Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

ΤΙ ΕΣΤΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ


Ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός», για τον οποίο γίνεται λόγος τον τελευταίο καιρό, αποτελεί τη βάση των περισσότερων φιλελεύθερων ευρωπαϊκών κομμάτων καθώς και ενός σημαντικού τμήματος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ.

Αναπτύσσεται στην Αγγλία κυρίως στα τέλη του 19ου-αρχές 20ού αιώνα ως μια αντίδραση ή επαναδιατύπωση των αρχών του κλασικού φιλελευθερισμού των αρχών του 19ου αιώνα. Εμβληματικές φυσιογνωμίες του κινήματος υπήρξαν οι Τ.Η.Green, L.Τ. Hobhouse και J. Hobson και (αργότερα) στην Αμερική ο John Dewey (του οποίου η σκέψη επηρέασε σημαντικά μεταξύ άλλων και τον Noam Chomsky).

Τόσο ο «κλασικός» όσο και ο «κοινωνικός» φιλελευθερισμός θεωρούν πρωταρχική την έννοια της ελευθερίας. Ομως υπάρχει μια βασική διαφορά στον τρόπο με τον οποίο ερμηνεύουν αυτή την έννοια.

Για τους κλασικούς φιλελεύθερους ελευθερία σημαίνει την απουσία καταναγκασμού (καταναγκασμός θεωρείται η συνειδητή παρέμβαση ατόμων με στόχο να παρεμποδίσουν κάποιον να υλοποιήσει τους στόχους του). Πρόκειται για τη λεγόμενη «αρνητική» έννοια της ελευθερίας. Για τους κοινωνικούς φιλελεύθερους η έννοια της ελευθερίας είναι πιο διευρυμένη και παραπέμπει στις δυνατότητες που έχει ένα άτομο να επιτύχει τους στόχους του. Αυτή είναι η λεγόμενη «θετική» ερμηνεία της ελευθερίας. Με άλλα λόγια, η «αρνητική» έννοια της ελευθερίας παρεπέμπει σε σχέσεις μεταξύ ανθρώπων ενώ η «θετική» στη δυνατότητα της υλοποίησης των στόχων/επιλογών του ατόμου.

Κράτος κοινωνικής ευημερίας

Ας πάρουμε την περίπτωση του Γιώργου που χρειάζεται να κάνει μια ακριβή χειρουργική επέμβαση στις ΗΠΑ. Ομως ο Γιώργος δεν έχει τους οικονομικούς πόρους που απαιτεί η πολυδάπανη αυτή εγχείρηση.

Για τους «κλασικούς» φιλελεύθερους ο Γιώργος είναι ελεύθερος, στον βαθμό που κανείς δεν τον εμποδίζει να πάει στις ΗΠΑ. Αντίθετα για τον οπαδό του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» η ελευθερία του Γιώργου περιορίζεται από το γεγονός ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει τους στόχους του, δηλαδή την επιλογή της μετάβασης στις ΗΠΑ.

Οπως γίνεται εύκολα κατανοητό, ο κοινωνικός φιλελευθερισμός έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικοδόμηση και νομιμοποίηση τους κράτους κοινωνικής ευημερίας. Η υλοποίηση της ελευθερίας, νοουμένης ως δυνατότητας εκπλήρωσης στόχων, απαιτούσε την ύπαρξη των οικονομικών και κοινωνικών πόρων που μόνο ένα κράτος κοινωνικής ευημερίας μπορούσε να διαθέσει. Το άτομο σύμφωνα με αυτή την αντίληψη θα μπορούσε να αναπτύξει τις πλήρεις δυνατότητές του με τη δημόσια ενίσχυση σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία κ.λπ.

Τις τελευταίες δεκαετίες ο κοινωνικός φιλελευθερισμός αντιμετώπισε την έντονη κριτική νεοφιλελεύθερων διανοητών όπως του Friedrich Hayek και του Milton Friedman.

Για τον Hayek ο επιθετικός προσδιορισμός «κοινωνικός» είναι μια «λέξη-νυφίτσα»:

«Οπως η νυφίτσα μπορεί να αδειάζει ένα αυγό χωρίς να αφήνει κανένα σημάδι, έτσι και τα λόγια-νυφίτσες μπορούν και αφαιρούν το περιεχόμενο από τις λέξεις που προσδιορίζουν χωρίς να αφήνουν σημάδια». Ο επιθετικός προσδιορισμός «κοινωνικός», σύμφωνα με τους νεοφιλελεύθερους διανοητές, αφαιρεί κάθε περιεχόμενο από το «φιλελευθερισμός»:

«Ο κλασικός φιλελεύθερος, γράφει ο Friedman, θεωρούσε την επέκταση της ελευθερίας ως τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για την προώθηση της κοινωνικής ευημερίας και της ισότητας. Ο φιλελεύθερος του 20ού αιώνα θεωρεί αντίθετα την ευημερία και την ισότητα ως προϋπόθεση της ελευθερίας. Στο όνομα της ευημερίας και της ισότητας ο φιλελεύθερος του 20ού αιώνα ευνοεί την επανεμφάνιση της πολιτικής του κρατικού παρεμβατισμού και του πατερναλισμού, εναντίον της οποίας πολέμησαν οι κλασικοί φιλελεύθεροι».

Κληρονομιά στον σοσιαλισμό

Επιπλέον, σύμφωνα με τον Hayek, ο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» με τη νέα διευρυμένη έννοια της ελευθερίας, προετοίμασε τον δρόμο για την ηγεμονία των σοσιαλιστικών ιδεών και κομμάτων:

«Το αίτημα για μια νέα ελευθερία, γράφει ο Hayek, στην ουσία δεν ήταν παρά ένα νέο όνομα για το παλιό αίτημα της ίσης κατανομής του πλούτου. Ομως δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υπόσχεση μιας διευρυμένης ελευθερίας υπήρξε το ισχυρότερο όπλο της σοσιαλιστικής προπαγάνδας... και ήταν καθοριστική για την πρόσδεση ολοένα και περισσότερων φιλελεύθερων στο άρμα του σοσιαλισμού. Ο σοσιαλισμός υιοθετήθηκε από το μεγαλύτερο μέρος της διανόησης ως ο κληρονόμος της φιλελεύθερης παράδοσης».

Πάντως, αυτό που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι στον φιλελεύθερο χώρο οι ιδεολογικές διαμάχες αφορούν κυρίως διαφορετικές ερμηνείες της έννοιας της ελευθερίας του ατόμου, η οποία παραμένει η πρωταρχική αξία. Απ' αυτή τη σκοπιά στο φιλοσοφικό επίπεδο τουλάχιστον ο φιλελευθερισμός διαφοροποιείται τόσο από τον σοσιαλισμό όσο και από τον συντηρητισμό, για τους οποίους η πρωταρχική έννοια είναι η συλλογικότητα (είτε το «κοινωνικό σύνολο» είτε η «κοινότητα» είτε το «έθνος»).

ΟΙ ΚΕΦΤΕΔΕΣ ΝΙΚΑΝΕ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ...


γράφει η Ιωάννα Καρατζαφέρη

Ηταν στα χρόνια της Απριλιανής στρατιωτικής δικτατορίας του Απρίλη 1967, όταν όσοι είχαμε ταχθεί εναντίον της, είχαμε δεθεί περισσότερο με μια ανιδιοτελή φιλία.

Η φιλία μου με την Κ., μια ποιήτρια, με διδακτορικό από το Κολόμπια Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, που εξέδιδε τα αντι-δικτατορικά της ποιήματα με δικά της έξοδα πουλώντας οικοδομήσιμη γη στη Θεσσαλονίκη, προϋπήρχε της χούντας.

Πριν μας ένωνε η λογοτεχνία, τώρα η έκφρασή μας και οι οποιεσδήποτε δραστηριότητές μας κατά του καθεστώτος της Αθήνας.

Συναντιόμασταν, σχεδόν, καθημερινά, εκείνη οικογενειακώς, εγώ μόνη.

Εκείνο το απόγευμα που πήγα σπίτι τους, κοντά στο Πανεπιστήμιο, την βρήκα ανάστατη.

Ευτυχώς που ήρθες, μου είπε.

Το προηγούμενο βράδυ καλεσμένοι ενός φίλου, που δε ζει πια, δικηγόρου, που είχε εκδώσει μια ποιητική συλλογή, και που δε με είχε καλέσει επειδή τον είχαν επισκεφθεί δυο πράκτορες του Εφ Μπι Αϊ ή κάτι τέτοιο και τον είχαν ανακρίνει για μένα, είχε συμβεί το περιστατικό.

Δεν είχε καν τολμήσει να μου τηλεφωνήσει ο ίδιος, αλλά είχε τηλεφωνήσει στον κοινό μας φίλο, τον ποιητή Νίκο Σπάνια, που ήδη τον είχαν επισκεφθεί για τον ίδιο λόγο οι δυο ή άλλοι πράκτορες, για να μου το διαβιβάσει.

Η Κ. είχε προσφέρει στον οικοδεσπότη, ανταποδίδοντας την πρόσκλησή του, την τελευταία της ποιητική συλλογή, ποιήματα γραμμένα με ύφος σχεδόν επιγραμματικό, σ' ένα συνδυασμό ψυχικού σθένους και συνεπούς σκέψης, με στόχο τη χούντα.

Εκείνος πήρε τον καλαίσθητο τόμο, είπε ευχαριστώ, και τον ακούμπησε σε κάποια επιφάνεια, χωρίς καμιά άλλη αναφορά.

Εκανε, όμως, συνεχείς αναφορές στους κεφτέδες που είχε φέρει μια άλλη φίλη.

Το υπόλοιπο βράδυ, η Κ. το πέρασε έχοντας υποστεί μια περιστασιακή μελαγχολία.

Το έβρισκε άδικο, αναντίστοιχο στο ποιητικό της ταλέντο, στο περιεχόμενο της συλλογής, το χρόνο που είχε αφιερώσει στο γράψιμό τους, τα χρήματα που είχε διαθέσει, αλλά κυρίως την αιτία που την είχε ωθήσει για την ποιητική της δουλειά.

Το αποτέλεσμα του δικού της έργου υστερούσε συγκριτικά με τους κεφτέδες.

Οι καλεσμένοι έτρωγαν τους κεφτέδες και η φίλη μου κατάπινε τα δάκρυά της που ανάβλυζαν από την οργή της.

Επαθα σοκ, μου είπε με ένα τόνο στη φωνή της, λες και μου εκμυστηρευόταν κάποιο μυστικό.

Και το θυμάσαι ακόμα από χτες το βράδυ; Τι να κάνω; με ρώτησε.

Να συνεχίσεις να γράφεις. Χωρίς ανταπόκριση; Μα, ο Ν. δεν είχε διαβάσει το περιεχόμενο. Με κοίταξε έκπληκτη σα να είχε ακούσει κάποια μεγάλη εξυπνάδα. Για ποιο σκοπό έγραψες εκείνα τα ποιήματα;

Η ερώτησή μου ήταν ρητορική. Ηξερα πολύ καλά γιατί τα είχε γράψει. Εξάλλου πριν γίνουν μια ποιητική συλλογή, είχα διαβάσει τα περισσότερα και αρκετά είχαν δημοσιευτεί στον εβδομαδιαίο «Ελληνικό Ταχυδρόμο», στον οποίο έγραφα κι εγώ μια επιφυλλίδα.

Εμείς θα συνεχίσουμε να γράφουμε, καταλήξαμε, πριν πούμε καληνύχτα.

ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΥΠΟΨΙΑΣΜΕΝΟΙ


γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Επειδή υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο ιδεαλισμός μπορεί να νικήσει την τάση του ανθρώπου για περισσότερο κέρδος, ας προσέξουν την είδηση που δημοσιεύτηκε προχθές στις εφημερίδες «The Guardian» και «Corriere della Sera» για να καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, επειδή ο ιδεαλισμός είναι μια κοινωνική τάση, αλλά η κερδοσκοπία ένα μεταλλαγμένο ένστικτο του θηρίου που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Και συνήθως τα ένστικτα πνίγουν τις τάσεις.

Στο Ρίο Μπλάνκο στο Περού, το 2005, γηγενείς διαδηλωτές έφθασαν έξω από το εργοστάσιο της εταιρείας Monterrico, που ήταν αρχικά αγγλική και στη συνέχεια πέρασε στους Κινέζους, διατηρώντας την έδρα της στο Λονδίνο.

Η Monterrico έκανε εξόρυξη χαλκού με παράνομη άδεια της κυβέρνησης του Περού, σε επιφάνεια 76.000 στρεμμάτων, που ήταν καλυμμένα με δάση από τα οποία αρδεύεται η καλλιεργήσιμη γη της περιοχής.

Η επίσημη αστυνομία και η ιδιωτική αστυνομία της εταιρείας συνέλαβαν τους διαδηλωτές. Τους κράτησαν δεμένους στο προαύλιο της εταιρείας και τους βασάνισαν με φρικτό τρόπο. Ένας δολοφονήθηκε, σύμφωνα με φωτογραφικό υλικό που βρέθηκε. Οι περισσότεροι κακοποιήθηκαν με ξύλα και μαστίγια. Σε δύο κοπέλες ασέλγησαν, αφού προηγουμένως τις απειλούσαν με επερχόμενο βιασμό.

Και αφού βρέθηκε το φωτογραφικό υλικό, βρετανικό δικαστήριο έδωσε ύστερα από τέσσερα χρόνια εντολή για πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων της Monterrico, αλλά μόνο μέχρι του ποσού των έξι εκατ. ευρώ, «για πιθανή ευθύνη της σε βασανισμό»!

Έξι εκατομμύρια που απλώς πάγωσαν προσωρινά, για ένα απλώς «πιθανό» βασανισμό διαδηλωτών από κρατικούς αστυνομικούς και σεκιουριτάδες της εταιρείας!
Τόσο αξίζουν δύο βιασμοί, ένας φόνος και άγριο μαστίγωμα των αλυσοδεμένων διαδηλωτών, κατά τη βρετανική Δικαιοσύνη! Και αυτό με την αίρεση ότι μπορεί να είναι απλή πιθανότητα αυτό που φαίνεται στις φωτογραφίες. Και μόνον επειδή υπήρξαν φωτογραφίες. Και σίγουρα οι όποιες αποζημιώσεις θα αργήσουν να επιδικασθούν, αφού το πρώτο βήμα έγινε έπειτα από τέσσερα χρόνια.

Η Δικαιοσύνη είναι παγκόσμια τυφλή και κουφή. Επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και αστυνομίες αναγνωρίζονται ως βασανιστές, βιαστές και δολοφόνοι μόνον αν έχουν φωτογραφηθεί και αν ταυτοποιηθούν, και τότε τιμωρούνται με μικρή χρηματική ποινή, πολλά χρόνια μετά τις πράξεις τους…
Θα πείτε, το Περού είναι πολύ μακριά. Μόνο που η Δικαιοσύνη είναι στο Λονδίνο, όχι στο Περού. Είσαστε σίγουροι για τις αποστάσεις και την ασφάλεια που προσφέρουν;

Η ΠΛΗΚΤΙΚΗ ΜΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


Γράφει ο Κ. Σ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Η Ελλάδα έχει μια μονότονη, ευθύγραμμη πολιτική πορεία. «Κινείται» ούτε με πρώτη ούτε με όπισθεν. Μένει απελπιστικά στάσιμη. Ίσως αυτό να είναι και το κυρίαρχο πρόβλημά της.

Εδώ δεν έχουμε ούτε αισιόδοξη ούτε μελαγχολική δημοκρατία. Έχουμε απαίσια πληκτική δημοκρατία, που δημιουργεί αυτοκτονικές τάσεις στην πολιτική ζωή.

Κάθε κόμμα που αναλαμβάνει την εξουσία από το δεύτερο (μια που μόνο δύο κόμματα εξουσίας υπάρχουν παγίως) βρίσκει μόνιμα καμένη γη. Ακριβώς την ίδια γη που είχε βρει και το απερχόμενο, όταν είχε διαδεχθεί το επανερχόμενο.

Οι πρωθυπουργοί, με σπανιότατες εξαιρέσεις, προέρχονται από τις δύο ίδιες οικογένειες, που παράγουν πρωθυπουργούς. Οι υπουργοί και οι κρατικές υπηρεσίες ακολουθούν πανομοιότυπες πεπατημένες. Οι αρμόδιοι για την οικονομία ανακαλύπτουν τις δημιουργικές λογιστικές και τα κρυμμένα ελλείμματα των προκατόχων τους, για να τους μιμηθούν ακριβώς, ώστε οι επόμενοι να βρίσκουν πάντοτε βιβλία με δημιουργικές λογιστικές και κρυμμένα ελλείμματα.

Οι υπουργοί Παιδείας έρχονται πανέτοιμοι για εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, που οι επόμενοι, ακόμα και από το ίδιο κόμμα, θα τις ακυρώσουν ή θα τις ψαλιδίσουν, για να έρθουν οι επόμενοι-προηγούμενοι να θεσμοθετήσουν τις δικές τους, πάντοτε υπό ακύρωση. Οι υπουργοί Υγείας εξυγιαίνουν τα νοσοκομεία που μένουν σταθερά άρρωστα για να ξανάρθουν να τα εξυγιάνουν οι επόμενοι.

Οι υπουργοί «προστασίας του πολίτη» (να και ένας οξύμωρος νεολογισμός επιτέλους) έρχονται για να φτιάξουν μια σύγχρονη αστυνομία που πάντοτε ξεχαρβαλώνεται.

Είναι δε τόσο κοινότυπα τα πράγματα, ώστε πάντα κάποιος «τρελός» αστυνομικός (ορολογία Χρυσοχοΐδη) σκοτώνει από ένα δεκαπεντάχρονο, όπως το 1985 (Καλτεζάς) και το 2008 (Γρηγορόπουλος). Το 2002 εξαρθρώνεται η «17 Νοέμβρη», αλλά το 2009 ό ίδιος υπουργός ξανανοίγει τους φακέλους για να την ξαναεξαρθρώσει. Το έλλειμμα βαθαίνει με οποιαδήποτε κυβέρνηση σταθερά.

Μόνο που τα τελευταία χρόνια επιδεινώνονται συνεχώς οι όροι απόκτησής των νέων δανεικών. Το φως στο τούνελ που έβλεπε ο Α. Παπανδρέου και στο τέλος το έχασε, το έβλεπε και ο Κ. Σημίτης και το ξαναέχασε. Εχω την αίσθηση ότι ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος και ο Γ. Παπανδρέου ο νεότερος, δε δηλώνουν ότι το βλέπουν επειδή ξέρουν πλέον ότι θα το ξαναχάσουν. Μάλλον δε δυσφορούμε από κρίση, αλλά από πλήξη.


Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ


Μήνυμα για την ουσία του πατριωτισμού εξέπεμψε κατά τη χθεσινή άφιξή του στη Θεσσαλονίκη ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας. Στο χαιρετισμό που απηύθυνε στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», όπου τον υπεδέχθησαν οι αρχές της πόλης, ο κ. Παπούλιας ανέφερε ότι «ο πατριωτισμός έχει ουσία και ειλικρινές περιεχόμενο όταν εκφράζει ανιδιοτελή έμπρακτη αγάπη για την πατρίδα».
Ο κ. Παπούλιας έφθασε χθες το μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να παραστεί στον τριπλό εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.

«Είναι για μένα μεγάλη χαρά να βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη που έχει τριπλή γιορτή για την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό, για το Επος του 1940 και για τον πολιούχο της πόλεως Αγ. Δημήτριο» ανέφερε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος στη συνέχεια του χαιρετισμού του περιέγραψε το περιεχόμενο του πατριωτισμού σήμερα:

«Συνηθίζουμε τέτοιες μέρες να στέλνουμε μηνύματα εθνικής ομοψυχίας και περηφάνιας. Όμως ο πατριωτισμός έχει ουσία όταν δεν αποτελεί αποκλειστικά σημείο αναφοράς στο παρελθόν, αλλά έχει υπόσταση στο παρόν και το μέλλον», σημείωσε ο κ. Παπούλιας και διευκρίνισε:

«Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας, δηλαδή πατριωτισμού, είναι η προστασία του φυσικού του πλούτου. Παραλάβαμε έναν υπέροχο τόπο, με μοναδική ομορφιά και τον παραδίδουμε στην επόμενη γενιά με λιγότερα δάση, με λιγότερα νερά, με χειρότερο κλίμα. Απόδειξη αγάπης για τον τόπο είναι η μάχη για μια καλύτερη παιδεία για όλους. Η συστράτευση σε μια τέτοια προσπάθεια έχει οραματικό περιεχόμενο και αποτελεί μονόδρομο για τη θεραπεία κάθε υστέρησης που παρουσιάζει σήμερα η πατρίδα μας. Λαός απαίδευτος είναι λαός τελειωμένος.
Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας είναι ακόμα η διάθεσή μας για αλλαγή του πολιτισμού της καθημερινότητας. Πολιτισμός της καθημερινότητας είναι ο σεβασμός του περιβάλλοντός μας, του άλλου, του εαυτού μας τελικά. Είναι ο σεβασμός των ατόμων με αναπηρία, ο σεβασμός των γερόντων και των παιδιών, κάθε ευπαθούς ομάδας, κάθε μειοψηφίας. Απόδειξη αγάπης για τον τόπο μας είναι η συμβολή όσων έχουν αυτή τη δυνατότητα, στην προσπάθεια για κοινωνική συνοχή που τίθεται σε κίνδυνο όταν καλπάζει η ανεργία, όταν εντείνονται οι αποκλεισμοί».

Η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ

Η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ
Το ποίημα

ΕΛΛΗΝΑΣ η ευτυχία του να είσαι και η δυστυχία του να μην είσαι

ΕΛΛΗΝΑΣ η ευτυχία του να είσαι και η δυστυχία του να μην είσαι
το κείμενο

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ

Άγγελος Σικελιανός ΑΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ Αγιος Νικήτας ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ανακοίνωση ανάλυση απόκριες κούλουμα Αποστόλης Μαυροκέφαλος απόψεις ΑΡΧΑΙΑ ΤΕΙΧΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΑΡΧΕΙΟ ΔΕΡΠΦΕΛΔ αρχιτεκτονική Αστεία ασφάλεια ΆυλονΣχεδιασμός αυτοκίνητο ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ αυτοπροστασία Βαλαωρίτης ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ ΝΑΝΟΣ Βιβλίο ΒΙΟΛΙ ΒΛΥΧΟ βλυχό γενεολογία ΓΕΝΙ Γένι ΓΙΑΟΥΖΟΣ γλέντι γλυκά ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΓΟΛΕΜΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΔΙΑΠΡΕΠΕΙΣ ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ Διασκέδαση διατήρηση ντόπιων σπόρων ΔΙΑΥΛΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ δικαιοσύνη δίκτυο ανταλλαγής σπόρων και αγαθών ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ Εγκλήματα έθιμα ΕΘΝΙΚΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ εκδόσεις ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΛΑΧΕΡΝΑΣ εκπαίδευση ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ 2014 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ Ελληνικότητα εξυγείανση Εορταστική κουζίνα επικαιρότητα έργα ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ευζείν ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΑΜΠΕΛΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΖΑΜΠΕΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ζωγραφική ΖΩΓΡΑΦΟΣ θάλασσα ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΒΒΑΔΑΣ ιατρικά θέματα πρόληψης ΙΣΤΟΡΙΑ ιστορία ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ιστοριούλες διδακτικές ΚΑΒΒΑΔΑΙΟΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΚΕΥΗ ΑΡΧΑΙΑ καθημερινές συνήθειες Καθημερινότητα ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ κάλαντα πρωτοχρονιάς καλλιτέχνες ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΚΑΤΗΦΟΡΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ καïκια κερδίζοντας κινηματογράφος ΚΙΟΥΡΤΟΙ ΚΛΑΡΙΝΟ ΚΛΕΑΡΕΤΗ ΔΙΠΛΑ ΜΑΛΑΜΟΥ κοινωνία Κόλπος Βλυχού ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑ κουζίνα ΚΡΗΝΕΣ ΚΡΗΝΗ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΛΑΔΟΠΙΤΑ Λαϊκές εκφράσεις ΛΕΛΕΓΕΣ ΛΕΥΚΑΔΑ ΛΕΥΚΑΔΑ 1800 ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ ΛΕΥΚΑΔΙΤΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ Λευκαδίτικα μαχαίρια λευκαδίτικη κουζίνα λιμάνι Οδυσσέα Λιμάνι του Οδυσσέα ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ λογοτεχνία ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ μοντελισμός μουσείο ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΛ.ΚΥΡ. μουσική μουσική παράδοση μουσικοί ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ μπουράνο μύθοι αισώπου ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ Νικόλαος Δ.Καββαδάς ΝΙΚΟΣ ΒΡΥΩΝΗΣ ΝΟΜΟΣ ΛΕΥΚΑΔΟΣ ντοκυμαντέρ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ οικονομία Ομηρική Ιθάκη ορθή διατροφή Πάλη για τα αυτονόητα ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ παράδοση ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΓΛΕΝΤΙ πατριδογνωσία Πέλιτη περιβάλλον πίστη ΠΟΙΗΣΗ ποίηση πολιτική ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ πολιτική αυτοπροστασία ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΕΛΛΑΔΑΣ πολιτιστικά ΠΟΡΟΣ ΠΟΡΦΥΡΑΣ ποτά πριάρι ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ πρόσωπα ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΕΛΛΗΝΕΣ ΡΟΤΑΡΥ-ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΒΟΡΩΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ σκαρί ΣΚΙΑΔΑΣ ΑΡΙΣΤΟΞΕΝΟΣ Σοφια Καλογεροπούλου ΣΟΦΙΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΑΜΑΤΕΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΑΜΟΣ στατιστικά ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ ΣΥΒΟΤΑ σύγχρονη αρχιτεκτονική ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ σύγχρονη ιστορία ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2009 ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2010 ΟΜΑΔΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΣΕΙΣ ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΚΑΤΩΧΩΡΙ 2012 Η ΝΕΟΛΑΙΑ σύλλογος Βλυχου ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΛΥΧΟΥ ΓΕΝΙΟΥ ΣΥΜΟΛ συνέντευξη ΣΥΝΘΕΤΗΣ συνταγές ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΣΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΟΧΙ Ταινίες τέκτονες-μασόνοι-ροταριανοί τηλεόραση ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ τοπία ΤΟΠΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΛΗΑΡ τραγουδιστές υγεία ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΠΟΡΟΙ ΠΟΣΙΜΟΥ ΥΜΝΟΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΙ Φάνης Καββαδάς ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ φωτογραφίες φωτογράφοι Χειροτεχνία ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΨΑΡΕΜΑ

Δημοφιλείς αναρτήσεις


www.vlicho.blogspot.com

www.vlicho.blogspot.com

Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ

Ο ΚΟΛΠΟΣ ΤΟΥ ΒΛΥΧΟΥ
κάντε κλίκ για χαρτη κόλπου