Λένε οι σύγχρονοι Έλληνες ΟΧΙ και το υποστηρίζουν μέχρις εσχάτων.
Άλλοτε νικιούνται και χάνονται άλλοτε θριαμβεύουν έναντι εχθρών δυσανάλογα πιο πολυάριθμων και σε απόλυτη υπεροπλία .
Δεν μιλάω για τον πόλεμο μόνο, ούτε για τους εμφανείς εχθρούς, πολύ περισσότερο δεν ομιλώ για τους τιμημένους γνωστούς ή άγνωστους πεσσόντες.
Μιλάω για όλους του άγνωστους και σύγχρονους πολεμιστές του ΌΧΙ του καθημερινού αγώνα ενάντια σε θανάσιμους κινδύνους ύπαρξης και ανυπαρξίας του ΈΘΝΟΥΣ.
Εγώ σε αυτούς τους αγωνιστές θα αφιερώσω αυτό το άρθρο, τους άξιους συνεχιστές των ένδοξων πολεμιστών της εθνικής αντίστασης που κακόπεσαν από τους άδικους και τους αισχρούς.
Αυτοί εδώ καθυβρίζονται, προπηλακίζονται, περιφρονούνται και κηλιδώνεται η υπόληψη και η τιμή τους , ας προσφέρουν κι ας εργάζονται για το κοινό καλό κι ας αυτοθυσιάζονται επαγγελματικά , κοινωνικά, οικογενειακά.
Γνωρίζω πολλούς τέτοιους, ιδίως στον άμεσο περίγυρο μου, απλούς πολίτες, νέα παιδιά, γονείς, αλλά και ηλικιωμένους, αγωνιστές σε κάθε πόστο:
καλλιτέχνες, εργαζόμενους, αγρότες, άνεργους, στρατιώτες, ιερωμένους, δασκάλους, αστυνομικούς, πολιτικούς.
Ανθρώπους που λοιδωρούνται για το σημαντικό έργο που παράγουν και που στηρίζει μια κοινωνία που απειλείται και στενάζει από πολλές εμφανείς και αφανείς απόψεις.
Οταν ήμουν στρατιώτης βρέθηκα σε θερμό επεισόδιο σε νησί του Αιγαίου και είδα αυτούς τους συμπατριώτες μου που θα πολεμούσαν όπως κι εγώ με σθένος με θέρμη με αυτοθυσία.
Δεν μου το είπαν το έζησα!
Εγνώρισα νέα παιδιά που ανθίστανται στη διαφθορά του καταναλωτισμού και της ξενολατρείας και ψάχνουν τις ρίζες τους, με σθένος, με επιμέλεια, με πάθος, αδιαφορώντας για τις πολλές μαϊμούδες που τους περιτριγυρίζουν γελώντας και περιγελώντας.
Οι μαϊμούδες περιγελούν εκείνους που προκρίνουν τα ακατέργαστα διαμάντια του πολιτισμού μας, πετώντας όλα τα απορρίματα που τα σκεπάζουν και τα βρωμίζουν και τα τροχίζουν τα γυαλίζουν με επιμέλεια και υπομονή.
Εγνώρισα ιερωμένους και δάσκαλους και τους ανώτερους παιδαγωγούς όλων, κάποιους πολιτικούς με Πι κεφαλαίο.
Ναι αγαπητοί μου υπάρχουν και τέτοιοι, και δάσκαλοι! και ιερωμένοι! και πολιτικοί! και είναι πολλοί, άγνωστοι, παραμελημένοι, θαμένοι κυριολεκτικά, είναι οι ζώσες ρίζες του Ελληνισμού διεθνώς, είναι χαμένοι στις στρατιές των Ελλήνων πολεμιστών της καθημερινότητας που ανθίστανται και καθυβρίζονται και πολτοποιούνται μαζί με τη βρωμιά και τη δυσωδία της μεγάλης σαπίλας που υπάρχει, με το συρφετό.
Είναι αυτοί που μας κρατάνε ακόμη, είναι οι βαθιές ρίζες που ανθίστανται στο τσουνάμι.
Το οικονομικό βλέπετε είναι μόνο ο αφρός του, το επικίνδυνο είναι απο κάτω είναι οι ρουφήχτρες τα ρέματα που σε πάνε αλλού όπου δεν αναπνέεις.
Οι δυνάμεις των Ελλήνων πολεμιστών της καθημερινής αντίστασης είναι συγκεκριμένες:
η συνείδηση, η ψυχή, η αυτοθυσία, η κατάκτηση της εθνικής ταυτότητας με όλες τις αρετές που προκρίνει: την αγάπη, την αξιοπρέπεια, τη σωφροσύνη, την ανθρωπιά, την αρμονία, την ισορροπία, τη δημιουργία, την υπομονή και την επιμονή στην αρετή.
Σε όλους αυτούς τους άξιους συνεχιστές των αγωνιστών του ΌΧΙ κάθε περιόδου του Ελληνισμού απο την αρχαιότητα ως σήμερα βροντοφωνάζω από τα βάθη της ψυχής μου ΖΗΤΩ!!!
Αναρτήσεις
