Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα βλυχό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα βλυχό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

ΤΟ ΠΡΙΑΡΙ "Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ"

Τις προάλλες βγήκα και τράβηξα μερικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Βλυχού που ξέρω και χάνεται σιγά σιγά εξελισσόμενο ήδη στο λιμάνι τα περισσότερα βαρκάκια είναι πλαστικά.


ΤΟ ΠΡΙΑΡΙ "Ο ΝΙΚΟΛΑΚΗΣ"


ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΒΑΡΚΑΚΙ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ "ΠΡΙΑΡΙ"


ΒΑΡΚΑΚΙ  ΞΥΛΙΝΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΙΑΡΙ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΙΣΤΙΟΦΟΡΟΥ-ΦΛΟΚΟΣ-
ΜΗΚΟΣ 4,5 ΜΕΤΡΑ
ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΨΆΡΕΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΡΗΧΑ ΝΕΡΑ ΟΠΩΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΛΕΥΚΑΔΟΣ,ΤΗΣ ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΣΣΑΣ ΤΗΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ, ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ.
ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΟ ΓΙΑ ΨΑΡΕΜΑ ΜΕ ΠΥΡΟΦΑΝΙ, ΠΑΡΑΓΑΔΙΑ, ΔΙΧΤΥΑ, ΠΑΓΙΔΕΣ, ΚΛΑΡΙΑ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΉ: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΑΒΒΑΔΑΣ  ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΑ 1974 ΣΤΟ ΒΛΥΧΟ
ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ: ΣΤΑΥΡΌΞΥΛΑ ΑΠΟ ΣΚΑΜΝΙΑ-ΜΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΕΥΚΑΛΥΠΤΟ ΚΑΙ ΠΕΤΣΩΜΑ ΑΠΟ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ.
Ο καπετάν Μήτσος Καββαδάς Νικολής το έδωσε για την επαγγελματική άδεια αφού για 30 χρόνια ψάρεψε με όλους τους γνωστούς τρόπους πυροφάνι-Πρια-
[εξ ου και ΠΡΙΑΡΙ δηλαδή βάρκα για πριά]
παραγάδια, δίχτυα,  κλαριά, βόλους με μένα και τη κυρά Ελένη.

Ο Νικολάκης το πριάρι μου μετά το καλαφάτισμα και το βάψιμο έγινε σαν καινούργιος.
Με αυτό το πριάρι ψάρευα με κάθε τύπου ψάρεμα, μαζί με τον πατέρα μου Δημήτρη Καββαδά Νικολή .Ο πατέρας μου βγήκε νωρίς στη σύνταξη, επειδή είχε από παιδάκι μέσα στη θάλασσα και έτσι στα 45 του ήταν ένας συνταξιούχος.

Όπως λέει: τότε ξεκίνησε να δουλεύει περισσότερο, αφού άρχισε να καλλιεργεί τα χωράφια, ελιές ,περιβόλι, κήπους, επιπλέον έφτιαξε μόνος του το βαρκάκι αυτό ξεκινώντας επαγγελματικά ψάρεμα μαζί με τη μάνα μου και μένα.

Αυτό το πριάρι αντικατέστησε ένα μικρότερο που είχε φτιάξει ο παππούς μου κατ εντολή του πατέρα μου στο καρνάγιο του Βλυχού πρίν να γεννηθώ εγώ. Το θυμάμαι κι εκείνο αν και πολύ μικρός θα ήμουνα 4-5 χρόνων όταν το έδωσε για να φτειάξει το νέο "Νικολάκη".

'Εζησα έτσι όλους τους τρόπους επαγγελματικού ψαρέματος και το έκανα σαν βοηθός επαγγελματία:
Δίχτυα σε αποστασιά και βόλους , παραγάδια, πριά: πυροφάνι με κουπί και μαύρισμα: πυροφάνι με μηχανή, κλαριά για γαρίδες και  χέλια, παγίδες για προσφορίτους και καλικατζάρους, πινολόγο, και συλλογή για αχιβάδια, πετροκαβούρια, καβούρια, μουρμουράκια.

Έγινα ένας πιτσιρικάς αητός στο ρίξιμο διχτυού στο χέρι: σε μισή ώρα είχαμε ζώσει όλο το κόλπο του Βλυχού με τρια ή και τέσσερα δίχτυα κάθε μέρα το καθένα απο 500 έως 600 μέτρα με κάθε είδους καιρό.Ιδίως με κακό καιρό ήταν απόλαυση.

Όρθιος πάνω στη μύτη της πλώρης με κύμα και αέρα σαν ισορροπιστής να ξεμπλέκεις το δίχτυ ενόσσω πέφτει και να μη μπερδεύται ποτέ με ρυθμούς που ο πατέρας μου να βλαστημάει που δε με προλαβαίνει με το κουπί- λόγω του αέρα που είχε κόντρα ή ακόμα και ούριο- λέγοντας: Γαμώ τον αντίθεο σου μούλε με ξεχώνιασες.

Παρόλο που έχω βαπτιστεί στη θάλασσα δεν έχω μάθει στη πραγματικότητα να ψαρεύω επειδή -παρόλο που ξέρω τι και πως- δεν μου αρέσουν τα ψάρια.Σαν βοηθός όμως ήμουν καλός γιατί μου άρεσε η διαδικασία.
Το έκανα όσο χρειάστηκε για να βοηθάω τον πατέρα μου και την οικογένεια μου.
Μετά το σχολείο όμως ιδίως με τα πολλά διαβάσματα στο λύκειο άρχισα να κάνω απουσίες.
Η κυρά Ελένη του έπεφτε πια λίγη του καπετάνιου που είχε καλομάθει μαζί μου, οπότε την έλεγε κοροιδευτικά Μήτρο γιατί δεν είχε από παιδάκι ψηθεί στη θάλασσα και πήγαινε προσεκτικά και με φόβο σε μπουνάτσα μόνο, ούτε λόγος για παλιόκαιρο και κύμα.Όμως με το καιρό έστρωσε και της άρεσε και ήταν η απογευματινή τους βόλτα η βαρκάδα τους.
Θυμάμαι της έλεγε:
- πάμε να σε περπατήσω Μήτρο μου.
Η απάντηση ήτανε πάντα:
-πάμε αλλά άμα με ξαναπείς Μήτρο θα στο σπάσω το κεφάλι!
-Εντάξει Μήτρο μου, προχωράω εγώ να κάμω και μια τσιγάρα κι έλα...
Μην ακούτε εσείς, αυτές είναι "τρυφλότητες" έλεγε κοροιδευτικά φεύγοντας ο καπετάνιος γελώντας κάτω από τα μουστάκια του σα γνήσιο πειραχτήρι.

Δυο ζευγάρια θυμάμαι που έκαναν αυτή τη δουλειά κάθε απόγευμα ποστάρισμα και κάθε πρωί το σήκωμα και ξεψάρισμα των διχτυών, τους γονείς μου και τον μπάρμπα Κοτόζα με τη θεια Ευθυμία.

Μου έρχεται στο νού κι ο μπάρμπα Μαύρος με το μονόξυλο του, το πολύ μικρό πριαράκι ίσα με μια οριά πράμα , που το σπρώχνουν όρθιοι με ένα ραβδί από κυπαρίσσι.Είχε λοιπόν ένα πεζόβολο και πήγαινε εκεί που δεν μπορούσε κανένας άλλος έν τω μεταξύ ήταν τόσο επιδέξιος που δεν του ξέφευγε ούτε γαρίδα.
Τον λέγανε Μαύρο γιατί από τον ήλιο όλη μέρα μέσα στη θάλασσα ήταν πιο μαύρος από το πριαράκι του που το έβαφε με κατράμι. Τη σκυτάλη πήρε ο γιός του ο Αντρέας σκούρος κι εκείνος αλλά όχι απο τον ήλιο απο το σκαρί του.

 Την αξία του κάθε πράγματος τη καταλαβαίνει κανείς όταν το στερηθεί. Ετσι και στη περίπτωση μου λυπήθηκα ιδιαίτερα όταν ο πατέρας μου το πούλησε το πριάρι μας το "Νικολάκη" για να πάρει τα χρήματα για την επαγγελματική άδεια-3000 ευρώ- που αλλοιώς θα την έχανε αφού είχε γεράσει και δεν είχε την απαιτούμενη ευλυγισία για τη χρήση του σκάφους οπότε μοιραία θα το άραζε.

Προσωπικά μου ήρθε ταμπλάς όταν έμαθα, όντας φαντάρος στα 29 μετά από πολύχρονες σπουδές σε Ελλάδα κι εξωτερικό, ότι το πούλησε και μάλιστα χωρίς να με ρωτήσει, θεωρώντας πια αυτονόητο ότι εγώ δεν θα θέλω να το χρησιμοποιήσω. Το ένιωσα σαν προδοσία και μου κακοφάνηκε.΄Ενιωσα σα να χάθηκε ένα μέλος της οικογένειας.
Βρήκα λοιπόν το ..Λόμπα  που το είχε αγοράσει για την επαγγελματική του άδεια και το είχε αράξει το πριάρι  έξω στο καρνάγιο δίπλα στο δρόμο να το σκοτώνει ο ήλιος και η αχρηστία για χρόνια.
Το έβλεπα εγώ όταν απολύθηκα απο φαντάρος και μου κακοφαίνοταν που είχαν ανοίξει τα πλευρά του οπότε κάποια στιγμή του λέω: Το θέλω να το φτιάξω μου το δίνεις; Πόσα θέλεις;

Μου λέει: χίλια πεντακόσια
Τελικά συμφώνησα στα οκατακόσια ευρώ παρόλο που το είχε πεταμένο και δεν άξιζε ούτε τριακόσια από τη ζημιά που είχε πάθει τόσα χρόνια, τέλος πάντων λέω έχω τετρακόσια τώρα και τα υπόλοιπα σιγά σιγά θέλεις;
-Θέλω μου λέει.

Παίρνω το Νικολάκη τον ξύνω, τον καίω με καμινέτο να φύγουν οι παλιές μπογιές, βάζω ντζίβα και μίνιο στους αρμούς, το καλαφατίζω,το περνάω με μίνιο, το βάφω , του βάζω μοράβια του φτιάχνω σιρίτια και κουπιά δίχρωμα κα μερακλίδικα και το ξαναρίχνω στη θάλασσα σαν καινούριο [μόνο τριάντα χρόνων σκάφος].

Όλα αυτά μόνος ενώ το σκάφος άν και ξεραμένο ζυγίζει κοντά μισό τόνο, εκεί η εμπειρία που είχα συσσωρεύσει από παιδάκι φάνηκε άμεσα, τα έκανα όλα με κλειστά μάτια με τη μία και εύκολα κυρίως δε σωστά κρίνοντας από το αποτέλεσμα.

Κάποιοι χωριανοί -κάτι σκαμπάβλια δηλαδή- που πέρναγαν και ήξεραν την ιστορία μου:[ χρόνια στα θρανία και μακριά] έλεγαν διάφορα περιπαικτικά και πείσμωνα εγώ, καλά τους έλεγα να δούμε ποιός θα γελάσει καλύτερα.
Περνώντας όμως οι μέρες ειδικά τα γεροντάκια που ψάρευαν και πέρναγαν κάθε μέρα με είχαν κατασυγκινήσει από την αρχή λέγοντας μου κουβέντες που δεν μου είχε ξανατύχει να ακούσω.

Μόνο Έλληνες ξέρουν να επαινούν με αυτό το τρόπο από καρδιάς και μάλιστα αγράμματοι.
Σε κανένα άλλο τόπο που ξέρω-Γερμανία Ιταλία Αγγλία Αμερική- και κανένας μορφωμένος άνθρωπος δεν είναι τόσο καλλιεργημένος ψυχικά όσο ο αγράμματος καλλιεργημένος Έλληνας: σπάνια περίπτωση ,αλλά τα διαμάντια δεν θα είχαν καμία αξία αν ήτανε σωρός.
Όσο για τους υπόλοιπους παραμένουν όπως είπα πρίν σκαμπάβλια!
Συνδυάζει τη λαϊκή σοφία και διάκριση με υπέροχη εξυπνάδα και ευστροφία ευρυμάθεια και το κυριώτερο καλοκαγαθία και ταπεινοφροσύνη.
Φούσκωνα κι εγώ σαν γαλοπούλα από περηφάνεια γιατί ο καλός ο λόγος είναι καλύτερος από άξιο άνθρωπο.

Το ετοίμασα λοιπόν το "σκάφος" και είχα πεί σε πέντε φίλους να έρθουν το πρωί να το ρίξουμε, αλλά άργησαν δεκαπέντε λεπτά, και από την ανυπομονησία μου δεν άντεξα άλλο, το έριξα μόνος μου μέσα στη θάλασσα κάνοντας μοχλό εναλάξ στα κυλινδρικά παλούκια.
Όταν ήρθαν δεν πίστευαν στα μάτια τους. Πως  το έκανες ρε αυτό; Έλεγαν και ξανάλεγαν.
-Δε θέλει κόπο θέλει τρόπο τους έλεγα γελώντας.Τους άφησα στην απορία.
Η καζούρα τους δε απερρίγραπτη.
Αφού και ήρθατε πάμε να κεράσω στο πατρικό μου προτείνω,οπότε τα ουζάκια κατω από τη κληματαριά έρεαν άφθονα μέχρι να μην αντέχουμε τη ζέστη.

'Εκανα όλο το καλοκαίρι βόλτες και μπάνια, με τα κουπιά μόνο γιατί μηχανή δεν έβαλα μέχρι να στανιάρει το σκαρί, αλλά έκανα τόσο καλή δουλειά που ούτε δάκρυσε όπως λένε.
 Έριχνα, στη ζούλα εννοείται, παραγαδάκια που είχα φτειάξει, δυο κατοστάρια που προέκυψαν όταν κάτι πολύ μεγάλο ή χέλι ή λαβράκι μου έκανε το τρακοσάρι κουβάρι.
Μόνος μου όμως δεν είναι εύκολο στο ψάρεμα-σήκωμα, καλά στο ρίξιμο αυτό με υπομονή και προσοχή αντέχεται αλλά όταν μου έφευγαν ψάρια στο ψάρεμα  τσαντιζόμουνα κι έσκαγα ξεβαφτιζόμουνα στο βλαστήμι.Λέω δεν είναι δουλειά αυτή πιο πολύ κακό κάνω παρά καλό.

Τα αραίωσα λοιπόν τα ψαρέματα  αφού στο τέλος κι ένα φίλο που έβαλα να τραβάει κουπί δεν ήξερε τη τύφλα του από θάλασσα και μου τα έκανε μαντάρα, αλλά το χειρότερο ήταν πως δεν είχε κι όρεξη να μάθει, ε και εκεί κοντέψαμε να σφαχτούμε όταν κορόιδευε ειρωνευόμενος απαξιώνοντας αυτό που δεν κάτεχε.
Του κακοφάνηκε που του είπα "έξω από δω άχρηστε κοπρίτη" και πολύ περισσότερο που το πίστευα γιατί δεν με είχε ξανακούσει να μιλάω έτσι σε άνθρωπο.

Μετά αναγκάστηκα να το αποχωριστώ. Όταν το χειμώνα έμαθα ότι ο ..Λόμπας κακοπήρε το πατέρα μου που πήγε να φροντίσει το πριαράκι- να δεί μήπως έχει νερά από τη βροχή κι άν είναι καλά δεμένο, του λέει: "το σκάφος είναι δικό μού ο γιός σου δεν το έχει ξεπληρώσει οπότε άστο όπως είναι".
Ξαφνιάστηκε ο πατέρας μου και προσβλήθηκε και δικαίως.Με πήρε τηλέφωνο και μου λέει Νίκο μου έτσι κι έτσι.
Αηδίασα από το ποιόν του ανθρώπου και για το τι είπε και κυρίως σε ποιόν το είπε.
Αν τον είχα μπροστά μου θα του πέταγα τα άντερα έξω.Το ίδιο βράδυ πάω στο χωριό μετά το τηλεφώνημα με το πατέρα μου βρίσκω το ..Λόμπα και του λέω
-δε το θέλω το πριάρι να το πάρεις πίσω.
Κάνει να μου ψελίσει πως έχασε από την υπόθεση αυτή και είχε αγοραστές και άλλες παπαριές, του λέω δεν φτάνει που μου έδωσες πέντε σανίδες ανοιχτές και ήθελες το βάρος τους σε χρυσάφι δεν φτάνει που πήρες το μισό , δεν φτάνει που στο δίνω πίσω καινούριο και χωρίς να σου ζητάω τα χρήματα μου, μου λές ανόητε άνθρωπε ότι έχασες;
Τα έχασε απο το μένος, και συνεχίζω
-Δεν έχασες κέρδισες του λέω, και να το πάρεις απο το μώλο γιατι χρειάζεται ένας φίλος μου τη θέση αύριο κιόλας.

Έπρεπε να του πώ και τα υπόλοιπα που σκεφτόμουν: - Η βλακεία σου και η κακότητα σου σε έκαναν να χάσεις κι αυτά που θα μπορούσα να σου δώσω ακόμα.
Ναι θα μπορούσα, όχι σαν ηλίθιος που προσπορίστηκε πως ήμουν "γιατί έχω για πέταμα τα χρήματα μου που με έπιασε κότσο και μου πούλησε το σκάφος ακριβά" όπως μάθαινα ότι έλεγε από καλοθελητές, αλλά η κακολογία  -παρόλο που με πείραζε και γέμιζε το στομάχι- δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα είναι ίδιον των ηλιθίων και προφανώς έδειχνε το ποιόν του.

Η σταγόνα όμως που έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι ήταν η προσβολή μου, στο Γέροντα μου.
Δεν υπάρχει χειρότερο για άνθρωπο που έχει φιλότιμο να του προσβάλουν τα παιδιά.
Η αξία του Νικολάκη για μένα δεν ήταν θέμα χρημάτων.
Ναι μεν  η αξία κάποιων πραγμάτων μπορεί να μη μετριέται αλλά υπάρχουν και όρια και πάνω από τα ξύλα είναι το φιλότιμο και οι άνθρωποι-.

Τα έχασε δεν ήξερε κι ούτε του είπα ποτέ τι και γιατί -τον είχα μισήσει δεν θα του έκανα τη χάρη να του πώ τι έκανε και πως είχε λάθος για να διορθωθεί άστον στην κακότητα του τον κακοήθη.
Ούτε και στο πατέρα μου το είπα, το έθαψα το θέμα ακόμα νομίζει πως απλά δεν μπορούσα να βγάλω άδεια και το έδωσα πίσω σαν άχρηστο κι ότι απλά ήταν μια επιπόλαια απόφαση και εν θερμώ δράση.

Όμως δεν το άφησα έτσι δεν ξεχνάω ούτε το καλό ούτε το κακό, καθοδήγησα το θείο μου το Ζώη και του το πήρε το σκάφος.Το πήρε από το ξυπνοπούλι για εκατό ευρώ.
Αφού είναι τέτοιος, το γουρούνι θέλει χτύπημα στη μουσούδα λέει ο σοφός λαός, τέτοια θέλει και τα τετρακόσια δεν τα πήρε και το σκάφος το έχασε.
Κράτησα και τη μηχανή με το τρόπο μου και τώρα όταν το βαρεθεί κι ο θείος μου γιατί θέλει συντήρηση και είναι μεγάλος θα περάσει στα χέρια μου με άδεια αυτή τη φορά.
'Οπως είπαμε γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος.

Παλιοχαρακτήρας είπατε; όχι αντιτείνω απλά Λευκαδίτης!
Δεν ξεχνώ ούτε καλό ούτε κακό ούτε αφήνω να πέσει κάτω καμιά χαζοκουβέντα.

   Πάντως βλέπω τελευταία ολοένα και περισσότερα ξύλινα να παροπλίζονται παρόλο που μπορούν να είναι αιώνια στην οικογένεια του ιδιοκτήτη αφού φτιάχνονται εύκολα σαν καινούρια με λίγη συντήρηση ξύσιμο και βάψιμο δηλαδή ακόμα κι από άσχετο, και επιπλέον είναι πολύ πιο αξιόπλοα και ασφαλή στη θάλασσα, ενώ από οικονομία ούτε κουβέντα η μέρα με τη νύχτα.
Αν του βάλεις και πανάκι γίνεται υπερθέαμα με μηδέν κόστος.
Το μόνο που χρειάζεται για να σε φροντίζει το ξύλινο είναι φροντίδα και στοργή αλλά στη δίνει πίσω πολλαπλάσια.

Τι κρίμα να μην αφήνουν οι κρατούντες τα ξύλινα βαρκάκια και καϊκια μετά την πώληση της επαγγελματικής άδειας να χρησιμοποιούνται σαν ερασιτεχνικά.
Γιατι να πάνε χαμένα όλα τα ξύλινα σκάφη για τη βλακεία που τους δέρνει και για τη τσίπα που δεν έχουν τα γομάρια που μας κυβερνάνε;

Τετάρτη 2 Μαΐου 2012

Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ

 Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
είναι η άποψη της Αρχαιολογικής Σχολής του Δαίρπελδ αντίπαλου δέους και φίλου του Σλήμαν ο ένας έψαχνε με βάση την Ιλιάδα την τροία κι άλλος με βάση την Οδύσσεια την Ιθάκη και ο ένας κι ο άλλος βρήκε αυτό που έψαχνε.



ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΟ ΜΑΧΑΙΡΙ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΛΑΒΗΣ,  ΜΑΚΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΝΑΝΕΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΝΕΤΟΥΣ

Ο κόλπος του Βλυχού θεωρείται απο την αρχαιολογική σχολή του Δαίρπφελδ το λιμάνι του Οδυσσέα ακολουθώντας την περιγραφή της Οδύσσειας δίνουμε μια περιγραφή καρέ καρέ του τι διαδρομή έκανε ο Οδυσσέας όταν έφτασε και αποβιβάστηκε στη Δεσίμη με σκοπό να πιάσει στον ύπνο τους μνηστήρες στο παλάτι του στην Καραβολιμπα, που δεσπόζει στο φυσικό λιμάνι του λιμανιού της Ιθάκης.
 
ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΔΕΣΙΜΗΣ ΕΔΩ ΑΠΟΒΙΒΑΣΤΗΚΕ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΟΥ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ 

Τι θα έβλεπε ο βιγλάτορας της Καραβόλιμπας περιμένοντας τον ερχομό του Οδυσσέα κοιτώντας για το πλοίο του στη Δεσίμι όπου και ήρθε



ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΔΕΣΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΡΑΧΟΥΛΙ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ


Πέρασε περπατώντας το λόφο Ραχούλι που μεσολαβεί για το Βλυχό
αυτή την απόσταση έκανε περπατώντας για να πιάσει στον ύπνο τους μνηστήρες στο παλάτι του στο Κολπο του Βλυχού


ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΗΣ ΔΕΣΙΜΗΣ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΛΕΠΤΑ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΤΟΥ
 είναι η διαδρομή που κάναμε κάθε μέρα το καλοκαίρι σαν παιδιά για να πάμε στη Δεσίμη για μπάνιο και ξανά πίσω με τα πόδια πάντα.
ΚΟΛΠΟΣ ΒΛΥΧΟΥ ΞΕΡΑ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΠΑΛΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ
 
ΚΟΛΠΟΣ ΒΛΥΧΟΥ ΠΕΡΙΟΧΗ ΞΕΡΑ Η ΠΕΔΙΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΑΒΟΛΙΜΠΑΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΤΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Το φυσικό λιμάνι του κόλπου του Βλυχού παραμένει ακόμη ένα λιμάνι που και το χειμώνα φιλοξενεί  παρα πολλά ιστιοφόρα

ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ



ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Στην άκρη του χωριού προς τα πάνω κοιτάζοντας ο βιγλάτορας την Ομαλής

έβλεπε το βιγλάτορα απέναντι και την είσοδο του φυσικού λιμανιού του κόλπου του Βλυχού




ΤΟ ΦΥΤΟ ΑΛΙΣΦΑΚΙΑ Η ΦΑΣΚΟΜΗΛΙΑ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΑΛΗ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΠΟΥ ΕΒΟΣΚΑΝ ΤΑ ΓΙΔΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΚΑΙ ΖΩΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΟΛΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ 
Ας δούμε τη πορεία του Οδυσσέα:






 

ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΗΝΕΛΟΠΗ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΔΥΣΣΕΑΣ
ΝΕΑ ΜΕ ΛΕΥΚΑΔΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ  ΦΟΡΕΣΙΑ


ΑΡΧΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΛΛΟΜΕΝΟΥ


Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

ΤΟ ΒΛΥΧΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ 4


1901
Από το αρχείο του Δαίρπφελδ εικονίζει το κτίριο στο περιβόλι του Βασίλα εκεί που είναι η βρύση στο δρόμο για το Γένι στη  στροφή κάτω από τα Μαυροκεφαλαίικα.Το πέτρινο αυτό κτίσμα ερείπιο τότε από του σεισμούς το αποτελείωσε η διαπλάτυνση του δρόμου για το Γένι.Με το άσπρο καπέλο είναι ο Δαιρπφέλδ.Πίσω αριστερά ο δήμαρχος Αναστάσης Παπακωστόπουλος και μπροστά του ο πρίγκηπας Η.Goedkoop-ολλανδός- χρηματοδότης των ανασκαφών.Τα άλλα άτομα που εικονίζονται είναι Πανικολαίοι -πιθανόν- μιας και τους ανήκε το κτήμα. Στο εν λόγω κτίριο η Κυράνα –το σόι Πανικολού- θυμάται να λειτουργεί ελαιοτριβείο με ένα μικρό λιθάρι το οποίο είχε ζευτεί μια γυναίκα και το γύριζε για να αλέθει τις ελιές το 1904.


Το καίκι Άι Γιώργης Μουζακίτης













1961
Ο μπάρμπα Μήτσος ο Φούρναρης κοιτάζει τα ψάρια από το Μώλο των Κανατσουραίων με φόντο το καίκι των Μαστροβασιλαίων: τον Αι Γιώργη Μουζακίτη -150 τόνων-
Ξαναβλέποντας μετά το σκανάρισμα  των αρχικών φωτογραφιών  ανακαλύπτουμε ένα θησαυρό πληροφοριών τις επεξεργάστηκα και σας τις παρουσιάζω
{θα συμπληρωθούν}




Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

ΤΟ ΒΛΥΧΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ 3

1930.Η μορφή της ακροθαλασσιάς του Βλυχού προς τα κάτω-απο τα Στεργαίικα-και τα σκάφη που αποτελούσαν πάντα τη βαριά βιομηχανία της περιοχής.
1964.Πάσχα δίπλα στη θάλασσα ψήνουν τον οβελία η οικογένεια Παναγιώτη Σκλαβενίτη Λιάτσου με φόντο το σκάφος του Μπούκρα.
1950.Στου Φασόλια και του Γιώργου Αμαλαίου τα σπίτια,Καλλιρόη και Μαρίτσα Φασόλια με τη χωροφυλάκαινα Αποστόλω και Λαμπρινή του Στάθη Κανατσούρη Μαρία και Λαμπρινή του Μήτσου Φούρναρη.
1960.Στεφανής Σκλαβενίτης με την αρραβωνιαστικιά του Ελευθερία Κονιδάρη από τον Πόρο στη γιορτή της αγίας Κυριακής με φόντο το Θανασουλέικο σπίτι και το μαγαζί του Μάντζου.Στο βάθος φαίνεται το καΐκι του Γιάννη Σπυρέλη "Δάφνη"
1962.Ο Πάνος Σκλαβενίτης Λιάτσος συντηρεί την όμορφη βάρκα του, στο βάθος το καίκι Αι Γιώργης   Μουζακίτης -150 τόνων-
1968.Επι προεδρίας Δαυίδ Καββαδά μπαζώθηκε η κάτω μεριά της θάλασσας του Βλυχού.Τα μπάζα προέρχονται απο το νταμάρι στο λειβαδάκι.Το αναπτυξιακό έργο γλύτωσε πάρα πολλές ζωές παιδιών που κινδύνευαν απο τα αυτοκίνητα που ολοένα και πλήθαιναν.
1959.Το πλύσιμο των στρωματόμαλων πρίν το γάμο στη βλύχα του καρνάγιου στην είσοδο του Βλυχού.Από το γάμο της Αρσενιάς  του Μήτσουρα.Διακρίνονται η Χριστίνα του Βασίλα η Αρσενιά με τα γιορτινά της χωριάτικα και οι Φτύχω του Τσάφου,Ακριβούλα του Παυλαίου κλπ με χωριάτιακα εργασίας-καθημερινά
1969 Η τεράστια αλλαγή στη Καραβόλιμπα που έχει πάρει τη σημερινή κατάφυτη όψη της
1972.ο δρόμος απο κάτω γίνεται άν και χωματόδρομος ο χώρος εκτόνωσης των οικοπέδων προς τη θάλασσα για τούτο όλο και μετατίθεται εντός της θάλασσας απο 20 μέχρι και 40 μέτρα δίνοντας στου ς κατοίκους λίγο ζωτικό χώρο.

1975.Η μορφή που πήρε στη κατάληψη του τη πρώτη ασφαλτόστρωση του και τους πρόχειρους μώλους.
1971.Ο μικρός καπετάνιος Γιάννης Παπανός εκπαιδεύεται στη πολύ όμορφη βάρκα του. Στο φόντο η Αμαλή στην αποψιλωμένη της μορφή.
1971.Η Παπανέικη γειτονιά
1972.Ο Σπύρος Παξινός ψαρεύει στου Βουλιαδίτη με θέα το παρθένο τοπίο του Γενιού και της Αγίας Κυριακής.
1968.περιμένοντας το Νομάρχη να εγκαινιάσει το έργο του δρόμου, διακρίνονται Στάθης και Αλέκος Μάντζος, Τέλης και Θωμάς Πανικολός
                                                                                1962.
1965.το καλύβι του Θανασούλια δίπλα στο κύμα πριν να γίνει ο δρόμος απο κάτω.
1967.O Αλέξης Βασίλας ποζάρει με τη νύφη του 

ΤΟ ΒΛΥΧΟ ΤΟΥ ΧΘΕΣ 2

1915.Ναυτιλιακές δραστηριότητες στην ακροθαλασσιά του Βλυχού όπου οι κορμοί των κυπαρισσιών και τα κατεβασμένα πανιά προδιαθέτουν για κάποιου τύπου καρνάγιο των αρχών του αιώνα. 

1891.Πρίν 121 χρόνια είναι τραβηγμένη η πρώτη η παλιότερη γνωστή φωτογραφία από τον γερμανό αρχαιολόγο Γουλιέλμο Δαιρπφέλδ.Φαίνεται ότι πρόκειται για την ανασκαφή στο στενό .Στο βάθος φαίνεται η Καραβόλιμπα γυμνή σχεδόν μέχρι λίγο πριν τη κορφή και απο δίπλα Βάιλας Σωτήρω και Αμαλή πλήρως αποψιλωμένα απο τα ζώα που βοσκούσαν. 


Το αρχαιελληνικό νόμισμα που κυκλοφορούσε κατα τον 5ο αιώνα πΧ στον Ελλομένο κι ευρύτερα στη Λευκάδα.Στη πίσω πλευρά απεικονίζεται η πλώρη ενός πλοίου.Χαρακτηριστικό της ναυτικής παράδοσης της περιοχής μας΄.Το ακρόπλωρο αυτό ήτανε και το έμβλημα της σφραγίδας του δήμου Ελλομένου-1866 έως1914- κι αργότερα της κοινότητας Κατωχωριού.
1901.Τραβηγμένη  απο τη παραλία του Βλυχού που ήτανε αμμουδιά όπως φαίνεται και μάλιστα φαίνονται τα ίχνη των κάρων που κυκλοφορούσαν τότε, την τράβηξε ο Δαιρπφέλδ
1901.Η παραλία μπροστά στη σημερινή αστυνομία και τη παιδική χαρά.
1927.Το εμπορικό του Στεφανή Μεταξά πατέρα το γιατρού.
1901.Το περιβόλι του Βασίλα στο δρόμο για το Γένι στη στροφή κάτω από τη βρύση.
1927.Αναμνηστικές φωτογραφίες του Γαζή Αριστοτέλη Μαχέλα μετανάστη στην Αμερική που επέστρεψε για διακοπές στη πατρίδα.Στο ημερολόγιο του αναφέρει το Βλυχό ώς το μέρος με τα ομορφότερα σπίτια στη Λευκάδα.
                                                                                1927
1927
1955.Τα παιδιά του δημοτικού σχολείου 

συνεχίζεται

Η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ

Η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ
Το ποίημα

ΕΛΛΗΝΑΣ η ευτυχία του να είσαι και η δυστυχία του να μην είσαι

ΕΛΛΗΝΑΣ η ευτυχία του να είσαι και η δυστυχία του να μην είσαι
το κείμενο

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Άγγελος Σικελιανός ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Αγιος Νικήτας ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ανακοίνωση ανάλυση απόκριες κούλουμα Αποστόλης Μαυροκέφαλος απόψεις ΑΡΧΑΙΑ ΤΕΙΧΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΕΙΟ ΔΕΡΠΦΕΛΔ αρχιτεκτονική Αστεία ασφάλεια ΆυλονΣχεδιασμός αυτοκίνητο ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ αυτοπροστασία Βαλαωρίτης ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΝΑΝΟΣ Βιβλίο ΒΙΟΛΙ ΒΛΥΧΟ βλυχό γενεολογία ΓΕΝΙ Γένι ΓΙΑΟΥΖΟΣ γλέντι γλυκά ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΓΟΛΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΔΙΑΠΡΕΠΕΙΣ ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ Διασκέδαση διατήρηση ντόπιων σπόρων ΔΙΑΥΛΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ δικαιοσύνη δίκτυο ανταλλαγής σπόρων και αγαθών ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ Εγκλήματα έθιμα ΕΘΝΙΚΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ εκδόσεις ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΛΑΧΕΡΝΑΣ εκπαίδευση ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ 2014 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Ελληνικότητα εξυγείανση Εορταστική κουζίνα επικαιρότητα έργα ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ευζείν ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΑΜΠΕΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ζωγραφική ΖΩΓΡΑΦΟΣ θάλασσα ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΒΒΑΔΑΣ ιατρικά θέματα πρόληψης ΙΣΤΟΡΙΑ ιστορία ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ιστοριούλες διδακτικές ΚΑΒΒΑΔΑΙΟΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΚΕΥΗ ΑΡΧΑΙΑ καθημερινές συνήθειες Καθημερινότητα ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ κάλαντα πρωτοχρονιάς καλλιτέχνες ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΚΑΤΗΦΟΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ καïκια κερδίζοντας κινηματογράφος ΚΙΟΥΡΤΟΙ ΚΛΑΡΙΝΟ ΚΛΕΑΡΕΤΗ ΔΙΠΛΑ ΜΑΛΑΜΟΥ κοινωνία Κόλπος Βλυχού ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑ κουζίνα ΚΡΗΝΕΣ ΚΡΗΝΗ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΛΑΔΟΠΙΤΑ Λαϊκές εκφράσεις ΛΕΛΕΓΕΣ ΛΕΥΚΑΔΑ ΛΕΥΚΑΔΑ 1800 ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ Λευκαδίτικα μαχαίρια λευκαδίτικη κουζίνα λιμάνι Οδυσσέα Λιμάνι του Οδυσσέα ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ λογοτεχνία ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ μοντελισμός μουσείο ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΛ.ΚΥΡ. μουσική μουσική παράδοση μουσικοί ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ μπουράνο μύθοι αισώπου ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ Νικόλαος Δ.Καββαδάς ΝΙΚΟΣ ΒΡΥΩΝΗΣ ΝΟΜΟΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ντοκυμαντέρ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ οικονομία Ομηρική Ιθάκη ορθή διατροφή Πάλη για τα αυτονόητα ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ παράδοση ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΓΛΕΝΤΙ πατριδογνωσία Πέλιτη περιβάλλον πίστη ΠΟΙΗΣΗ ποίηση πολιτική ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ πολιτική αυτοπροστασία ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ πολιτιστικά ΠΟΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ ποτά πριάρι ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ πρόσωπα ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΕΣ ΡΟΤΑΡΥ-ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΒΟΡΩΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ σκαρί ΣΚΙΑΔΑΣ ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΟΣ Σοφια Καλογεροπούλου ΣΟΦΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΑΜΟΣ στατιστικά ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ ΣΥΒΟΤΑ σύγχρονη αρχιτεκτονική ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ σύγχρονη ιστορία ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2009 ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2010 ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΣΕΙΣ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2012 Η ΝΕΟΛΑΙΑ σύλλογος Βλυχου ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΛΥΧΟΥ ΓΕΝΙΟΥ ΣΥΜΟΛ συνέντευξη ΣΥΝΘΕΤΗΣ συνταγές ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΟΧΙ Ταινίες τέκτονες-μασόνοι-ροταριανοί τηλεόραση ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ τοπία ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΛΗΑΡ τραγουδιστές υγεία ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΠΟΡΟΙ ΠΟΣΙΜΟΥ ΥΜΝΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ Φάνης Καββαδάς ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ φωτογραφίες φωτογράφοι Χειροτεχνία ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΨΑΡΕΜΑ

Δημοφιλείς αναρτήσεις


www.vlicho.blogspot.com

www.vlicho.blogspot.com

Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ

Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ
κάντε κλίκ για χαρτη κόλπου