* Αγαπητέ κύριε, Σας ευχαριστώ που σφραγίσατε την επιταγή μου...

Αναρτήθηκε από ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ http://periploys.blogspot.com/
Αφιέρωμα στην Ελλάδα τη Λευκάδα τους Λευκαδίτες ειδικά δε στους Βλυχιώτες-Γενιώτες- Κατωχωρίτες και τη ζωή τους
Αναδημοσίευση του άρθρου του ΛΕΥΚΑΔΑ ΠΡΕΣ
Δεν οδηγούσε ο Γιώργος Γληγόρης….
«Δεν ξέρω τι έγινε Γιώργο στο συγκεκριμένο ατύχημα. Η πολιτεία και οι λειτουργοί της είναι υποχρεωμένοι να βρουν τι έγινε και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτό που ξέρω και πρέπει να το πω σήμερα εδώ είναι ότι δεν οδηγούσες εσύ.» Αυτά ήταν τα λόγια καταπέλτης του επίτιμου αρχηγού της Αστυνομίας, Γιώργου Αγγελάκου, στην κηδεία του Διοικητή της Ασφάλειας Γιώργου Γληγόρη όταν πήρε το λόγο για να τον αποχαιρετήσει και θέλησε να κάνει αυτή την αποκάλυψη που ήταν κοινό μυστικό για την Λευκάδα το τελευταίο διάστημα.
Ο αρχηγός μεταξύ άλλων είπε:
«Ήσουνα ηγέτης. Ως προϊστάμενος του τμήματος αρχαιοκαπηλίας, με λιγοστά άτομα και λιγοστά μέσα κατάφερες σε λίγο καιρό να μιλάει όλη η Ελλάδα και όχι μόνο για σένα. Οι επιτυχίες ήταν αλλεπάλληλες. Συμμορίες εξαρθρωθήκαν οι μεγαλέμποροι και αρχαιοκάπηλοι που ποτέ δεν τους είχε ακουμπήσει κανείς αντίκρισαν τη δικαιοσύνη. Ανεκτίμητης αξίας αρχαία επανήλθαν στην πατρίδα μας και αυτό το οφείλουν σε σένα και τους συνεργάτες σου. Ήσουν έντιμος, άξιος, ριψοκίνδυνος δεν καταλάβαινες τίποτε. Και ενώ όλα δούλευαν ρολόι πέρυσι το καλοκαίρι σαν κεραυνός ήρθε η είδηση της μετάθεσής σου. Δυστυχώς γύρω από τους φωτισμένους ανθρώπους υπάρχουν πάντα μετριότητες οι οποίες για να αναδειχθούν πρέπει να ψαλιδίσουν αυτούς που αξίζουν. Δια της μεθόδου δήθεν της αναβάθμισης σε πήραν από την δίωξη της αρχαιοκαπηλίας , για την υπηρεσία που έδωσες το αίμα σου δηλαδή. Δεν άντεξες και ήθελες να φύγεις από την αστυνομία. Και δεν σε άφησα. Μετά από πολλά είπες ότι αν μείνεις στην αστυνομία ήθελες να πας στην Λευκάδα για να είσαι κοντά στο παιδί σου, τον Άγγελο. Το δέχτηκα. Αν ήξερα αυτό που θα συνέβαινε δεν θα σε άφηνα. Ήρθες στην Λευκάδα, και παρά την πικρία και την απογοήτευσή σου μέσα σε λίγους μήνες έκανες μια υπηρεσία να μιλάει όλη η Λευκάδα και όλη η Περιφέρεια γι αυτήν. Οι συνάδελφοί σου σε αγάπησαν γιατί ήσουν ηγέτης, ξεχωριστό άτομο. Αλλά, όπως πάντα γίνεται , κοντά σε αυτούς που ξεχωρίζουν τους πλησιάζουν άτομα που θέλουν να λέγονται φίλοι και γνωστοί τους, να παίρνουν από την αίγλη τους, από το φως τους. Με ένα τέτοιο άνθρωπο δυστυχώς βρέθηκες 15 ήμερες πριν το βράδυ όταν έγινε το φοβερό εκείνο ατύχημα που στοίχησε τη ζωή τεσσάρων ανθρώπων, το βαρύ τραυματισμό σου, την μάχη σου με το θάνατο για τόσες ημέρες και τελικά την κατάληξή σου.
Δεν ξέρω τι έγινε Γιώργο στο συγκεκριμένο ατύχημα. Η πολιτεία και οι λειτουργοί της είναι υποχρεωμένοι να βρουν τι έγινε και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτό που ξέρω και πρέπει να το πω σήμερα εδώ είναι ότι δεν οδηγούσες εσύ. Και ότι και να πούμε σήμερα δε γυρίζεις πίσω. Η απώλεια για την οικογένεια σου και την Ελληνική Αστυνομία είναι μεγάλη. Όλοι εμείς είμαστε υπερήφανοι για σένα.»
Η στιγμή που επίτιμος αρχηγός της αστυνομίας, Γιώργος Αγγελάκος
αποχαιρετά τον φίλο και κουμπάρο του Γιώργο...
«Καλό ταξίδι»
Ήταν μια σεμνή τελετή. Με αυτό τον τρόπο ζουν και εργάζονται στο χώρο του πολιτισμού οι τρεις βραβευθείσες: Ελένη Καραϊνδρου, Δόμνα Σαμίου και Σοφία Καλογεροπούλου.
Μόνο η παρουσία των τριών αυτών γυναικών αρκούσε για να λαμπρύνει τη βραδιά της σεμνής αλλά σημαντικής εκδήλωσης.
Η διάκριση με το μετάλλιο της πόλης των Αθηνών από το δήμαρχο Αθηναίων, Νικήτα Κακλαμάνη [οργανώθηκε με αφορμή την ημέρα της γυναίκας] τριών γυναικών από το χώρο του πολιτισμού.
Της συνθέτριας Ελένης Καραϊνδρου,
της ερευνήτριας και ερμηνεύτριας της δημοτικής μας παράδοσης Δόμνας Σαμίου
και της Ζωγράφου Σοφίας Καλογεροπούλου.
Η Σοφία Καλογεροπούλου που ζει τον περισσότερο καιρό στον Αλέξανδρο στην ορεινή Λευκάδα βαθιά συγκινημένη και αμήχανη αφιέρωσε το βραβείο της σε τρεις αυτοδίδακτες ελληνίδες ζωγράφους. Στην Έφη Μιχελή, την Έρση Χατζημιχάλη και τη Μαρία Μπόκου.
Μιλώντας ο δήμαρχος Αθηναίων για την Σοφία Kαλογεροπούλου τόνισε:
«Η ζωγράφος Σοφία Καλογεροπούλου μπορεί να ασχολείται με μια ζωγραφική που απορρέει από το παλιό , τις παραδόσεις δηλαδή και την μυθολογία, ανοίγει ωστόσο νέους δρόμους, τόσο στην τέχνη όσο και στο πολιτισμικό τοπίο της χώρας μας. Μια ζωγραφική ναϊφ, γνήσια φυσικά, άδολα λαϊκή, στην οποία η έκρηξη των χρωμάτων και η αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου – φύσης μας «βγάζει» αυτό που θέλουμε να είμαστε. Μια ζωγραφική άμεση, απαλλαγμένη από στείρους κανόνες, που μιλά κατευθείαν στην ψυχή μας. Η Σοφία Καλογεροπούλου με το δικό της τρόπο αγωνιά να περιγράψει αυτά που κινδυνεύουν να χαθούν: παραδόσεις, φύση, ιστορία. Και με αυτό τον τρόπο τελικά καταφέρνει να τα διασώσει».
Πολλοί ήταν οι φίλοι της Σοφίας, και από την Λευκάδα, που βρέθηκαν κοντά σε αυτή και τον άνδρα της Τάκη Καλογερόπουλο, στην μεγάλη τιμή που της έγινε.Εδώ με φίλους από τη Λευκάδα.
Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που βρήκαν κάπου σ ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ αυτά τα μυστήρια με τα τζίνι. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι.
- "Έχετε ο καθένας από μια ευχή, θα σας την πραγματοποιήσω και μετά φεύγω", λέει το τζίνι.
- "Ψαράς είμ εγώ, ψαράς είν ο πατέρας μου, ψαράς ήταν κι ο παππούς μου κι ο γιός μου ψαράς θα γίνει κι αυτός.
Θέλω να γεμίσουν οι ωκεανοί και τα πέλαγα με ψάρια.", λέει ο Κεφαλλονίτης .
- "Έγινε!", λέει το τζίνι και πραγματοποιήθηκε η ευχή.
- "Θέλω έναν τείχος γύρω απ όλη την Κέρκυρα, έτσι που τίποτα να μη μπορεί να μπει μέσα., λέει έκθαμβος ο Κερκυραίος.
Μ ένα κροτάλισμα των δακτύλων, το τζίνι πραγματοποιεί κι αυτήν την ευχή.
- "Δε μου το ξαναλές αυτό το περί τείχους;", ρωτά ο Λευκαδίτης.
- "Να, είναι γύρω στα πενήντα μέτρα ψηλό, 20 μέτρα φαρδύ και τίποτα δεν μπορεί ούτε να μπει ούτε να βγει από εκεί," λέει το τζίνι.
- "Α Εντάξει.
Γέμισε το με νερό τώρα!", λέει ο Λευκαδίτης...