Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ

ΕΠΕΤΕΙΟΣ  ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Το παρακάνω κείμενο πρωτοδημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Μανδραγόρας», τ.10-11, Ιαν. 1996 και αναπροσαρμόσθηκε ελαφρώς στη συνέχεια.

Του Δρα Νίκου Α. Πουλιανού.
 Ένα Ένα χρόνο μετά τον εντοπισμό του σπηλαίου Πετραλώνων από τον Φίλιππα Χαντζαρίδη (κάτοικο της Κοινότητας Πετραλώνων και πρόσφυγα της μικρασιατικής καταστροφής του 1922), ένας άλλος συμπατριώτης του ο Χρήστος Σαρηγιαννίδης, μαζί με άλλους 5 (εκ των οποίων 3 επιστήμονες) βρήκαν τυχαία, στις 15 Σεπτεμβρίου 1960, ένα απολιθωμένο κρανίο ανθρώπου καλυμμένο με σταλαγμιτικό υλικό. Η είδηση (βλ. εφημ. «Μακεδονία» 18-9-1960) ήταν συνταρακτική, γιατί ήταν εμφανές ότι επρόκειτο για προηγούμενο στάδιο εξέλιξης του σύγχρονου ανθρώπου και γιατί έως τότε οι ιστορικές επιστήμες δεν διέθεταν απτές αποδείξεις για την παλαιότητα της κατοίκησης του ελλαδικού χώρου.

Τα πολλαπλά ερωτήματα που ανέκυπταν ήταν έξω από το πεδίο τής καθιερωμένης αρχαιολογικής μεθοδολογίας και αφορούσαν πρωταρχικά την ηλικία τού ευρήματος. Κύριο εργαλείο για την επίλυσή τους η επιστήμη τής παλαιοανθρωπολογίας σε συνδυασμό με τα στρωματογραφικά, παλαιολιθικά, παλαιοντολογικά και αρχαιομετρικά δεδομένα.

      Εκείνη την εποχή ειδικοί επί του αντικειμένου στην Ελλάδα δεν υπήρχαν και καθηγητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ανέλαβαν τη φύλαξη του ανθρώπινου κρανίου. Οι ίδιοι προχώρησαν σε επιφανειακές περισυλλογές οστών ζώων, που βρίσκονταν διάσπαρτα στο σταλαγμιτικό δάπεδο του σπηλαίου, και μετακάλεσαν από το εξωτερικό δύο Γερμανούς επιστήμονες, τον ανθρωπολόγο Ε. Μπράιτινγκερ (E. Breitinger) και τον παλαιοντολόγο Ο. Ζίκενμπέργκ (O. Sickenberg). 

Ταυτόχρονα ήλθαν σε επαφή και με τον διδάκτορα ανθρωπολόγο Άρη Πουλιανό στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας, γνωστό από την πραγματεία του «Η προέλευση των Ελλήνων» (πρώτη έκδοση 1961) η οποία βασίστηκε σε κρανιολογικές και ανθρωπομετρικές μελέτες των σύγχρονων ελληνικών πληθυσμών από την Κριμαία έως την Κάτω Ιταλία.
 Με αυτές τις μελέτες ο Άρης Πουλιανός έδειξε ότι ο ελληνικός λαός είναι αυτόχθων και ότι είναι κοινές οι ρίζες του με αυτές των αρχαίων Ελλήνων, αντικρούοντας τις προηγούμενες και ευρύτατα διαδεδομένες θέσεις της γερμανικής κυρίως επιστήμης, που κατέτασσε τους Έλληνες σε σλαβικούς και άλλους λαούς.

            Σχετικά με την πανίδα και τον άνθρωπο του σπηλαίου Πετραλώνων, οι Breitinger και Sickenberg (1964) κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι 50.000 περίπου ετών, ενώ ο Breitinger θεώρησε  πως από ανθρωπολογική σκοπιά το κρανίο συγγενεύει τόσο πολύ με τα αφρικανικά ευρήματα ώστε μπορεί ν’ αναγορευθεί σαν ο  «πρώτος Αφρικανός εκτός Αφρικής». 

Το Γεωλογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ασπάσθηκε τα συμπεράσματα αυτά και έδωσε επιπλέον την ερμηνεία ότι το ανθρώπινο κρανίο ολίσθησε στο εσωτερικό του σπηλαίου από βρόχινα ή άλλα ύδατα και ότι έτσι δεν υφίσταται καμία παλαιοντολογική ή στρωματογραφική του διάταξη.

           
 Από το 1965 ο Άρης Πουλιανός (έτος επαναπατρισμού του από την τ. Σ. Ένωση) συνέχισε να μελετά το κρανίο και το σπήλαιο Πετραλώνων και, αντίθετα με τον Breitinger, διατύπωσε την καθιερωμένη πλέον σήμερα άποψη ότι ο άνθρωπος των Πετραλώνων αποτελεί μία ξεκάθαρα ευρωπαϊκή προγονική μορφή, η οποία αναπτύχθηκε στο χώρο της Ν.Α. Ευρώπης. Η σχεδόν τέλεια ορθογναθία, το σχήμα της οδοντοστοιχίας, η κατασκευή του ινιακού οστού ήταν, ανάμεσα σε άλλα, τα βασικά επιχειρήματά του.

           
 Η ανάγκη συστηματικών ανασκαφών και όχι μόνο επιφανειακών περισυλλογών των ευρημάτων πρόβαλε επιτακτική. Η διενέργεια των ανασκαφών αυτών καθυστέρησε εξαιτίας του στρατιωτικού πραξικοπήματος του 1967, της απομάκρυνσης του Άρη Πουλιανού από κάθε κρατική θέση, αλλά και της 6μηνης εκτόπισής του στη Γυάρο και τη Λέρο. Παρ’ όλα αυτά, και σε πείσμα των καιρών, κατόρθωσε να προβεί στην πρώτη ανασκαφική τομή του σπηλαίου Πετραλώνων την άνοιξη του 1968.

 Οι ανασκαφικές εργασίες διακόπτονται εντός μηνός, με δικτατορικό τρόπο, αλλά τα επιστημονικά συμπεράσματα που ανακοινώνονται στον ελληνικό Τύπο (18 και 19 Απριλίου 1968) και δημοσιεύονται στο περιοδικό των Η.Π.Α. Archaeology τον Ιανουάριο του 1971, είναι πάλι διαφορετικά από τις προηγούμενες μελέτες. 

Ανακαλύπτεται η ύπαρξη διατεταγμένης στρωματογραφίας που ξεπερνά τις 700.000 χρόνια. Σε κάθε σχεδόν γεωλογικό στρώμα διαπιστώνεται η ανθρώπινη παρουσία με την αποκάλυψη παλαιολιθικών εργαλείων της ίδιας ηλικίας και τα ίχνη της αρχαιότερης μέχρι σήμερα φωτιάς που είχε ανάψει ποτέ ανθρώπινο χέρι επί της Γης. Ανατρέπονταν έτσι όχι μόνον οι προηγούμενες θεωρήσεις για το σπήλαιο Πετραλώνων, αλλά και όλες οι κρατούσες τότε δοξασίες περί της εξόδου του ανθρώπου από την Αφρική και της έλευσής του στην Ευρώπη πριν από 200-300.000 χρόνια.

            Αμέσως μετά την ανακοίνωση Τύπου του 1968, ο Sickenberg παραπονούμενος ότι δεν διέθετε συγκριτικό οστεολογικό υλικό κατά την πρώτη του μελέτη (1964) των απολιθωμάτων στη Θεσσαλονίκη, ζήτησε να του αποσταλούν τα ευρήματα για να τα ξαναμελετήσει, πολλά από τα οποία δυστυχώς ουδέποτε επέστρεψαν. Η νέα του μελέτη (δημοσιευμένη το 1975), αν και δεν αναφέρεται στις ανασκαφές τού 1968, κατέληξε στην, όπως ο ίδιος αποκάλεσε, «αναθεώρηση της πανίδας των Πετραλώνων» και ερχόταν να συμπλεύσει με την ηλικία που προσδιόρισε ο Α. Πουλιανός το 1968-71.

            Οι ανασκαφές και οι έρευνες συνεχίζονται με την πτώση της δικτατορίας, ουσιαστικά από το 1975 έως και το 1983, με άδειες του Υπουργείου Πολιτισμού και της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας στο όνομα της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος και του Άρη Πουλιανού. 

Παρεμπιπτόντως μπορεί να αναφερθεί ότι σε ενέργειες της Α.Ε.Ε. οφείλεται η δημιουργία, το 1977, της Υπηρεσίας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού, με την ελπίδα να καταφέρει κάποτε να λειτουργήσει στην κατεύθυνση της ουσιαστικής κρατικής εποπτείας για τη μέριμνα και προστασία των παλαιοανθρωπολογικών ευρημάτων της χώρας.

            Παράλληλα, το 1976, ο χώρος του σπηλαίου απαλλοτριώθηκε από τον Ε.Ο.Τ. και υπό το καθεστώς ειδικής σύμβασης ανατέθηκε στην Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος η επιστημονική αξιοποίηση (1979) και προβολή σπηλαίου και ευρημάτων. Με δικά της έξοδα προχώρησε η ανέγερση εργαστηρίων για την εξυπηρέτηση των ανασκαφών και η κατασκευή Μουσείου και ξενώνων (1980/1) συνολικής έκτασης περίπου 2500 τ.μ.

            Τα νεώτερα συμπεράσματα, τα οποία προέκυψαν από τις έρευνες της δεύτερης ανασκαφικής περιόδου, αποδίδουν καινούργιους καρπούς, οι οποίοι στηρίζονται στις μελέτες της μεγαλύτερης ίσως επιστημονικής διεθνούς ομάδας που σχηματίστηκε ποτέ για την επίλυση των επί μέρους ανασκαφικών προβλημάτων (46 ειδικοί από 12 κράτη). 
Οι διδάκτορες καθηγητές: B. Kurten (Φινλανδός), M. Kretzoi (Ούγγρος), M. Ikeya (Ιάπωνας), I. Horacek (Τσέχος), G. Belluomini (Ιταλός), A. Moigne (Γαλλίδα), ο R. Murrill (ΗΠΑ) και άλλοι, συγκαταλέγονται ανάμεσα στα πιο ηχηρά ονόματα των συνεργατών που επέλεξε η Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος να στελεχώσουν τις έρευνες. 
Από ελληνικής πλευράς πρέπει να αναφερθούν επίσης οι Γ. Μανιάτης του «Δημοκρίτου», Γ. Λυριτζής της Ακαδημίας Αθηνών, Σ. Παπαμαρινόπουλος του Παν/μίου Πατρών και Χ. Παπαστεφάνου του Παν/μίου Θεσσαλονίκης.

            Επιγραμματικά το σύνολο των νέων συμπερασμάτων, πέρα από την επιβεβαίωση, με τις πιο σύγχρονες μεθόδους απόλυτης χρονολόγησης, της ηλικίας που είχε προσδιορίσει αρχικά ο Άρης Πουλιανός, αφορά τον στρωματογραφικό συσχετισμό του κρανίου του επονομαζόμενου Αρχανθρώπου των Πετραλώνων, με διάφορα υλικά που χρονολογούνται στις 700.000 περίπου χρόνια. Η εφαρμογή των πιο αναλυτικών μεθόδων ανασκαφής οδήγησε στην ανεύρεση πρωτοφανών για την εποχή ευρημάτων, όπως απολιθωμένων τμημάτων ξύλου, ενός φύλλου πρίνου και ζωικών τριχών και κοπρόλιθων. Δόθηκε επίσης έτσι η δυνατότητα του βιοχρονοστρωματογραφικού αλληλοσυσχετισμού διαφόρων ανασκαφικών θέσεων, από τη Σιβηρία έως την Αγγλία διαμέσου των Πετραλώνων. Η αδιάλειπτη σχεδόν παρουσία των λίθινων και οστέινων εργαλείων του ίδιου εξελικτικού σταδίου των Αρχανθρώπων, από τα κατώτερα στα ανώτερα στρώματα (περισσότερο από 800.000 και ~550.000 χρόνια αντίστοιχα), έδειξε τη μακρόχρονη παρουσία τους στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής. Εξάλλου, ποτέ δε σταμάτησε η ίδια γραμμή αυτής της εξελικτικής πορείας στην περιοχή, καθόσον οι πιο κοντινοί ανθρωπολογικά σύγχρονοι απόγονοί του αποδείχθηκε (ήδη από το 1973 στο 9ο Διεθνές Συνέδριο Ανθρωπολογίας του Σικάγο από τον Άρη Πουλιανό) ότι είναι οι νομάδες της Πίνδου Σαρακατσάνοι και γενικότερα οι κάτοικοι της Ν. Βαλκανικής.

            Ο γράφων (γιος του Άρη Πουλιανού) είναι διδάκτωρ Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας και διδάκτωρ Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου της Πράγας, μέλος της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ανθρωπολόγων, επιστημονικό στέλεχος της Υπηρεσίας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Πρόεδρος της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος. Στη διδακτορική του διατριβή ασχολήθηκε ερευνητικά με ένα μέρος των ευρημάτων τού σπηλαίου Πετραλώνων και προχώρησε στη σύνθεση των μέχρι σήμερα μελετών, εξετάζοντας μαζί και όσες αντίθετες απόψεις είχαν προκύψει κατά καιρούς. Στον πρόλογο της εν Ιταλία διδακτορικής διατριβής ο διευθυντής τού Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου της Φλωρεντίας καθηγητής Brunetto Chiarelli (και Πρόεδρος του Παγκόσμιου Συνεδρίου Ανθρωπολογίας του 2003) εύγλωττα αναφέρει: «...Κεντρικό στοιχείο για το συμπέρασμα ότι η κατοίκηση της Ευρώπης ανέρχεται τουλάχιστο στις 700.000 χρόνια αποτελεί το ανθρώπινο κρανίο που βρέθηκε στο σπήλαιο Πετραλώνων... Η εργασία αυτή αποτελεί μία προσφορά υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου... με πολλά πρωτότυπα δεδομένα για την αρχαιότητα, τις συνθήκες και τον τρόπο ζωής αυτού του προϊστορικού ανθρώπου. Μία άλλη όψη είναι και η κριτική αλλά αμερόληπτη παρουσίαση των έντονων επιστημονικών διχογνωμιών, στις οποίες συμπαρασύρθηκαν και ενεπλάκησαν ακόμη και κυβερνητικές ελληνικές υπηρεσίες...».

            Προαναφέρθηκε ότι οι ανασκαφές του Άρη Πουλιανού συνεχίστηκαν μέχρι το 1983. Αυτό συνέβη γιατί διακόπηκαν για δεύτερη φορά, για λόγους προφανώς τελείως άσχετους με την επιστήμη, καθόσον στα μέλη της ανασκαφικής του ομάδας απαγορεύθηκε κάθε πρόσβαση τόσο στις ανασκαφές όσο και στα ίδια τα ευρήματα, ενάντια σε κάθε έννοια που απορρέει από τα πνευματικά και γενικότερα τα  ανθρώπινα δικαιώματα. Αποτέλεσμα, επί 15 χρόνια τα ευρήματα  παρέμειναν απρόσιτα για μελέτη και ασυντήρητα στο έλεος της φθοράς στις αποθήκες τού Μουσείου. Μία προσέγγιση στα αίτια αυτής της κατάστασης μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι προφανής στόχος ήταν αφ’ ενός να αποκρυβεί το μέγεθος των λαθών που προηγήθηκαν των ανασκαφών και αφ’ ετέρου να εμποδιστεί η άντληση όσων νεότερων επιστημονικών συμπερασμάτων παρέμεναν ακόμη κρυμμένα τόσο επί των αδημοσίευτων ευρημάτων του Μουσείου όσο και στα ιζήματα του σπηλαίου. 

Σχετικά με τα παραπάνω υποβλήθηκε το Σεπτέμβριο του 1994 ένα αναλυτικό υπόμνημα στο γραφείο τού Υπουργού Πολιτισμού. Σ’ αυτό σημειώνεται με σαφήνεια ότι, πέρα από τις προσπάθειες υφαρπαγής τού πνευματικού έργου που εκδηλώθηκαν ακόμη και σε επίσημες συνεδριάσεις, η μετά το 1983 στάση τού Υπουργείου ευνοεί κατ’ εξοχήν τους ανταγωνιστικούς φορείς τού εξωτερικού που ασχολούνται με συναφή ζητήματα. Διότι είναι προφανέστατο ότι το φρενάρισμα των ερευνών τού Άρη Πουλιανού έδωσε την ευκαιρία στους ξένους ανασκαφείς και ερευνητές να ανασυγκροτηθούν και να ανασυντάξουν τις απόψεις τους πάνω σε αντίστοιχα ζητήματα. Το αποτέλεσμα όμως ήταν να στερηθεί η χώρα μας τα οφέλη από το προβάδισμα που της αντιστοιχούσε.

            Το 1997 η Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος, δικαιωμένη ύστερα από 15ετή δικαστικό αγώνα, τόσο στον Άρειο Πάγο όσο και το Συμβούλιο της Επικρατείας, επανήλθε στο χώρο του σπηλαίου. Έκτοτε ο Ε.Ο.Τ. και το Υπουργείο Πολιτισμού προσπαθούν με κάθε τρόπο να καταστήσουν ανενεργές τις Δικαστικές Αποφάσεις (από διακοπές ύδρευσης και τηλεπικοινωνιών έως αλλαγές Νόμων). Αυτή η τακτική δεν γίνεται αποδεκτή από την Α.Ε.Ε. και συνεχίζεται ο δικαστικός αγώνας.

            Εν κατακλείδι, με την ευκαιρία της 49ης επετείου της μεγαλύτερης ανακάλυψης του 20ου αιώνα στον τομέα της Ανθρωπολογίας στη Χώρα μας, μπορεί να πει κανείς ότι από πλευράς Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος διατέθηκαν όλα τα υπάρχοντα μέσα για την προστασία των ευρημάτων, καθώς και την προβολή και αξιοποίηση της μεγάλης επιστημονικής τους σημασίας. Με ή χωρίς την αρωγή του επίσημου κράτους, ανάγκη αλλά και χρέος είναι να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια. Οι ανθρωπολόγοι από τη φύση των σπουδών τους δεν μπορεί παρά να είναι αισιόδοξοι. Κι αυτό, γιατί διδάσκονται και διδάσκουν τη θετική ουσιαστικά βιολογική, κοινωνική και πνευματική εξέλιξη του ανθρώπινου γένους (παρά τα όποια - συχνά μακροχρόνια - πισωγυρίσματα) και ένα σπουδαίο σταθμό αυτής της εξέλιξης αποτελεί ο Αρχάνθρωπος των Πετραλώνων.

Σημ. (2007): Γεγονός πάντως είναι ότι στην προαναφερόμενη αισιοδοξία ελλοχεύει ταυτόχρονα ένας επικίνδυνος για το μέλλον όλων μας εφησυχασμός, καθώς πολύ λιγότερο φροντίζουμε, από όσο είναι αναγκαίο, για την προστασία του περιβάλλοντος, την ανθρωπιστική, φιλειρηνική, αντιρατσιστική παιδεία, μαζί με τις συνακόλουθες πρακτικές αλληλοσυμπαράστασης και απροσχημάτιστων διαδικασιών διαλόγου και συζήτησης – ως βασικών προϋποθέσεων επιβίωσης και παραπέρα πραγματικής δημοκρατικής ανάπτυξης.






Ο Άρης Πουλιανός (Ικαρία 24 Ιουλίου 1924) είναι Έλληνας Καθηγητής ανθρωπολόγος παλαιοντολόγος.

Ο Άρης Πουλιανός Ανθρωπολόγος Παλαιοντολόγος  καθηγητής πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο ανθρωπος που απέδειξε ότι οι Ελληνες είναι αυτόχθονες για 11 εκατομμύρια χρόνια.

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΑΡΗΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ
καθηγητης στο πανεπιστήμιο της Μόσχας μεχρι το 1958
καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης

'Εχει συντάξει την επίσημη μελέτη της προέλευσης του Βουλγαρικού λαού, μετά από ανάθεση του Βουλγαρικού κράτους ως διεθνούς φήμης Καθηγητή  Ανθρωπολογίας και Παλαιοντολογίας  Ρωσικού πανεπιστημίου.
Επέστρεψε στη συνέχεια στην Ελλάδα και είναι καθηγητής παλαιοντολογίας στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Δημιούργησε μετά από εισήγηση του το πρώτο τμήμα Βιολογίας στην Ελλάδα.

Με δεδομένη την εμπειρία του και το διεθνές κύρος του ανέλαβε να κάνει την ανασκαφή του Σπηλαίου των Πετραλώνων  Χαλκιδικής στην προσπάθεια του να κάνει την επίσημη μελέτη της προέλευσης των Ελλήνων.
Ασχολήθηκε με  τις παλαιοανθρωπολογικές ανασκαφές
- στο Σπήλαιο των Πετραλώνων (το οποίο ανακάλυψε ο Φίλιππος Χατζαρίδης στις 10 Μαΐου του 1959),
-της Τριγλίας
-της τοποθεσίας πλειοκαινικών ελεφάντων στον Περδίκκα της Πτολεμαΐδος.

 Το 2006 κυκλοφόρησε βιογραφία του, γραμμένη από την ιατρό σύζυγό του Δάφνη, με τίτλο Άρης Ν. Πουλιανός - Ανατροπές - Από τη ζωή και το έργο του

 Μια από τις θέσεις του καθηγητή Πουλιανού είναι ότι το κρανίο του αρχανθρώπου των Πετραλώνων είναι ηλικίας 700.000 ετών και ότι ο Αρχάνθρωπος αποτελεί τον πρόγονο των σημερινών Ευρωπαίων. 

Κάποια από τα ευρήματά του, όπως αποδεικνύει με εξέταση άνθρακα στο Δημόκριτο και στη συνέχεια για μεγαλύτερη ακρίβεια με  εξέταση ιχνηλάτισης στο Κυότο της Ιαπωνίας, είναι "λείψανα ηλικίας 11 εκατομμυρίων ετών του homo erectus trigliensis".

ΠΑΡΟΛΗ ΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΗ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
Το κρανίο το 1964 χρονολογήθηκε στα 70.000 έτη π.π. από δύο Γερμανούς επιστήμονες, τον ανθρωπολόγο Ε. Breitinger και τον παλαιοντολόγο Ο. Sickenberg

 Η άποψη που  επικρατεί ταξινομεί το κρανίο του Αρχανθρώπου των Πετραλώνων στον χρονικό ορίζοντα 250.000 - 350.000 ετών και ότι ανήκει στο είδος Homo Heildelbergensis.


Η θέση του Α. Πουλιανού που προκύπτει από τις αποδείξεις του τοποθετεί το κρανίο στον χρονικό ορίζοντα των 700.000 ετών και αποδεικνύει ότι βρίσκεται πλησιέστερα στον σύγχρονο άνθρωπο

Ο ίδιος, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της Α.Ε.Ε. (Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος) της οποίας είναι ιδρυτής, αποδίδει την κριτική σε «επιθέσεις από οργανωμένα αντιεπιστημονικά και ανθελληνικά κυκλώματα, που δρουν κυρίως μέσω κρατικών οργάνων»
και αυτό φαίνεται να ισχύει απο τα εξής:

 Διαμάχη για το σπήλαιο
 Η δικαστική διαμάχη μεταξύ Α.Ε.Ε. και Ε.Ο.Τ. υπευθύνου τότε για τα σπήλαια εξελίχθηκε ως εξής. Ο Άρειος Πάγος έκρινε καταχρηστική την καταγγελία της σύμβασης από πλευράς ΕΟΤ, επαναφέροντας την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος το 1995, και με αποφάσεις του ΣτΕ το 1998 και το 2002.

 Το 1997 επί υπουργίας Ευάγγελου Βενιζέλου (και το 2003), λύθηκε αυτοδίκαια η σύμβαση του ΕΟΤ και το σπήλαιο υπάχθηκε στο Υπουργείο Πολιτισμού που συνέταξε πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής.
Εκδικάστηκε εκ νέου αναστολή, με προσωρινή διαταγή του Συμβουλίου της Επικρατείας, αλλά τον Ιανουάριο του 2011, επανεκτίμησε την απόφασή του τελεσιδικώντας εις βάρος της Ανθρωπολογικής Εταιρείας και του Άρη Πουλιανού για το σπήλαιο Πετραλώνων αλλά και τις συναφείς εγκαταστάσεις

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΓΩΝΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ,
 ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΦΕΡΕ ΣΕ ΠΕΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΜΕ

Άρης Πουλιανός

Δημοσιευμένες εργασίες [Επεξεργασία]

• 1960 - "η προέλευση των Ελλήνων" Ph.D διατριβή στο Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας της Μόσχας· Επανέκδοση στην Αθήνα το 1962, 1965, 1968, 1988, 2001 και 2004.
• 1961 - "Ανακάλυψη ενός Παλαιολιθικού Ανθρώπινου Κρανίου στην Ελλάδα", Voprossi Anthropologhii, 8:162.
• 1963 - "Νέα Παλαιολιθικά Ευρήματα της Ελλάδας", Sov. Arheologhia, 2: 227-229.
• 1965 - "Σχετικά με την Τοποθέτηση του Ανθρώπου των Πετραλώνων μεταξύ των Παλαιοανθρώπων", Sov. Ethnografia, 2: 91-99.
• 1969 - "Κλιματικές Διακυμάνσεις της Μέσης Πλειστοκαίνου όπως Υποδεικνύονται από Προκαταρκτική Cross-section του Σπηλαίου των Πετραλώνων", Report to the VIIth International Congress of Quaternary· Paris, Résumés des Communications: Section 5: 141.
• 1971 - "Petralona: A Middle Pleistocene Cave in Greece"; Archaeology, 24: 6-11.
• 1972 - "Some “Sapiens” Features of the Petralona Skull" (abstract) in: F. Bordes (ed.) The Origin of Homo sapiens; Proc. Paris Symposium, Sept. 1969, organised by UNESCO with INQUA, Paris, UNESCO.
• 1975 - "Palaeoanthropological excavations at Petralona. Prakt. Archaeol.; Et.: 131-136. Athens.
• 1976 - "Stratigraphy and Cultural Sequence at Petralona Cave. Report to the IXth International Congress of Prehistory"; Sept. 1976 Nice.
• 1976 - "Archanthropus Europaeus Petraloniensis. Colloque de Taxonomie Anthropologique, Bordeaux"; Sept.10-11, 1976. Universite de Bordeaux I. Talence Laboratoire d'Anthropologie.
• 1980 - "The Petralona Finds"; Thessaloniki. Yearbook of the Society of Macedonian Studies: 65-76.
• 1981 - "Pre-sapiens Man in Greece"; Current Anthropology, 22 (3): 287 - 288.
• 1981 - "Climatic Fluctuations at Petralona Cave"; Terra Cognita.
• 1988 - "The Peopling of Europe"; Abstracts, 12th International Congress of Anthropological and Ethnological Sciences. July 25-31, 1988, Zagreb (υπό έκδοση).

Σημειώσεις [Επεξεργασία]

1. ↑ Η σελίδα του βιβλίου στο βιβλιοnet
2. ↑ http://www.grecoreport.com/twelve_million_year-old_fossilized_human_remains_found_in_halkidiki.htm
3. ↑ Sickenberg O. (1964) - "Die Saugetierfauna der Hohle Petralona bei Thessaloniki" (preliminary report). Athens. Institute for Geology and Subsurface Research, IX(1): 3-16.
4. ↑ Petralona skull. (2011). Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε από http://www.britannica.com/EBchecked/topic/454101/Petralona-skull
5. ↑ Ο χώρος ανεύρεσης του κρανίου του Αρχανθρώπου των Πετραλώνων, ιστοσελίδα της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος
6. ↑ Σύντομο βιογραφικό του Άρη Πουλιανού, ιστοσελίδα της Ανθρωπολογικής Εταιρείας Ελλάδος
7. ↑ Νέα σελίδα για το σπήλαιο Πετραλώνων

Εξωτερικές συνδέσεις [Επεξεργασία]

• Aris Poulianos: Biographic Note
• The 40th Anniversary Since The Discovery of the Petralona Archanthropus' Skull
•  Αλήθεια, ποιος είστε... (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)

Κατηγορίες:

• Ανθρωπολόγοι
 
• Έλληνες πανεπιστημιακοί
 
• Έλληνες επιστήμονες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

ΤΟ ΠΡΙΑΡΙ "Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ"

Τις προάλλες βγήκα και τράβηξα μερικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Βλυχού που ξέρω και χάνεται σιγά σιγά εξελισσόμενο ήδη στο λιμάνι τα περισσότερα βαρκάκια είναι πλαστικά.



ΤΟ ΠΡΙΑΡΙ "Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ"




ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΒΑΡΚΑΚΙ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ "ΠΡΙΑΡΙ"



ΒΑΡΚΑΚΙ  ΞΥΛΙΝΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΙΑΡΙ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟΥ-ΦΛΟΚΟΣ-
ΜΗΚΟΣ 4,5 ΜΕΤΡΑ
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΨΆΡΕΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΡΗΧΑ ΝΕΡΑ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ,ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ, ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.
ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΓΙΑ ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΠΥΡΟΦΑΝΙ, ΠΑΡΑΓΑΔΙΑ, ΔΙΧΤΥΑ, ΠΑΓΙΔΕΣ, ΚΛΑΡΙΑ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΉ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΒΒΑΔΑΣ  ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑ 1974 ΣΤΟ ΒΛΥΧΟ
ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ: ΣΤΑΥΡΌΞΥΛΑ ΑΠΟ ΣΚΑΜΝΙΑ-ΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΕΥΚΑΛΥΠΤΟ ΚΑΙ ΠΕΤΣΩΜΑ ΑΠΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ.
Ο καπετάν Μήτσος Καββαδάς Νικολής το έδωσε για την επαγγελματική άδεια αφού για 30 χρόνια ψάρεψε με όλους τους γνωστούς τρόπους πυροφάνι-Πρια-
[εξ ου και ΠΡΙΑΡΙ δηλαδή βάρκα για πριά]
παραγάδια, δίχτυα,  κλαριά, βόλους με μένα και τη κυρά Ελένη.

Ο Νικολάκης το πριάρι μου μετά το καλαφάτισμα και το βάψιμο έγινε σαν καινούργιος.
Με αυτό το πριάρι ψάρευα με κάθε τύπου ψάρεμα, μαζί με τον πατέρα μου Δημήτρη Καββαδά Νικολή .Ο πατέρας μου βγήκε νωρίς στη σύνταξη, επειδή είχε από παιδάκι μέσα στη θάλασσα και έτσι στα 45 του ήταν ένας συνταξιούχος.

Όπως λέει: τότε ξεκίνησε να δουλεύει περισσότερο, αφού άρχισε να καλλιεργεί τα χωράφια, ελιές ,περιβόλι, κήπους, επιπλέον έφτιαξε μόνος του το βαρκάκι αυτό ξεκινώντας επαγγελματικά ψάρεμα μαζί με τη μάνα μου και μένα.

Αυτό το πριάρι αντικατέστησε ένα μικρότερο που είχε φτιάξει ο παππούς μου κατ εντολή του πατέρα μου στο καρνάγιο του Βλυχού πρίν να γεννηθώ εγώ. Το θυμάμαι κι εκείνο αν και πολύ μικρός θα ήμουνα 4-5 χρόνων όταν το έδωσε για να φτειάξει το νέο "Νικολάκη".

'Εζησα έτσι όλους τους τρόπους επαγγελματικού ψαρέματος και το έκανα σαν βοηθός επαγγελματία:
Δίχτυα σε αποστασιά και βόλους , παραγάδια, πριά: πυροφάνι με κουπί και μαύρισμα: πυροφάνι με μηχανή, κλαριά για γαρίδες και  χέλια, παγίδες για προσφορίτους και καλικατζάρους, πινολόγο, και συλλογή για αχιβάδια, πετροκαβούρια, καβούρια, μουρμουράκια.

Έγινα ένας πιτσιρικάς αητός στο ρίξιμο διχτυού στο χέρι: σε μισή ώρα είχαμε ζώσει όλο το κόλπο του Βλυχού με τρια ή και τέσσερα δίχτυα κάθε μέρα το καθένα απο 500 έως 600 μέτρα με κάθε είδους καιρό.Ιδίως με κακό καιρό ήταν απόλαυση.

Όρθιος πάνω στη μύτη της πλώρης με κύμα και αέρα σαν ισορροπιστής να ξεμπλέκεις το δίχτυ ενόσσω πέφτει και να μη μπερδεύται ποτέ με ρυθμούς που ο πατέρας μου να βλαστημάει που δε με προλαβαίνει με το κουπί- λόγω του αέρα που είχε κόντρα ή ακόμα και ούριο- λέγοντας: Γαμώ τον αντίθεο σου μούλε με ξεχώνιασες.

Παρόλο που έχω βαπτιστεί στη θάλασσα δεν έχω μάθει στη πραγματικότητα να ψαρεύω επειδή -παρόλο που ξέρω τι και πως- δεν μου αρέσουν τα ψάρια.Σαν βοηθός όμως ήμουν καλός γιατί μου άρεσε η διαδικασία.
Το έκανα όσο χρειάστηκε για να βοηθάω τον πατέρα μου και την οικογένεια μου.
Μετά το σχολείο όμως ιδίως με τα πολλά διαβάσματα στο λύκειο άρχισα να κάνω απουσίες.
Η κυρά Ελένη του έπεφτε πια λίγη του καπετάνιου που είχε καλομάθει μαζί μου, οπότε την έλεγε κοροιδευτικά Μήτρο γιατί δεν είχε από παιδάκι ψηθεί στη θάλασσα και πήγαινε προσεκτικά και με φόβο σε μπουνάτσα μόνο, ούτε λόγος για παλιόκαιρο και κύμα.Όμως με το καιρό έστρωσε και της άρεσε και ήταν η απογευματινή τους βόλτα η βαρκάδα τους.
Θυμάμαι της έλεγε:
- πάμε να σε περπατήσω Μήτρο μου.
Η απάντηση ήτανε πάντα:
-πάμε αλλά άμα με ξαναπείς Μήτρο θα στο σπάσω το κεφάλι!
-Εντάξει Μήτρο μου, προχωράω εγώ να κάμω και μια τσιγάρα κι έλα...
Μην ακούτε εσείς, αυτές είναι "τρυφλότητες" έλεγε κοροιδευτικά φεύγοντας ο καπετάνιος γελώντας κάτω από τα μουστάκια του σα γνήσιο πειραχτήρι.

Δυο ζευγάρια θυμάμαι που έκαναν αυτή τη δουλειά κάθε απόγευμα ποστάρισμα και κάθε πρωί το σήκωμα και ξεψάρισμα των διχτυών, τους γονείς μου και τον μπάρμπα Κοτόζα με τη θεια Ευθυμία.

Μου έρχεται στο νού κι ο μπάρμπα Μαύρος με το μονόξυλο του, το πολύ μικρό πριαράκι ίσα με μια οριά πράμα , που το σπρώχνουν όρθιοι με ένα ραβδί από κυπαρίσσι.Είχε λοιπόν ένα πεζόβολο και πήγαινε εκεί που δεν μπορούσε κανένας άλλος έν τω μεταξύ ήταν τόσο επιδέξιος που δεν του ξέφευγε ούτε γαρίδα.
Τον λέγανε Μαύρο γιατί από τον ήλιο όλη μέρα μέσα στη θάλασσα ήταν πιο μαύρος από το πριαράκι του που το έβαφε με κατράμι. Τη σκυτάλη πήρε ο γιός του ο Αντρέας σκούρος κι εκείνος αλλά όχι απο τον ήλιο απο το σκαρί του.

 Την αξία του κάθε πράγματος τη καταλαβαίνει κανείς όταν το στερηθεί. Ετσι και στη περίπτωση μου λυπήθηκα ιδιαίτερα όταν ο πατέρας μου το πούλησε το πριάρι μας το "Νικολάκη" για να πάρει τα χρήματα για την επαγγελματική άδεια-3000 ευρώ- που αλλοιώς θα την έχανε αφού είχε γεράσει και δεν είχε την απαιτούμενη ευλυγισία για τη χρήση του σκάφους οπότε μοιραία θα το άραζε.

Προσωπικά μου ήρθε ταμπλάς όταν έμαθα, όντας φαντάρος στα 29 μετά από πολύχρονες σπουδές σε Ελλάδα κι εξωτερικό, ότι το πούλησε και μάλιστα χωρίς να με ρωτήσει, θεωρώντας πια αυτονόητο ότι εγώ δεν θα θέλω να το χρησιμοποιήσω. Το ένιωσα σαν προδοσία και μου κακοφάνηκε.΄Ενιωσα σα να χάθηκε ένα μέλος της οικογένειας.
Βρήκα λοιπόν το ..Λόμπα  που το είχε αγοράσει για την επαγγελματική του άδεια και το είχε αράξει το πριάρι  έξω στο καρνάγιο δίπλα στο δρόμο να το σκοτώνει ο ήλιος και η αχρηστία για χρόνια.
Το έβλεπα εγώ όταν απολύθηκα απο φαντάρος και μου κακοφαίνοταν που είχαν ανοίξει τα πλευρά του οπότε κάποια στιγμή του λέω: Το θέλω να το φτιάξω μου το δίνεις; Πόσα θέλεις;

Μου λέει: χίλια πεντακόσια
Τελικά συμφώνησα στα οκατακόσια ευρώ παρόλο που το είχε πεταμένο και δεν άξιζε ούτε τριακόσια από τη ζημιά που είχε πάθει τόσα χρόνια, τέλος πάντων λέω έχω τετρακόσια τώρα και τα υπόλοιπα σιγά σιγά θέλεις;
-Θέλω μου λέει.

Παίρνω το Νικολάκη τον ξύνω, τον καίω με καμινέτο να φύγουν οι παλιές μπογιές, βάζω ντζίβα και μίνιο στους αρμούς, το καλαφατίζω,το περνάω με μίνιο, το βάφω , του βάζω μοράβια του φτιάχνω σιρίτια και κουπιά δίχρωμα κα μερακλίδικα και το ξαναρίχνω στη θάλασσα σαν καινούριο [μόνο τριάντα χρόνων σκάφος].

Όλα αυτά μόνος ενώ το σκάφος άν και ξεραμένο ζυγίζει κοντά μισό τόνο, εκεί η εμπειρία που είχα συσσωρεύσει από παιδάκι φάνηκε άμεσα, τα έκανα όλα με κλειστά μάτια με τη μία και εύκολα κυρίως δε σωστά κρίνοντας από το αποτέλεσμα.

Κάποιοι χωριανοί -κάτι σκαμπάβλια δηλαδή- που πέρναγαν και ήξεραν την ιστορία μου:[ χρόνια στα θρανία και μακριά] έλεγαν διάφορα περιπαικτικά και πείσμωνα εγώ, καλά τους έλεγα να δούμε ποιός θα γελάσει καλύτερα.
Περνώντας όμως οι μέρες ειδικά τα γεροντάκια που ψάρευαν και πέρναγαν κάθε μέρα με είχαν κατασυγκινήσει από την αρχή λέγοντας μου κουβέντες που δεν μου είχε ξανατύχει να ακούσω.

Μόνο Έλληνες ξέρουν να επαινούν με αυτό το τρόπο από καρδιάς και μάλιστα αγράμματοι.
Σε κανένα άλλο τόπο που ξέρω-Γερμανία Ιταλία Αγγλία Αμερική- και κανένας μορφωμένος άνθρωπος δεν είναι τόσο καλλιεργημένος ψυχικά όσο ο αγράμματος καλλιεργημένος Έλληνας: σπάνια περίπτωση ,αλλά τα διαμάντια δεν θα είχαν καμία αξία αν ήτανε σωρός.
Όσο για τους υπόλοιπους παραμένουν όπως είπα πρίν σκαμπάβλια!
Συνδυάζει τη λαϊκή σοφία και διάκριση με υπέροχη εξυπνάδα και ευστροφία ευρυμάθεια και το κυριώτερο καλοκαγαθία και ταπεινοφροσύνη.
Φούσκωνα κι εγώ σαν γαλοπούλα από περηφάνεια γιατί ο καλός ο λόγος είναι καλύτερος από άξιο άνθρωπο.

Το ετοίμασα λοιπόν το "σκάφος" και είχα πεί σε πέντε φίλους να έρθουν το πρωί να το ρίξουμε, αλλά άργησαν δεκαπέντε λεπτά, και από την ανυπομονησία μου δεν άντεξα άλλο, το έριξα μόνος μου μέσα στη θάλασσα κάνοντας μοχλό εναλάξ στα κυλινδρικά παλούκια.
Όταν ήρθαν δεν πίστευαν στα μάτια τους. Πως  το έκανες ρε αυτό; Έλεγαν και ξανάλεγαν.
-Δε θέλει κόπο θέλει τρόπο τους έλεγα γελώντας.Τους άφησα στην απορία.
Η καζούρα τους δε απερρίγραπτη.
Αφού και ήρθατε πάμε να κεράσω στο πατρικό μου προτείνω,οπότε τα ουζάκια κατω από τη κληματαριά έρεαν άφθονα μέχρι να μην αντέχουμε τη ζέστη.

'Εκανα όλο το καλοκαίρι βόλτες και μπάνια, με τα κουπιά μόνο γιατί μηχανή δεν έβαλα μέχρι να στανιάρει το σκαρί, αλλά έκανα τόσο καλή δουλειά που ούτε δάκρυσε όπως λένε.
 Έριχνα, στη ζούλα εννοείται, παραγαδάκια που είχα φτειάξει, δυο κατοστάρια που προέκυψαν όταν κάτι πολύ μεγάλο ή χέλι ή λαβράκι μου έκανε το τρακοσάρι κουβάρι.
Μόνος μου όμως δεν είναι εύκολο στο ψάρεμα-σήκωμα, καλά στο ρίξιμο αυτό με υπομονή και προσοχή αντέχεται αλλά όταν μου έφευγαν ψάρια στο ψάρεμα  τσαντιζόμουνα κι έσκαγα ξεβαφτιζόμουνα στο βλαστήμι.Λέω δεν είναι δουλειά αυτή πιο πολύ κακό κάνω παρά καλό.

Τα αραίωσα λοιπόν τα ψαρέματα  αφού στο τέλος κι ένα φίλο που έβαλα να τραβάει κουπί δεν ήξερε τη τύφλα του από θάλασσα και μου τα έκανε μαντάρα, αλλά το χειρότερο ήταν πως δεν είχε κι όρεξη να μάθει, ε και εκεί κοντέψαμε να σφαχτούμε όταν κορόιδευε ειρωνευόμενος απαξιώνοντας αυτό που δεν κάτεχε.
Του κακοφάνηκε που του είπα "έξω από δω άχρηστε κοπρίτη" και πολύ περισσότερο που το πίστευα γιατί δεν με είχε ξανακούσει να μιλάω έτσι σε άνθρωπο.

Μετά αναγκάστηκα να το αποχωριστώ. Όταν το χειμώνα έμαθα ότι ο ..Λόμπας κακοπήρε το πατέρα μου που πήγε να φροντίσει το πριαράκι- να δεί μήπως έχει νερά από τη βροχή κι άν είναι καλά δεμένο, του λέει: "το σκάφος είναι δικό μού ο γιός σου δεν το έχει ξεπληρώσει οπότε άστο όπως είναι".
Ξαφνιάστηκε ο πατέρας μου και προσβλήθηκε και δικαίως.Με πήρε τηλέφωνο και μου λέει Νίκο μου έτσι κι έτσι.
Αηδίασα από το ποιόν του ανθρώπου και για το τι είπε και κυρίως σε ποιόν το είπε.
Αν τον είχα μπροστά μου θα του πέταγα τα άντερα έξω.Το ίδιο βράδυ πάω στο χωριό μετά το τηλεφώνημα με το πατέρα μου βρίσκω το ..Λόμπα και του λέω
-δε το θέλω το πριάρι να το πάρεις πίσω.
Κάνει να μου ψελίσει πως έχασε από την υπόθεση αυτή και είχε αγοραστές και άλλες παπαριές, του λέω δεν φτάνει που μου έδωσες πέντε σανίδες ανοιχτές και ήθελες το βάρος τους σε χρυσάφι δεν φτάνει που πήρες το μισό , δεν φτάνει που στο δίνω πίσω καινούριο και χωρίς να σου ζητάω τα χρήματα μου, μου λές ανόητε άνθρωπε ότι έχασες;
Τα έχασε απο το μένος, και συνεχίζω
-Δεν έχασες κέρδισες του λέω, και να το πάρεις απο το μώλο γιατι χρειάζεται ένας φίλος μου τη θέση αύριο κιόλας.

Έπρεπε να του πώ και τα υπόλοιπα που σκεφτόμουν: - Η βλακεία σου και η κακότητα σου σε έκαναν να χάσεις κι αυτά που θα μπορούσα να σου δώσω ακόμα.
Ναι θα μπορούσα, όχι σαν ηλίθιος που προσπορίστηκε πως ήμουν "γιατί έχω για πέταμα τα χρήματα μου που με έπιασε κότσο και μου πούλησε το σκάφος ακριβά" όπως μάθαινα ότι έλεγε από καλοθελητές, αλλά η κακολογία  -παρόλο που με πείραζε και γέμιζε το στομάχι- δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα είναι ίδιον των ηλιθίων και προφανώς έδειχνε το ποιόν του.

Η σταγόνα όμως που έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι ήταν η προσβολή μου, στο Γέροντα μου.
Δεν υπάρχει χειρότερο για άνθρωπο που έχει φιλότιμο να του προσβάλουν τα παιδιά.
Η αξία του Νικολάκη για μένα δεν ήταν θέμα χρημάτων.
Ναι μεν  η αξία κάποιων πραγμάτων μπορεί να μη μετριέται αλλά υπάρχουν και όρια και πάνω από τα ξύλα είναι το φιλότιμο και οι άνθρωποι-.

Τα έχασε δεν ήξερε κι ούτε του είπα ποτέ τι και γιατί -τον είχα μισήσει δεν θα του έκανα τη χάρη να του πώ τι έκανε και πως είχε λάθος για να διορθωθεί άστον στην κακότητα του τον κακοήθη.
Ούτε και στο πατέρα μου το είπα, το έθαψα το θέμα ακόμα νομίζει πως απλά δεν μπορούσα να βγάλω άδεια και το έδωσα πίσω σαν άχρηστο κι ότι απλά ήταν μια επιπόλαια απόφαση και εν θερμώ δράση.

Όμως δεν το άφησα έτσι δεν ξεχνάω ούτε το καλό ούτε το κακό, καθοδήγησα το θείο μου το Ζώη και του το πήρε το σκάφος.Το πήρε από το ξυπνοπούλι για εκατό ευρώ.
Αφού είναι τέτοιος, το γουρούνι θέλει χτύπημα στη μουσούδα λέει ο σοφός λαός, τέτοια θέλει και τα τετρακόσια δεν τα πήρε και το σκάφος το έχασε.
Κράτησα και τη μηχανή με το τρόπο μου και τώρα όταν το βαρεθεί κι ο θείος μου γιατί θέλει συντήρηση και είναι μεγάλος θα περάσει στα χέρια μου με άδεια αυτή τη φορά.
'Οπως είπαμε γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.

Παλιοχαρακτήρας είπατε; όχι αντιτείνω απλά Λευκαδίτης!
Δεν ξεχνώ ούτε καλό ούτε κακό ούτε αφήνω να πέσει κάτω καμιά χαζοκουβέντα.

   Πάντως βλέπω τελευταία ολοένα και περισσότερα ξύλινα να παροπλίζονται παρόλο που μπορούν να είναι αιώνια στην οικογένεια του ιδιοκτήτη αφού φτιάχνονται εύκολα σαν καινούρια με λίγη συντήρηση ξύσιμο και βάψιμο δηλαδή ακόμα κι από άσχετο, και επιπλέον είναι πολύ πιο αξιόπλοα και ασφαλή στη θάλασσα, ενώ από οικονομία ούτε κουβέντα η μέρα με τη νύχτα.
Αν του βάλεις και πανάκι γίνεται υπερθέαμα με μηδέν κόστος.
Το μόνο που χρειάζεται για να σε φροντίζει το ξύλινο είναι φροντίδα και στοργή αλλά στη δίνει πίσω πολλαπλάσια.

Τι κρίμα να μην αφήνουν οι κρατούντες τα ξύλινα βαρκάκια και καϊκια μετά την πώληση της επαγγελματικής άδειας να χρησιμοποιούνται σαν ερασιτεχνικά.
Γιατι να πάνε χαμένα όλα τα ξύλινα σκάφη για τη βλακεία που τους δέρνει και για τη τσίπα που δεν έχουν τα γομάρια που μας κυβερνάνε;

Ο ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΡΟΤΑΡΥ

Η διεθνής αυτή οργάνωση ιδρύθη στο Σικάγο στις 23.2.1905 από τον Αμερικανό δικηγόρο Paul P. Harris. Κάτω από το πρόσχημα φιλανθρωπικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων καλύπτει μυστικούς σκοπούς. Δια τούτο θεωρείται ως «το νηπιαγωγείον της Μασονίας».
Αυτό είναι το συμπέρασμα μας το οποίο το στηρίζουμε στα εξής στοιχεία.

ΡΟΤΑΡΥ - ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ: ΣΗΜΑ- ΣΥΜΒΟΛΟ ΥΨΗΛΟΒΑΘΜΟΥ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΜΕΛΟΥΣ

Το σήμα των υψηλόβαθμων ιεραρχικά ροταριανών που είναι και τέκτονες δείχνει χωρίς πολλά λόγια το πόσο στενά δεμένα είναι τα δύο σύνολα.

Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Θεόκλητος(υπ’ αριθ. 1.227/4.4.1973 Εγκύκλιον)

Η Οργάνωσις του Ρόταρυ έχει στενή σχέσιν και συγγένειαν προς τον Τεκτονισμόν (Μασωνίαν), χαρακτηρισθείσα υπό των ειδότων ως «εξάδελφος» και «πρώτος σταθμός» και «προθάλαμος» της Μασωνίας και «προεισαγωγή» εις αυτήν.



2. – Μέγα ποσοστόν των Ροταριανών συμβαίνει να είναι και τέκτονες. Ο δε πρώτος «Κυβερνήτης» του εν Ελλάδι Ρόταρυ υπήρξε «διακεκριμένον μέλος» της Ελληνικής Μασωνίας.

Το έμβλημα του Ρόταρυ, ο οδοντωτός τροχός καταμαρτυρεί ότι η λέσχη κινεί καί κινείται από έτερους αφανείς τροχούς με εμπλεκόμενους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο σε δεκάδες χιλιάδες λέσχες σε Αμερική, Ευρώπη (με κέντρο την Ελβετία όπου γίνονται τα συνέδρια), Αυστραλία, Αφρική, Ασία. Το δε ειδικό σήμα της λέσχης (σύμπλεγμα λευκού και αντεστραμμένου μαύρου τριγώνου) είναι των «Θεοσοφιστών»

Τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1928 ἱδρύθη ὁ Ροταριανὸς Ὅμιλος Ἀθηνῶν, ὁ πρῶτος Ὅμιλος ὄχι μόνον εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ὑπόλοιπην Βαλκανικὴν περιοχήν, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ εἰς τὴν Ἀνατολικὴν Μεσόγειον.

Ιδρυτικά μέλη ήταν...

ΑγαπητΟς Σπήλιος Μάτσας Ἀντώνιος

Αθηνογένης Ἰωάννης Μίλλερ Γουλιέλμος

Ανδρεάδης Ἀνδρέας ΟΙκονόμου Ἄγγελος

Βαλαωρίτης Ἀριστοτέλης Παπαδημητρίου Στέλιος

ΒοΪλας Βασίλειος Πετρακόπουλος Δημήτριος

Δραγούμης Φίλιππος ΠΕΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Θεόδωρος

Ζαχαρίας Προκόπιος ΡακτιβΑν Γρηγόριος

Καλαντίδης Χρῆστος ΣισιλιΑνος Δημήτριος

Καραγιαννόπουλος Γεώργιος ΣταθΑτος Ἀντώνιος

Κυριαζίδης Κυριᾶκος ΤσαμαδΟς Μιχαὴλ

Κωνσταντινίδης Γεώργιος Φίξ Ἀντώνιος (ο ιδρυτής της μπύρας "Άλφα" ;;;;)

Λοβέρδος Σπυρίδων Χαριτάκης Γεώργιος



Πρώτος πρόεδρος του ελληνικού Ρόταρυ υπήρξε ο ο τραπεζίτης Σπύρος Λοβέρδος απο το 1928-1931, διετέλεσε διαδοχικά διευθυντής της "Εθνικής" και της "Γενικής Τράπεζας " και υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις Π. Τσαλδάρη 1933-34 ,ενω υπήρξε και τέκτονας, μέλος της Στοάς Παρθενών.

Περισσότερα για τον Σπύρο Λοβέρδο και τον ρόλο του ως υπουργος Οικονομικών διαβάστε εδω

Σπύρος Λοβέρδος


Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 3, 2011



Ολυμπια, νομιζω το παρακατω -περιπου- το πρωτοδιαβασα σε σενα, σε αποσπασμα απο βιβλιο… Τι του ηταν ο Σπυριδωνας του δικου μας του Αντρεα, παππους;



Παντως ο Ανδρεας εχει φροντισει στο βιογραφικο του να μην υπαρχει λεξη για τον πατερα και τη μητερα του, καταγωγη κλ…



“Απόσπασμα από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννη “Ξένο Κεφάλαιο στην Ελλάδα” από τις εκδόσεις “ΑΓΡΑ” (2010)



Σεπτέμβρη του 1932 έγιναν εκλογές και στις 4 Νοέμβρη ανάλαβε πρωθυπουργός ο Τσαλδάρης, με υφυπουργό των Οικονομικών τον Μ. Ευλάμπιο. Το Δεκέμβρη έγινε υπουργός των Οικονομικών ο Κ. Αγγελόπουλος. Η οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση δεν είχε βελτιωθεί καθόλου. Η κερδοσκοπία οργίαζε κι ο τιμάριθμος από 15 πού ήταν το 1931 ανέβηκε στα 20 το ’32. Αυτή, λοιπόν, την περίοδο ο Αγγελόπουλος αποτέλεσε μια μεγάλη εξαίρεση, ανάμεσα στους φαυλοκράτες πολιτικούς. Και παλιά τα είχε βάλει, με το ΔΟΕ και στην Κτηματική Τράπεζα κήρυξε τον πόλεμο κι αργότερα στην τεταρτοαυγουστιανή δικτατορία ήταν ο πρώτος αστός πολιτικός που εξορίστηκε από τον Μεταξά. Μόλις ανάλαβε το υπουρ­γείο δήλωσε αμέσως ορθά-κοφτά και μ’ επιμονή ότι δεν πρέπει να πληρώσουμε όχι 30% αλλά ούτε πεντάρα στους ξένους και ντόπιους ομολογιούχους. Σε λίγες μέρες ο Αγγελόπουλος διώχτηκε από το υπουργείο, ασφαλώς με την επέμβαση «εξωελληνικών» παραγόντων.



Τον αντικατέστησε ο τραπεζίτης Σπύρος Λοβέρδος και στις εφτά μέρες πού ‘κανε υπουργός, πρόλαβε να πληρώσει αμέσως το 30% στους ομολογιούχους και να μαδήσει τη χώρα από το αναιμικό της συναλλαγματικό απόθεμα. Στις 16 του Γενάρη έπεσε ο Τσαλδάρης κι ήρθε ο Βενιζέλος με υπουργό των Οικονομικών τον Καφαντάρη. Ο αρχηγός όμως των Προοδευτικών δεν πρόλαβε να εξαγγείλει το καινούργιο πρόγραμμα του, γιατί στις εκλογές της 5ης του Μάρτη ξαναπήρε την εξουσία ο Τσαλδάρης, με υπουργό των Οικονομικών τον Λοβέρδο. Οι Λαϊκοί μόλις ανέβηκαν στην κυβέρνηση κάλεσαν τους ομολογιούχους να κάνουν αυτοψία στη χώρα μας για να αντιληφθούν την οικονομική της κατάσταση. Αυτοί όμως υπόδειξαν σαν αρμόδια την ΚΤΕ και η κυβέρνηση άρχισε τότε να παρακαλεί την Κοινωνία των Εθνών να ‘ρθει μια δημοσιονομική επιτροπή. Τότε ο Καφαντάρης σε μια αγόρευση του για τον προϋπολογισμό του ’33-’34 επιτέθηκε στην κυβέρνηση για την πρόσκληση δημοσιονομικής επιτροπής κι εξήγησε ότι την επέμβαση της ΚΤΕ δεν την ήθελε όχι από έλλειψη ευλάβειας στο θεσμό, αλλά γιατί «εξ επισήμων ανακοινώσεων και άλλων σχετικών στοιχείων είχε πεισθεί ότι ή ΚΤΕ δεν επείχε θέσιν τρίτου εις την υπόθεσιν των χρεών, άλλ’ είχαν άμεσον και απροκάλυπτον είς αυτήν ενδιαφέρον στρεφόμενον υπέρ των ομολογιούχων». Πρότεινε δε να ‘ρθει ή κυβέρνηση σε απευθείας συνεννόηση με τους ομολογιούχους και να τους πληρώσουμε με τα προϊόντα μας.



Τελικά, ή επιτροπή της ΚΤΕ ήρθε το Μάη και μετά τις έρευνές της έκανε σχετική έκθεση, στην όποια λέει ότι για να πληρώσει ή Ελλάδα πρέπει ν’ αναπτύξει τις εξαγωγές και τα εμβάσματα και να ελαττώσει τις εισαγωγές της! Τον Ιούνη του 1933 συνήλθε στο Λονδίνο η δημοσιονομική επιτροπή για να εξετάσει την έκθεση και ν’ ακούσει τον Λοβέρδο και τον Μάξιμο πού είχαν πάει κι αυτοί στο Λονδίνο για να υπερασπίσουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και να πετύχουν μια συνεννόηση με τους ομολογιούχους. Αυτοί όμως αρνήθηκαν να συζητήσουν με τους Έλληνες αντιπροσώπους, ζητώντας 271/2% για το 1933-34 και 371/2% για τον άλλο χρόνο, ενώ η ελληνική κυβέρνηση πρόσφερε 221/2% και 271/2% (η διαφορά ήταν 600 εκατομμύρια δραχμές). Η πρόταση να λύσει τη διαφορά ένας διαιτητής, απορρίφτηκε χωρίς συζήτηση και περιφρονητικά από τους ομολογιούχους. Τότε οι διαπραγματεύσεις σταμάτησαν και πάλι.



Στον Λοβέρδο και τον Μάξιμο η δημοσιονομική επιτροπή «σύστησε» να βάλουν καινούργιους φόρους για να πληρώσουν τους ξένους. Οι δυο υπουργοί αποχαιρέτησαν την επιτροπή με την υπόσχεση ότι θα εξασφαλίσουν τους τόκους των ομολογιούχων και μάλιστα ανάφεραν στην επιτροπή τι είδους και πόσους φόρους θα βάλουν στο λαό, για να το πετύχουν. Κι έτσι γύρισαν πίσω στην Ελλάδα αποφασισμένοι να εξευμενίσουν με κάθε μέσο τους κατόχους ομολογιώνκαι τέτοιοι κάτοχοι -εν παρενθέσει- ήταν κι ο Λοβέρδος κι ο Μάξιμος.



«Ίσως επί του σημείου τούτου η στάσις της Ελλάδος θα έπρεπε να ήτο περισσότερον αποφασιστική…», γράφει ο Άγγελος Αγγελόπουλος, γιατί τον ίδιο καιρό οι Τούρκοι κι οι Γερμανοί αρνήθηκαν κάθε πληρωμή και οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δεν διαμαρτυρήθηκαν καθόλου.



Δ’. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ



Η καινούργια επαφή έγινε το Σεπτέμβρη του ’33 κι οι διαπραγματεύσεις τράβηξαν πολύ καιρό. Αύτη ήταν ή κλασική τους μέθοδος. Κερδοσκοπούσαν στην αγορά μ’ αυτό τον τρόπο και συγχρόνως μας εκβιάζανε τελικά να υποχωρήσουμε, γιατί αυτή ή εκκρεμότητα των συνεννοήσεων νέκρωνε την οικονομική ζωή της χώρας. Έτσι επαναλαμβάνεται η ιστορία του ’97. Πάλι η πατρίδα μας βρίσκεται σε αγωνία περιμένοντας την απόφαση των εκμεταλλευτών της. Τότε η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ, για να επηρεάσει τις συζητήσεις προς όφελος των ομολογιούχων και να εκβιάσει έτσι τη λύση δίνοντας ένα γερό όπλο στους τοκογλύφους και μια εύκολη δικαιολογία στον Λοβέρδο, δημοσίεψε μια έκθεση, με την οποία διαπιστώνει βελτίωση στη δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας. Με παρόμοιες πιέσεις, εκβιασμούς και παρασκηνιακές ενέργειες υπογράφτηκε, τέλος, το Νοέμβρη, μια συμφωνία για δυο χρόνια. Τα χρεολύσια αναστέλλονταν για δυο χρόνια κι από τους τόκους θα πληρώναμε 271/2% το 1933-34 και 33% το 1934-35. 0ι τόκοι μόνο του δανείου του 1898 θα πληρώνονταν στο ακέραιο. Η πληρωμή θα γινόταν με συνάλλαγμα του Λονδίνου ή της Νέας Υόρκης κι η ελληνική κυβέρνηση θα ‘γραφε στον προϋπολογισμό της το σύνολο των τόκων, που θα το ξαναδανειζόταν τάχα από το ΔΟΕ, καταθέτοντας του ίσο ποσό άτοκα γραμμάτια σε δραχμές. Ο Λοβέρδος, για να συγκεντρώσει το ποσοστό πού συμφώνησε, έβαλε σ’ ενέργεια δεκάδες καινούργια φορολογικά νομοσχέδια, όλα σε βάρος του λαού, ενώ ο ίδιος, όπως ξεσκεπάστηκε τότε στις εφημερίδες, είχε επιχειρήσει να διαφύγει με διάφορους αθέμιτους τρόπους τη φορολογία.



Η συμφωνία πρόβλεπε καινούργιες διαπραγματεύσεις στις αρχές του 1935 για τα επόμενα χρόνια. Γι’ αυτό και το Φλεβάρη πήγε στο Λονδίνο ο Πεσμαζόγλου, καινούργιο οικονομολογικό αστέρι της πλουτοκρατικής κλίκας. Πρόεδρος τότε του συμβουλίου των ομολογιούχων ήταν ο σερ ΄Οστεν Τσάμπερλεν, αδερφός του κατόπιν πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεν. Η πολιτική των δυο αδελφών είναι μια ατέλειωτη αλυσίδα από εξευτελισμούς και προδοσίες μικρών και μεγάλων λαών. Στο πρόσωπο τους, το εγγλέζικο χρηματιστικό κεφάλαιο είχε αποκτήσει τους χαρακτηριστικότερους εκπροσώπους του για μια ολόκληρη εποχή. Μόλις άρχισαν οι συνομιλίες, οι ομολογιούχοι ζήτησαν 50%. Ο Πεσμαζόγλου πρόσφερε 35%. Αυτοί, αρνήθηκαν κι έτσι οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν. Η ελληνική κυβέρνηση -κάτω από τη λαϊκή πίεση- δήλωσε τότε στους ομολογιούχους ότι θα τους πλήρωνε τα τοκομερίδια τους πού έληγαν την 1η του Απρίλη, με ποσοστό 35%. Ο ΔΟΕ διαμαρτυρήθηκε αμέσως γιατί έτσι ή κυβέρνηση παραβίαζε το νόμο του 1898 και, καθώς τις είχε στο χέρι, κατακράτησε όλες τις υπέγγυες προσόδους υπολογίζοντας τόκους και χρεολύσια για όλα τα δάνεια πού ήταν κάτω από τον έλεγχο του. Συγχρόνως με τη διαμαρτυρία και το πραξικόπημα του ΔΟΕ, άρχισαν αλλεπάλληλα διπλωματικά διαβήματα από τις ενδιαφερόμενες κυβερνήσεις, ενώ το συμβούλιο των ομολογιούχων στο Λονδίνο λυσσασμένο σύσταινε στα μέλη του να μη δεχτούν να εισπράξουν το 35%. Έπεσαν όλοι πάνω στη φτωχή μας χώρα να την πνίξουν. Παρ΄ όλα αυτά, όμως, το 52% των ομολογιούχων έτρεξαν να εισπράξουν το 35% και για τα υπόλοιπα έχει ο θεός. Και πράγματι ο θεός των τοκογλύφων, ενσαρκωμένος στο πρόσωπο του Γκλίξμπουργκ, τους βοήθησε.



Ε. ΈΡΧΕΤΑΙ Ο ΓΚΛΙΞΜΠΟΥΡΓΚ



Σ΄όλο αυτό το διάστημα, άλλες κύριες ασχολίες του Λαϊκού Κόμματος ήταν οι επιστημονικές καλπονοθεύσεις και η συστηματική ρουσφετολογία. Πάνω στο δημόσιο ταμείο είχαν ριχτεί μ΄άγριες διαθέσεις οι φίλοι του κόμματος, που τόσα χρόνια είχαν μείνει μακριά από την εξουσία. Ο Τσαλδάρης, περισσότερο κατάλληλος για δικολάβος παρά για αρχηγός κόμματος, ξόδευε όλη την, όχι και τόσο πληθωρική, ζωτικότητά του σε επιφυλάξεις, σοφίσματα και σε διάφορου συνδυασμούς που σοφιζόταν για ν’ αντιμετωπίσει, την αντιπολίτευση και τις γκρίνιες των φίλων του πού τρώγονταν σαν τα σκυλιά.



Οι αντιθέσεις ανάμεσα στα δύο αστοτσιφλκικάδικα μπλοκ οξύνονται και παίρνουν τη μορφή ανοιχτής ένοπλης σύγκρουσης το Μάρτη του ’35. Το «αντιβενιζελικό» κράτος – εφεύρεση του Μεταξά – παρόλη την τρομοκρατία που ξαπόλυσε όταν επιβλήθηκε, δεν κατάφερε να πνίξει το λαϊκό κίνημα. Οι εκλογές του Ιούνη του ’35 φανερώνουν ότι οι λαϊκές μάζες αρχίζουν να χειραφετούνται πια από την επιρροή των πλουτοκρατικών κομμάτων και να προσανατολίζονται προς τ΄αριστερά. Η κατάσταση αυτή αρχίζει να καταντάει αρκετά επικίνδυνη για την ντόπια πλουτοκρατία και πολύ επιζήμια για τους ξένους κεφαλαιούχους, που θα επιθυμούσαν να ασχολιέται ο ελληνικός λαός με τα «ειρηνικά» του έργα και να μην καταγίνεται τόσο πολύ στην πολιτική. Και τότε όλοι οι αντιδραστικοί πλουτοκρατικοί κύκλοι του εσωτερικού και του εξωτερικού, με πρώτη την Εθνοτράπεζα, με τις συμβουλές και την έγκριση του Βενιζέλου, με την ανοχή των ψευτοδημοκρατικών κομμάτων και με τις ευλογίες και τα χειροκροτήματα των ομολογιούχων, άρχισαν να κηρύχνουν την πολιτική της «συμφιλίωσης». Όργανο για την πραγματοποίησή της θα ΄ταν ο δεύτερος Γεώργιος Γκλίξμπουργκ, που τον τάιζε δώδεκα ολόκληρα χρόνια ο Χάμπρο. Φτάνει να ‘ρχόταν ο βασιλιάς για να αγαπηθούν βενιζελικοί και αντιβενιζελικοί και να ζήσει ο λαός ευτυχισμένος.



Επειδή, όμως, ο λαός με μια μεγαλειώδη συγκέντρωση των αντιφασιστικών δημοκρατικών του δυνάμεων έδειξε την ακλόνητη διάθεσή του να υπερασπίσει τις δημοκρατικές του ελευθερίες, ανάλαβε να κανονίσει τα περαιτέρω αυτοχειροτονηθείς σε αντιβασιλιά Γ. Κονδύλης, με το διαβόητο δημοψήφισμα που οργάνωσε το Νοέμβρη του ’35.



Κι έτσι η Ελλάδα απόχτησε πάλι βασιλιά και σε λίγο και «εθνικό» κυβερνήτη, οι ομολογιούχοι εξασφάλισαν, όπως θα δούμε, το ποσοστό που ζητούσαν και τον ελληνικό λαό ανάλαβε να τον επαναφέρει στα ειρηνικά του έργα ο Μανιαδάκης.”


---------------------------
Ο σκοτεινός ρόλος της Μασονίας σε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα τελευταία είναι πρόδηλος και η σύνδεση του με βιτρίνες τύπου ΡΟΤΑΡΥ , ΛΑΙΟΝΣ, ΡΟΔΟΣΤΑΥΡΟΙ, ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΟΙ, ΝΑΙΤΕΣ
είναι και αποτελεσματική και δοκιμασμένη συνταγή με έναν όρο της μυστικότητας.
Θα τους καταπολεμήσουμε στη διάβρωση της Ελληνικής κοινωνίας και της Παγκόσμιας Νέας τάξης που θα ήθελαν να επιβάλουν με το ξεσκέπασμα και το φώς που κατακαίει κάθε μούχλα.


Το ξεσκέπασμα των σχέσεων είναι πρόδηλο και όσο για τη σκοτεινή πλευρά του Μασονισμού θα σας δώσω σε άλλη ευκαιρία στοιχεία περαιτέρω.

Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

 Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
είναι η άποψη της Αρχαιολογικής Σχολής του Δαίρπελδ αντίπαλου δέους και φίλου του Σλήμαν ο ένας έψαχνε με βάση την Ιλιάδα την τροία κι άλλος με βάση την Οδύσσεια την Ιθάκη και ο ένας κι ο άλλος βρήκε αυτό που έψαχνε.

ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΛΑΒΗΣ,  ΜΑΚΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΕΤΟΥΣ

Ο κόλπος του Βλυχού θεωρείται απο την αρχαιολογική σχολή του Δαίρπφελδ το λιμάνι του Οδυσσέα ακολουθώντας την περιγραφή της Οδύσσειας δίνουμε μια περιγραφή καρέ καρέ του τι διαδρομή έκανε ο Οδυσσέας όταν έφτασε και αποβιβάστηκε στη Δεσίμη με σκοπό να πιάσει στον ύπνο τους μνηστήρες στο παλάτι του στην Καραβολιμπα, που δεσπόζει στο φυσικό λιμάνι του λιμανιού της Ιθάκης.
 

ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΔΕΣΙΜΗΣ ΕΔΩ ΑΠΟΒΙΒΑΣΤΗΚΕ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ 



Τι θα έβλεπε ο βιγλάτορας της Καραβόλιμπας περιμένοντας τον ερχομό του Οδυσσέα κοιτώντας για το πλοίο του στη Δεσίμι όπου και ήρθε




ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΔΕΣΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΧΟΥΛΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ



Πέρασε περπατώντας το λόφο Ραχούλι που μεσολαβεί για το Βλυχό

αυτή την απόσταση έκανε περπατώντας για να πιάσει στον ύπνο τους μνηστήρες στο παλάτι του στο Κολπο του Βλυχού



ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΔΕΣΙΜΗΣ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ

 είναι η διαδρομή που κάναμε κάθε μέρα το καλοκαίρι σαν παιδιά για να πάμε στη Δεσίμη για μπάνιο και ξανά πίσω με τα πόδια πάντα.

ΚΟΛΠΟΣ ΒΛΥΧΟΥ ΞΕΡΑ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΠΑΛΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

 

ΚΟΛΠΟΣ ΒΛΥΧΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ ΞΕΡΑ Η ΠΕΔΙΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΒΟΛΙΜΠΑΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ



Το φυσικό λιμάνι του κόλπου του Βλυχού παραμένει ακόμη ένα λιμάνι που και το χειμώνα φιλοξενεί  παρα πολλά ιστιοφόρα



ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ





ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Στην άκρη του χωριού προς τα πάνω κοιτάζοντας ο βιγλάτορας την Ομαλής

έβλεπε το βιγλάτορα απέναντι και την είσοδο του φυσικού λιμανιού του κόλπου του Βλυχού

ΤΟ ΦΥΤΟ ΑΛΙΣΦΑΚΙΑ Η ΦΑΣΚΟΜΗΛΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΠΟΥ ΕΒΟΣΚΑΝ ΤΑ ΓΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΙ ΖΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ 

Ας δούμε τη πορεία του Οδυσσέα:



 

ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ
ΝΕΑ ΜΕ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ  ΦΟΡΕΣΙΑ



ΑΡΧΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΛΛΟΜΕΝΟΥ



Τα παιδιά μας αύριο θα λένε: Οι γονείς μας ήταν Έλληνες, όπως τώρα λέμε εμείς: οι παππούδες μας ήταν Μικρασιάτες!!!

Αν κάποιος ρωτήσει, ποιες πόλεις έχουν σήμερα τους περισσότερους Έλληνες κατοίκους, η απάντησή μας είναι εύκολη και αυτονόητη: Η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη…

Ελάχιστοι όμως θα σκέφτονταν τη Μελβούρνη της Αυστραλίας, όπου υπάρχουν περισσότεροι από 50.000 Έλληνες!

Αν πάλι μας ρωτήσουν ποιες πόλεις είχαν τους περισσότερους Έλληνες κατοίκους πριν από 100 χρόνια, οι περισσότεροι από μας θα βρεθούμε σε απορία και η απάντηση θα μας κάνει να σαστίσουμε:

Στις αρχές του 20ου αιώνα η πολυπληθέστερη πόλη σε Έλληνες ήταν η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ (έστω και κάτω από τους Τούρκους) που είχε περίπου 400.000, ενώ η δεύτερη ήταν η ΣΜΥΡΝΗ (έστω και τουρκοκρατούμενη) που ξεπερνούσε τις 200.000!!! Την ίδια περίοδο η Αθήνα μόλις έφθανε τις 150.000, ενώ η Θεσσαλονίκη δεν αριθμούσε περισσότερους από 30.000 Έλληνες.



Μέχρι το 1922 περισσότεροι από 3 εκατομμύρια Έλληνες ζούσαν έστω και σκλαβωμένοι σε πόλεις και χωριά της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης, μέρη της σημερινής Τουρκίας με πανάρχαια Ελληνική ιστορία, όπου κυριαρχούσαν οικονομικά και κατάφερναν να διατηρούν την πολιτιστική τους κληρονομιά.



Τότε έλαβε χώρα η μεγαλύτερη καταστροφή που γνώρισε ο Ελληνισμός στην ιστορία του! Τότε το Γένος μας δεν έχασε απλώς ένα τμήμα του, αλλά στην κυριολεξία απώλεσε τον μισό εαυτό του!!! (Κατά διαφόρους υπολογισμούς, οι Έλληνες του ελεύθερου Ελληνικού Κράτους ήταν περίπου άλλοι τόσοι). Δεν επρόκειτο απλώς για υποδούλωση, αλλά για γενοκτονία και ξεριζωμό με ενάμισι εκατομμύριο νεκρούς και αγνοούμενους και άλλους τόσους πρόσφυγες. Έτσι, μιλάμε για τις Χαμένες Πατρίδες της Μικράς Ασίας, που αποτελούσε ως τότε το ένα από τα δυο πόδια του Ελληνισμού...



Κι όμως δεν γνωρίζουμε ή δεν καταλάβαμε τη σημασία αυτής της ιστορικής καταστροφής. Η επίσημη πολιτική της σύγχρονης Ελλάδας με την άθλια παιδεία, μας οδήγησε στη λήθη και στην άγνοια!!! Γιατί οι διεθνιστές και οι προδότες ήξεραν ότι η θυσία των Μικρασιατών δεν έχει καμία αξία αν δεν μας διδάξει τα λάθη μας.

Μια νέα συμφορά που χτύπησε το Έθνος μας ήταν ο πόλεμος του 1940 και αμέσως μετά ο εμφύλιος πόλεμος, όπου εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες αποδεκατίστηκαν στο βωμό της ευρωπαϊκής κυριαρχίας.



Άλλη μια τραγωδία αποδεκατίζει την νεολαία μας κατά τη δεκαετία 1960-1970, όταν οδήγησαν 1.680.000 Έλληνες να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό. Τότε το 90% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας έφυγαν από την χώρα μας. Έτσι άδειασαν τα χωριά μας και οι πόλεις μας. Η Ελλάδα έκτοτε κατάντησε χώρα γερόντων.

Σήμερα διαδίδουν την άποψη ότι η ιστορία είναι ζήτημα νομοθεσίας και όχι ελεύθερης έρευνας. Αντί να αναζητούν την αλήθεια, επιχειρούν να την ορίσουν και να μας τη διδάξουν από την αρχή. Χρησιμοποιώντας πολιτικούς-πιόνια, προωθούν τακτικές αφελληνισμού όπως το Σχέδιο Ανάν για την Κύπρο, οι αναγνωρίσεις τουρκικής και μακεδονικής μειονότητας, η χρηματοδότηση ανθελληνικών Μ.Κ.Ο. (Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων), η ολέθρια διαπολιτισμική εκπαίδευση.



Προδοτικές ηγεσίες διεφθαρμένων πολιτικών χρησιμοποιήθηκαν για να καταχρεώσουν το κράτος, ώσπου να καταντήσει η Ελλάδα ευάλωτη στη λεηλασία των μεγαλοτραπεζιτών και να χρεοκοπήσει!!!

Την ίδια στιγμή η Αμερική δίνει ελεύθερη βίζα για να μεταναστεύσει ο νέος Έλληνας που θα πτωχεύσει ή θα απολυθεί από τη θέση εργασίας του. Έτσι οι παράνομοι ή νόμιμοι μετανάστες θα μείνουν στην χώρα μας ενώ εμείς θα αναζητήσουμε την ελπίδα πάλι στο εξωτερικό. Το σχέδιο εξόντωσης του Ελληνισμού είναι ολοφάνερο, μόνο τυφλοί δεν το βλέπουν.



Τώρα φτάνουν και στη φάση του ξεκοκκαλίσματος: Με το «ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» οραματίζονται το διαμελισμό της χώρας, που θέλουν να πετύχουν δίνοντας στους ξένους κατοίκους της χώρας μας και την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ!!! Ο «Καλλικράτης» μετατρέπει ένα εθνικό κράτος σε συνομοσπονδία ημιαυτόνομων περιφερειών με τοπική Βουλή, που μπορεί εύκολα να ζητήσουν έπειτα αυτονόμηση!!! Δίνοντας την ιθαγένεια στους λαθρομετανάστες, δημιουργούν στην επαρχία ξένους με δικαιώματα, από ψήφο μέχρι ιδιοκτησία. Η ανοχή των Ελλήνων επαρχιωτών σε ξένους με δικαιώματα θα ανοίξει τις πόρτες και στους υπολοίπους ξένους, οι οποίοι θα έρθουν να «αναπτύξουν» το πρώην δημόσιο κεφάλαιο!



Έτσι θα μονιμοποιηθεί η κατάκτηση της χώρας και οι Έλληνες θα γίνουμε μειονότητα μέσα στην ίδια μας την πατρίδα... Η Θράκη εύκολα θα γίνει το νέο «Κόσσοβο»... θα ακολουθήσει η Μακεδονία... Οι Αμερικανοί ήδη πιέζουν για αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στη Θράκη. Θα ακολουθήσει η Κρήτη που θα είναι ο επόμενος λαχταριστός στόχος. Είναι το αεροπλανοφόρο της Μεσογείου, έχει πετρέλαια ανεκμετάλλευτα, έχει τουρισμό… Γιατί να μην ξεπουληθεί, όπως έχασε η Σερβία το Μαυροβούνιο;



Μια νέα καταστροφή - ίσως ολοκληρωτική πια – φθάνει μπροστά μας. Οι ηγέτες, μας ξεπουλάνε!!! Αν η Δικαστική Εξουσία δεν προστατέψει το Σύνταγμα, αν ο λαός δεν αφυπνισθεί, τότε τα παιδιά μας αύριο θα λένε: «Οι γονείς μας ήταν Έλληνες», όπως τώρα λέμε εμείς «οι παππούδες μας ήταν Μικρασιάτες»!.


Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης


ΠΗΓΗ: pentapostagma.gr

ο Ανεμοστρόβιλος στη Λευκάδα σε διάφορες περιπτώσεις

ΝΕΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΗΤΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Οι περιπατητικοί χάρτες είναι μια νέα κατηγορία χαρτών που προσομοιάζουν σε λεπτομέρεια τους στρατιωτικούς και περιγράφουν με ιδιαίτερη ακρίβεια όλα όσα ενδιαφέρουν τους ανθρώπους που ασχολούνται με τη πεζοπορία και την ορειβασία.

Ο περιπατητικός τουρισμός γνωρίζει άνθιση στη Λευκάδα και για τούτο ο χάρτης της Λευκάδας είναι πρώτος των ιονίων νήσων.

Να πούμε για τους φίλους που ασχολούνται ήδη στη Λευκάδα ότι η εταιρία που τους κατασκευάζει τους φτιάχνει από ένα νέο υλικό που μοιάζει με χαρτί αλλά είναι αδιάβροχο αλέκιαστο δεν σκίζεται διπλώνει εύκολα δεν ξεθωριάζει είναι ανακυκλώσιμο και εντέλει έχει γίνει για χάρτες που θα κακοπεράσουν από τους δραστήριους κατόχους τους και θα τους βγάλουν έτσι ασπροπρόσωπους.

O BΑΣΙΛΗΣ ΚΑΒΒΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο Βασίλης Καββαδάς νεότατος και ταλαντούχος  παίχτης μπάσκετ αποτελεί φέτος το τυχερό δεκατρία του Πανιωνίου.Η πορεία του στην Εθνική ελπίδων του άνοιξε το δρόμο για μεγάλη καριέρα.
Κατάγεται από το Βλυχό και μεγάλωσε στο Πειραιά,κάθε καλοκαίρι τον βλέπαμε από μικρό παιδάκι με το πατέρα του  Νίκο Καββαδά-Παπά- στο γήπεδο μπάσκετ του Βλυχού και γελάγαμε γιατί πέρα από την έφεση που είχε στο παιχνίδι ήτανε διπλάσιος και από τους συνομηλίκους του. Έχει φτάσει αισίως τα δύο μέτρα και πέντε.
Του ευχόματε κάθε πρόοδο στο άθλημα και στη ζωή του.