Κάθε φορά που ακούω ότι ο τάδε υπουργός έπραξε αυτό ή εκείνο το έγκλημα σε βάρος του κοσμάκη βάζοντας την υπογραφή του ατιμώρητος, σκέφτομαι να έκοβα το κεφάλι ή το χέρι του απερίσκεπτου που το έκανε αυτό!
Ξανασκεφτόμενος ψύχραιμα αυτή την αντίδραση λέω:
Πως είναι δυνατό να καταντήσουμε έτσι απλά από χριστιανοί άνθρωποι αιμοβόροι βάρβαροι;Βλέπετε δεν είναι και τόσο δύσκολο να υλοποιήσει αυτή τη πράξη κανείς, αντιθέτως το δύσκολο πια είναι να μην το πράξει!
Ας το πάρουμε από την αρχή να δούμε τι φταίει;
Οι πλούσιοι συγκεντρώνουν πλούτο εξουσία δύναμη και τα χειρίζονται όπως θέλουν.
Πολλές φορές το πράττουν έτσι ακόμα και παρανομώντας αδικώντας και παραγκωνίζοντας εκείνους που τον παράγουν και τον δημιουργούν Υπάρχουν εκείνοι που μέσα από την ευφυΐα και την καπατσοσύνη σταδιακά έχτισαν μέσω των συνεργατών τους τον πλούτο τους.
Υπάρχουν και κείνοι που κληρονομούν τον πλούτο χωρίς να έχουν κάνει το παραμικρό για να τον δικαιούνται.
Υπάρχουν και κείνοι που τον δημιουργούν.
Ο πλούτος είναι δύναμη είναι ενέργεια είναι ζωοδότης εφόσον χρησιμοποιηθεί σωστά ενώ είναι όπλο μαζικής καταστροφής και κακουχίας εφόσον συσσωρευτεί στρεβλά σε βάρος του κοσμάκη.
Η συσσώρευση πλούτου και δύναμης οδηγεί στα εξής ερωτήματα
1.Ο πλούτος είναι άδικο να συγκεντρώνεται στα χέρια των λίγων το ίδιο όπως και κάθε είδους εξουσία;
Αλλά τότε τι μπορεί να γίνει;
-ο πλούτος καταργείται; αυτό δεν είναι εφικτό είναι σαν να λέμε να καταργήσουμε την ανθρώπινη απληστία.Μπορεί όμως να περιοριστεί σε νόμιμα πλαίσια.
-η κληρονομιά καταργείται;δεν καταργείται αλλά μπορεί να περιοριστεί και μάλιστα σοβαρά για να μη δημιουργούνται χαραμοφάηδες.
-τελικά καταργείται η ιδιοκτησία; η πράξη έδειξε ότι η ιδιοκτησία είναι μοχλός ανάπτυξης και ασφάλειαςοπότε είναι αδιανόητο αφενός να καταργηθεί και αφετέρου να λύπει από τον οποιονδήποτε.
-μπορεί ο πλούτος να μοιραστεί δίκαια σε όλους όσους τον δημιουργούν και πως;
μπορεί ο καθένας να παράγει τα προς το ζην κατά το μέγεθος των γνώσεων και δυνατοτήτων του αφού ένας μικρός κήπος-αγρόκτημα αρκεί για αυτό άρα μαζί με ένα σπίτι και κάποια εργαλεία μπορεί να ζήσει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος ανταλλάσοντας το περίσσευμα του για κάτι άλλο από αυτά που δεν έχει.
Αν προσθέσουμε στις βασικές ανάγκες ένα μίνιμουμ ενέργειας για μεταφορά θερμότητα ψύξη καθαρισμό και μαγείρεμα και εργασία, το νερό, το φαγητό, τα ενδύματα και την επικοινωνία μαζί με ένα σύστημα υποδομών μεταφοράς, εκπαίδευσης, υγείας, ασφάλειας, γενικά της εξυπηρέτησης κοινωνικών αγαθών και άλλων αγαθών, τα οποία γίνονται για κάθε παγκόσμιο πολίτη τότε ότι περισσεύει ας το διαχειρίζονται κάποιοι πιο καπάτσοι και ας τους πληρώνουμε σημαντικό μέρος από τα αποτελέσματα τους για να ξεχωρίζουν και να περνάνε καλύτερα ακόμη θα το δικαιούνται.Τότε και μόνο τότε γιατί θα έχουν εξασφαλίσει ειρήνη και ευημερία:
Έτσι δίνουμε έναν απλό ορισμό της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η δικαιοσύνη είναι να παίρνει ο καθένας ότι του αναλογεί αλλά όχι λιγότερο από ότι χρειάζεται για να ζήσει ανθρώπινα.
Η δικαιοσύνη είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα και άρα ατελές.Δεν παίρνει καθένας ότι του αναλογεί αλλά άλλοι πολύ λίγοι περισσότερα από ότι χρειάζονται και οι υπόλοιποι πολύ λιγότερα από ότι χρειάζονται.
Από την άλλη το ήδη ατελές τεχνιτό κατασκεύασμα που λέμε δικαιοσύνη και εννοούμε νομοκρατία όταν καταπατιέται και ουσιαστικά αλλά και τυπικά τότε γίνεται κλωτσοσκούφι και έχουμε απλά πλουτοκρατία .
Αυτοί που μετατρέπουν τη δικαιοσύνη σε κλωτσοσκούφι είναι οι λειτουργοί της με ηθικούς αυτουργούς τους άπληστους πολίτες και τους βοηθούς τους νομοθέτες δηλαδή τους ηγέτες πρωθυπουργούς βουλευτές και λοιπούς..
Οι επίορκοι και οι συνεργάτες τους παρανομούν για να κερδίσουν ή από αδιαφορία και μεμψιμοιρία για τις επιπτώσεις σε κείνους που θα υποστούν τις συνέπειες.
Το κράτος τους τιμωρεί αλλά δεν έχει ικανούς ελεγκτικούς μηχανισμούς ούτε και αποτρεπτικούς μηχανισμούς για παραδειγματισμό προς γνώση και συμμόρφωση.
Ούτως ή άλλως το χρήμα και η απληστία είναι η ρίζα του προβλήματος.
Τώρα το ερώτημα είναι τι γίνεται αφού διαπιστώνουμε το πρόβλημα ,που βρίσκεται η πιο ρεαλιστική λύση και τι συνέπειες θα έχει στη κοινωνία;
Ας δούμε την ακραία και αποτρόπαια ενέργεια- που όμως δεν περιέχει ιδιοτέλεια- του ανθρώπου που χρησιμοποιεί τη δαμόκλειο σπάθη κόβοντας τα χέρια και τους λαιμούς των πλουσίων και των βοηθών τους,που γίνεται ρυθμιστής τιμωρός των παράνομων που η δράση τους είναι εγκληματική και έχει σοβαρές συνέπειες για τη κοινωνία.
Προσπαθεί ο φορέας της δαμόκλειας σπάθης να αλλάξει το σύστημα με λανθασμένη μέθοδο.
Κάνει τα πράγματα χειρότερα ακόμη γιατί εκείνοι που τιμωρεί είναι σε μεγάλο ποσοστό κλέφτες και σε πολύ λιγότερο φονιάδες - και οι παράνομοι που κυνηγά άρα ματαιώνει ευθύς εξαρχής την προσπάθεια του αδικώντας τους αδικούντες.
Αν όμως δεν παρανομεί προστατεύοντας τη ζωή και την ακεραιότητα και τιμωρεί έμμεσα, δηλαδή σημαδεύοντας τους ανάξιους και άπληστους προς γνώση και συμμόρφωση αφαιρόντας αυτό που έκλεψαν και κάτι από αυτό που κατείχαν, αν δηλαδή το τσεκούρωμα είναι απτό αλλά έχει επιπτώσεις μόνο οικονομικό αλλά κατάδειξης δημοσιοποίησης ώστε ναστερηθεί συνέχειας;
Εφόσον δημοσιοποιείς φήμες κι όχι αποδείξεις τότε κατηγορείς και διασύρεις και αδικείς άρα και παρανομείς πως μπορείς να το κάνεις χωρίς να αδικήσεις;
Το βασικό θέμα είναι ότι οι καπάτσοι αυτοί κλέφτες μπορούν να παρανομούν χωρίς να φαίνεται αυτό.
Πως μπορεί να φανεί η παρανομία του καθενός;
Όταν προσπαθείς να ξεσκεπάσεις άνθρωπο που ξεπερνάει το νόμο για να κάνει τις βρωμιές του στην ουσία επιτίθεσαι σε πολύ επικίνδυνο αντίπαλο, αφού γνωρίζει καλά το νόμο για να τον ξεπερνάει.
Έπειτα είναι αδίστακτος προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει.
Εντέλει μήπως πρέπει να θεσμοθετήσουμε ο πρώτος πολίτης της χώρας μας να μην είναι ένας ακόμη καλοπληρωμένος δημοσιοσχεσίτης γλαστρούλα αλλά να γίνεται υποκείμενος και ταυτόχρονα υπεύθυνος αξιολόγησης και ρυθμιστής της ηγεσίας και της δράσης της σε αυτή τη κατεύθυνση σαν να φέρει τη δαμόκλειο σπάθη που θα κόβει περιουσίες και καριέρες;
Όπου η εξουσία του θα πηγάζει απο υπηρεσία κληρωτών δικαστικών αδιάφθορων με σύντομη διάρκεια χωρίς δικαίωμα κατοχής περιουσίας πέραν της των βασικών αναγκών-μισθού-.
Δίνοντας έτσι τη δυνατότητα διατάσσοντας έρευνες να καταλήγουν σε δήμευση περιουσιών καταργώντας κάθε ασυλία και λοιπές ασπίδες των καπάτσων και αυτό να γίνεται για κάθε επίπεδο εξουσίας;
πολιτικής οικονομικής δικαστικής στρατιωτικής διοικητικής, μέχρι και της αυτοδιοίκησης;
Νομίζω εφτασε η ώρα η δημοκρατία μας να εξοπλιστεί με δαμόκλειο σπάθη!
Αναρτήσεις
