Η Αρχιτεκτονική ασυνέχεια στη Λευκάδα και γενικά στην Ελλάδα ευτυχώς δεν έχει επιτευχθεί όπως κάποιοι θα ήθελαν.
Δεν έγινε αυτό λόγω της βαθειάς ρίζας του ωραίου των άλλων εποχών στην ψυχοσύνθεση μας, γεγονός που κάνει να τη φέρουμε μέσα μας μέχρι και σήμερα και να τη λέμε αρχιτεκτονική παράδοση.
Η διαφύλαξη της αρχιτεκτονικής του παρελθόντος παρόλο που δεν μπορεί να εκφράζει και να υπηρετεί τις σημερινές ανάγκες είναι όμως ΑΝΑΓΚΑΙΑ.
Είναι οι αρχιτεκτονικές λύσεις αυτές, οι ψηφίδες στο ψηφιδωτό της ιστορίας μας και των τεχνών μας που μέσα τους φέρουν τις αξίες του ψυχισμού που λέγαμε πρίν.
Για να μεταλαμπαδευτεί αυτός ο ψυχισμός απαιτείται να ξέρουμε καλά την ιστορία αλλά και τις τέχνες στις λεπτομέρειες τους που χάνονται.
'Ετσι ΣΩΖΕΤΑΙ η γνώση αυτή σαν Παράδοση ζωντανή αφού νοιώθουμε την ίδια ευχαρίστηση και την αναπαράγουμε αλλά και την αναζητάμε, κι αυτό περνάει απο τα συστατικά στοιχεία τις λεγόμενες και αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες ή διάκοσμο.
Θα δούμε έτσι αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες όπως πορτο-παράθυρα κιγκλιδώματα και κάγγελα ή σιδερόφρακτα -που είναι κι επίκαιρα σε ζήτηση...-της πόλης της Λευκάδας και μετά απο το Βλυχό της επόμενης γενιάς, μετά κτίσματα των δεκαετιών 50 -60- και τέλος ένα δυό νέα κτίσματα ένα φτωχικό αντισεισμικό και μια βίλα για ενοικίαση.
Θα διαπιστώσουμε μια αδιόρατη συνέχεια.
Το πρώτο δείγμα είναι μνημείο ενετικής εποχής πρόκειται για μια απο τις εκκλησίες της Λευκάδος που εγκαινιάζουν το λεγόμενο επτανησιακό μπαρόκ.
Εντάσεται στο μπαρόκ αλλά με μια ουσιαστική διαφορά:
νοοτροπίας!
καταρχήν είναι σε ανθρώπινες διαστάσεις για λόγους οικονομικούς αλλά και συνήθειας και μετά ο διάκοσμος γίνεται ένα με τη δομή και δεν αποτελεί επίπλαστο στοιχείο προσθήκη- όπως τα γύψινα γερμανικά-αλλά διακοσμημένο-σκαλισμένο όλον, με βασικό συναίσθημα να αναδύεται το μεράκι και το μεγαλοπρεπές αλλά όχι το μνημειώδες.
Η Ποσότητα της ανθρώπινης ενέργειας-προσπάθειας και η βαθειά γνώση της τέχνης κυρίως που καταναλώνεται για να γίνει το κάθε τί τόσο καλοφτιαγμένο
- δείτε και την πέτρα αλλά και τα καγκελάκια, μιλάμε για κέντημα!-
φωνάζει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι το ιδιαίτερα προσεγμένο σε κάθε λεπτομέρεια αλλά όχι φορτωμένο καλλιτεχνικής αξίας κατασκευή που περιορίζεται όμως στις λεπτομέρειες μιας δομής -απλής γεωμετρικής φόρμας συνήθως ορθογώνιου.
θα μου πείτε πρόκειται για τους ενετούς που έδιναν πάντα βάση στο ωραίο αλλά δεν είναι έτσι.
Όλα αυτά έγιναν απο ντόπιους τεχνήτες και τα σκαλιστά πέτρινα και τα σιδερένια και τα ξύλινα τέμπλα και ότι άλλο.
Δείτε τώρα παράθυρο αποθήκης πολύ μεταγενέστερο...και θα καταλάβετε τη νοοτροπία αυτή να συνεχίζεται αιώνες μετά.
Το καγκελάκι αυτό ήταν παράθυρο αποθήκης!!!.
Απο άλλη αποθήκη σιδερόφρακτο παράθυρο μαγαζιού.
Ας δούμε τι γίνεται στα προπολεμικά κτίρια.
Το κτίριο Σουσάνη φτειάχτηκε προπολεμικά και επεκτείνοταν ολοένα απο τον ιδιοκτήτη -που κατόρθωσε να γίνει ο μεγαλύτερος προπολεμικά έμπορος της δυτικής Ελλάδος- μέχρι τη κατοχή των Ιταλών οπότε και πτώχευσε ο κατοχος του και δόθηκε για αστυνομικό τμήμα,κοινοτικό γραφείο, αποθήκες κρατητήριο και άλλα.
Παρόλη την ιστορία που φέρει έχει παρατηθεί στο έλεος του αδυσώπητου χρόνου...
δίπλα ακριβώς
το σπίτι του ΜαστροΝαη:
παραδοσιακό ξυλουργικό εργαστήρι επιπλοποιείο
στην ίδια γειτονιά ακριβώς δίπλα το ένα στο άλλο συνεχίζουμε
Ένα απλό γειτονικό κτίσμα με όμορφα ξύλινα παντζούρια
και το δίδυμο του ακριβώς δίπλα αλλά ακατοίκητο!!!
Ανακαίνιση με σεβασμό μεν, αλλά με σημαντικές αλλαγές σε μερικά σημεία- απαιτούμενη για την καλή λειτουργία του κτίσματος , ενώ σε μερικά άλλα όπως οι επεμβάσεις στον προαύλιο χώρο του εστιατορίου έγιναν μάλλον χωρίς καμία έγνοια περι παραδοσιακού και ταιριαστού.
Τόσο που δεν το δείχνω καν...
στην κεντρική αγορά της Λευκάδος
το πατρικό του Σκλαβενίτη με τα σούπερ μάρκετ
που ανήκει τώρα στην οικογένεια Μαμαλούκα
Μασμανίδης ένα απο τα παλιότερα εμπορικά της πόλης
σφυρήλατο κάγγελο σε μπαλκόνι
ανακαίνιση με γνώση και μεράκι στη κεντρική αγορά- πόλη της Λευκάδος
ένα νέο αντισεισμικό του 68 στο Βλυχό
Αναρτήσεις
