρνητικά, ποτέ δεν επαινούν το καλό, ποτέ δεν το ψάχνουν, ποτέ δεν το αναδεικνύουν, ποτέ δεν το αναλύουν.
Είναι θέμα που δεν ενδιαφέρει υποτίθεται.
Είναι θέμα άνευρο και βαρετό.
Κι όμως με μια σταγόνα μέλι πιάνεις πιο πολλές μέλισσες από ότι με ένα ασκί χολή.

Με τον έπαινο μαθαίνουν οι άνθρωποι με τον αληθινό, καλό λόγο που τόσο σπανίζει και τόσο σπουδαίο ρόλο παίζει.
Όχι κολακείες αυτές αντηχούν κούφιες και παράφωνες αυτές δεν είναι αλήθεια αυτές διαβρώνουν και κάνουν κακό.
Μιλώ για τη θετική πλευρά του κόσμου, για την επιδίωξη τους στόχους, το σκοπό, τον τρόπο, τα νοήματα τις έννοιες, την πρόταση, ομιλώ για το παράδειγμα.


177.
Η μεταθανάτιος ζωή υπήρχε από την αρχαιότητα ονομαζόταν: ο κάτω κόσμος του Άδη.
Ο χριστιανισμός τον είπε παράδεισο και κόλαση.
Ο θάνατος κι ο χάρος πάντα ένας εχθρός του βίου, ποτέ φίλος, ένας ξένος στη καλύτερη των περιπτώσεων, κι όμως είναι ο πιο διδακτικός εχθρός, ο πιο δηκτικός ξένος.
Το μόνο σίγουρο πράγμα στη ζωή του ανθρώπου είναι ότι θα πεθάνει.

Η ζωή σαν σε επίγειο παράδεισο δεν μπορεί να ανταλλαχθεί με την υπόσχεση μέλλουσας μετά θάνατο ζωής, κάνεις δεν ανταλλάσει το τώρα με το άδηλο μέλλον ούτε τότε ούτε τώρα.
Το ίδιο ισχύει με την κατάργηση του παραδείσου, την επίγεια κόλαση.
Κάθε πράγμα στο καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο.
Όταν ο χάρος θα είναι εδώ εμείς θα έχουμε φύγει.
Αλλά όλα εδώ πληρώνονται καλά και κακά.

Αυτό που τονιζόταν και τότε και τώρα είναι πως η ζωή μοιάζει σαν την ιστορία μικρό κομμάτι  της ύπαρξης μας είναι συνειδητό και γνωστό.
Ούτε το πριν ούτε το μετά είμαστε σε θέση να ξέρουμε ή να μάθουμε.

Άρα μόνο μας καθήκον το τώρα και ο καλύτερος δυνατός χειρισμός των πραγμάτων ώστε να αποκτήσει τις βάσεις του εδώ και τώρα ο παράδεισος μας που μπορεί να συνεχίζεται στο διηνεκές.

Η χαρά της ζωής τι άλλο είναι παρά αυτός ο επίγειος παράδεισος που ο Ελληνικός πολιτισμός πρότεινε πριν το Χριστό.
Αν η αγάπη, η πίστη, η ελπίδα δεν εμπλουτίσουν τη ζωή της σοφίας και τη σοφία της ζωής τότε τι μένει;
Χριστός και Έλληνες λέγανε "μόνο καλή καρδιά μένει τίποτε άλλο".
Απλή επιδίωξη και πόσο δύσκολο να το καταφέρει κανείς.

180.
Κωμικοτραγικό να  αντέχεις στη ζωή λιγότερο από ότι την αγαπάς.
Να την αγαπάς τόσο που να μην αντέχεις άλλο να διαλύεσαι μέσα της.
Η οριακή ευτυχία να χάνεσαι σε ότι αγαπάς περισσότερο.
Να ερωτεύεσαι σαν το γέρο κάποια που δεν μπορείς να την αντέξει η υγεία σου, σαν το καλοφαγά που σκάει από την αφθονία.

181.
Η ελληνική μελαγχολία γεννιέται από το ανικανοποίητο από την υπερβολική αποδοχή της ζωής.
Ο ελληνικός έρωτας για τη ζωή γεννάει βαθιά γνώση της.
Η γνώση είναι χαρά και λύπη μαζί είναι απόλαυση και αποκάλυψη είναι έκπληξη και απογοήτευση.
Όπως όλοι οι έρωτες δίνει ζωή και παίρνει χαρά σε αντάλλαγμα.

 182
Όσοι αγάπησαν πολύ αυτό τον τόπο πέθαναν νέοι αγωνιζόμενοι, ή κατάντησαν τρελοί γιατί οι αγώνες τους δεν ευοδώνονται.

            183.
Η Ελλάδα είναι μια απαιτητική ερωμένη τα θέλει όλα ή τίποτε.
Πολλοί της γυρίζουν τη πλάτη για αυτό το λόγο, αλλά ο έρωτας τους σιγοτρώει όσο κι αν πάνε μακριά όσο κακό κι αν της κάνουν.
Γιατί ξέρουν ότι δικαίως είναι τόσο απαιτητική προσφέρει το παν σε αντάλλαγμα.

           184.
Πότε θα εμφανιστεί το πραγματικό πρόσωπο πίσω από τη λάσπη και τα στολίδια;
Τότε θα λάμψει η αλήθεια και η ζωή για όλο το κόσμο.

185.
Το πρόσωπο της Ελλάδας που μέρη τόσα φαίνονται  και μέρη είναι κρυμμένα, θα σε έκαιγε τόσο φώς.

186.
Το Ελληνικό φως. Μεγάλη ανάσα και όπλο θανατερό.
ΕΝ ΔΕ ΦΑΕΙ ΚΑΙ ΑΛΕΣΣΟΝ
Λίγοι τολμούν να κοιτάξουν.
Όλοι όσοι κοιτάξουν λάμπουν σαν το φεγγάρι ή και φωτίζουν σαν άλλοι ήλιοι.
Οι υπόλοιποι βρίσκονται ή στο όχι ή στο ίσως
από φόβο, από φθόνο ή από σκότος.

187.
Έντονες αντιθέσεις: το έντονο φώς δημιουργεί με την έλλειψη του τεράστια σκιά, σκοτάδι ολάκερο.
Αντίθετες γνώμες κι αντίρροπες και κραυγαλέες, αξιοζήλευτες.

188.
Έλληνας: τραγική και κωμική στιγμή του ανθρώπου όπως και αν έχει διδακτική και ψυχαγωγική.

189.
Μάρτυς μου ο θεός
τίποτε πάνω από αυτή τη πατρίδα και το φώς της δεν αγάπησα περισσότερο.

.                                ΕΠΙΛΟΓΟΣ                               .

190.
Φυσικά έγραψε ο ένας Νίκος για τη δυστυχία του να είσαι έλληνας και ο άλλος Νίκος για την ευτυχία του να είσαι Έλληνας.
191.
Γιατί υπάρχει αυτή η δυστυχία, εχθρός του καλού το καλύτερο.

192.
Να όμως που γράφοντας για τη δυστυχία έγραψε και για την ευτυχία: του να μην είσαι Έλληνας!.
193.
Δεν έγραψε όμως για την δυστυχία του να μην είσαι Έλληνας.
Πολύ περισσότερο δεν έγραψε για την:
ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ.

























.                                            ΕΠΙΜΕΤΡΟ                                          .      
Τι είναι αυτό που επιβάλλεται να ξέρει  ο Έλληνας χριστιανός ορθόδοξος;
Αυτό που αποτελεί χρέος επιτακτικό να το γνωρίζει καλά είναι μαζεμένο σε μερικές γραμμές
 Παραγγέλματα και Μακαρισμοί

Οι μακαρισμοί από τον Ιησού το Ναζωραίο το Χριστό  από την επί του όρους ομιλία του στη Καινή Διαθήκη.
Τα Δελφικά παραγγέλματα από τους επτά Έλληνες σοφούς της αρχαιότητας όπως διασώθηκαν σε επιγραφές στο μαντείο των Δελφών:
Τον Θαλή τον Μιλήσιο,
τον Πιττακό τον Μυτιληναίο,
τον Βία τον Πρηνεύ,
τον Σόλωνα τον Αθηναίο,
τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο,
τον Περίανδρο τον Κορίνθιο
 τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.


Τα δελφικά παραγγέλματα είναι η αρχέγονη σοφία των Ελλήνων συμπυκνωμένη σε απλά παραγγέλματα.
Διαβάζοντας τα κανείς κατανοεί ότι ο Χριστός, τα δίδαξε όλα μαζί δια του παραδείγματος του τελειοποιώντας τα με την αγάπη.
Τα δελφικά παραγγέλματα είναι η παλαιά διαθήκη του  Έλληνα.

 Τα Δελφικά Παραγγέλματα:

1. Έπου Θεώ. - (Ακολούθα/ Τίμα τον Θεό )
2. Νόμω πείθου. - (Να πειθαρχείς στον νόμο )
3. Θεούς σέβου. - (Σεβασμός στους Θεούς )
4. Γονείς σέβου. - (Σεβασμός στους γονείς/ Τίμα τους γονείς)
5. Ηττώ υπέρ δικαίου. - ( Να μοχθείς για το δίκαιο )
6. Γνώθι μαθών - (εκ πείρας γνώριζε).
7. Ακούσας νόει - (Κατανόησε αφού πρώτα ακούσεις).
8. Σαυτόν ίσχε - ( γνώρισε τον εαυτό σου).
9. Φρόνει θνητά.- (Να σκέφτεσαι σαν θνητός)
10. Εστίαν τίμα. - ( Να τιμάς το σπίτι σου)
11. Άρχε σεαυτού. - ( Να κυριαρχείς στον εαυτό σου)
12. Φίλοις βοήθει. - (Να βοηθάς τους φίλους σου)
13. Θύμου κράτει. -(Να συγκρατείς το θυμό σου)
14. Φρόνησιν άσκει. - (Να καλλιεργείς το φρόνημά σου)
15. Πρόνοιαν τίμα.- (Να εκτιμάς την βοήθεια)
16. Όρκω μη χρω - (Να μην ορκίζεσαι)
17. Φιλίαν αγάπα. - (Να τιμάς/αγαπάς τις φιλίες)
18. Παιδείας αντέχου. - (Να προσηλώνεσαι στην παιδεία)
19. Δόξαν δίωκε. - (Να αναζητάς την δόξα)
20. Σοφίαν ζήτει. - (Να αναζητάς την σοφία)
21. Καλόν ευ λέγε - (Να λες την αλήθεια).
22. Ψέγε μηδένα. - (Να μην κατηγορείς/συκοφαντείς κανέναν και τίποτα)
23. Επαίνει Αρετήν. -(Να επαινείς την Αρετή)
24. Πράττε δίκαια. - (Να πράττεις δίκαια και σωστά)
25. Φίλοις ευνόει. - (Εύνοια στους φίλους)
26. Εχθρούς αμύνου. - (Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς)
27. Ευγένειαν άσκει. - (Να είσαι ευγενής)
28. Κακίας απέχου. - (Να απέχεις από την κακία)
29. Κοινός γίνου.- (Να είσαι κοινωνικός)
30. Ίδια φύλαττε.- (Να προστατεύεις τα δικά σου)
31. Αλλοτρίων απέχου. -(Να απέχεις από τις κακίες)
32. Εύφημος ίσθι - (Να έχεις/διατηρείς καλή φήμη).
33. Άκουε πάντα. - (Να ακούς τα πάντα/όλες τις πλευρές)
34. Φίλω χαρίζου.- (Να είσαι πάντα διαθέσιμος στους φίλους)
35. Χρόνου φείδου. - (Να μην σπαταλάς τον χρόνο σου)
36. Όρα το μέλλον.- (Να σκέφτεσαι το μέλλον σου)
37. Ύβριν μίσει. - (Να μισείς την ύβρη)
38. Ικέτας αίδου - ( Να σέβεσαι όσους ικετεύουν)
39. Υιούς παίδευε. - (Να εκπαιδεύεις τους γιούς σου)
40. Έχων χαρίζου. - (Να χαρίζεις ότι έχεις)
41. Δόλου φόβου. - (Να φοβάσαι τον δόλο)
42. Ευλόγει πάντας. - (Να λες καλά λόγια/χαρακτηρισμούς για όλους)
43. Φιλόσοφος γίνου. - (Να γίνεις φιλόσοφος)
44. Όσια κρίνε. - (Να κρίνεις δίκαια)
45. Γνούς πράττε. - (Να πράττεις με επίγνωση)
46. Φόνου απέχου. - ( Να μην διαπράττεις φόνο)
47. Εύχου δυνατά - (Να εύχεσαι αληθινά)
48. Σοφοίς χρώ - (Να συναναστρέφεσαι με σοφούς)
49. Ήθος δοκίμαζε - (Να επιδοκιμάζεις/επικροτείς το ήθος)
50. Λαβών απόδος.- ( Όταν παίρνεις να δίνεις)
51. Υφορώ μηδένα - (Να μην είσαι καχύποπτος).
52. Τέχνη χρώ - (Να ασκείς την τέχνη).
53. Ό μέλλεις δός.- (Να προσφέρεις βοήθεια σε όσους χρειάζονται)
54. Ευεργεσίας τίμα. - (Να τιμάς τους ευεργέτες)
55. Φθόνει μηδενί. - ( Να μην ζηλεύεις κανένα και τίποτα )
56. Φυλακήν πρόσεχε.- (Να μην παρανομείς)
57. Ομοίοις χρώ- ( Να δίνεις στους όμοιούς σου).
58. Διαβόλήν μίσει. - (Να μισείς να διαβάλλεσαι)
59. Δικαίως κτώ. - (Να αποκτάς δίκαια χωρίς κλοπές)
60. Αγαθούς τίμα. - (Να τιμάς τους αγαθούς)
61. Κριτήν γνώθι.- (Να δέχεσαι κριτική)
62. Γάμους κράτει.- (Να σέβεσαι τον γάμο σου)
63. Τύχην νόμιζε.- (Να περιμένεις το τυχαίο)
64. Εγγύην φεύγε.- (Να αποφεύγεις να δίνεις εγγυήσεις)
65. Πάσι διαλέγου.- (Να μιλάς με όλους)
66. Ελπίδα αίνει. - (Να δοξάζεις την ελπίδα)
67. Δαπανών άρχου.- (Να μην είσαι σπάταλος)
68. Κτώμενος ήδου.- (Να ευχαριστιέσαι όταν αποκτάς με δίκαιο τρόπο)
69. Αισχύνην σέβου. - (Να σέβεσαι την ντροπή)
70. Χάριν εκτέλει.- (Να κάνεις χάρες)
71. Ευτυχίαν εύχου. - (Να εύχεσαι για ευτυχία)
72. Τύχην στέργε. - (Να συμφωνείς με την τύχη σου)
73. Ακούων όρα.- (Όταν ακούς να βλέπεις)
74. Εργάζου κτητά. - (Να κοπιάζεις για πράγματα που αξίζουν)
75. Έριν μίσει. - (Να μισείς τους καυγάδες)
76. Όνειδος έχθαιρε. - (Να μισείς τον χλευασμό)
77. Γλωσσαν ίσχε - (Να συγκρατείς την γλώσσα σου)
78. Ύβριν αμύνου. - (Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη)
79. Κρίνε δίκαια. - (Να κρίνεις δίκαια)
80. Χρώ χρήμασι.- ( Να χρησιμοποιείς τα χρήματα με σύνεση)
81. Αδωροδόκητος δοκίμαζε.- (Να αποφεύγεις την δωροδοκία)
82. Αιτιώ παρόντα.- (Να αιτιολογείς όσα συμβαίνουν)
83. Λέγε ειδώς. - (Να μιλάς γνωρίζοντας)
84. Βίας μή έχου. - (Να μην ασκείς βία)
85. Αλύπως βίου.- (Να επιδιώκεις να ζεις χωρίς λύπη)
86. Ομίλει πράως.- ( Να μιλάς με ηρεμία )
87. Φιλοφρόνει πάσιν.- (Να είσαι φιλικός σε όλους)
88. Υιοίς μή καταθάρρει.- (Μην αποκαρδιώνεις τα παιδιά σου)
89. Γλώττης άρχε. - (Να ελέγχεις την γλώσσα σου)
90. Σεαυτόν ευ ποίει.- (Να ευεργετείς τον εαυτό σου)
91. Ευπροσήγορος γίνου.- (Να μιλάς με όμορφα λόγια)
92. Αποκρίνου εν καιρώ.- (Να μιλάς όταν και όποτε πρέπει)
93. Πόνει μετά δικαίου. - (Να κοπιάζεις δίκαια)
94. Πράττε αμετανοήτως.- (Να πράττεις με σιγουριά)
95. Αμαρτάνων μετανόει.- (Να μετανοείς για τα σφάλματά σου)
96. Οφθαλμού κράτει.- (Να κυριαρχείς τους οφθαλμούς σου)
97. Βολεύου χρήσιμα.- (Να σκέφτεσαι χρήσιμα)
98. Επιτέλει συντόμως.- (Να ξεπληρώνεις αμέσως)
99. Φιλίαν φύλαττε.- (Να προφυλάσσεις την φιλία)
100. Ευγνώμων γίνου.- (Να είσαι ευγνώμων)
101. Ομόνοιαν δίωκε - (Να επιδιώκεις την ομόνοια)
102. Άρρητα μη λέγε. - (να μην λες αυτά που δεν λέγονται)
103. Τό κράτουν φόβου.- (Να σέβεσαι τον ανώτερο)
104. Καιρόν προσδέχου - (Να δέχεσαι τον χρόνο).
105. Έχθρας διάλυε.- (Να διαλύεις τις έχθρες)
106. Γήρας προσδέχου - (Να δέχεσαι τα γηρατειά).
107. Επί ρώμη μή καύχω.- (Να μην καυχιέσαι για την δύναμη σου)
108. Ευφημίαν άσκει.- (Να επιδιώκεις καλή φήμη)
109. Απέχθειαν φεύγε.- (Να αποφεύγεις την απέχθεια)
110. Πλούτει δικαίως.- (Να πλουτίζεις δίκαια)
111. Δόξαν μή λείπε.- (Μην υποτιμάς την δόξα)
112. Κακίαν μίσει.- (Να μισείς την κακία)
113. Κινδύνευε φρονίμως.- (Να κινδυνεύεις με σύνεση)
114. Χρησμούς θαύμαζε.- (Να εκτιμάς τους χρησμούς/συμβουλές που σου δίνουν)
115. Ούς τρέφεις αγάπα. -(Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις)
116. Απόντι μή μάχου.- (Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών)
117. Πρεσβύτερον αίδου - (Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους)
118. Νεώτερον δίδασκε.- (Να διδάσκεις τους νεότερους)
119. Πλούτω απίστει. - (Να κρατάς απόσταση από τον πλούτο)
120. Σεαυτόν αίδου - (Να σέβεσαι τον εαυτό σου).
121. Μή άρχε υβρίζων.- (Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία)
122. Προγόνους στεφάνου.- ( Να στεφανώσεις τους προγόνους σου)
123. Επί νεκρώ μή γέλα.- (Μην περιγελάς τους νεκρούς)
124. Ατυχούντι συνάχθου.- (Να συμπάσχεις με τον δυστυχή)
125. Χαρίζου ευλαβώς.- (Να χαρίζεις με λογική και ευλάβεια)
126. Έξ ευγενών γέννα.- (Να επιδιώξεις να συγγενέψεις με καλούς ανθρώπους)
127. Επαγγέλου μηδενί.- (Να μην διατάζεις κανέναν)
128. Τύχη μή πίστευε.- (Να μην εμπιστεύεσαι την τύχη)
129. Τελεύτα άλυπος.- (Να πεθαίνεις χωρίς λύπη)
130. Μήδεν Αγαν. -( Να μην υπερβάλλεις/Τα πάντα με μέτρο)
131. Αδικίαν μισείν.- (Να μισείς την αδικία)
132. Ευσέβειαν φυλάσσειν.- (Να είσαι ευσεβής)
133. Ηδονής κρατείν.- (Να ελέγχεις τις ορμές σου)
134. Βία μηδέν πράττειν.- (Να μην ασκείς βία)
135. Τέκνα παιδεύειν.- (Να μάθεις στα παιδιά σου την ζωή)
136. Μή θρασύνου.- (Να μην είσαι θρασύς)
137. Νόμοις πείθου.- (Να είσαι νομοταγείς)
138. Μελέτει το πάν.- (Να μελετάς τα πάντα)
139. Γαμείν μέλλον καιρόν γνώθι - (Να παντρεύεσαι την κατάλληλη στιγμή)
140. Μή επί παντί λυπού.- (Μην λυπάσαι για τα πάντα)
141. Πίνων άρμοζε.- (Να ορίζεις/ελέγχεις την μέθη σου)
142. Πέρας επιτέλει μή αποδειλιών.- (Να μην διστάζεις να τελειώνεις ότι αρχίζεις)
143. Τό συμφέρον θηρώ.- (Να προσπαθείς για το καλό σου)
144. Θνήσκε υπέρ Πατρίδος.- (Να θυσιάζεσαι για την πατρίδα σου)
145. Τώ βίω μάχου.- (Να μάχεσαι σε όλη την ζωή)
146. Ευ πάσχε ώς θνητός. - (Ως θνητός να υπομένεις τα πάντα)
147. Παίς ών κόσμιος ίσθι (να είσαι), ηβών εγκρατής, μέσος δίκαιος, πρεσβύτερος εύλογος. - (Παιδί να είσαι κόσμιος, έφηβος εγκρατής, ενήλικας να είσαι δίκαιος και γέροντας να είσαι σοφός)



Η επί του όρους ομιλία του Χριστού (Ματθαίου κεφ. ε' στίχοι 1-12)
Οι μακαρισμοί

Μακάριοι είναι οι απλοί και ταπεινόφρονες, γιατί σ' αυτούς ανήκει η Βασιλεία των ουρανών.

Μακάριοι είναι εκείνοι, που πενθούν, γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν.

Μακάριοι είναι οι πράοι, γιατί αυτοί θα κληρονομήσουν τη γη.

Μακάριοι είναι εκείνοι που πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη, γιατί αυτοί θα χορτάσουν.

Μακάριοι είναι οι ελεήμονες, γιατί αυτοί θα ελεηθούν.

Μακάριοι είναι εκείνοι που έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό.

Μακάριοι είναι οι ειρηνοποιοί, γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού.

Μακάριοι είναι εκείνοι, που καταδιώκονται για χάρη της δικαιοσύνης, γιατί σ' αυτούς ανήκει η Βασιλεία των ουρανών.

Μακάριοι θα είστε, όταν θα σας βρίσουν και σας καταδιώξουν και πουν εναντίον σας κάθε κακό λόγο λέγοντας ψέματα, εξαιτίας μου.

Τότε να χαίρεστε και να αγαλλιάστε, γιατί η ανταμοιβή σας θα είναι μεγάλη στους ουρανούς. Έτσι ακριβώς κυνήγησαν τους προφήτες, που έζησαν πριν από σας.

ΕΚΘΕΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ

φτιαγμένο από την Ελλάδα

Από τις 6 Ιουνίου και για περίπου ένα μήνα στο Ελληνικό Μουσείο διοργανώνεται η θεματική έκθεση Made by Hellas αφιερωμένη στην ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά και γενικότερα στην εφευρετικότητα των Ελλήνων δημιουργών.

Στον 5ο όροφο του μουσείου, ο επισκέπτης θα συναντήσει περίπου 60 εκθέματα, από τις πλαστικές τρίκυκλες κατασκευές της δεκαετίας του 60 όπως τα Attika και Alta, το Enfield 8000 του 70, τα τζιπάκια της δεκαετίας του 80 Pony, Farma, Sherpa, Zebra και το Nissan Sunnyουσιαστικά την πιο σοβαρή προσπάθεια στη χώρα μας πάνω σε 4 τροχούς,μέχρι τα σύγχρονα πρωτότυπα του Κορρέ, τις ρέπλικες της Replicars, το παραμετρικό πλαίσιο του Δημήτρη Χατζηκακίδη και τα μονοθέσια των πολυτεχνικών σχολών που διακρίνονται στους διεθνείς αγώνες οικονομίας. Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχει ακόμα το πρωτότυπο Heliosτου Αντώνη Βολάνη, πάνω στο οποίο βασίστηκε το Renault Espace,δημιουργίες Ελλήνων που διέπρεψαν στο εξωτερικό, όπως το Mini του Άλεκ Ισιγόνη ή το σύγχρονο Audi A3, το οποίο είναι σχεδιασμένο από τον ελληνικής καταγωγής Γκάρι Τέλακ, αλλά και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από άλλες προσπάθειες που δεν κατάφεραν να σωθούν μέχρι τις μέρες μας.

 

Αναμφίβολα πρόκειται για μια έκθεση που όχι μόνο ξυπνά μνήμες, αλλά φιλοδοξεί να κινητοποιήσει το ελληνικό δαιμόνιο προκειμένου οι μέρες δημιουργικότητας να ξαναγίνουν πραγματικότητα.

Προηγούμενη 1234Επόμενη

ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»

  

 Εβδομήντα χρόνια μετά…

 Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες… Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι  σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες…

 Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου… Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να… φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ’ αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ’ το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες… για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.

 Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ’ το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ’ το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης.  Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.

 Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας…». 

 Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές;

 «Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;»

 Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει: «Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»

 Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ’ όλους Καπετάνιε! Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε. Γι’ αυτό…

 «Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά…          

     Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ        

    από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό               

 γιατί ανήκω εδώ.                                                                                        

 Σtαυρωμένη πατρίδα / μες στα μάτια σου είδα / της ανάστασης φως».        

(Τα καράβια μου καίω, Ν. Πορτοκάλογλου)

Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου  (malfasg@gmail.com)  

Πάτρα, Οκτώβριος 2010

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2012

ΚΩΣΤΑΣ ΦΑΤΟΥΡΟΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ-ΖΕΡΒΑΣ-2006

ΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ-ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΟΣ- 1966

ΛΕΥΚΩΜΑ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2012

Η ΝΕΟΛΑΙΑ
Οι συνθήκες της ζωής της νεολαίας της περιοχής μας -Κατωχώρι Βλυχό Γένι- αποτυπώνονται εύγλωττα στις φωτογραφίες του λευκώματος ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2012:''Η ΝΕΟΛΑΙΑ''.

Όλες οι ηλικίες της ζωής έχουνε τη σπουδαιότητα τους στο βιολογικό κύκλο του ανθρώπου.Όλες αποτελούν αλυσσίδα που άν κάποιος κρίκος διαρραγεί χάνεται η συνεκτικότητα της.

Η πρώτη νεανική μας ηλικία όμως είναι αυτή της οποίας τα βιώματα μας συντροφεύουν για μια ζωή.

Σ' αυτή πρέπει να προστρέξουμε τις περισσότερες φορές για να αποκωδικοποιήσουμε το γενετικό κώδικα -dna- των μετέπειτα ενηλίκων και τις λογής-λογής επιτυχίες τους στο στίβο της ζωής.

Μέσα λοιπόν από αυτό το γονιδιακό γίγνεσθαι που χάραξαν οι πρόγονοι μας για να μας συντροφέψει στο μέλλον θα κινηθούμε -αντίθετα - πηγαίνοντας προς την παιδική ηλικία και μέσα από αληθινά διηγήματα  θα δούμε, βγάζοντας ο καθένας τα συμπεράσματα του κατά πόσο σημαδεύτηκε αυτή, ώστε να δημιουργηθούν οι θετικές ή αρνητικές επιδόσεις ως προς την διαμόρφωση της νοοτροπίας και της ψυχοσύνθεσης  του μικρόκοσμου μας.

Η πρόσφατη ιστορία μας μάς δείχνει πως το περιβάλλον τεχνητό και φυσικό αλλά κυρίως το έμψυχο διαμορφώνει το τι είμαστε και πως συμπεριφερόμαστε σε κείνο το κομμάτι του εαυτού μας που δεν ελέγχουμε και αποτελεί μέρος του κοινωνικού μας ασυνείδητου.

Αυτή η διαδρομή μας βοηθάει να ελέγχουμε πόσο αυτή η πυξίδα μας δείχνει με ακρίβεια προς τη ζωή που θέλουμε και αν όχι να κάνουμε τις απαραίτητες μικροδιορθώσεις που είναι το χέρι μας.

ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΝΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ 

ΔΙΠΛΑ ΣΥΝΟΛΑ

Του Σπύρου Σκλαβενίτη -Τασούλα-
προσαρμογή επεξεργασία Νίκος Καββαδάς

ΓΙΑΟΥΖΟΣ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΚΛΑΡΙΝΙΣΤΑΣ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗΣ!

Ο Γιαούζος είναι Λευκαδίτικης καταγωγής κλαρινίστας δημοτικής μουσικής των αρχών του μεσοπολέμου, που πιστεύω ότι είναι το κορυφαίο κλαρίνο. Δείτε πως επηρέασε τους αντικαταστάτες του, τους συνεργάτες του αξεπέραστου Παπαισιδώρου ή Παπασιδέρη τους κορυφαίους Καρακώστα και Ανεστόπουλο. Αυτοί οι τρεις θεωρούνται οι τρεις υψηλότερες κορυφές του Ελληνικού δημοτικού τραγουδιού και διεθνώς από τους καλύτερους στο κόσμο σε όλα τα είδη μουσικής.

 Ο Κώστας Γκιαούζος 1884 1957 υπήρξε κατά πολλούς το καλύτερο κλαρίνο της εποχής του στην Ελλάδα.Το κανονικό του όνομα ήταν Θεοφύλακτος Μουζάκης του Γεωργίου ή Ζούνης.
Λιποτάκτης από το στρατό και κυνηγημένος από τα αποσπάσματα, έστησε καρτέρι στη περιοχή Πλάτωνα της Ράχης στη Λευκάδα, στο πηγάδι της Αναστασίας, αδερφής του Θανάση Βέργου, την οποία σκότωσε επειδή αρνήθηκε να τον ακολουθήσει στο βουνό.
Η βιογραφία του όπως την έχει διηγηθεί ο ίδιος, ξεκινάει από δω και κάτω έχοντας αλλάξει το όνομα του πατρίδα και ημερομηνία γέννησης.
Στο Μαρτίνο λοιπόν της Βοιωτίας, που εγκαταστάθηκε μαθήτευσε κι αυτός στο διάσημο Τουρκαλβανό Σουλεημάνη και γρήγορα αναδείχτηκε δεδομένου ότι είχε κάποια βάση από το Νιοχώρι όπου ήταν γνωστότατος από τη φλογέρα που έπαιζε.
Το παίξιμο του Γκιαούζου, όπως αναφέρει κι Γιάννης Μητρόπουλος στο βιβλίο του "Οι μεγάλοι του Δημοτικού Τραγουδιού" (Αθήνα , περ. Πάλκο,1996 σ. 58)ούτε το είχε κι ούτε το έχει κανείς. Χρώμα και ύφος μοναδικό και ταχύτητα τρομερή. Υπήρξε ο μοναδικός κλαριτζής που γνώριζε τις εισαγωγές όλων των κλέφτικων τραγουδιών. Από αυτόν τις έμαθαν όλοι οι νεώτεροι.
Όταν άρχισε τη δισκογραφία έγινε γνωστός σε όλο τον Ελληνισμό, κυρίως μετά τη συνεργασία του με τον Γιώργο Παπασιδέρη. Μεγάλες επιτυχίες όπως τα «καινούρια λόγια μού’ρθανε», «παπάκι πάει στη ποταμιά», «τα νιάτα»,και πολλές άλλες σφραγίστηκαν με το δικό του παίξιμο.
Ειδικά τα νιάτα σε παίξιμο δικό του και τραγουδιστή το Γιώργο Παπασιδέρη θεωρούνται από πολλούς ως το καλύτερο τσάμικο που έχει ακουστεί.
Παρουσιάζει έναν άριστο συνδυασμό τρομερής ταχύτητας  στο παίξιμο του κλαρίνου με μια φωνή όπως είναι του Παπασιδέρη γεμάτη χρώμα ταχύτητα και λεβεντιά.
Για λογαριασμό της παλιά τους αγάπης της Αναστασίας , έβγαλε τα τραγούδια «Ξύπνα καημένη Αναστασά». Επίσης και το τσάμικο "Η Κρυστάλλω" εικάζεται ότι το έβγαλε για την ίδια αλλά άλλαξε όνομα για να μη δώσει στόχο.
 Τα νέα του τα διηγούνταν συχνά σε χωριανούς του που τον επισκέπτονταν στο κέντρο Έλατος της Αθήνας ή σε πανηγύρια της Ρούμελης και της Πελοποννήσου και από αυτούς μάθαινε τα νέα της οικογένειας του στο χωριό, που ποτέ δεν την ξανάδε.


 

ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΟΧΙ

Η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος χαρακτηρίζεται από την αντίσταση σε ισχυρές δυνάμεις καθυπόταξης της.

Λένε οι σύγχρονοι Έλληνες ΟΧΙ και το υποστηρίζουν μέχρις εσχάτων.
Άλλοτε νικιούνται και χάνονται άλλοτε θριαμβεύουν έναντι εχθρών δυσανάλογα πιο πολυάριθμων και σε απόλυτη υπεροπλία .

Δεν μιλάω για τον πόλεμο μόνο, ούτε για τους εμφανείς εχθρούς, πολύ περισσότερο δεν ομιλώ για τους τιμημένους γνωστούς ή άγνωστους πεσσόντες.

Μιλάω για όλους του άγνωστους και σύγχρονους πολεμιστές του ΌΧΙ του καθημερινού αγώνα ενάντια σε θανάσιμους κινδύνους ύπαρξης και ανυπαρξίας του ΈΘΝΟΥΣ.

Εγώ σε αυτούς τους αγωνιστές θα αφιερώσω αυτό το άρθρο, τους άξιους συνεχιστές των ένδοξων πολεμιστών της εθνικής αντίστασης που κακόπεσαν από τους άδικους και τους αισχρούς.

Αυτοί εδώ καθυβρίζονται, προπηλακίζονται, περιφρονούνται και κηλιδώνεται η υπόληψη και η τιμή τους , ας προσφέρουν κι ας εργάζονται για το κοινό καλό κι ας αυτοθυσιάζονται επαγγελματικά , κοινωνικά, οικογενειακά.

Γνωρίζω πολλούς τέτοιους, ιδίως στον άμεσο περίγυρο μου, απλούς πολίτες, νέα παιδιά, γονείς, αλλά και ηλικιωμένους, αγωνιστές σε κάθε πόστο:
καλλιτέχνες, εργαζόμενους, αγρότες, άνεργους, στρατιώτες, ιερωμένους,  δασκάλους, αστυνομικούς, πολιτικούς.
 Ανθρώπους που λοιδωρούνται για το σημαντικό έργο που παράγουν και που στηρίζει μια κοινωνία που απειλείται και στενάζει από πολλές εμφανείς και αφανείς απόψεις.

Οταν ήμουν στρατιώτης βρέθηκα σε θερμό επεισόδιο σε νησί του Αιγαίου και είδα αυτούς τους συμπατριώτες μου που θα πολεμούσαν όπως κι εγώ με σθένος με θέρμη με αυτοθυσία.
Δεν μου το είπαν το έζησα!

Εγνώρισα νέα παιδιά που ανθίστανται στη διαφθορά του καταναλωτισμού και της ξενολατρείας και ψάχνουν τις ρίζες τους, με σθένος, με επιμέλεια, με πάθος, αδιαφορώντας για τις πολλές μαϊμούδες που τους περιτριγυρίζουν γελώντας και περιγελώντας.
Οι μαϊμούδες περιγελούν εκείνους που προκρίνουν τα ακατέργαστα διαμάντια του πολιτισμού μας, πετώντας όλα τα απορρίματα που τα σκεπάζουν και τα βρωμίζουν και τα τροχίζουν τα γυαλίζουν με επιμέλεια και υπομονή.

Εγνώρισα ιερωμένους και δάσκαλους και τους ανώτερους παιδαγωγούς  όλων, κάποιους πολιτικούς με Πι κεφαλαίο.
Ναι αγαπητοί μου υπάρχουν και τέτοιοι, και δάσκαλοι! και ιερωμένοι! και πολιτικοί! και είναι πολλοί, άγνωστοι, παραμελημένοι, θαμένοι κυριολεκτικά, είναι οι ζώσες ρίζες του Ελληνισμού διεθνώς, είναι χαμένοι στις στρατιές των Ελλήνων πολεμιστών της καθημερινότητας που ανθίστανται και καθυβρίζονται και πολτοποιούνται μαζί με τη βρωμιά και τη δυσωδία της μεγάλης σαπίλας που υπάρχει, με το συρφετό.

Είναι αυτοί που μας κρατάνε ακόμη, είναι οι βαθιές ρίζες που ανθίστανται στο τσουνάμι.
Το οικονομικό βλέπετε είναι μόνο ο αφρός του, το επικίνδυνο είναι απο κάτω είναι οι ρουφήχτρες τα ρέματα που σε πάνε αλλού όπου δεν αναπνέεις.

Οι δυνάμεις των Ελλήνων πολεμιστών της καθημερινής αντίστασης είναι συγκεκριμένες:
η συνείδηση, η ψυχή, η αυτοθυσία, η κατάκτηση της εθνικής ταυτότητας με όλες τις αρετές που προκρίνει: την αγάπη, την αξιοπρέπεια, τη σωφροσύνη, την ανθρωπιά, την αρμονία, την ισορροπία, τη δημιουργία, την υπομονή και την επιμονή στην αρετή.

Σε όλους αυτούς τους άξιους συνεχιστές των αγωνιστών του ΌΧΙ κάθε περιόδου του Ελληνισμού απο την αρχαιότητα ως σήμερα βροντοφωνάζω από τα βάθη της ψυχής μου ΖΗΤΩ!!!

TO ΒΛΥΧΟ ΚΑΙ Η ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟ 1900

«ΝΥΔΡΙ. Κατά την θεωρίαν του Γερμανού Αρχαιολόγου Δαίρπφελδ Άνυδρον, ως στερουμένου ύδατος ποσίμου. Επίνειον του Δήμου Καρυάς άλλοτε, και του Δήμου Ελλομένου, νυν δε παρακμάζον ένεκα του εις «Βλυχό» πυκνωθέντος συνοικισμού, και της εν αυτώ εγκαταστάσεως πολλών εκ Κατωχωρίου. Ανθυγειινόν, ελώδες και βαρύ έδαφος, εκδιώκει ευθύς αμέσως πάντα επισκέπτην, απειλούμενον από ελομιάσματος. Ο Δαίρπφελδ φρονεί ότι η Πεδιάς του Νυδριού, (η σήμερον κατάφυτος ελαιοδένδρων) υπήρξε πόλις μυριάνθρωπος, ην ο Όμηρος ονομάζει Ιθάκην, διότι κατά τον Δαίρπφελδ πάντοτε, συμπίπτουσιν όλα τα περί Ιθάκης γραφόμενα του Ομήρου, με τας ονομασίας της περιφέρειας εκείνης. Ως επί παραδείγματι «Κολώνι» τοποθεσία κειμένη εις το τέρμα της πεδιάδος προς τα μεσημβρινά αυτής, εν η ο Δαίρπφελδ υποστηρίζει ότι, υπήρχε Νερό (σ.σ. δεν φαίνεται καθαρά η λέξη), επί των Ομηρικών χρόνων «Μαύρο νερό». Ο Όμηρος αναφέρει την τοποθεσίαν «μελάνυδρος» «Σύβοτα». Ο Όμηρος αναφέρει τον λιμένα των «Συβότων» και πλείστα άλλα…

[Λευκάς * Θέα της ανατολικής ακτογραμμής- Ημερομηνία λήψης 1904]

Κατά το 1905: Το «Νυδρί» επεσκέφθησαν πρωτοβουλία του Δαίρπφελδ οι διασημότεροι Αρχαιολόγοι του Κόσμου συνοδευόμενοι υπό του Πρυτάνεως του Πανεπιστημίου Αθηνών τότε, αειμνήστου Λάμπρου, όστις προσεφώνησεν Ελληνιστί τους αποβιβασθέντας, δι΄ εμπνευσμένης προσλαλιάς, ιστάμενος επί προχείρου βάθρου, και έναντί του έχων την Ποιητικήν Νησίδα «Μαδουρήν», ην ανέφερεν ως άλλη Κασταλίαν πηγή, εν η ο αθάνατος ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης διαμένων εμπνέετο τα αριστουργήματά του.

[Λευκάς * Νυδρί και ανατολική πλαγιά του όρους Σκάρος από νοτιοανατολικά - Ημερομηνία λήψης 1891]

Το Νυδρί υδρεύεται από την πηγήν «Κεραμιδάκι», ώραν απεχούσης αυτού. Κάτοικοι 161, άποικοι εγκατασταθέντες εκεί εκ των πέριξ χωρίων.»
(Παναγιώτης Θ. Κουνιάκης, «Η νήσος Λευκάς από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ’ ημάς: Ήθη-Έθιμα-Εξέλιξις και Δράσις των πολιτικών αυτής ανδρών», 1928).

[Λευκάς * Τα όρη του Νεοχωρίου, κάμπος του Νυδριού - Ημερομηνία λήψης 1905]

[Λευκάς * Η πεδιάδα του Νυδριού και το όρος Σκάρος από νοτιοδυτικά - Ημερομηνία λήψης 1901]

[Λευκάς * Θέα προς την πεδιάδα του Νυδριού και τα τριγύρω νησιά - Ημερομηνία λήψης 1901]

[Λευκάς * Πεδιάδα του Νυδριού, νησιά της Λευκάδας - Ημερομηνία λήψης 1905]

[Λευκάς * Πεδιάδα του Νυδριού και τα τριγύρω νησιά από Δυτικά - Ημερομηνία λήψης 1901]

[Λευκάς * Θέα από το όρος Σκάρος προς την πεδιάδα του Νυδριού και τα τριγύρω νησιά - Ημερομηνία λήψης 1900]

[Λευκάς * Θέα προς την πεδιάδα του Νυδριού και τα τριγύρω νησιά - Ημερομηνία λήψης 1901]

[Λευκάς * Πεδιάδα Νυδριού, όρμος Βλυχού - Ημερομηνία λήψης 1905]

[Λευκάς * Πεδιάδα Νυδριού - Ημερομηνία λήψης 1905]

«ΒΛΥΧΟ. Όρμος ευρύς και ασφαλέστατος κλειόμενος από οροσειράς και του δυτικώς αυτού ελαιώνος. Άλλοτε ονομαστός, διότι εντός αυτού εναυλόχει ο Ενετικός Στόλος της πανισχύρου Δημοκρατίας.
Τον λιμένα τούτον ο Δαίρπφελδ θεωρεί καθ΄ όλα όμοιον με τον υπό του Ομήρου περιγραφόμενον της αρχαίας Ιθάκης.

[Λευκάς * Ο όρμος του Βλυχού * από Βορρά - Ημερομηνία λήψης 1905]

Προ ετών το «Βλυχό» ήτο έρημον κατοίκων. Ήδη όμως έγινε συνοικισμός πολυάριθμος και κέντρον εμπορικόν των χωρίων Πόρου, Χαραδιατίκων, Νεοχωρίου και του Μέγα Νησιού. Πλείσται δε οικοδομαί νεώτατοι ανηγέρθησαν και διάφορα καταστήματα λειτουργούσιν. Οι κάτοικοι είνε έμποροι ελαίου, ναυτικοί και επαγγελματίαι. Υδρεύεται από την εις το τέρμα της λιμνοθαλάσσης του Βλυχού πηγήν, ης το ύδωρ εσχάτων διοχετεύθει εις το νεαρόν επίνειον.

[Λευκάς * Όρμος Βλυχού - Ημερομηνία λήψης 1905]

Έναντι του Βλυχού κείνται προς το ανατολικόν μέρος γαίες και ελαιώνες ανήκουσαι εις την Μητρόπολιν Λευκάδος. Την οποίαν ολίγα έτη προ της Ενώσεως ήρχισαν να ανεγείρωσιν οι Άγγλοι καλλιμάρμαρον εν τη τοποθεσία, ένθα σήμερον το περιβόλι Μεσσίνη. Η επελθούσα μεταπολίτευσις εματαίωσε το έργον τούτο των Άγγλων. Μέχρι δε τον καθ΄ ημάς χρόνον εσώζοντο τα εκ λίθων λελαξευμένα βάθρα και ολόκληρον το θεμέλιον του Ναού. Η περιφέρεια εκείνη αποτελεί σήμερον περίβολονκατάφυτον δένδρων οπωροφόρων».
(Παναγιώτης Θ. Κουνιάκης, «Η νήσος Λευκάς από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ’ ημάς: Ήθη-Έθιμα-Εξέλιξις και Δράσις των πολιτικών αυτής ανδρών», 1928).

[Λευκάς * Όρμος Βλυχού * από Βορρά- Ημερομηνία λήψης 1891]

[Λευκάς * Ο όρμος του Βλυχού, κάτω από τον Άγιο Νικόλαο - Ημερομηνία λήψης 1901]

Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί από συνεργάτες του Γουλιέλμου Νταίρπφελντ (Wilhelm Dörpfeld) στις αρχές του περασμένου αιώνα Είναι από το Φωτογραφικό Aρχείο της Τέχνης και της Αρχιτεκτονικής του Γερμανικού Κέντρου Tεκμηρίωσης για την Iστορία της Tέχνης (Bildindex der Kunst und Architektur Deutsches Dokumentationszentrum für Kunstgeschichte) – Bildarchiv Foto Marburg.

Πηγή Λευκαδίτικα Νέα

Η παραλία του Αγίου Νικήτα 30 χρόνια μετά

Η πρώτη ασπρόμαυρη φωτογραφία είναι του 1980. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Fritz Berger «Λευκάδα Άνθρωποι και Τοπία» εκδόσεις fαgotto books.

Στη δεύτερη ασπρόμαυρη φωτογραφία δεν αναφέρεται ημερομηνία. Μετά από προσεκτική παρατήρηση -και χωρίς να είμαι ειδικός- συμπέρανα ότι είναι περίπου της ίδιας εποχής.

Οι έγχρωμες φωτογραφίες τραβήχτηκαν προχτές.

Με ευχαρίστηση παρατήρησα, όσον αφορά την παραλία τουλάχιστον, ότι ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει, ως προς την μορφολογία της ακτής αλλά και την αισθητική της.

Βιολέττα Σάντα

πηγή Λευκαδίτικα Νέα