ΤΟ ΝΗΣΙ Είσαι συ ο άνθρωπος μου

Ερμηνεία: Αντριάνα Μπάμπαλη
Σε στίχους του Μ. Μάτσα και μουσική του Σπ. Περιστέρη
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου

Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
 το μεράκι το κρυφό
 αν σε χάσω θα πεθάνω
 απ`τον κόσμο θα χαθώ.

 Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
 της καρδιάς μου η χαρά
αν μ`αφήσεις πίστεψέ με
 θα με πνίξει η συμφορά.

Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου
 η καρδιά που αγαπώ
το καντήλι της ζωής μου
 που αν σβήσει θα σβηστώ.

Ευζωίας αυτοματισμοί

Ο Εισαγγελέας είναι ο δικαστικός λειτουργός που εισηγείται στο δικαστήριο τις κατηγορίες και τις αποδείξεις εναντίον των παρανόμων είναι εκείνος που σε συνεργασία με την αστυνομία διασφαλίζει την ευζωία των πολιτών.

Πολλές φορές δρα αυτεπάγγελτα και είναι η Δαμόκλειος σπάθη του κράτους.

Τη Δαμόκλειο αυτή σπάθη οφείλουμε να τη κάνουμε πιο κοφτερή και πιο μικρή να αποτελεί νυστέρι της καθημερινότητας από τις κάθε λογής μικρο-παρανομίες που κάνουν να γεννιούνται και οι μεγάλες.

Αυτό δεν απαιτεί καμία νομοθετική ρύθμιση και καμιά μεταλλαγή του κράτους μόνο λίγη βοήθεια εκ μέρους του δήμου και της αστυνομίας στο έργο αυτό του εισαγγελέα.Θα δούμε πώς στη συνέχεια του άρθρου.

Ο κάθε κλέφτης ξεκινά με μικροκλοπή αν ο πολίτης με μια απλή αναφορά στην αστυνομία ένα απλό τηλεφώνημα επιλαμβάνεται όργανο που κάνει τη διαπίστωση της παρανομίας και εντέλει διαβιβάζοντας το παράπτωμα κάνει να εξετάζεται το ζήτημα νομικώς και να διαβιβάζεται ευθύς αμέσως στο γραφείο του εισαγγελέα τότε πολλές παρανομίες δεν θα ταλάνιζαν τον καθημερινό μας βίο και η Ευζωία στη πατρίδα μας θα ήταν διαφορετική. Εφαρμόζοντας το βέλτιον το προλαμβάνειν ή θεραπέυειν.

Ετσι δεν θα χρειάζονταν να ασχολούνται τα δικαστήρια με όλες τις μικρό υποθέσεις που ταλανίζουν όλο το δικαστικό σύστημα.

Ας δούμε ένα απτό παράδειγμα:



Στο χωριό Βλυχό Λευκάδας η κατασκευαστική εταιρία που ανέλαβε την κατασκευή του δικτύου βιολογικού καθαρισμού άνοιξε το δρόμο μήκους δύο χιλιομέτρων για να περάσει τις σωληνώσεις που καταλαμβάνουν το ένα ρεύμα κυκλοφορίας και το άφησε ανοιχτό χωρίς ασφαλτόστρωση με αποτέλεσμα οι κάτοικοι μετά τις βροχές να έχουν διαλύσει τα αυτοκίνητα τους να κινδυνεύουν οι ζωές του γιατί όλοι προσπαθούν να πηγαίνουν από το ασφαλτοστρωμένο τμήμα του δρόμου και κινδυνεύουν να συγκρουστούν με τους διερχόμενους από αυτό οδηγούς. Οι δε κάτοικοι έχουν φρίξει από τις λάσπες τις σκόνες και το ανθυγιεινό της όλης υπόθεσης.

Οι κάτοικοι της περιοχής και οι διερχόμενοι παίρνουν τηλέφωνο την αστυνομία και η αστυνομία δηλώνει αναρμόδια όμως όχι απλά δεν είναι αλλά θα είναι υπεύθυνη και για ότι κακό συμβεί. Σας είπα ότι κινδυνεύουν ζωές από αυτή την παρανομία ενός εργολάβου.



Σε ένα κράτος όπως το θέλουμε η αστυνομία κάνει μετά το τηλεφώνημα του πολίτη αυτοψία και τηλεφωνεί ή στέλνει ειδοποιητήριο στο γραφείο του Εισαγγελέα ένας από τους γραμματείς

-ίσως από τους πολλούς που θα χρειαστεί και που μπορεί να είναι δικηγόροι με ορισμένου χρόνου μίσθωση από το δήμο- θα βρίσκει μέσω ενός τηλεφωνήματος στο δήμο τον υπεύθυνο και θα καταγράφει τα στοιχεία του θα του στέλνει αστυνομικό της περιοχής του για επίπληξη και στη συνέχεια με παρέλευση μιας εργασίμου ένα εξώδικο ή επίδοση και θα βλέπουμε τότε αν το θέμα θα λύνεται άμεσα ή θα συνεχίζει στα δικαστήρια.



Για όλο αυτό τι χρειάζεται να αλλάξει το σύστημα;

Νομικά τίποτε επικοινωνιακά μια εύκολη διασύνδεση με το γραφείο του εισαγγελέα που προέκταση του τα αισθητήρια όργανα του θα είναι η αστυνομία.

Τότε η αστυνομία θα είναι στο πλάι του πολίτη σαν πρόληψη και όχι σαν καταστολή.

Το νομικό καθεστώς υπάρχει για να λειτουργήσει έτσι σε πάρα πολλά θέματα είναι απλά θέμα συνεννόησης ηγεσίας αστυνομίας ενημέρωσης αστυνομικών και θέληση του εισαγγελέα.



Την υποστήριξη που θα χρειαστεί και η αστυνομία και το γραφείο του Εισαγγελέα θα δοθεί σίγουρα και θα είναι ακόμη κι από το δήμο από έρανο γιατί θα αλλάξει το καθεστώς της ευρυθμης λειτουργίας του κράτους.



Ο ίδιος ο αστυνομικός στη περιπολία του θα καταγράφει σαν τα μάτια του πολίτη που και ο ίδιος είναι τις μικρο ατασθαλίες και θα τις εισηγείται για ευθυγράμμιση με το νόμο. Θα γίνει έτσι η ευρυθμία ένα γενονός χωρίς τίποτε το ιδιαίτερο.



Απλά εκείνο το "δεν είναι αρμοδιότητα μας κύριε" εάν έπαυε γιατί διάολε ο νόμος το λέει ο ρόλος της αστυνομίας είναι η διαφύλαξη του νόμου και της τάξης και είναι παράβαση καθήκοντος η μη διαβίβαση αιτήματος του πολίτη μετά από αυτοψία.

Η κατάσταση αντιθέτως έχει ως εξής στρώνουμε με άμμο τη λακκούβα και μετά από δύο μέρες σκόνης και λάσπης έχομε  λακκούβες τεραστίων διαστάσεων.Δηλαδή ταλαιπωρούμαστε λόγω βλακείας και αδιαφορίας.

Η ΝΕΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΑΠΟ ΛΕΥΚΑΔΙΤΗ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟ

Η επιτυχία του Γιάννη Πλούταρχου ''μην έρθεις'' είναι δημιουργία του Αντρέα Κακoνά ενός νέου στιχουργού ανηψιού του μεγάλου Λευκαδίτη λαϊκού ποιητή Δημήτριου Κακoνά Κανέλου -βιβλίο για τον οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2012 από τον λαογράφο Σπύρο Σκλαβενίτη-

Η καταγωγή του Aντρέα από τη Λευκάδα και μάλιστα από το Βλυχό μας κάνει ιδιαίτερα χαρούμενους και περήφανους.

 Εδώ στην εκδήλωση για το δίσκο του με τον Γιάννη  Πλούταρχο "Μην έρθεις".

Εδώ στην αμμουδιά Κάθισμα στη Λευκάδα

Ο Αντρέας έχει κάνει μιά ακόμη συνεργασία με τον επίσης νέο τραγουδιστή και τραγουδοποιό Απόστολο Μέλη στο δίσκο του "Άλλαξα δρόμο"

Εύχομαι κάθε ευτυχία και πρόοδο κυρίως όμως δημιουργική.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΗ- ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ& ΚΥΡΙΤΣΗΣ-

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ -ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ-

ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ

Η Δόμνα Σαμίου (12 Οκτωβρίου 1928 - 10 Μαρτίου 2012)
ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που συνετέλεσε στη διάδοση του παραδοσιακού τραγουδιού.


Δομνα Σαμιου - Τζιβαερι. Domna Samiou - Tzivaeri

Είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια της Ελλάδας  απο μια υπέροχη αξεπέραστη ερμηνεύτρια.
Το τραγουδάει η Ελλάδα για την ίδια!

Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, ζούσαν σε ένα χωριό έξω από τη Σμύρνη, το Μπαϊντίρι. H μητέρα της ήρθε με την καταστροφή στην Ελλάδα, ο πατέρας της τέσσερα χρόνια αργότερα, «γιατί έμεινε αιχμάλωτος εκεί».
Από εκεί έχει τα πρώτα ακούσματα της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, όπως η ίδια ομολογεί σε συνέντευξή της. Έτσι μεγαλώνει και αγαπάει το Δημοτικό Τραγούδι.

Σε ηλικία 13 ετών έχει την πρώτη διδακτική επαφή με την μουσική. Πηγαίνει στο "Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής", όπου και μαθητεύει κοντά στον δημιουργό του Σίμωνα Καρρά. Εκεί παίρνει τα πρώτα μαθήματα Βυζαντινής μουσικής και της αποκαλύπτονται τα μυστικά του παραδοσιακού τραγουδιού. Παρακολουθεί παράλληλα νυχτερινό Γυμνάσιο.

Το 1954 αρχίζει μια μακρά σχέση με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) που τερματίζεται το 1971. Παράλληλα συνεργάζεται με την Ελληνική Τηλεόραση (Ε.Ρ.Τ.) για μια σειρά μουσικών ντοκιμαντέρ με το τίτλο "Μουσικό Οδοιπορικό". Αυτή η προεργασία θα την βοηθήσει να αποκτήσει ένα πλούσιο μουσικό υλικό, που αποδεικνύεται σημαντικό, με απώτερο στόχο την διαφύλαξη της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Το 1971, χρονιά ορόσημο για την μετέπειτα πορεία της, παρουσιάζεται δίπλα στον Διονύση Σαββόπουλο συνερμηνεύοντας παραδοσιακά τραγούδια επί σκηνής. Ήδη όμως το 1960 κυκλοφορούν δίσκοι της σε Ελλάδα, Γαλλία και Σουηδία, που σηματοδοτούν την απήχηση του έργου της στον κυρίως Ελληνισμό και στην Ελληνική Ομογένεια.
Αντιστρατευόμενη την εμπορική εκμετάλλευση και εκλαΐκευση της ελληνικής παράδοσης, αρχίζει να παρουσιάζει επί σειρά ετών την όσο πιο αυθεντική εκτέλεσή της. Έτσι κάνει αμέτρητες συναυλίες στις οποίες τραγουδά η ίδια, αλλά και παρουσιάζει αυθεντικούς καλλιτέχνες και δημιουργούς του δημοτικού τραγουδιού.



Έργο
Το έργο της ξεπερνά τα ελληνικά σύνορα και την ελληνική γλώσσα. Παρουσιαζόταν σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της αμερικανικής ηπείρου και σε πόλεις της Αυστραλίας, όπου και έδινε συναυλίες.
Για τα ελληνικά πράγματα :
Το 1979, ο σκηνοθέτης του Εθνικού Θεάτρου, Αλέξης Σολωμός, της ανέθεσε τη μουσική επιμέλεια για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη που παρουσιάστηκαν πρώτα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και στη συνέχεια στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Το 1993, ο Γιώργος Θεοδοσιάδης της ανέθεσε την επιμέλεια της "ζωντανής" μουσικής του Αγαπητικού της Βοσκοπούλας που ανέβασε το Εθνικό Θέατρο.

Στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού τραγούδησε για τέσσερις συνεχείς χρονιές (1995-1998).

Μεγάλη αναγνώριση της δίδεται από το Μέγαρο Μουσικής, όπου παραδίδει συναυλίες με Ακριτικά Τραγούδια (Μάιος 1995) και ελληνικά παραδοσιακά κάλαντα (Χριστούγεννα 1996), καθώς και το αφιέρωμα που της έκανε ο ίδιος φορέας τον Οκτώβριο του 1998 για τα 70 της χρόνια.

Το 1981 δημιούργησε τον Καλλιτεχνικό Σύλλογο Δημοτικής Μουσικής "Δόμνα Σαμίου", όπου και συνέχιζε μέχρι τέλους την ίδια ποιοτική και αξιόλογη δισκογραφική της παραγωγή.

Παράλληλα, από το 1994 ως το 2001, παραδίδει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων.

Της παραδίδεται, το 2006, το βραβείο Αρίων για τη συνολική προσφορά της στη διάσωση του δημοτικού τραγουδιού.

Η Δόμνα Σαμίου συνέχιζε ως το θάνατό της την έρευνα και την καταγραφή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Η εμπεριστατωμένη γνώση της πάνω στο αντικείμενο της δημοτικής παράδοσης του ελληνικού τραγουδιού, η πρωτοπορία της θεματολογίας της, η πολύχρονη πείρα της και η ακρίβεια στην απόδοση των λεκτικών ιδιομορφιών και του ύφους του τραγουδιού, της κάθε περιοχής, την καθιστούσαν μοναδική στον τομέα της.

Πέθανε στις 10 Μαρτίου 2012

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ  ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

http://www.domnasamiou.gr/

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ

Γιάννης Χαρούλης  γεννημένος το 1981 στα Έξω Λακώνια, Αγίου Νικολάου Κρήτης, είναι Έλληνας μουσικός και ερμηνευτής που ασχολείται με την κρητική παραδοσιακή μουσική.

Βιογραφία
Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ήταν σε ηλικία 6 έτων, οπότε και ο πατέρας του, γλύπτης στο επάγγελμα, του έδειξε να παίζει μαντολίνο. Λίγο αργότερα απέκτησε το πρώτο του λαούτο και ξεκίνησε τη μελέτη της παραδοσιακής μουσικής της ιδιαίτερης πατρίδας του. Από την ηλικία των 15 ετών ξεκίνησε να εργάζεται ως οργανοπαίκτης σε πανηγύρια.
Στην Αθήνα εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως προσκεκλημένος του Χρήστου Θηβαίου σε μια συναυλία – αφιέρωμα στο Νίκο Ξυλούρη στο Θέατρο του Λυκαβηττού.



Ο πρώτος του προσωπικός δίσκος με τίτλο «Γύρω μου και εντός» κυκλοφόρησε το 2003 με συνθέτη τον Μιχάλη Νικολούδη και παραγωγό τον Μιχάλη Κουμπιό, ο δεύτερος με τίτλο «Νύχτα στο Αιγαίο» τον Ιούνιο του 2006 και ο τρίτος «Χειμωνανθός» το Νοέμβριο του ίδιου έτους, σε παραγωγή του Μάνου Ξυδούς.
 Παράλληλα συμμετείχε στις συλλογές «Σαν έρθουν μάνα οι φίλοι μου» (Νοέμβριος 2003) και στη βραβευμένη με Αρίων «Δώδεκα και μία ματιές στα Δωδεκάνησα» (Οκτώβριος 2005).
Το 2010 ηχογραφεί δύο τραγούδια σε μουσική του Μίνωος Μάτσα τα οποία συμπεριλήφθησαν στο soundtrack της τηλεοπτικής σειράς «Το Νησί».

Ο Χαρούλης έχει εμφανιστεί σε πολλά live σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης αλλα και σε συναυλίες στην ελληνική επαρχία. Έχει συνεργαστεί με τους καλλιτέχνες: Χρήστο Θηβαίο, Μελίνα Κανά, Μάνο Ελευθερίου, Διονύση Τσακνή, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Μίλτο Πασχαλίδη, Μάνο Ξυδούς, Νατάσσα Μποφίλιου κ.ά.





Γιάννης Χαρούλης, συνέντευξη στο ηλεκτρονικό περιοδικό musicheaven, 13 Μαΐου 2007.

- Γιάννη, θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για τις διαφορές στους δύο δίσκους σου. Πως έγινε η επιλογή των τραγουδιών;


- Στον πρώτο δίσκο δεν είχα λόγο στην επιλογή, ήταν όλα θέμα του Μιχάλη Νικολούδη και έτσι έπρεπε να είναι. Στο δεύτερο ήταν από κοινού η επιλογή και αν δεν ήθελα να πω ένα τραγούδι δεν το έβαζαν. Δεν υπάρχει φασισμός. Στο καινούριο όμως, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές, σχεδόν όσα στείλανε μπήκαν. Υπήρχε πιο φιλικό κλίμα, ήταν όλοι γνωστοί και φίλοι, με αποτέλεσμα να υπήρχε μεγάλος ενδοιασμός στο τι να βάλουμε.



-Αυτή τη φορά ακούμε έναν πιο ηλεκτρικό ήχο σε σχέση με τον πρώτο σου δίσκο. Πώς συνέβη αυτό;

-Ήταν θέμα ακουσμάτων του τελευταίου καιρού. Πριν, που μόλις είχα έρθει στην Αθήνα και κάναμε εντός των τριών μηνών που ήμουν εδώ, τον δίσκο, άκουγα μόνο παραδοσιακά κρητικά τραγούδια.. Ενώ τώρα έχει ανοίξει το ρεπερτόριό μου σε πολλά είδη. Τώρα τελευταία ακούω πολύ ξένη μουσική.



-Ροκ;

-Η αρχή του είναι το ροκ, όμως όχι μόνο, ακούω πολλά συγκροτήματα.



- Το κρητικό περιβάλλον τι ρόλο έπαιξε στην πορεία σου;

- Όπως παίζει ρόλο το βίωμα του καθένα στις αποφάσεις που παίρνει. Η κρητική μουσική διαθέτει τεράστιο πλούτο, μεγάλη γκάμα και πολλούς ρυθμούς. Έχω ποτιστεί με τον ρυθμό της Κρήτης και σε συνδυασμό με τα πανηγύρια όπου έχω παίξει για πολλά χρόνια βγαίνει στις παραστάσεις μου ένα πιο εξωστρεφές, γλεντζέδικο ύφος. Μουσικά έχω πάρει πολλά πράγματα, καταρχήν από το λαούτο που είναι κρητικό όργανο και έτσι αναγκαστικά ό,τι ήχο παίξω με το λαούτο συνδέεται, κολλάει με την Κρήτη.



-Πιστεύεις ότι μας καθορίζουν οι συγκυρίες ή οι επιλογές που κάνουμε;

-Τα πάντα! Πιστεύω ότι μέσα από τις επιλογές σου έρχονται και οι συγκυρίες. Ήταν επιλογή μου να μείνω Αθήνα. Εάν δεν έμενα μπορεί να μη συνέβαινε τίποτε από όσα συνέβησαν. Είναι σαν το αυγό με την κότα, που δεν ξέρεις ακριβώς ποιος έκανε το άλλο. Πρώτα όμως πάνε οι επιλογές και μετά έρχεται η τύχη…



-Από την ηρεμία και την αυθεντικότητα, τη διαφορετικότητα του Άγιου Νικόλαου, πώς αντιμετώπισες την Αθήνα;

-Με πολλές δυσκολίες . Όταν όμως έχεις όρεξη να πάρεις πράγματα, από ένα ξένο και διαφορετικό τόπο, όταν έχεις και αντοχές, υπομονή και επιμονή έχει πολλά πράγματα να σου δώσει και να σου δείξει.



-Επέδρασε και στο χαρακτήρα σου αυτό;

-Σίγουρα αλλά όχι πάρα πολύ, διότι έχω αρχή να μην αλλάζω τις αρχές μου να μην τις καταπατώ. Βέβαια, έχουν αλλάξει πράγματα μέσα μου, αυτά τα χρόνια στην Αθήνα και καλά και κακά. Με απασχολούν διάφορα όχι τόσο καλά και κυρίως όσα γίνονται στο δρόμο, καθώς ζώντας σε μια περιοχή όπως είναι τα Εξάρχεια , δημιουργούνται προβληματισμοί που σε αλλάζουν.



-Υπάρχει η κλασσική πια σύγκριση με τον Ξυλούρη. Όλους τους διθύραμβους που σε συνοδεύουν από την πρώτη εμφάνιση σου, πως τους διαχειρίζεσαι; Πώς ελέγχεις την ματαιοδοξία, εαν την ελέγχεις;

-Όχι εύκολα πάντως. Καμιά φορά πιάνω τον εαυτό μου να πετάει ένα κλωναράκι προς τα πάνω. Δεν το κόβω αλλά το αφήνω μόνο του να κατέβει. Δεν είμαι από αυτούς που αυτοχαστουκίζονται. Το αντιμετωπίζω λογικό, διότι αυτό που κάνω όπως και άλλοι συνάδελφοι είναι λίγο αεριτζίδικο.









Αυτό που κάνω εγώ είναι ίσως βραδύκαυστο. Αισθάνομαι καλυμμένος για πιο μπροστά χρόνια από αυτά που έχω δουλέψει...







-Δηλαδή;

-Βλέπουμε στην εποχή μας ότι μια υπάρχεις, μια δεν υπάρχεις. Αν το δεις σαν αρένα, ο δείχτης κατεβαίνει πολύ έυκολα προς τα κάτω, γεγονός που αφορά άλλα είδη μουσικής, τα οποία αν τους βάλουμε ταμπέλα είναι το πιο εμπορικό τραγούδι. Στεναχωριέμαι με ανθρώπους που τους βλέπω να καταξιώνονται σε ένα τρίμηνο και το επόμενο να τους τρώνε τα λιοντάρια. Και στεναχωριέμαι για τους ίδιους τους ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν πηγαίνοντας προς αυτή την κατευθυνση πως μπορεί να παίξει ο άλλος με την ψυχολογία. Αυτό που κάνω εγώ είναι ίσως βραδύκαυστο. Αισθάνομαι καλυμμένος για πιο μπροστά χρόνια από αυτά που έχω δουλέψει. Μέσα σε 4 χρόνια έχω κάνει πάρα πολλά πράγματα. Είμαι από αυτό΄ςυ που τρέχουν σε κούρσα. Από τη μία με ευχαριστεί πολύ, από την άλλη αντιμετωπίζω το δίλημμα της ματαιοδοξίας και του τι θα γίνει μετά. Στη συγκεκριμένη δουλειά, όσο πιο πολύ προχωράς ή προοδεύεις μουσικά υπάρχει ένα είδος μοναξιάς ειδικά όσο αφορά το χρόνο. Επιλεγεις προσεκτικά που σπαταλάς το χρόνο σου. Αυτό δεν το έχω σε μεγάλο βαθμό τώρα αλλά το έχω δει σε σχέση με πιο παλιά, να μη μπορείς να βγεις σαν ανθρωπος, να δεις φίλους που είναι βασικό.



-Και να πιεις καφέ χωρίς κρούσματα υστερίας (γελώντας)!

-Σε μας δε θα ισχύσει ποτέ και δε θα το θέλαμε κιόλας!



-Θηβαίος, Νικολούδης, Κανά… πάντα αναφέρεσαι σε αυτούς για το πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξαν.

-Είναι και άλλοι τώρα πια. Ο καθένας είναι ένα σταυροδρόμι για μένα από τον οποίο έχω πάρει πράγματα. Η Μελίνα Κανά ήταν η πρώτη μου συνεργασία εδώ στην Αθήνα και μεγάλη συνεργασία διότι καθίσαμε σεζόν ολόκληρη και είδα πως γίνεται. Δεν το είχα συνηθίσει αυτό στην Κρήτη. Πήρα πολλά και από την ίδια την Μελίνα. Το ευτύχημα ήταν ότι με αγκάλιασαν όλοι σαν νέο και τους ευχαριστώ. Μετά είναι ο Τσιαμούλης, ο Πασχαλίδης, είναι πολλοί…



- Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με τον οποίο θα συνεργαστείς.

-Ο Θανάσης μου έχει δώσει ένα σπουδαίο τραγούδι, ο Μάνος Ξυδούς που έχει κάνει την παραγωγή, ο Κώστας Παρίσης που ήταν ηχολήπτης και μετράει πάρα πολύ η δουλειά του διότι σε ελευθερώνει και σε αφήνει να βγάλεις αυτό που θέλεις. Το να δημιουργείται μια πιο φιλική, οικογενειακή διάθεση συνετέλεσε στο να μη μου λείπει η Κρήτη.



- Ποια είναι η σχέση ενός «μπροστάρη» με τους μουσικούς του;

- Δε σκέφτηκα ποτέ ότι εγώ θα είμαι μπροστά και κάποιοι θα είναι πίσω και θα σιγοντάρουν απλά. Ελάχιστοι σκέφτονται, δυστυχώς, να δημιουργούν τον εαυτό τους μέσα σε μια μπάντα. Αυτό προσπαθώ εγώ. Αυτό έχει και την κούρασή του να αλλάζεις μουσικούς. Δεν μπορούν όλοι οι μουσικοί να είναι μπροστά. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχω αλλάξει μουσικούς, φίλους και μη, διότι θέλω να δημιουργώ και να μοιράζομαι εκείνη τη στιγμή πράγματα με τους μουσικούς. Νιώθω τον εαυτό μου πρώτα μουσικό και μετά τραγουδιστή, παρότι δεν έχω μάθει θεωρία μουσικής , οι δάσκαλοι μου είναι οι ίδιοι οι μουσικοί, που έχουν παίξει μαζί μου και δεν το ξέρουν, κι ας μην το ξέρουν…



- Υπάρχει το φιλοθεάμον κοινό και το φανατικό κοινό. Ποια η γνώμη σου και τι προτιμάς; Ένα κοινό άνευ όρων ή ένα κριτικό κοινό;

-Αν προσπαθήσω να διαχωρίσω το φανατικό από το φιλοθεάμον κοινό, τότε, φανατικό κοινό είναι αυτό που έχει αντοχές και υπομονή να έρχεται πάνω από μία φορά και δεν το πειράζει να ακούσει τα ίδια, αν και ποτέ δεν είναι τα ίδια. Κάθε βραδιά είναι ξεχωριστή και ο κόσμος διαφορετικός εξίσου. Ακόμα και αυτός που έρχεται και άλλες φορές, η ψυχολογία του δεν είναι ίδια. Έχει συμβεί σε κάποιον που έρχεται κάθε βράδυ, να του αρέσει άλλο τραγούδι κάθε φορά. Πέρα από αυτό δε γνωρίζω για το φανατικό κοινό τίποτε άλλο. Απλά είναι ωραίο να κάνεις φίλους και γνωστούς μέσα από τη μουσική.

[photo03]

- Γίνεται αυτό που λες; Να αναπτυχθούν σχέσεις μέσα σε τέτοιους χώρους;

-Στο μαγαζί; Γίνεται. Στο μικρό χρονικό διάστημα που τα λέμε στα καμαρίνια, εάν έρχεται συχνά κάποιος, το μικρό γίνεται μεγάλο και μπορεί να περάσουμε στο επίπεδο της παρέας, που είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Βλέπεις ότι οι περισσότεροι διαχωρίζουν το μουσικό Γιάννη με το Γιάννη άνθρωπο, και αυτούς κρατάω και εγώ.



-Στο χώρο της τέχνης δημιουργούνται εύκολα φιλίες αληθινές;

- Δε θα το έλεγα. Όχι και καθόλου, αλλά όχι πολύ εύκολα.



-Αν και μικρός στην ηλικία έχεις πολύ εμπειρία…

-Εμπειρία έχω επειδή έπαιζα στα πανηγύρια πολύ καιρό.



- Αυτό είναι σημαντικό γιατί «ψήθηκες» εκεί.

-Ναι ήταν ψήσιμο, γιατί βλέπεις τις αντιδράσεις του άλλου και χορεύοντας ακόμη. Προτιμώ τις μουσικές σκηνές αλλά θέλω ο άλλος να βγάζει ο, τι αισθάνεται. Γίνονται δυστυχώς πολλές φορές πράγματα που δεν τα αισθανόμαστε, όχι σε τέτοιου είδους μουσική, αλλά σε άλλα είδη.



- Δηλαδή;

-Όπως αυτό με τα μισόρουχα, δεν κρυώνουν;(γέλια) Όχι, πραγματικά είμαι υπέρ του να κάνει ό άλλος ότι αισθάνεται πραγματικά, ακόμη και να χορεύει στα τραπέζια, μπορεί και να τύχει δηλαδή.



- Θα ήθελα ένα σχόλιο για την πειρατεία και για τη διακίνηση της μουσικής μέσω ίντερνετ.

- Είναι η εποχή μας και μ’ αρέσει γιατί μέσω ίντερνετ μπορεί να ψωνίσει ο κόσμος από πολλά και διαφορετικά μέρη και μπορεί ο καθένας να προωθήσει τη μουσική του σε όλο τον κόσμο, να βγάλει εκεί τις ιδέες του και τη μουσική του , χωρίς να περιμένει και να χτυπάει πόρτες παραγωγών και να περιμένει κάποιο αντίκρισμα κάποτε... Προφανώς, μαζί με τα καλά θα υπάρχουν και τα κακά στο ίντερνετ , όπως υπάρχουν παντού δηλαδή. Αυτό ζημιώνει τις εταιρίες και μετά γίνεται φαύλος κύκλος. Οι εταιρίες αρχίζουν να βγάζουν πράγματα, εν συντομία, με ημερομηνία λήξης, φθηνές παραγωγές. Σαν αρνητικό πάει στα αυτιά του κόσμου και γίνεται συνήθεια και άντε να θέλεις τώρα να βγάλεις κάτι καλό.

Όσο για την πειρατεία, τι να πω, πριν 3-4 χρόνια είχε νόημα να μιλάς για πειρατεία. Τώρα στο ίντερνετ είναι και τζάμπα και ποιος δεν έχει ίντερνετ; Εγώ βέβαια δεν έχω, δυστυχώς. Πλέον, δε νομίζω… Δυστυχώς δεν έχω ξυπνήσει με την τεχνολογία του σήμερα, ούτε τηλεόραση βλέπω… Αφού όλα τα μαθαίνω εδώ έξω, ανοίγω την πόρτα και τα μαθαίνω.(μένει Εξάρχεια)



- Μένεις στην καρδιά των γεγονότων!

- Πράγματι.











...οι περισσότεροι διαχωρίζουν το μουσικό Γιάννη με το Γιάννη άνθρωπο, και αυτούς κρατάω και εγώ...





- Έχεις κάνει ένα σχόλιο σε μια άλλη συνέντευξη σύμφωνα με το οποίο «μέσα από την τέχνη βγαίνει η αλήθεια του καθενός».

-Τα λέει όλα από μόνο του. Μπορεί να το είπα με αυτές τις λέξεις αλλά είναι αλήθεια. Τι καλύτερο από το να μοιράζεσαι τον εσωτερικό σου κόσμο με αυτούς που θέλεις να δείξεις την τέχνη σου.



- Είναι η θέση ενός τραγουδιστή να μιλάει για ό, τι του κατέβει επειδή είναι αναγνωρίσιμος, για ό, τι συμβαίνει στην κοινωνία;

- Καμιά φορά υπάρχει ο κίνδυνος να γίνεις γραφικός. Δεν έχουμε το άλλοθι τώρα να λέμε ότι για όλα φταίει ο πόλεμος άρα είμαστε μια γροθιά κόντρα στον πόλεμο. Υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα που κινδυνεύεις να γίνεις γραφικός εάν αρχίσεις να αναλύεις όλα τα ζητήματα της κοινωνίας. Μέσω στάσης και μέσω μουσικής είναι προτιμότερο και πιο αντιληπτό σε αυτούς που ψάχνουν ειδικά. Από το να τα λέει ένας καλλιτέχνης ίσα και σταράτα είναι καλύτερα με τη στάση του να δείχνει τη θέση του. Ούτε να βγάζεις το φίδι από την τρύπα ούτε να κρύβεσαι στο background.



- Συνθέτεις;

- Αυτό τον καιρό ναι.



- Είναι το επόμενο βήμα;

- Δεν ξέρω. Αλλά αν θα είναι, το φαντάζομαι τελείως διαφορετικό από αυτά που έχω ήδη τραγουδήσει, συμμετέχει. Η διαφορετικότητα στην εποχή μας έχει πολλά πρόσωπα. Μπορεί να είναι κάτι πολύ απλό ή κάτι πολύ περίπλοκο. Είναι μωρά ακόμη για να τα εκθέσω. Όποτε είναι έτοιμα θα τα βγάλω.



- Το επόμενο βήμα ενός μουσικού πρέπει να είναι η σύνθεση;

- Όχι απαραίτητα. Η δημιουργικότητα είναι το μεγάλο ατού του καθένα, όμως μπορεί να είσαι δημιουργικός παίζοντας. Βέβαια, συνθέτοντας αφήνεις κάτι, όμως άλλοι αισθάνονται δημιουργικοί κάνοντας επανεκτελέσεις.



- Έχεις κάνει θυσίες για την προώθηση της εικόνας σου;

-Είναι άδικο να μιλάω για θυσίες όταν μου πάνε τόσο καλά τα πράγματα. Είναι πολύ τυχερός. Οι θυσίες είναι άλλες, όσον αφορά την ηλικία και την ωριμότητα. Στην ηλικία μου αισθάνομαι ότι έχω να κάνω περισσότερα από άλλους συνομίληκους μου. Μπορεί μετά να με πιάσει παλιμπαιδισμός. Έχω χάσει το πολύ ανέμελο, όχι όμως και την παιδικότητά μου που την κρατάω από άποψη. Υπάρχει ήδη πολύ σοβαρότητα σε αυτό που κάνω και στις αποφάσεις που παίρνω οπότε…



- Ποια είναι η δύναμη του live;

- Το μαγικό είναι αυτό που δημιουργείται από τη δράση και την αντίδραση. Και το κακό και το περίεργο συμπεριλαμβάνονται σε αυτό, όλα. Έχεις να κάνεις με συναισθήματα, με συγκυρία δευτερολέπτων, με μια λέξη που θα πεις, με το τραγούδι που θα νιώσεις… είναι τόσα πολλά πράγματα που δε μπορείς να το καθορίσεις. Είναι ένα παιχνίδι ατέλειωτο. Έχει τα σκαμπανεβάσματα του και το ωραίο είναι ότι όλα τα μοιράζεσαι και αν τύχει να συμπέσει το συναίσθημά σου με αυτό του κόσμου, να συμπορεύεσαι δηλαδή, είναι μαγικό και μη ανταλλάξιμο.



- Μια ευχή για τα μέλη του MusicHeaven;

- Τα πράγματα είναι απλά γενικά και η καθημερινότητα είναι που μας καταλύει σαν ανθρώπους. Αν λίγο ξεφεύγαμε και αφήναμε λίγο χρόνο στο εαυτό μας, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Αν αφήνουμε το εαυτό μας να μας έκανε μια ερώτηση κάθε μέρα και το σκεφτόμασταν θα ήταν καλύτερος ο κόσμος.





Συνέντευξη: Φιλουμένα Ζλατάνου

Φωτογραφίες: Κυριακή Τσάμπουρα

ΕΞΕΔΥΣΑΝ ΑΥΤΟΝ Π.Καβαρνός στην Αγια Σοφιά

Ο Αρχιμανδρίτης Νικόδημος Καβαρνός (κατά κόσμον Παναγιώτης) γεννήθηκε στη Μυτιλήνη της Λέσβου. Εκεί έζησε τα παιδικά του χρόνια μέχρι που ολοκλήρωσε και τις σπουδές στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Επιποθώντας τη μόρφωση μεταβαίνει στην Αθήνα και παίρνει Πτυχίο από την Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και την Θεολογική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.
Ακολούθως εγγράφεται στα ΤΕΙ Ιονίων Νήσων (Ληξούρι) Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών Οργάνων, παίρνοντας γνώσεις που αφορούν στον ήχο και τα μουσικά όργανα. Η αγάπη του για την τεχνική του ήχου και της μουσικής τον κάνουν να εγγραφεί σε ιδιωτική Σχολή ΙΕΚ, παίρνοντας Πτυχίο στην Σκηνοθεσία Τηλεόρασης και Κινηματογράφου, Ηχοληψίας, Πολυκάναλης Εγγραφής και Ηχοτεχνίας. Συνδυάζει εκπαίδευση στο studio του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με ηχογραφήσεις πολλών συνόλων Ελληνικής και ξένης μουσικής.

Ασχολήθηκε από πολύ νωρίς με την μάθηση της Βυζαντινής Μουσικής, με πρώτο δάσκαλο τον Γεώργιο Μιχαλλέλη. Είναι Πτυχιούχος Ιεροψάλτης με βαθμό Άριστα. Πτυχιούχος Βυζαντινής Μουσικής με βαθμό Άριστα και Διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής με βαθμό Άριστα. Έχει γνώσεις αρμονίας, πιάνου και σύνθεσης. Διετέλεσε Πρωτοψάλτης στον Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Τρίγονα Μυτιλήνης, Μεταμόρφωσης Μεγαλοχωρίου, Αγ. Συμεών Μυτιλήνης, στο Ιερό Προσκύνημα της Παναγίας Αγιάσου όντας 12ετής, Άγ. Νικόλαο Πλωμαρίου, Παναγίτσα Ταύρου, Αγ. Αικατερίνη Πλάκας, Άγ. Δημήτριο Αμπελοκήπων (όπου διετέλεσε ιεροψάλτης ο Θρ. Στανίτσας) και στον Καθεδρικό Ι.Ν. Μεταμόρφωσης Μοσχάτου, όπου τώρα διακονεί και ως Κληρικός.

Διδάσκει Βυζαντινή Μουσική τα τελευταία 10 χρόνια, σε σύνολο μαθητών αρκετοί εκ των οποίων είναι Πρωτοψάλτες και Πτυχιούχοι Βυζ. Μουσικής. Η Χορωδία του απαρτίζεται ως επί το πλείστον από μαθητές του.

Διάκονος χειροτονήθηκε στις 27 Ιανουαρίου και Πρεσβύτερος στις 2 Φεβρουαρίου 2009. Την ίδια μέρα χειροθετήθηκε Αρχιμανδρίτης. Όλα από τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο.

http://www.youtube.com/user/byzmusic

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Παναγιώτης Καβαρνός

Χριστός Ανέστη

Αι Γενεαί Πασαι - Ω Γλυκύ μου έαρ - εγκώμια της Παναγίας

Εγκώμια Επιτάφιου Θρήνου Μεγάλης Παρασκευής

H ζωή εν τάφω - Γλυκερία